Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την εκσυγχρονιστική πεπατημένη. Από το 1998 μέχρι το 2004 με τα Εθνικά Σχέδια Δράσης για την Απασχόληση επέκτεινε την ελαστική απασχόληση και τη γενικευμένη δωρεάν επιδότηση των επιχειρήσεων για τη δημιουργία ανακυκλούμενων θέσεων εργασίας. Με τους αντεργατικούς νόμους του το 1998 - 2001, με τους οποίους θέσπισε την εργασιακή απορύθμιση, την ενοικίαση εργαζομένων, αλλά και τα ανασφάλιστα και κακοπληρωμένα προγράμματα stage, μετέτρεψε τη νεολαία και τους μετανάστες σε πειραματόζωα εφαρμογής ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Η καινούρια πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ «για την αύξηση της απασχόλησης και την αντιμετώπιση της ανεργίας» ξαναθυμήθηκε τους ανέργους. Δυστυχώς πρόκειται για παραλλαγή της πρότασης του 2004 που έγινε στο Λαυρίου το, για την τετράχρονη απασχόληση των νέων με επιδότηση από το κράτος των ασφαλιστικών εισφορών.
Επί της ουσίας παίρνει από τις πλάτες των εργοδοτών 1,3 δις ευρώ και το φορτώνει στις πλάτες των φορολογουμένων.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, υπονομεύει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, και αποτελεί πλήγμα για τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Η ελληνική κυβέρνηση με τους μέχρι τώρα χειρισμούς της, αντικειμενικά συνέβαλλε στην έκδοση της καταδικαστικής απόφασης. Παρʼ όλα αυτά θέλω από αυτό εδώ το βήμα να καλέσω την ελληνική κυβέρνηση :
• Να μην προχωρήσει στην υλοποίηση της απόφασης του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
• Να αποσαφηνίσει προς πάσα κατεύθυνση ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι κοινωνική και όχι επαγγελματική.
• Να εγγυηθεί τα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών, για να μην αναγκασθούν χιλιάδες γυναίκες να τραπούν σε φυγή, με τεράστιες συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και για την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών.
Θέλω να καλέσω τον κ. Παπανδρέου να αφήσει τις γενικές αντιπολιτευτικές κορώνες και να δηλώσει ανοιχτά. Συμφωνεί ναι ή όχι με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να μην εφαρμοστεί η απόφαση; Αναμένω καθαρή απάντηση και όχι μισόλογα.
Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να τρομοκρατήσουν την κοινωνία. Διότι βλέπουμε ότι μέσα στην κρίση, όλα γίνονται στο όνομα της.
Διάφοροι αχόρταγοι, την ώρα της απόλυτης αποτυχίας του οικονομικού μοντέλου που τους γέμισε τις τσέπες, επιδεικνύουν ταξικό μίσος. Αισθάνονται ότι ήρθε η ώρα να μας γυρίσουν αιώνες πίσω. Οι εργαζόμενοι θα απαντήσουν ενωτικά, μαχητικά, μαζικά. Η απεργία της 2ης Απριλίου θα είναι μια πρώτη απάντηση.
Το κεντρικό ερώτημα της επόμενης περιόδου είναι «ποιος θα πληρώσει την κρίση». Η περίοδος αυτή είναι κρίσιμη και τα συνδικάτα μπορούν και πρέπει να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Είναι η ώρα της μάχης. Δεν είναι ούτε η ώρα της ετεροχρονισμένης αντίδρασης, όπως έγινε με την υπόθεση Κούνεβα, ούτε η ώρα για συμφωνίες με όσους θεωρούν την κρίση πρέπει να πληρώσουν ξανά οι εργαζόμενοι. Δεν είναι η ώρα της συναίνεσης , είναι η ώρα του αγώνα.
Σʼ αυτό τον αγώνα οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς μπορούν και οφείλουν να ενισχύσουν τον κοινό τους βηματισμό και το συντονισμό τους. Να εμβαθύνουν την κοινή τους δράση και να αναμετρηθούν ως μια γροθιά με την κυβερνητική πολιτική και τις ορέξεις των εργοδοτών. Ο καλύτερος και βαθύτερος συντονισμός είναι όρος για επιτυχή υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS