Περιοδεία πραγματοποιεί σήμερα ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας στη Λαμία.
Το πρωί συμμετείχε σε δημόσια σύσκεψη με φορείς της περιοχής και στην εισήγησή του τόνισε:
«Γνωρίζω πολύ καλά ότι έρχομαι σε ένα νομό ο οποίος πλήττεται από πολύ σημαντικά προβλήματα, σε μια περίοδο μάλιστα ιδιαίτερα αυξημένης κοινωνικής έντασης, σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Για μας το ζητούμενο των παρεμβάσεών μας, των δράσεών μας, των προγραμματικών μας επεξεργασιών είναι αυτή την κρίση, που βλέπουμε να έρχεται, να μην την πληρώσουν για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι, οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι των 700 και 480 ευρώ στα προγράμματα stage, αλλά να πληρώσουν αυτή την φορά την κρίση όλοι αυτοί οι οποίοι την δημιούργησαν. Να πληρώσουν την κρίση αυτοί οι οποίοι όλα τα προηγούμενα χρόνια της «ανάπτυξης» γέμισαν τις τσέπες τους λεφτά, φούσκωσαν το χρηματιστήριο και γέμισαν τις τραπεζικές θυρίδες των ελλειμματικών τραπεζών με χρήματα από την ανάπτυξη του ΑΕΠ που έγινε με τον ιδρώτα και τους κόπους του ελληνικού λαού. Αυτός είναι ο στόχος για την Αριστερά: Να μην πληρώσει η κοινωνία την κρίση, αλλά να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.
Λένε πολλοί ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Εγώ θα το διαψεύσω. Η κυβέρνηση έχει σχέδιο κι είναι το ίδιο σχέδιο που είχε όλα τα προηγούμενα χρόνια: Να παρουσιάσει την κρίση ως ένα φυσικό φαινόμενο, ως μια καταιγίδα, ως μια θεομηνία, ως έναν τυφώνα ο οποίος έρχεται από τη Δύση στην Ανατολή, από την Αμερική πέρασε στην Ευρώπη κι από την Ευρώπη στην χώρα μας κι άρα σε μας δεν μένει τίποτε άλλο να κάνουμε από το να ταμπουρωθούμε, να κερδίσουμε την συναίνεση όλων -της κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεων- και να περιμένουμε να περάσει. Στην πραγματικότητα περιμένουμε να περάσουν τα βάρη στους πολλούς. Είναι το ίδιο σχέδιο που είδαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια και τα χρόνια της ανάπτυξης. Τα μερίσματα και τα κέρδη της ανάπτυξης δεν τα καρπώθηκε η κοινωνία. Τους κόπους έβαλε η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, η νεολαία.
Για άλλη μια φορά το ίδιο σχέδιο λοιπόν. Εμείς απαντούμε με σαφήνεια: Δεν πρόκειται να συναινέσουμε! Για την αντιμετώπιση της κρίσης δεν χρειάζονται συναινέσεις στην πολιτική, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρειάζονται ρήξεις με την εφαρμοζόμενη πολιτική και αλλαγή σχεδίου. Αλλαγή κατεύθυνσης χρειάζεται για την χώρα.
Εμείς λέμε ότι λύση υπάρχει και την έχουμε καταθέσει στο πρόγραμμα που θέτουμε στην κρίση του ελληνικού λαού και των πολιτικών δυνάμεων του τόπου στο Διαρκές μας Συνέδριο κι αυτό το σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης περιγράφεται σε τέσσερις βασικούς άξονες:
• 1ος άξονας: αναδιανομή του πλούτου
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε προτάσεις από πλευράς Κομισιόν ή από πλευράς Διοικητού Τραπέζης Ελλάδος με προγραμματικά προγράμματα που να μιλούν για μία ακόμα φορά για την ανάγκη να εξοικονομηθούν πόροι για την κάλυψη του ελλείμματος από την πλευρά των ασθενέστερων οικονομικών στρωμάτων της κοινωνίας. Εμείς λέμε ότι είναι ούτως ή άλλως άστοχο να μιλάμε για το δημοσιονομικό έλλειμα.
Δείτε ποιος άλλος μιλάει για ελλείμματα; Μιλάνε στις ΗΠΑ όπου κάνουν προγράμματα για 10 χρόνια, ξεκινώντας από το 12,3% στο έλλειμμα; Εμείς κοντεύουμε να φτάσουμε στο 3%. Κατά την άποψή μας δεν είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα το πρόβλημα κατά την περίοδο κρίσης. Το πρόβλημα είναι το κοινωνικό έλλειμμα. Διότι κανείς δεν ασχολείται με δείκτες που έχουν πραγματική σημασία και ουσία, όπως είναι ο δείκτης της ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης, της φτώχειας, με τις δαπάνες που δίνονται στη χώρα μας σε σχέση με άλλες χώρες για την κοινωνική πολιτική. Θα ήταν άξιο λόγου πράγματι να μιλήσουμε για την ανάγκη να μειωθεί το κοινωνικό έλλειμμα, να δούμε δηλαδή ότι οι δαπάνες στην χώρα μας για την Υγεία είναι στο 2,6% ενώ στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ είναι στο 13% και σκοπός είναι να δούμε πως θα το φτάσουμε κι εμείς το 13%. Να δούμε ότι στην χώρα μας οι δαπάνες για την Παιδεία είναι οι χαμηλότερες στην ΕΕ και πρέπει να φτάσουμε στο 7%.
Για όλα αυτά, οι όποιες ανάγκες εξοικονόμησης χρημάτων πρέπει να υλοποιηθούν στοχεύοντας στα μεγάλα εισοδήματα. Άρα άμεσα φορολογική μεταρρύθμιση και αναδιανομή του πλούτου.
• 2ος άξονας: Επανεθνικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας
Ώστε μαζί με την ενίσχυση του δημόσιου ρόλου στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα και με την παράλληλη προσπάθεια δημιουργίας τραπεζών ειδικού σκοπού για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της στέγης των εργαζομένων να δημιουργηθεί ένα πλέγμα προστασίας καθώς και μία δέσμη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα το κατευθύνει τον ανταγωνισμό προς όφελος της κοινωνίας και των δανειοληπτών σε μια κατεύθυνση και θα σπάσει την σημερινή κατάσταση των καρτέλ των τραπεζών που ξεζουμίζουν την κοινωνία με το δανεισμό και τα υπέρογκα επιτόκια. Αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν αυτοί που όμνυαν το νεοφιλελευθερισμό να ακολουθήσουν αυτήν την πολιτική, αλλά όχι βέβαια με τους δικούς μας όρους.
Εμείς λέμε ότι δεν χρειάζεται να κοινωνικοποιούμε τις ζημιές των τραπεζών. Χρειάζεται να έχουμε σχέδιο για την ανάπτυξη και την ανακούφιση των δανειοληπτών μέσα από μια νέα αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις.
• 3ος άξονας: Στήριξη της απασχόλησης
Ζείτε άλλωστε σε έναν νομό που έχει πληγεί από την ανεργία. Τα τελευταία χρόνια μόνο στην Αταλάντη έχουν κλείσει πάνω από 10 βιομηχανικές μονάδες. Από τον Δεκέμβρη και μετά έχουν κάνει ρεκόρ οι απολύσεις. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια λαίλαπα απολύσεων κι αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Βλέπουμε το παγόβουνο να έρχεται μπροστά μας κι η κυβέρνηση δεν κοιτάει να στρίψει το καράβι, αλλά το μόνο που ζητάει είναι να μειώσει ταχύτητα. Δεν έχει σημασία αν η πρόσκρουση θα γίνει αύριο, μεθαύριο ή σε ένα μήνα. Το να στρίψουμε έχει σημασία.
Εμείς λέμε 100.000 νέες θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μας κατηγορούν ως κρατιστές κι εμείς τους απαντάμε, πηγαίνετε να δείτε τα Δημόσια Νοσοκομεία, να δείτε τις ελλείψεις. 45.000 κενές οργανικές θέσεις. 4.500 κενές οργανικές θέσεις γιατρών στα οργανογράμματα των Νοσοκομείων της δεκαετίας του ʼ80, 25.000 περίπου κενές θέσεις σε νοσηλευτικό προσωπικό κι άλλες 15.000 στα επαγγέλματα υγείας. Πηγαίνετε να δείτε στα σχολειά μας, με τους ωρομίσθιους και τους συμβασιούχους ή στα Πανεπιστήμια με τους 407.
Άρα λοιπόν, όταν μιλάμε για την ενίσχυση του Δημόσιου Τομέα, δεν είμαστε κρατιστές. Δεν εννοούμε θέσεις σαν αυτές που τα κόμματα του δικομματισμού εφηύραν για να κάνουν ρουσφέτια. Μιλάμε για την ανάγκη επανίδρυσης του δημόσιου τομέα.
Και βεβαίως, όταν μιλάμε για νέες θέσεις εργασίας, μιλάμε για προγράμματα με παράλληλη αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, για την ανάγκη στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων –και όχι αυτήν την κοροϊδία που βλέπουμε με το ταμείο εγγυοδοσίας όπου τους όρους πληρούν μονάχα οι εύρωστες επιχειρήσεις- στήριξης του αγροτικού εισοδήματος. Της αγροτιάς που βγήκε το προηγούμενο διάστημα στους δρόμους για πρώτη φορά, όχι με συγκεκριμένα αιτήματα, αλλά διεκδικώντας το δικαίωμα στην επιβίωση. Το δικαίωμα να συνεχίσουν να ασκούν το επάγγελμα που βρήκαν πατροπαράδοτα από τους παππούδες και τους πατεράδες τους.
• 4ος άξονας: Η ανάγκη να πρωταγωνιστήσει η χώρα μας στην ΕΕ.
Να πρωταγωνιστήσει μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ του Νότου που βρίσκονται στα όρια της επικινδυνότητας λόγω των υψηλών επιτοκίων του δανεισμού. Στην Ε.Ε. υπάρχει ένας όρος που σχηματίζεται από τα αρχικά της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, και της Ισπανίας «P.I.G.S.», που βεβαίως στην αγγλική σημαίνει «γουρούνια», κι ίσως αυτός να είναι ο τρόπος με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν.
Πρέπει να ληφθεί μια πρωτοβουλία για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο ούτως ή άλλως έχει καταντήσει να είναι ένα κουρελόχαρτο. Ποιο Σύμφωνο Σταθερότητας ακολουθεί η Γαλλία όταν ο κ. Σαρκοζί ακολουθεί πολιτικές προστατευτισμού της γαλλικής αυτοβιομηχανίας; Ποιο Σύμφωνο Σταθερότητας ακολουθούν όλες οι χώρες της ΕΕ που δίνουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να στηρίξουν τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους που καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα; Κι εδώ στην χώρα μας που δώσαμε τα 28 δις απλόχερα στους τραπεζίτες για να στηρίξουν τις επενδυτικές τους δραστηριότητες στην Ανατολική Ευρώπη κι όχι για να ενισχύσουν την πραγματική οικονομία της χώρας στηρίζοντας τους μικρομεσαίους και χαμηλόμισθούς. Τα 28 δις τα δώσαμε λοιπόν χωρίς να λογαριάζουμε το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Ούτε λόγος όμως για να αυξήσουμε όμως τις δαπάνες στην Παιδεία, στην Υγεία ή να κρατήσουμε ζωντανό τον εθνικό μας αερομεταφορέα τον οποίο τώρα ερίζουν να τον κατασπαράξουν αυτοί που τον κατάγγελλαν στην ΕΕ, ο κ. Βασιλάκης ας πούμε (για τον οποίο η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα έκανε τα πάντα για να υποστηρίξει τις δραστηριότητές του) και θα πάρει την ΟΑ έναντι πινακίου φακής, αν την πάρει. 20 εκ. ευρώ δίνει για την Τεχνική Βάση. Αν αναλύσει κανείς, σε ένα εύρος χρόνου βεβαίως, πόσο αντιστοιχεί μηνιαίως το ποσό που δίνει για την Τεχνική Βάση (σημειωτέον η Τεχνική Βάση της ΟΑ είναι μια από τις αρτιότερες Τεχνικές Βάσεις σίγουρα στα Βαλκάνια , η καλύτερη να μη σας πω και στην Ανατολική Μεσόγειο) είναι αντίτιμο ίσο με αυτό που μηνιαίως δίνει το φαστφουντάδικο «ο Γρηγόρης» για να πουλάει τυρόπιτες στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Καθίστε και μετρήστε τα. Άρα λοιπόν 4ος άξονας είναι μια σοβαρή πρωτοβουλία για την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα Σύμφωνο για την Ανάπτυξη την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική και περιβαλλοντική προστασία.
Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική ρήξεων. Ρήξεων με το μεγάλο κεφάλαιο και τις επιταγές των ελίτ της ΕΕ. Και γι αυτό τον λόγο, αφού ήδη εξασφαλίζει την εύνοια των μεγάλων συμφερόντων, προσπαθεί να δημιουργήσει και κλίμα φόβου στην ελληνική κοινωνία για να διεκδικήσει την συναίνεση των πολιτικών κομμάτων. Από εμάς δεν θα βρει συναίνεση. Δεν ξέρω αν θα βρει από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και λέω δεν ξέρω γιατί το τελευταίο διάστημα, παρά τα όσα διακηρύσσονται, βλέπουμε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν συναινέσεις από πλευράς αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα συγκεκριμένα συμφέροντα, επιχειρηματικά και μη, με τα οποία κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο της θεοποίησης του Χρηματιστηρίου, έβγαλαν πολλά, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ συνέχισαν να βγάζουν και τώρα καλοβλέπουν μια αλλαγή στα πρόσωπα της διακυβέρνησης χωρίς βεβαίως να διαβλέπουν και μια αλλαγή πολιτικής.
Εμείς βεβαίως με όλους αυτούς δεν έχουμε καλές σχέσεις, δεν συντρώγουμε μαζί τους, δεν αποσκοπούμε στην εύνοια τους, δεν μας ενδιαφέρει να τα έχουμε καλά με αυτούς, αλλά με τους πολίτες και τις κοινωνικές κατηγορίες που περνάνε δύσκολα, που βλέπουν το φάσμα της ανεργίας να περνάει από μπροστά τους και ζητάνε διέξοδο, τους νέους ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτήν την χώρα που πρέπει να σταματήσει να τρώει από τις σάρκες της. Είμαστε δίπλα σε αυτούς που παρά τις δύσκολες στιγμές που περνάμε θεωρούν ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.
Είμαστε εδώ για να ακούσουμε από όλους εσάς τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Στερεά Ελλάδα αλλά και ειδικότερα η Φθιώτιδα που, όπως γνωρίζουμε, με πλασματικά στοιχεία είναι εκτός του στόχου ΕΣΠΑ, ενώ ο προγραμματισμός για τα μειωμένα ποσά του ΕΣΠΑ 2007 – 2013 ουσιαστικά δεν έχει ακόμα ξεκινήσει. Σε ένα νομό που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, που συμπυκνώνονται σε τέσσερις λέξεις:
Στη λέξη ανεργία. Το Εργατικό Κέντρο Φθιώτιδας υπολογίζει ότι η ανεργία βρίσκεται στο 17%,
Στη λέξη αποβιομηχάνιση,
Στη λέξη περιβαλλοντική υποβάθμιση (γνωρίζουμε όλοι μας τι συμβαίνει τόσο στην περιοχή της Οίτης προστατευόμενη από το Natura 2000 στον εθνικό δρυμό αλλά και στην περιοχή της Λάρκο όπου γνωρίζουμε το μεγάλο πρόβλημα με τον Ευβοϊκό και τις αμμοβολές),
Στη λέξη νέα φτώχεια.
Θεωρούμε ότι για όλα αυτά χρειάζεται επειγόντως ένα ειδικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης με δημοκρατικό προγραμματισμό, με αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νομού, με τη διεκδίκηση πόρων από την κεντρική εξουσία για την υλοποίηση σχεδίου ανάπτυξης της Φθιώτιδας με όρους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς. Με αυτές τις σκέψεις σας ευχαριστώ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS