«Μέσα σε συνθήκες διεθνούς οικονομικής κρίσης, η σημασία των Ευρωεκλογών του Ιουνίου είναι πάρα πολύ μεγάλη. Και αυτό διότι οι πολιτικές επιλογές που διαμορφώνονται σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο παίζουν το ρόλο του «πλαισίου» μέσα στο οποίο οι εθνικές πολιτικές πρέπει να κινηθούν.
Θα περίμενε κανείς ότι η τρέχουσα οικονομική, ενεργειακή, περιβαλλοντική και διατροφική κρίση θα έβαζε μυαλό στους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Αντʼ αυτού αποτελεί δικαιολογία για έναν νέο κύκλο περιοριστικών πολιτικών.
Οποιεσδήποτε παροχές και δημόσιες επενδύσεις σε εθνικό επίπεδο, σκοντάφτουν στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Και το νέο αναθεωρημένο πρόγραμμα σταθερότητας το οποίο υπέβαλλε η Ελλάδα κινείται ακριβώς σε αυτούς τους άξονές.
Είναι πλέον φανερό, ότι ο τρόπος οικοδόμησης της Ευρώπης και η μονοδιάστατη νεοφιλελεύθερη οικονομική αρχιτεκτονική, δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσουν την οικονομική κρίση.
Δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν την έκρηξη της ανεργίας, της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων.
Την ίδια στιγμή που οι παρεμβάσεις υπέρ των τραπεζών ονομάζονται «πολιτική ενάντια στην κρίση» και οι παροχές που ζητά η Αριστερά, οι προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, οι δημόσιες δαπάνες για κοινωνική πολιτική, αποκαλούνται «άκρατος κρατισμός».
Εμείς λέμε ότι αν η Συνθήκη του Μάαστριχτ πριν από 17 χρόνια αποτελούσε μια επιθετική ταξική επιλογή στην Ευρώπη για το κεφάλαιο εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας, στη σημερινή νέα ιστορική φάση, που σηματοδοτεί η διεθνής κρίση-, διότι είναι μια νέα ιστορική φάση, μια περίοδος καμπής- η εμμονή στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν αποτελεί απλά μια ταξική επιλογή, αλλά μια εγκληματική πράξη για το μέλλον της Ευρώπης και για την κοινωνική της συνοχή.
Διαμορφώνεται λοιπόν σήμερα μπροστά μας ένα πλαίσιο πολιτικής που
• Επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους ρυθμίσεις τύπου οδηγίας Μπολκενστάϊν, και την προοπτική του 65ωρου την εβδομάδα, την ίδια ώρα που η επισφάλεια έχει εδραιωθεί ως μια γενικευμένη συνθήκη ζωής, που χτυπά με τον πιο σφοδρό τρόπο ιδιαίτερα τις νεότερες γενιές, τις γενιές των 500ων, των 700ων ή των 100ων ευρώ. Τις γενιές που δεν γνωρίζουν τι θα πει σταθερή εργασία και εξασφαλισμένη κοινωνική ασφάλιση.
• Αφήνει στο έλεος του θεού τους μικρούς και μεσαίους αγρότες προωθώντας τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική.
• Παραδίδει την παιδεία στην αγορά με βάση την οδηγία της Μπολόνια, και ανοίγει στη χώρα μας τη λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, τα οποία ονομάζονται «ιδιωτικά πανεπιστήμια».
• Διατηρεί τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης
• Οικοδομεί μια Ευρώπη φρούριο απόρθητο για τους μετανάστες
• Περιφρονεί τη δημοκρατία με όχημα αντιτρομοκρατικούς νόμους, οι οποίοι στοχεύουν στην καταστολή των κοινωνικών κινημάτων.
• Καταστρέφει το περιβάλλον
Αυτό το πλαίσιο πολιτικής που γεννήθηκε από τη σύμπραξη σοσιαλδημοκρατικών και συντηρητικών κομμάτων πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Είναι ανάγκη η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης να μπει σε νέα θεμέλια τα οποία να μπορούν να προστατέψουν τις χώρες και τις κοινωνίες από κρίσεις σαν αυτή που ζούμε αυτόν τον καιρό.
Έχοντας στο νου αυτό το βασικό πολιτικό πρόταγμα ο ΣΥΝ έχει συγκροτήσει την πολιτική του για την Ευρώπη στα συνεδριακά και προγραμματικά του κείμενα. Και παράλληλα, έχει συνυπογράψει και συνδιαμορφώσει με καθοριστική συμβολή, τη διακήρυξη του ΚΕΑ για τις ευρωεκλογές.
Όπως τονίζεται στη διακήρυξη του ΚΕΑ, οι ευρωεκλογές είναι η ευκαιρία να αλλάξουμε τα θεμέλια της Ευρώπης. Είναι η ευκαιρία να ανατρέψουμε τις ελίτ που, με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους επιλογές, έχουν προκαλέσει τη τρέχουσα οικονομική, ενεργειακή, διατροφική και οικολογική κρίση.
Το «Όχι» του Γαλλικού και του Ολλανδικού λαού στο “Ευρωσύνταγμα”, το “Όχι” του Ιρλανδικού λαού στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, αλλά και οι σημαντικότατοι κοινωνικοί αγώνες του τελευταίου διαστήματος (όπως ο ελληνικός Δεκέμβρης, η Γενική Απεργία στη Γαλλία ή ο ξεσηκωμός των εργαζομένων της OPEL) δείχνουν τη συνεχώς αυξανόμενη διάθεση ανυπακοής των ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται με την ευθύνη της Κομισιόν και των δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών εθνικών κυβερνήσεων.
Επιβεβαιώνουμε το δικό μας «όχι» στη Στρατηγική της Λισσαβόνας και την στρατηγική για την εφαρμογή της ελαστικής απασχόλησης. Της flexicurity, ή ασφαλούς ευελιξίας, όπου η παράμετρος της ασφάλειας υπάρχει μόνο για τα προσχήματα.
Θεωρούμε ότι βασικό ρόλο στην προώθηση της πολιτικής αυτής, μίας πολιτικής που ευθύνεται αποκλειστικά για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, είναι και η συναίνεση μεταξύ των σοσιαλδημοκρατικών και των συντηρητικών κομμάτων.
Μια συναίνεση που αποτυπώνεται στις κεντρικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής, κάθε ψήφος στις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι ψήφος για μια ειρηνική, κοινωνική, οικολογική, φεμινιστική Ευρώπη. Την Ευρώπη της Αλληλεγγύης, της Ελευθερίας, της αληθινής Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού.
Για μας η Ευρώπη αλλά και η ίδια η διαδικασία της ενοποίησής της είναι το πεδίο των ταξικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων των καιρών μας. Είναι το πεδίο που θα κριθεί ο ρεαλιστικά εφικτός στρατηγικός μας στόχος του Σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία.
Οι στόχοι μας για μια άλλη πορεία οικοδόμησης της Ευρώπης είναι:
• Αντίσταση και αγώνας απέναντι στα σχέδια των κυρίαρχων κύκλων που επιδιώκουν να περάσουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους της Ευρώπης.
• Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και αντικατάστασή του από ένα σύμφωνο αλληλεγγύης, για την πλήρη απασχόληση, την αειφόρο ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία. Αλλαγές στο ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και υπαγωγή της στον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου.
• Κατοχύρωση της πλήρους απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας ως βασικά συστατικά μιας κοινωνικής Ευρώπης. Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στις νέες χώρες της Ένωσης στην Ανατολική πλευρά της ηπείρου μας, που δέχονται ακόμα πιο σφοδρές επιθέσεις από το πολυεθνικό κεφάλαιο.
• Καθιέρωση της οικολογικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές επιλογές της Ένωσης. Άμεση δράση για την αναστροφή της περιβαλλοντικής καταστροφής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
• Ριζική μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Απαγόρευση των μεταλλαγμένων, κατάργηση του ντάμπινγκ σε βάρος των αναπτυσσομένων χωρών.
• Ενίσχυση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, ιδιαίτερα του Ευρωκοινοβουλίου. Ενίσχυση της διαφάνειας, της συμμετοχής των πολιτών και δημιουργία θεσμών δημοκρατικού, κοινωνικού ελέγχου σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων.
• Υπεράσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και διεύρυνσή τους. Ίσα δικαιώματα για όλους/ες, νέους, γυναίκες, μετανάστες, ΑμεΑ, lgbtq. Ισότητα των φύλων, ως βασικό συστατικό σ΄ όλες τις πολιτικές. Απόκρουση της ξενοφοβίας, της ομοφοβίας και του ρατσισμού. Απόρριψη της «Ευρώπης Φρούριο».
• Κοινή εξωτερική πολιτική, ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ, στη βάση μιας πολυδιάστατης αντίληψης για την ασφάλεια, που δεν θα περιλαμβάνει επιθετικά, εκστρατευτικά ή κατασταλτικά Σώματα. Διάλυση του ΝΑΤΟ. Προώθηση του πυρηνικού και συμβατικού αφοπλισμού. Απόρριψη της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ομπρέλας» των ΗΠΑ.
• Συμβολή στην επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων, ιδιαίτερα στη γεφύρωση του χάσματος Βορρά–Νότου.
Στα χέρια μας, όλες οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχουμε πια ένα σύνολο αξιών, συλλογικών εμπειριών και αναλύσεων, επιτυχημένων και αποτυχημένων πολιτικών πειραμάτων, θετικών και αρνητικών πολιτικών παραδειγμάτων, μέσα από τα οποία συγκροτούμε σήμερα, την εναλλακτική προγραμματική, πολιτική και κινηματική πρόταση της ριζοσπαστικής Αριστεράς για μια διαφορετική πορεία των χωρών μας, της ηπείρου μας και του κόσμου.
Και αισθανόμαστε περήφανοι και περήφανες για το γεγονός ότι, παρά τις δυσκολίες, παρά τα πισωγυρίσματα, παρά τον πόλεμο που έχουμε δεχτεί κατά καιρούς, εμείς έχουμε επιλέξει συνειδητά αυτό το πολιτικό υποκείμενο, τη ριζοσπαστική Αριστερά, ως το πιο χρήσιμο και δυνάμει αποτελεσματικό πολιτικό εργαλείο για μικρές νίκες σήμερα, για μεγαλύτερους, συναρπαστικούς κοινωνικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς αύριο.
Εν όψει της κρίσιμης μάχης των Ευρωεκλογών, να μην κουραστούμε να στήσουμε στις χώρες μας κυψέλες συζήτησης, διαλόγου, αλληλεγγύης, αναζήτησης, φαντασίας, εμβάθυνσης και δράσης για τη στήριξη της αντινεοφιλελεύθερης και μη ενσωματωμένης Αριστεράς, που έχει ακόμα πολλά να δώσει στις καταπιεζόμενες κοινωνικές τάξεις και ομάδες της Ευρώπης και του κόσμου. Να συντονιστούμε με όλες εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αυτή την ιστορική περίοδο αναζητούν δρόμους και διεξόδους για την υπέρβαση της υπάρχουσας, της πιο καταστροφικής και επιθετικής μορφής του καπιταλισμού που γνώρισε ο πλανήτης.
Να ανοίξουμε τα κόμματά μας, να τα κάνουμε χώρους συνάντησης ανθρώπων και εμπειριών, κοινωνικών αγώνων και κινημάτων. Οι κοινωνίες της ηπείρου μας περιμένουν κάτι διαφορετικό σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο και μόνο η ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Αριστερά μπορεί να προσφέρει μια πραγματική εναλλακτική στρατηγική διεξόδου από την κρίση, όχι μέσα από τη διάσωση του υπάρχοντος συστήματος, αλλά μέσα από την πρόκληση ρηγμάτων στο μπλοκαρισμένο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα-μέσα από ρήξεις και ανατροπές, που μπορούν να βάλουν τις χώρες μας και την Ευρώπη σε διαφορετικούς δρόμους.
Και να κλείσω με το εξής: Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, είμαστε αυτό που κάνουμε. Πάνω απ' όλα, είμαστε αυτό που κάνουμε, για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Κι αν υπάρχει κάτι που μας δίδαξε ο δικός μας, συγκλονιστικός Δεκέμβρης, είναι, ότι είναι πάντα δυνατό να αλλάξουμε τα πάντα».
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS