Χαιρετίζω εκ μέρους του ΣΥΝ το συνέδριο του ΕΕΤΕ με τίτλο: «Γλώσσα ελληνική, γραφή και τέχνη». Συγχαίρω ειλικρινά το ΕΕΤΕ που συνεχίζει αδιάκοπα τη ζωντανή του παρουσία μέσα στην πολιτιστική ζωή του τόπου. Είμαι σίγουρη ότι θα έχει ενδιαφέρον το συνέδριο αυτό, τόσο στην ανάλυση ξεχωριστά των τριών θεμάτων του τίτλου, όσο και στην από κοινού εκτίμηση των τριών ζητημάτων ως σύνολο.
Το πρώτο ζήτημα που τώρα εδώ διακηρύσσουμε είναι ότι η σωτηρία της γλώσσας ενός λαού ταυτίζεται με την ίδια του την επιβίωση.
Ταυτόχρονα, υπογραμμίζουμε ότι η γλώσσα εξελίσσεται, επηρεάζεται και επηρεάζει. Τίποτα δεν μένει στατικό και ανεπηρέαστο. Αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά και μέσα από την ίδια την ιστορία της ελληνικής γλώσσας που εξελίσσεται αδιάκοπα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτή η εξέλιξη αποτέλεσε και απάντηση σε αυτούς που έβαλαν εναντίον της δημοτικής και μάλιστα από διαφορετικές πλευρές: απάντηση τόσο σε αυτούς που καθηλωμένοι στην αρχαιοπρέπεια αρνούνταν το δικαίωμά της να αναγνωρίζεται ως επίσημη γλώσσα, να τη διδάσκεται ο λαός και να γράφει σε αυτή, όσο και σε αυτούς που δεν την αναγνώριζαν ως συνέχεια και εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας μέσα στους αιώνες μέχρι σήμερα.
Η πραγματικότητα της εξέλιξης ισχύει για κάθε γλώσσα, καθώς και για κάθε μορφή ανθρώπινης έκφρασης. Μία από αυτές είναι και η τέχνη, που αποτελεί σημαντική μορφή γλώσσας, γιατί, εκτός των άλλων είναι και η γλώσσα της ψυχής.
Η ιστορία της γλώσσας, η ιστορία της τέχνης είναι κληρονομιά και πλούτος ενός λαού. Ταυτόχρονα όμως οι λαοί έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, αλληλοεπηρεάζονται, ανταλλάσσουν τα προϊόντα τους, τις εμπειρίες και τις τέχνες τους. Αυτό τους δίνει ζωντάνια, δίνει νέο αίμα και δύναμη στη γλώσσα, στην τέχνη, στην ίδια τη ζωή.
Ζούμε στην εποχή όπου στο όνομα της «σύγκρουσης των πολιτισμών, προωθήθηκε ο πόλεμος και η αλληλοεξόντωση των ανθρώπων. Αντίθετα με αυτή την αντίληψη, εμείς πιστεύουμε στην ανάγκη συνύπαρξης των πολιτισμών και βέβαια στην ανάγκη διάσωσης της παγκόσμια ειρήνης.
Όμως το γεγονός ότι εξελίσσονται οι γλώσσες και οι τέχνες δεν σημαίνει και ότι εγκαταλείπονται οι αρχέγονες ανθρώπινες εκφράσεις.
Στην εποχή μας έχουμε και τη γραφή του computer. Δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε πως πρόκειται για μια γραφή που χρησιμοποιούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Αυτό δεν συνεπάγεται ότι εγκαταλείπεται η γραφή του χεριού, όπως δεν σταματά η ζωγραφική, η γλυπτική επειδή υπάρχουν και νέα σύγχρονα μέσα έκφρασης, όπως το video. Όσο ο άνθρωπος έχει γλώσσα θα εκφράζεται με αυτήν, και όσο έχει χέρια θα εκφράζεται με αυτά μέσω της γραφής, της ζωγραφικής, της γλυπτικής.
Παράλληλα βλέπουμε ότι συχνά η ίδια η γραφή μέσα στη σύγχρονη τέχνη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του πίνακα ή ενός γλυπτού. Το ίδιο γινόταν και στην αρχαιότητα.
Μην ξεχνάμε και την ίδια την καλλιγραφία ως μορφή τέχνης. Οι ανατολικοί πολιτισμοί την ανέπτυξαν με ιδιαίτερη ομορφιά.
Ας συνεχίζουμε λοιπόν να μιλάμε, να γράφουμε, να ζωγραφίζουμε, να λαξεύουμε. Για να συνεχίζουμε ως άνθρωποι να υπάρχουμε.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS