Βρισκόμαστε πριν την 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι (;) μπορούν να συμμετέχουν, να συζητήσουν και να ...«εγκρίνουν» τα προαποφασισμένα, από μια ex officio Γραμματεία ανισοβαρούς εκπροσώπησης, για λόγους «ασφαλούς αυτονομίας» των συμμετεχόντων.
Ανένταχτοι και κομματικά «ανένταχτα» μέλη των συνιστωσών του ζητούν (ΕΠΟΧΗ 29/03/09) «πλήρη δικαιώματα» όλων των φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, για την αναγκαία δημιουργία ενός «μεγάλου» συγκροτημένου πολιτικού μορφώματος της αντικαπιταλιστικής & αντισυστημικής Αριστεράς, με δημοκρατική δομή και λειτουργία. Επανεισάγεται ολοκληρωμένα η έννοια του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, κάπως έτσι το 1991 διαλύθηκε ο ενιαίος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με την αποχώρηση του ΚΚΕ, που διαφώνησε με την έννοια μέλος του ΣΥΝ.
Είναι προφανές, κατά τη γνώμη μου, ότι με όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ και την μυθοποιημένη «ενωτική δράση» του, επιχειρείται μια ουσιαστική ανασύνθεση του βασικού φορέα της, πέραν του ΚΚΕ, Αριστεράς σε κομμουνιστογενή κατεύθυνση.
Ενα ετερόκλητο, ως προς την «καθαρή» θεωρητική ταυτότητα των συντελεστών του, μπλοκ κοινής δράσης, αντινεοφιλελεύθερων, αντιρατσιστικών και αντιπολεμικών δυνάμεων, επιδιώκεται να μετατραπεί στον φορέα που θα διεκδικήσει την σοσιαλιστική προοπτική στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο. Εγγενής αντίφαση, ενίων υποστηρικτών του «εγχειρήματος», η ανοικτή πρόσκληση προς το, οριστικά μεταλλαγμένο, σταλινικό ΚΚΕ, για να «συμβάλλει» προφανώς στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία.
Όλα αυτά βέβαια αφορούν κυρίως τον ΣΥΝ. Xωρίς να υποτιμώ τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της ΚΟΕ και άλλων, αυτός καλείται να μετασχηματίσει το ιδρυτικό του συμβόλαιο, την προσπάθεια υπέρβασης του ιστορικού σχίσματος κομμουνιστικής Αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας, με οικολογικό πρόταγμα και να προχωρήσει στο υπό διαμόρφωση «αντισυστημικό και αντικαπιταλιστικό» σχήμα σοσιαλιστικής προοπτικής, χωρίς «ψευδαισθήσεις» συγκυβερνήσεων μέχρι την κατάληψη της πλειοψηφίας. Ασαφές είναι αν στο προτεινόμενο νέο σχήμα θα εγκαταλειφθεί η κεντρική ιδεολογική θέση του ΣΥΝ «ότι δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός σε μία χώρα». Αλλά ίσως αυτά είναι, για κάποιους, ψιλά γράμματα μπρος στην συνάντηση με την λοιπή εξωκοινοβουλευτική αντικαπιταλιστική, κομμουνιστική κυρίως, Αριστερά και την πολυπόθητη προσέγγιση με το ΚΚΕ.
Η αναγκαία ενωτική, κινηματική και πολιτική δράση όλων των δυνάμεων του αντινεοφιλελεύθερου και οικολογικού τόξου, δυστυχώς, σ΄ αυτήν την προοπτική θα συρρικνώνεται στην συγκρότηση ενός άλλου κομμουνιστογενούς πόλου στην Αριστερά, εξ΄ αντικειμένου ανταγωνιστικού προς το ΚΚΕ, με εμφανή αποστροφή στην ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, πριν τον σοσιαλισμό.
Απέναντι στον γραφειοκρατικό, με ισχυρές δόσεις παραγοντισμού, υπερσυγκεντρωτισμό και την οργανωτική αμορφία του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, λύση δεν είναι η συγκρότηση ενός «πολυτασικού» πολιτικού σχηματισμού κομμουνιστογενών, κυρίως, αιρέσεων σε ανισυστημική, αντικαπιταλιστική δράση.
Επειδή σε πολλούς από μας δεν είναι επιθυμητή μια τέτοια εξέλιξη ,για να μην αρχίσουν πάλι, για νιοστή φορά, να μας ταλαιπωρούν οι γνωστές «αυθεντικές» ερμηνείες κειμένων, θέσεων και πολύ περισσότερο διαθέσεων του κόσμου, απαιτείται δημοκρατική διέξοδος.
Δημοκρατική διέξοδος θα μπορούσε να είναι μετά τις ευρωεκλογές, μια οργανωμένη διαδικασία ύπαρξης μελών του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αυτόματα θα είναι όλα τα μέλη των συνιστωσών του και όλοι οι ανένταχτοι φίλοι του, που μετά από μία δίμηνη καμπάνια θα εγγραφούν σε ειδικούς καταλόγους.
Αυτό το σώμα μπορεί να εκλέξει, με απλή αναλογική και επιλογή, από μια διαδικασία ενιαίου ψηφοδελτίου με λίστες συνιστωσών (και λίστα ανένταχτων) όπως στον ΣΥΝ ,ένα Πανελλαδικό Συντονιστικό 200-300 ανθρώπων. Η ύπαρξη πολυτασικών σχηματισμών, όπως ο ΣΥΝ, δίνει την δυνατότητα εσωτερικών κατανομών στη βάση των αποτελεσμάτων του τελευταίου συνεδρίου τους, εφ΄ όσον αναγράφεται δίπλα στο όνομα και η τάση π.χ.
Δημήτρης Παπαδόπουλος (Ανανεωτική Πτέρυγα)
Γιάννης Γεωργίου (Αριστερή Ανασύνθεση)
Αν κάποια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ δεν πιάσει το μέτρο, ρητά να προβλέπεται εκπροσώπηση της με δύο τουλάχιστον αντιπροσώπους (έναν άντρα και μία γυναίκα κατά προτίμηση).
Αυτό το πανελλαδικό Συντονιστικό, με απλή αναλογική (και τις προαναφερόμενες διαδικασίες) εκλέγει 35μελη Συντονιστική Γραμματεία, ρητά να προβλέπεται η εκπροσώπηση ενός μέλους από κάθε συνιστώσα ανεξαρτήτως μέτρου.
Αυτή η Γραμματεία καταθέτει στο Συντονιστικό και στην συνέχεια στο σώμα των μελών και φίλων, αλλά και όλων όσων θα ήθελαν να συμμετάσχουν, σε διάστημα διαβούλευσης 3 μηνών, προτάσεις λειτουργίας και πολιτικών επιλογών που διαμορφώνονται τελικά με πανελλαδικό δημοψήφισμα.
Στο τελικό δημοψήφισμα πρέπει να καταγράφονται με σαφήνεια 3-4 επιλογές ανά ερώτημα, για να αποτυπωθεί επιτέλους τι θέλει αυτός ο πυρήνας των ανθρώπων που στηρίζουν πολιτικά και εκλογικά τον χώρο.
Η μαζικότητα των διαδικασιών, οι πολιτικές απαντήσεις στελεχών και συνιστωσών, η συμμετοχή και επιλογή μελών και φίλων, θα καθορίσουν τα όρια και το μέλλον του σημερινού μορφώματος, που κανέναν δεν ικανοποιεί αλλά και σχεδόν όλοι ομνύουν. Θα τερματίσουν αυτό το καθεστώς θεσμικής ανομίας, καθʼ οικονομία δημοκρατίας και αριστοκρατικής αντίληψης, όπου διά της διολισθήσεως, σε κλειστές συμφωνίες κυρίων, αλλοιώνονται, με εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, δημοκρατικά ληφθείσες αποφάσεις. Οφείλεται να υπάρχουν και άλλες δυνατότητες δημοκρατικής επιλογής, από την πανηγυρική επικύρωση.
Δ.ΜΠΙΡΜΠΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΚΠΕ ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS