Σήμερα, όλο και περισσότεροι νέοι με αναπηρία ή κάποια πάθηση εισέρχονται στα ελληνικά πανεπιστήμια. Η είσοδος στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όμως, δεν εξασφαλίζει και ισότητα στην πρόσβαση στις σπουδές, μια και πολλές φορές απαιτείται ειδική υποδομή και προσωπικό, καθώς και κατάλληλες εκπαιδευτικές μέθοδοι, ανάλογα με την αναπηρία ή το πρόβλημα του νέου φοιτητή/τριας. Η υπάρχουσα τεχνολογική υποδομή βοηθά αλλά δεν επαρκεί.
Συγκεκριμένα, για τους φοιτητές με προβλήματα ακοής είναι απαραίτητη η χρήση σύγχρονων εποπτικών μέσων αλλά, κυρίως, η ύπαρξη διερμηνέων που θα τους συνοδεύουν στα μαθήματα. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που διενεργήθηκε από την Επιτροπή Κοινωνικής Πολιτικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο διάστημα από το καλοκαίρι του 2008 έως σήμερα, τα ελληνικά πανεπιστήμια, όχι μόνο δε διαθέτουν διερμηνείς αλλά ούτε τα απαραίτητα εποπτικά μέσα και υποδομές, ενώ οι παραδόσεις των μαθημάτων γίνονται ως επί το πλείστον παραδοσιακά.
Με βάση τα προαναφερόμενα,
Ερωτώνται οι αρμόδιοι κ.κ. Υπουργοί:
• Πόσοι διερμηνείς για τους φοιτητές με προβλήματα ακοής υπάρχουν σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια και ποιος είναι ο αριθμητικός καταμερισμός τους ανά εκπαιδευτικό ίδρυμα;
• Έχει η Ελλάδα υπογράψει τις συμφωνίες της Ε.Ε. για τη ψυχική και σωματική υγεία, σύμφωνα με τις οποίες θα έπρεπε να στελεχώνει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και των πανεπιστημίων, με διερμηνείς για τα άτομα με προβλήματα ακοής;
• Ποιες είναι οι ετήσιες δαπάνες της πολιτείας για την υποστήριξη των φοιτητών με προβλήματα ακοής στα πανεπιστήμιά της;
Ο ερωτών βουλευτής
Γρηγόρης Ψαριανός