Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σήμερα στην Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της παρουσίαση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία, τόνισε, μεταξύ άλλων:
Είναι ιδιαίτερη χαρά μου που βρίσκομαι μαζί σας σε μια ακόμα δημόσια ανοιχτή εκδήλωση για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά για την Παιδεία.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση προχωράει πέντε χρόνια στις ίδιες νεοφιλελεύθερες συνταγές της δεκαετίας του ΄90 σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, φαίνεται να μην παίρνει χαμπάρι τις παγκόσμιες αλλαγές και εσωτερικές εξελίξεις, να μην κατανοεί ότι η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει εξ αιτίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Την ίδια στιγμή που το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στην πεπατημένη του παλιού του εαυτού και ξανανοίγει την πόρτα στον κ. Σημίτη και στην πολιτική της διακυβέρνησης, η μόνη πολιτική δύναμη που επεξεργάζεται εναλλακτικό σχέδιο, πρόγραμμα εξόδου από την κρίση των νεοφιλελεύθερων επιλογών είναι η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πρωθυπουργός ζητά συναίνεση. Από ποιους τη ζητά και γιατί;
Ζητά τη συναίνεση των εργαζομένων όταν τόσοι απολύονται αναιτιολόγητα;
Ζητά τη συναίνεση των μαθητών να συνεχίσουν να πηγαίνουν σε ένα σχολειό πάρεργο των φροντιστηρίων;
Ζητά τη συναίνεση πτυχιούχων να συνεχίσουν να εργάζονται σε ανασφάλιστα προγράμματα stage για 480 ?;
Για τη διέξοδο από την κρίση χρειάζονται ρήξεις και όχι επικοινωνιακά τρυκ.
Το ίδιο επιχειρεί και ο κ. Σπηλιωτόπουλος..
Δεν μπορούμε να τα βρούμε σε ένα τραπέζι μαζί με τον Άδωνι Γεωργιαδη. Αν μπορεί η κα Διαμαντοπούλου, μπράβο της.
Να ξέρει όμως ότι όσοι δεν κάθονται σε αυτό το τραπέζι δεν πετάνε πέτρες, αλλά έχουν ειλικρινή έγνοια και προτάσεις, διεκδικούν και αγωνίζονται για τη δημόσια παιδεία.
Ο νεοφιλελευθερισμός ταυτίζει τον πολίτη με τον καταναλωτή και αντιλαμβάνεται την παιδεία ως εμπόρευμα.
Από τη δεκαετία του ΄80 σε όλο τον κόσμο το εκπαιδευτικό σύστημα προσαρμόστηκε σε ένα επιχειρηματικό μοντέλο λειτουργίας, ώστε να παράγει ευέλικτους απασχολήσιμους εργαζόμενους. Σε αυτή την ιδέα πρωτοστάτησαν υπερεθνικοί οργανισμοί, ενώ η Λευκή Βίβλος του 1995 σηματοδότησε τη συμμετοχή της Ε.Ε. σε αυτό τον «εμπορικό ανταγωνισμό».
Αν κοιτάξουμε τα στοιχεία σήμερα στην Ελλάδα θα δούμε πώς εξειδικεύεται ο νεοφιλελευθερισμός και οι πολιτικές του δικομματισμού στην ελληνική εκπαίδευση. Θα δούμε πως η χώρα μας είναι σήμερα τελευταία στις δαπάνες για την παιδεία (2,75% του ΑΕΠ), τελευταία στις δημόσιες δαπάνες ανά φοιτητή, τελευταία στις δαπάνες για την έρευνα (0,57 % του ΑΕΠ), ενώ στις χαμηλότερες βαθμίδες παρατηρείται ένα οξύτατο πρόβλημα αναλφαβητισμού και σχολικής εγκατάλειψης.
Σήμερα είναι αναγκαίος ένας 10ετής προγραμματισμός με στόχο να επενδύσουμε στην εκπαίδευση και την έρευνα μέσω μια συστηματικής μακροχρόνιας και γενναίας κρατικής επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό και στις υποδομές.
Η δική μας στρατηγική για την παιδεία ξεκινά με την παραδοχή πως αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο αγαθό.
Στόχος μας είναι η ενίσχυση του δημόσιου, δωρεάν κοινωνικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, ώστε να μηδενιστούν οι δαπάνες του οικογενειακού προϋπολογισμού.
Στόχος μας είναι το εκπαιδευτικό σύστημα να έχει στο κέντρο της πολιτικής του τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Τα σχολεία πρέπει να προάγουν την κριτική προσέγγιση της γνώσης, τον πειραματισμό, την αμφισβήτηση.
Το περιεχόμενο της εκπαίδευσης πρέπει να χαρακτηρίζεται από επιστημονική ευρύτητα, ενώ πρωταρχική σημασία έχει ο ρόλος των εκπαιδευτικών.
Στο σημερινό επιθετικό ανταγωνιστικό σχολείο απαντάμε με ένα ανοιχτό δημόσιο σχολείο, με την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για το σχολείο που θα δημιουργική γνώση, στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών.
Στη γενική παιδεία πρέπει να θεσμοθετηθεί η 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, με τον συνυπολογισμό της διετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.
Θεωρούμε απαραίτητη την αναδιάρθρωση και τον εμπλουτισμό των προγραμμάτων σπουδών στο δημοτικό με περιβαλλοντική εκπαίδευση, εκπαίδευση στην ισότητα, στα ανθρώπινα δικαιώματα, αγωγή υγείας, και άθληση.
Χρειαζόμαστε Ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας και λήψη εκπαιδευτικών και κοινωνικών μέτρων για να σταματήσει η αιμορραγία της σχολικής εγκατάλειψης.
Ενώ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αναγκαία η θέσπιση ενιαίου λυκείου θεωρίας και πράξης και η δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου κύκλου δημόσιας και δωρεάν μεταλυκειακής τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Πρώτα και κύρια καταργεί τη σημερινή μορφή του Λυκείου και αναβαθμίζει τον μορφωτικό του ρόλο.
Το πρώτο έτος σε όλα τα ΑΕΙ της χώρας δεν θα είναι προπαρασκευαστικό, αλλά η φοίτηση σε αυτό να υπολογίζεται ως ελάχιστη προβλεπόμενη διάρκεια σπουδών για την απόκτηση πτυχίου.
Με τη δημιουργία κοινών ανά γνωστικό… προγραμμάτων πρώτου έτους σπουδών θα αν… πολυδιάσταση των γνωστικών αντικειμένων.
Με την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου σπουδών, οι φοιτητές θα ακολουθούν τον πανεπιστημιακό ή τεχνολογικό τομέα, ανάλογα με τις προτιμήσεις και τη βαθμολογία τους.
Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν αφ΄ ενός την εξασφάλιση της απαιτούμενης υποδομής και του επιστημονικού δυναμικού, αφ΄ ετέρου τη συγκρότηση ενός δημόσιου-δωρεάν συστήματος μεταλυκειακής τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, με ανοικτές βεβαίως τις διόδους προς την ανώτατη εκπαίδευση.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για την περιφρούρηση ενός πολύτιμου, κοινωνικού κεκτημένου.
Είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες, θα είναι σύγχρονο, συμμετοχικό.
Σήμερα ένας μεγάλος αριθμός τμημάτων προγραμμάτων σπουδών αποτελούν συνένωση ετερο.. αντικειμένων. Επιβάλλεται λοιπόν ο επαναπροσανατολισμός των γνωστικών αντικειμένων και των προγραμμάτων σπουδών. Επιβάλλεται ένας μακροχρόνιος ακαδημαϊκός προγραμματισμός στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την εγγραφή στον προϋπολογισμό κεντρικών αυτοτελών πόρων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μπορεί να γίνει μόνο με εσωτερικούς κανονισμούς σπουδών που θα κατοχυρώνουν ακαδημαϊκή αυτοτέλεια, τη διαφάνεια και την ελευθερία στη…. Μπορεί να γίνει μόνο με την κατάργηση του νόμου πλαισίου «περί διασφάλισης ποιότητας των ΑΕΙ»
Η πραγματική ανωτατοποίηση των ΤΕΙ δεν μπορεί να γίνει με την προσθήκη ενός Α στον τίτλο τους. Γίνεται με τη στήριξη των ιδρυμάτων, την αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών και με επανασχεδιασμό, αντί της ίδρυσης τμημάτων χωρίς καμιά προοπτική βιωσιμότητας.
Η περιφερειακή ανάπτυξη δεν διασφαλίζεται με διασπορά τμημάτων. Απαιτείται ανασχεδιασμός της χωροθέτησης με ακαδημαϊκή κριτήρια και κατάργηση υπερβολικά εξειδικευμένων τμημάτων.
Τα περισσότερα ΑΕΙ και ΤΕΙ επιβάλλεται να συγκεντρώνονται σε ενιαίους χώρους και να γίνονται κομμάτι του κοινωνικού γίγνεσθαι της κοινωνίας.
Άρθρο 16-Κολέγια
Η ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση μπαίνει από το «παράθυρο» με τον πρόσφατο νόμο για τα ΚΕΣ και τον υποτιθέμενο εξαναγκασμό της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση, αντί να μελετά πώς θα μεταρρυθμίσει τα ΚΕΣ/«κολέγια» σε de facto ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα πρέπει να επιβάλει άμεσα το κλείσιμό τους, κάτι που επιτρέπεται από το κοινοτικό δίκαιο. Παράλληλα, θα πρέπει να προχωρήσει στη θεσμική κατάργηση του υβριδικού μορφώματος που λέγεται «Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών», δίνοντας τη δυνατότητα σε όσα εκπαιδευτήρια επιθυμούν να μετεξελιχθούν σε ΙΕΚ/ΚΕΚ.
Εννοείται, τέλος, ότι πρέπει να προβλεφθούν κατάλληλες μεταβατικές λύσεις για τους μέχρι σήμερα αποφοίτους των ΕΕΣ και των κολεγίων.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS