Ο ΣΥΡΙΖΑ την χρονιά που μας πέρασε καταγράφηκε στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα σαν μια δύναμη που έχει μια δυναμική, μια δυναμική πολιτικής παρέμβασης που μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά ρήγματα στο σάπιο δικομματικό σύστημα της χώρας. Η δημοσκοπική ανοδός του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι τυχαία. Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος αντίθεσης στον δικομματισμό και ειδικότερα ο πολιτικός σχεδιασμός της κοινής δράσης και συσπείρωσης όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων της Ελλάδας άγγιξε χιλιάδες πολίτες. Κυρίως νέοι άνθρωποι είπαν το περίφημο «φτάνει ποια». Είναι πολλοί πλέων αυτοί που επιθυμούν την διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας .
Η αντίδραση επομένως όλων των κοινωνικών, οικονομικών και φυσικά πολιτικών δυνάμεων της συντήρησης εκ των πραγμάτων δεν θα αργούσε να εκδηλωθεί. Αμέσως μετά το καλοκαίρι μπήκαν σε λειτουργία οι μηχανισμοί αναπαλαίωσης του συστήματος και η αναπαλαίωση αυτή δεν μπορούσε λόγο της δυσχερέστατης θέσης τη Ν.Δ ως κυβέρνησης παρά να περάσει μέσα από την αναστύλωση του ΠΑΣΟΚ και την υπονόμευση της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα.
Τα συμφέροντα που συντηρούν αυτό το πολιτικό σύστημα είναι πολλά και δεν έχουν την έδρα τους μόνο στη χώρα μας. Το λέμε αυτό γιατί εκ των πραγμάτων η μαθητική νεολαία τον Δεκέμβρη, οι αγρότες σήμερα και γενικότερα όλες οι κινηματικές καταστάσεις που εκδηλώνονται με πρωτόγνωρη οξύτητα και αγωνιστικότητα από τον ελληνικό λαό έγιναν παράδειγμα προς αποφυγήν για όλες τις συντηρητικές και όχι μόνο… δυνάμεις της Ευρώπης.
Ο κόσμος της ριζοσπαστικής αριστεράς αλλά και ο κάθε απλός πολίτης αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο «ενοχλητικός» και «αστάθμητος» για το σύστημα παράγοντας που λέγετε ΣΥΡΙΖΑ αργά η γρήγορα θα δέχονταν φοβερές πιέσεις που όσο θα πλησιάζει η ώρα των εκλογών οι πιέσεις αυτές θα ενταθούν ακόμη περισσότερο.
Αυτή λοιπόν πολύ συνοπτικά είναι μια περιγραφή της πολιτικής πραγματικότητας που εύκολα μπορεί να την αντιληφθεί κανείς. Αντίθετα εκείνο που δύσκολα γίνετε αντιληπτό και εκπλήσσει μάλιστα την μεγάλη πλειοψηφία για να μην πούμε όλο τον κόσμο της αριστεράς είναι γιατί ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται αυτές τις πιέσεις ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος περνά σε μια ανεξήγητη επίθεση στοχοποιόντας σε προσωπική και πολιτική βάση την σημερινή ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν τον ενόχλησε…, κανείς δεν ήλθε σε σύγκρουση μαζί του, ακόμα και όταν επανάφερε από το πολιτικό χρονοντούλαπο απόψεις που ηττήθηκαν στα δύο τελευταία συνέδρια του ΣΥΝ.
Βέβαια ο χώρος της σύγχρονης αριστεράς έχει μάθει να δέχεται και να σέβεται χωρίς να ποινηκοποιεί τις διαφορετικές απόψεις. Κανείς όμως δεν μπορεί συνέχεια να είναι στο απυρόβλητο. Καλό θα ήταν λοιπόν ο Ν. Κωνσταντόπουλος να έλθει και να βάλει τις σκέψεις του αυτές μέσα στα όργανα του κόμματός του και εκεί να μετρηθεί.
Είναι φοβερά αντιδεοντολογικό λίγους μήνες μετά από ένα δημοκρατικότατο συνέδριο να έρχεσαι και να επαναφέρεις ζητήματα γενικού πολιτικού σχεδιασμού που ο ίδιος απαξίωσες να τα βάλεις και να τα παλέψεις μέσα στο συνέδριο του κομματός σου.
Πέρα και έξω όμως από τις οποιεσδήποτε απόψεις, εκείνο που λυπεί και προβληματίζει έντονα τους πάντες μέσα στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι η τελευταία προσωπική επίθεση και η ιστορική στιγμή που γίνεται από τον πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ σε δύο συντρόφους του που για τα δεδομένα της ελληνικής αριστεράς έχουν μεγάλη λαϊκή απήχηση και αποδοχή.
Δεν επιθυμώ ούτε μου ταιριάζει ο ρόλος του υπερασπιστή του Αλαβάνου ή του Τσίπρα , απλά θέλω να υπερασπισθώ της επιλογές που συνειδητά και εγώ όπως και χιλιάδες μέλη και στελέχη του ΣΥΝ κάναμε και οι επιλογές αυτές μέχρι τώρα αποδείχθηκαν σωστές.
Δεν μπορεί να ξεχνά ο Ν. Κωνσταντόπουλος ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκλέχθηκε με μεγάλη πλειοψηφία σε ένα συνέδριο όπου ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΝ, ο Φ.Κουβέλης και όλοι χωρίς καμιά εξαίρεση οι σύνεδροι «δίδαξαν» στη κυριολεξία το πώς θα πρέπει να διεξάγονται τα δημοκρατικά συνέδρια των κομμάτων σε μια σύγχρονη κοινωνία.
Ο Αλέξης Τσίπρας ούτε συμπληρωματικός είναι κανενός, ούτε έρχεται από το πουθενά. Είχε και έχει ουσιαστική συμβολή στην διαμόρφωση της πολιτικής κατεύθυνσης και ανάπτυξης του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας είναι ο πρόεδρος του ΣΥΝ και ο Α. Αλαβάνος είναι ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με επιλογή των μελών και στελεχών του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι και οι δύο, με όλη την φυσιολογική διαφορετικότητα της προσωπικότητάς τους, η συνέχεια μιας σειράς στελεχών της αριστεράς που βασικά και κύρια μέχρι τώρα δεν έχασαν την όχθη τους, που δεν βγήκαν έξω από την διαφορετικότητα της αριστεράς , που συνεχίζουν την αγωνιστική παράδοση της ταξικής σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
Το σημαντικότερο λοιπόν είναι ότι ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας είναι η συνειδητή πολιτική στελεχική επιλογή για την θέση του προέδρου χιλιάδων μελών και στελεχών του ΣΥΝ που πρέπει ο Ν. Κωνσταντόπουλος να σέβεται περισσότερο.
Πρέπει τελικά να το καταλάβουν ορισμένοι ότι ο Αλέκος Αλαβάνος, ο Αλέξης Τσίπρας και η μεγάλη πλειοψηφία του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΝ μετά το 4ο Συνέδριο άλλαξαν τα δεδομένα όχι μόνο στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, με το πρωτόγνωρο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δημιουργούν σιγά σιγά τις προϋποθέσεις εκείνες για μια άλλη πορεία συνολικά της ελληνικής αριστεράς παρά τις απαράδεκτες δυσκολίες που βάζουν ορισμένοι μέσα στις γραμμές της. Σήμερα κτίζεται μια αριστερά που έμαθε να σέβεται την διαφορετικότητα του κάθε πολιτικού υποκειμένου που την συναποτελεί. Μια αριστερά Κραμσιανά ηγεμονική δύναμη, που δεν θέλει να είναι στο περιθώριο, που δεν αρέσκετε μόνο στην αυτάρκεια της μίζερης κομματικής επιβίωσης του 3%. Διαμορφώνετε μια σύγχρονη αριστερά που παλεύει για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με στόχο την ανατροπή του σάπιου δικομματικού συστήματος και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που προωθεί.
Τελικά το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι οι δηλώσεις αυτές του Ν. Κωνσταντόπουλου για τις σχέσεις Αλαβάνου με τον Τσίπρα είναι πέρα για πέρα άστοχες και άκαιρες.
Αν συμμετείχε περισσότερο στα δρώμενα της ριζοσπαστικής αριστεράς ίσως να μην έκανε αυτές τις δηλώσεις... εκτός και αν το σύνδρομο του πρώην (βλ. Σημίτης) και του επίτιμου (βλ. Μητσοτάκης) χτύπησε και αυτόν.
ΠΡΙΜΙΚΗΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Ε.Γ της ΚΠΕ του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS