Πολλαπλές επιθέσεις δέχεται ο υδάτινος πλούτος της χώρας μας. Οι υδάτινοι πόροι (ποτάμια, χείμαρροι, θάλασσες) δεν απειλούνται μόνο από τη μείωση των βροχοπτώσεων και από τις διάφορες ρυπογόνες δραστηριότητες. Τα 3.500 περίπου ελαιοτριβεία της χώρας, με παραγωγή 2 εκατ. τόνων ελαιολάσπης ετησίως, αποτελούν σοβαρή πηγή ρύπανσης. Το 58% αυτών των αποβλήτων καταλήγουν ανεπεξέργαστα σε χειμάρρους και ποτάμια και το 12% στη θάλασσα.
Τα εν λόγω απόβλητα είναι φυτοτοξικά (καθώς περιέχουν φαινόλες), έχουν μεγάλο οργανικό φορτίο, όξινο PH και υψηλή περιεκτικότητα σε ολικά στερεά.
Το πρόβλημα οξύνθηκε λόγω της αύξησης της παραγωγής ελαιολάδου και του εκσυγχρονισμού των ελαιουργείων, που από κλασικού τύπου-τριφασικά (πιεστικά) μετατράπηκαν σε σύγχρονα-διφασικά (φυγοκεντρικού τύπου), που παράγουν μεγαλύτερο όγκο αποβλήτων.
Άλλες ελαιοπαραγωγές χώρες-μέλη της Ε.Ε. όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Κύπρος δεν αφήνουν καμιά ποσότητα ελαιολάσπης να καταλήγει χωρίς επεξεργασία σε ποτάμια, θάλασσες και λίμνες, αλλά τις επεξεργάζονται για την παραγωγή βιομάζας, εδαφοβελτιωτικών υλικών και ζωοτροφών.
Μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι το κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας μονάδων ειδικής επεξεργασίας της ελαιολάσπης υπερκαλύπτεται από την ωφέλεια που προκύπτει από τα προϊόντα της επεξεργασίας.
Στη Μεσσηνία, με απόφαση του νομάρχη κ. Δ. Δράκου, απαγορεύτηκε η διάθεση αποβλήτων σε περιοχές NATURA και σε 6 ποταμούς και χειμάρρους του νομού. Ωστόσο, αν και έγιναν ειδικά σεμινάρια σε ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων για τις εναλλακτικές μεθόδους διαχείρισης των αποβλήτων και για ένταξη σχετικών επενδυτικών σχεδίων στον Αναπτυξιακό Νόμο, η έγκριση των προτάσεων ένταξης καθυστέρησε. Ταυτόχρονα, το Υπουργείο Μεταφορών ακόμη δεν έχει δώσει την απαραίτητη άδεια στα φορτηγά για τη μεταφορά της ελαιολάσπης σε κατάλληλους χώρους.
Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια παράλογη κατάσταση όπου αν και υπάρχουν οι συνθήκες και οι υποδομές, τα φορτηγά δεν μπορούν να μεταφέρουν την ελαιολάσπη, η Νομαρχία παρατείνει την ισχύ της απόφασής της και η ελαιολάσπη παραμένει αδιάθετη……
Παρʼ όλα αυτά, στη Μεσσηνία, αλλά και στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Πεζών στην Κρήτη, με επιδοτούμενα προγράμματα, έχουν κατασκευασθεί σύγχρονα πυρηνελαιουργεία, που επεξεργάζονται κατάλληλα τα απόβλητα των ελαιουργείων.
Με βάση τα προαναφερθέντα:
Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί
1. Γιατί δεν προωθούνται οι νέες μέθοδοι διαχείρισης των αποβλήτων, που αποδεδειγμένα συντελούν στην προστασία του περιβάλλοντος και εντάσσονται σε επιδοτούμενα αναπτυξιακά προγράμματα;
2. Γιατί καθυστερεί η χορήγηση της άδειας στα φορτηγά για τη μεταφορά της ελαιολάσπης στη Μεσσηνία, από το Υπουργείο Μεταφορών, εδώ και ένα περίπου χρόνο;
3. Θεωρείτε επαρκές το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την προστασία των υδάτινων πόρων από τα απόβλητα των ελαιουργείων και, σʼ αυτή την περίπτωση, γιατί δεν συνδυάστηκε ως σήμερα ο εκσυγχρονισμός των ελαιουργείων με τη λειτουργία μονάδων επεξεργασίας αποβλήτων;
Ο ερωτών βουλευτής
Περικλής Κοροβέσης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS