Τόσο η Έκθεση της Κομισιόν σήμερα όσο και η Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας πριν λίγες μέρες προτείνουν μέτρα τα οποία κινούνται σε γνωστές και αποτυχημένες λογικές και συνταγές. Μέτρα που πλήττουν μονομερώς τους οικονομικά αδύνατους και εν πολλοίς οδήγησαν στη σημερινή οικονομική κρίση. Τα μέτρα αυτά αποτελούν δείγμα γραφής μιας ακραίας ταξικής πολιτικής.
Πιο αναλυτικά, η Έκθεση της Κομισιόν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα αύξησης του ΑΕΠ ώστε να μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος, τα μέτρα όμως που προτείνει είναι κυρίως αντιαναπτυξιακά. Η πραγματικότητα των τελευταίων μηνών αποδεικνύει περίτρανα ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτελούν ένα βαρίδι κι ένα αδειανό πουκάμισο ταυτόχρονα, που το επικαλούνται κατά περίπτωση και όπως εκείνοι αντιλαμβάνονται.
Είναι περισσότερο παρά ποτέ ώριμο το αίτημα για την κατάργησή τους.
Ο ισχυρός ρυθμός ανάπτυξης της Ελλάδας τα προηγούμενα χρόνια, αντί να μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες, τις διεύρυνε, ενώ δεν αξιοποιήθηκε για να οπλίσει την οικονομία απέναντι στη σημερινή κρίση. Κυρίαρχο στοιχείο των προτεινόμενων μέτρων παραμένει η στήριξη και η διατήρηση της σημερινής αρχιτεκτονικής του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Γίνεται φανερό ότι η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σ' ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα εγκαταλείψει το μίγμα και τη φιλοσοφία της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες ή θα υιοθετήσει ένα νέο οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο. Ειδάλλως η συνέχιση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου θα ενισχύει ολοένα και περισσότερο τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ευρώπης, που τελικά θα οδηγήσουν στην πλήρη αποδόμησή της.
Η λύση για μας βρίσκεται στην υιοθέτηση αφ' ενός άμεσων μέτρων ανακούφισης των οικονομικά αδυνάτων, αφ΄ ετέρου στην υιοθέτηση ενός νέου αναπτυξιακού και παραγωγικού μοντέλου που θα προωθεί τη λογική της οικονομίας των αναγκών.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS