ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ
μέλους της Π.Γ. και
Υπεύθυνου Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΣΥΝ
«Γνωρίζετε πολύ καλύτερα, ίσως, από μας ότι μπροστά στα γενικότερα προβλήματα που έχουν προκύψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) από την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας έχει ξεκινήσει, στο πλαίσιο του ECOFIN, μια διαδικασία συζητήσεων για κάποιες αλλαγές σ΄ αυτό το Σύμφωνο, που κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει στο πρώτο τρίμηνο του έτους.
Ξέρετε ότι στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης έχουν διατυπωθεί ποικίλες προτάσεις για αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας από κράτη-μέλη, ευρωπαϊκούς κοινωνικούς φορείς, ευρωπαϊκά συνδικάτα, κοινωνικά κινήματα, κινήσεις πολιτών. Ακόμα, πρόσφατα, και η Γερμανία δια του κ. Σρέντερ υπέβαλε κι αυτή κάποιες προτάσεις.
Δυστυχώς, όμως, από την συζήτηση αυτή απουσιάζει τόσο η κυβέρνηση της Ν.Δ. όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Θα πρόσθετα, μάλιστα, ότι όχι μόνο απουσιάζουν, παραμένοντας αδρανείς θεατές, αλλά και συναινετικά ομνύουν υπέρ του Συμφώνου Σταθερότητας. Αυτό έπραττε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, που υπεραμύνετo με σθένος του Συμφώνου Σταθερότητας και συνεχίζει να το υποστηρίζει και ως αξιωματική αντιπολίτευση. Το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση της Ν.Δ. σήμερα δια του κ. Αλογοσκούφη, όταν ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να αλλάξει η δομή του Συμφώνου Σταθερότητας.
Εμείς αυτή τη στάση τόσο της κυβέρνησης της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ την θεωρούμε απολύτως αδικαιολόγητη και άκρως επιζήμια για την ευρωπαϊκή προοπτική, για τη χώρα μας, την ανάπτυξή της και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που ειδικά η Ελλάδα έχει τεθεί υπό καθεστώς ευρωπαϊκής επιτήρησης για υπερβολικά ελλείμματα, με βάση ακριβώς το Σύμφωνο Σταθερότητας. Καθεστώς επιτήρησης που ο ΣΥΝ έχει χαρακτηρίσει απαράδεκτο και επιλεκτικό. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό το καθεστώς, για το οποίο περίπου εκφράζει ικανοποίηση ο κ. Αλογοσκούφης, είναι ένα καλό άλλοθι για την κυβέρνηση προκειμένου να αθετεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να εγκαινιάζει μια νέα περίοδο εξουθενωτικής λιτότητας για μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες.
Ο ΣΥΝ εδώ και χρόνια έχει τονίσει ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας λειτουργεί ως βασικός παράγοντας αποσταθεροποίησης για την ανάπτυξη, την κοινωνική προστασία, την προστασία του περιβάλλοντος και την απασχόληση στην Ευρώπη και ειδικότερα στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει καταστεί στην πράξη ανεφάρμοστο και αναξιόπιστο, μιας και δεν τηρείται, πλέον, απ΄ όλο και περισσότερες χώρες.
Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι το κατ΄ εξοχήν σύμβολο της νεοφιλελεύθερης μονεταριστικής ορθοδοξίας στην Ε.Ε. και λειτουργεί ως ένας μηχανισμός κοινωνικής κατεδάφισης της Κοινοτικής Ευρώπης.
Γι αυτό άλλωστε το υποστηρίζουν με πάθος οι πιο ακραίοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι στην Ε.Ε. και στη χώρα μας.
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν χρειάζεται απλώς κάποιες οριακές αλλαγές, που θα διατηρήσουν κατά τα άλλα απαράλλακτη την ουσία του.
Η δική μας θέση είναι ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε. πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από μια νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία για την Αειφόρο Ανάπτυξη, την Κοινωνική Προστασία και την Απασχόληση.
Θεωρούμε ότι μια τέτοια Συμφωνία μπορεί να είναι το πρώτο βήμα μιας στρατηγικής για την ήττα των νεοφιλελεύθερων δογμάτων στην Ε.Ε. Για μια πιο δημοκρατική, ενοποιημένη οικονομικά κοινωνική Ευρώπη της πλήρους απασχόλησης και της οικολογικής προστασίας, η οποία μπορεί να συμβάλει για μια ισόρροπη παγκόσμια ανάπτυξη και ένα πιο δίκαιο και πιο αλληλέγγυο κόσμο.
Με τη σημερινή πρωτοβουλία μας καταθέτουμε για διάλογο 9 τολμηρές και ριζοσπαστικές προτάσεις, στο πλαίσιο μιας νέας Συμφωνίας για την Ανάπτυξη, την Κοινωνική Προστασία και την Απασχόληση στην Ε.Ε.
Στόχος των προτάσεών μας είναι να αλλάξουμε το οικονομικό και κοινωνικό τοπίο στην Ευρώπη. Να υποβοηθήσουμε την ανάπτυξη στην Ε.Ε. και να ανακόψουμε μια πορεία κοινωνικού και φορολογικού «ντάμπινγκ» ανάμεσα στα κράτη μέλη, που διαρκώς ενισχύει την θέση του κεφαλαίου και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Αυτές τις 9 προτάσεις δεν τις υποβάλλουμε ως θέσφατο.. Κι αυτό το εννοούμε. Είναι προτάσεις για δημόσιο διάλογο, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για ένα διάλογο κυρίως με τους εργαζόμενους, με τα συνδικάτα, με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της οικολογίας στη χώρα μας και στην Ευρώπη.
Είμαστε έτοιμοι, μέσα απ΄ αυτό το διάλογο που θα το ξεκινήσουμε το επόμενο διάστημα να ακούσουμε γόνιμες παρατηρήσεις και κριτική ώστε να διορθώσουμε, να τροποποιήσουμε, να προσθέσουμε νέα στοιχεία ή να αφαιρέσουμε τυχόν αστοχίες από τις προτάσεις μας, με στόχο να καταστήσουμε όσο το δυνατόν πληρέστερη και πιο αποτελεσματική την παρέμβασή μας για μια κοινωνική, αναπτυξιακή και οικολογική στροφή στην πορεία της Ευρώπης και της χώρας μας.
Οι προτάσεις τις οποίες υποβάλλουμε για διάλογο προκειμένου να καταλήξουμε στην τελική μας πρόταση για την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από μια νέα Συμφωνία Ανάπτυξης, Κοινωνικής Προστασίας και Απασχόλησης στην Ε.Ε. είναι οι παρακάτω:
Η σταδιακή αύξηση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού στο 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της Ε.Ε., με κύριο στόχο τη χρηματοδότηση, με βάση και τις νέες ανάγκες της διεύρυνσης της Ε.Ε., της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης των χωρών μελών.
Η διαμόρφωση της Νομισματικής Πολιτικής της Ε.Ε. από το Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, με τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και με κύριους στόχους την προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στην Ε.Ε. και όχι μόνο την καταπολέμηση του πληθωρισμού.
Η διαμόρφωση ενός Ευρωπαϊκού Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων, που θα χρηματοδοτηθεί (εκτός ελλειμμάτων) με ευνοϊκούς όρους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ίσου προς το 1%, τουλάχιστον, του Κοινοτικού ΑΕΠ, με στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης στην Ε.Ε., τη βελτίωση των υποδομών και την οικολογική αναδιάρθρωση των διάφορων κλάδων της ευρωπαϊκής οικονομίας, συμπεριλαμβανομένου του τομέα ενέργειας.
Η σταδιακή καθιέρωση στην πιο αυξημένη βάση ελάχιστων επιπέδων κοινωνικών παροχών, εργασιακών δικαιωμάτων και μισθολογικών απολαβών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προσαρμοσμένων στο επίπεδο του ΑΕΠ κάθε κράτους μέλους σε σχέση με το μέσο Κοινοτικό όρο. Η διατήρηση και ενίσχυση σε κάθε περίπτωση, των σημερινών κοινωνικών, εργασιακών και μισθολογικών εγγυήσεων σε όσες, τυχόν, χώρες έχουν σ΄αυτούς τους τομείς ανώτερα από τα ελάχιστα επίπεδα που θα καθιερωθούν. Στόχος της προσπάθειας είναι η αποτροπή του σημερινού «κοινωνικού ντάμπιγκ», η καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και της φτώχειας και η σταδιακή σύγκλιση των επιπέδων κοινωνικών παροχών, εργασιακών δικαιωμάτων και μισθολογικών απολαβών σε μια ανώτερη από τη σημερινή βάση, παράλληλα με την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση.
Η σταδιακή καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή των κερδών στις ανώνυμες επιχειρήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σ΄ένα υψηλό ποσοστό (π.χ. πάνω από 40%), που μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα σχετικού διαλόγου. Για τα κράτη μέλη με ΑΕΠ κάτω του 75% του μέσου Κοινοτικού όρου θα επιτρέπεται ο συντελεστής αυτός να είναι το πολύ 10% κάτω από τον ενιαίο ευρωπαϊκό φορολογικό συντελεστή. Στόχος του μέτρου είναι η αποτροπή του σημερινού «φορολογικού ντάμπιγκ» σε όφελος των κερδών των επιχειρήσεων, η ενίσχυση των εσόδων του Δημοσίου για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και η σταδιακή εναρμόνιση σε μια ανώτερη από τη σημερινή βάση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παράλληλα με την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Ταυτόχρονα, προτείνουμε αυστηρά μέτρα για την κατάργηση της δυνατότητας των ευρωπαϊκών εταιρειών να πληρώνουν λιγότερους φόρους δια της αξιοποίησης εξωχώριων εταιρειών, παράλληλα με αυστηρά μέτρα για τη διακίνηση «μαύρου χρήματος» μέσω αυτών των εταιρειών.
Καθιέρωση ειδικού φόρου 1/000 (φόρος Tobin) στις κερδοσκοπικές μη παραγωγικές κινήσεις κεφαλαίων από και προς την Ε.Ε. Τα έσοδα από το φόρο αυτό αυξάνουν τους ίδιους πόρους της Ε.Ε. και αξιοποιούνται για την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής, της οικολογικής προστασίας στην Ε.Ε. και της ανθρωπιστικής βοήθειας στον τρίτο κόσμο.
Αυστηρή τήρηση της υποχρέωσης των χωρών μελών της Ε.Ε. να δίνουν το 0,7% του ΑΕΠ ως βοήθεια στον τρίτο κόσμο. Σταδιακή αύξηση αυτής της βοήθειας στο 1% του ΑΕΠ των χωρών μελών. Πρόταση για αντίστοιχο ύψος βοήθειας στον τρίτο κόσμο όλων των χωρών του πλανήτη με κατά κεφαλήν ΑΕΠ από ένα επίπεδο και άνω.
Καθιέρωση και αυστηρή τήρηση των 35 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας, χωρίς μείωση των αποδοχών ή αύξηση των ελαστικοτήτων, σε όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε., με προοπτική την περαιτέρω μείωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας άνευ μείωσης των αποδοχών. Στόχος της προσπάθειας η αύξηση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων και η σταδιακή επίτευξη της πλήρους απασχόλησης στην Ε.Ε. Παράλληλα με την καθιέρωση του 35ωρου είναι απαραίτητο να ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο μέτρα για την καταπολέμηση των επισφαλών και ευέλικτων εργασιακών σχέσεων.
Κατάργηση των αυθαίρετων ορίων του 3% στο έλλειμμα και του 60% στο δημόσιο χρέος που επιβάλλει το σημερινό Σύμφωνο Σταθερότητας. Ανάληψη από το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της, τυχόν, παρακολούθησης του ελλείμματος μιας χώρας μετά από πρόταση ορισμένου αριθμού κρατών μελών ή του ίδιου του Συμβουλίου, χωρίς αυθαίρετα όρια και με σύνθετα κριτήρια που θα αφορούν το ύψος του ΑΕΠ σε σχέση με το μέσο Κοινοτικό όρο, τα επίπεδα κοινωνικής προστασίας, απασχόλησης, δημόσιων επενδύσεων, τους ρυθμούς ανάπτυξης, οικονομικής, κοινωνικής σύγκλισης κ.λ.π., τα οποία μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα ενός ουσιαστικού διαλόγου σε νέα βάση.»
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΙΧ. ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ, μέλους της Π.Γ., υπεύθυνος για την Ευρωπαϊκής Πολιτικής
«Η πρόσφατη σύντομη οικονομική ανάκαμψη δεν άλλαξε τα συνολικά δεδομένα της Ε.Ε., η οποία για περισσότερο από 25 χρόνια χαρακτηρίζεται από χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία και αυξανόμενη ανισότητα, ενώ από την άλλη πλευρά η κερδοφορία αυξήθηκε σημαντικά στην ίδια χρονική περίοδο. Οι τάσεις αυτές δεν μεταβλήθηκαν από τη στρατηγική της Λισσαβόνας, που υιοθετήθηκε πριν από 5 χρόνια. Αυτή άλλωστε είναι και η επίσημη εκτίμηση στην Ε.Ε., χωρίς όμως να επανεξετάζονται οι στόχοι και οι μέθοδοι. Παράλληλα στην Ε.Ε., στη συζήτηση για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που ο Πρόεδρος της Επιτροπής το είχε χαρακτηρίσει ως «ηλίθιο», ενώ συζητείται η αναμόρφωσή του στην κατεύθυνση της χαλάρωσης, δεν επανεξετάζονται κριτικά οι θεωρητικές παραδοχές του. Έτσι η συζήτηση αυτή εκτός από τις συγκεκριμένες προτάσεις, επιβάλει και την αναφορά σε γενικότερες στοχεύσεις και ζητήματα, όπως αυτά της πλήρους απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής και ευημερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της οικολογικής βιωσιμότητας και των ισόρροπων διεθνών οικονομικών σχέσεων και αποτελεσματικής αναπτυξιακής βοήθειας, αλλά και το γενικότερο χαρακτήρα της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ συμμετέχει στη συζήτηση που διεξάγεται στην Ευρώπη για τα ζητήματα αυτά, που αφορούν καθοριστικά τη ζωή των λαών της και όλου του πλανήτη. Θα σημειώσω εδώ την αξία ενός σημαντικού βοηθήματος σ΄αυτή τη συζήτηση που είναι το «Υπόμνημα των ευρωπαίων οικονομολόγων για την εναλλακτική οικονομική πολιτική στην Ευρώπη», που παρουσιάστηκε στην Αθήνα πριν από λίγες ημέρες.
Η Ευρώπη είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές στον κόσμο, σε θέση να αυξήσει την ευημερία όλων των πολιτών και να στηρίξει τις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη. Η δυνατότητα αυτή, όμως, δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Η μαζική ανεργία, οι ανισότητες και η ανασφάλεια έχουν αυξηθεί τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η ασκούμενη πολιτική προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς την αγορά.
Η ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική κινείται προς την κατεύθυνση του αμερικανικού προτύπου που χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες ανισότητες, τη χαμηλή κοινωνική συνοχή και τις τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις που ασκεί στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Απομακρύνεται έτσι από την ευρωπαϊκή παράδοση. Αυτό που ονομάστηκε «ευρωπαϊκό κεκτημένο», διαμορφώθηκε μέσα από αμέτρητους κοινωνικούς αγώνες αιώνων. Παρά τα μεγάλα ελλείμματα και τις πολύμορφες επιθέσεις που δέχεται από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» περιλαμβάνει, ανάμεσα στα άλλα, το κοινωνικό κράτος, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ισχυρά πολιτικοποιημένα συνδικάτα.
Κατά συνέπεια το μεγάλο δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι το αν θα απαρνηθεί το κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο που διαμόρφωσαν μέσα σε μια μακρά πορεία οι αγώνες των ευρωπαϊκών λαών ή αν θα αποφασίσει να το υπερασπιστεί. Πρέπει, όμως, να γίνει σαφές πως η εν λόγω υπεράσπιση περνάει υποχρεωτικά σήμερα μέσα από την αντιπαράθεση με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην Ευρώπη.»
Αμέσως μετά ακολούθησαν ερωτήσεις δημοσιογράφων:
ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗΣ (ΑΥΓΗ):To Σύμφωνο Σταθερότητας έχει ενταχθεί αυτούσιο στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα� όπως και οι Συνθήκες του ʼμστερνταμ και του Μάαστριχτ. Αν τελικά περάσει το Σύνταγμα, που απ΄ ότι φαίνεται θα περάσει, κλείνει η συζήτηση μετά για το Σύμφωνο Σταθερότητας;�.
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αυτό είναι σωστό. Οι βασικές πλευρές του Συμφώνου Σταθερότητας, όπως και όλες βέβαια οι ευρωπαϊκές συνθήκες, περιλαμβάνονται στη νέα Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, η οποία έχει διαμορφωθεί, και στο επόμενο διάστημα πρόκειται να προχωρήσει σε διαδικασίες επικύρωσης με διάφορους τρόπους από τα κράτη μέλη.
Αλλά, όπως ξέρετε, εμείς, καταθέτοντας αυτές τις προτάσεις για μια νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία, όπως την περιγράφουμε, την συνδυάζουμε με τη δική μας άποψη και θέση, ότι αυτή η Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη είναι απολύτως απαράδεκτη και θεσμοποιεί δυστυχώς το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και υπόδειγμα στην Ευρώπη. Καιν γι αυτό άλλωστε, όπως θα ξέρετε, ο ΣΥΝ έχει ταχθεί κατά της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης και διεκδικεί στη χώρα μας δημοψήφισμα για την απόρριψή της.
Συνδέουμε επομένως την προσπάθειά μας για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και για μια νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία Ανάπτυξης, Κοινωνικής Προστασίας και Απασχόλησης, με τον αγώνα που θέλουμε να κάνουμε στην Ελλάδα κατά της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης και για την απόρριψή της, με τον αγώνα που κάνουν ευρύτερα οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη και το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα για να μην επικυρωθεί αυτή η Συνταγματική Συνθήκη, και να απορριφθεί στη βάση μιας άλλης Συνταγματικής προοπτικής στην Ευρώπη, η οποία θα κατοχυρώνει και θα ενισχύει το κοινωνικό κράτος, θα καταπολεμά τις κοινωνικές ανισότητες, θα συμβάλει στην απασχόληση και την ισόρροπη οικολογική ανάπτυξη στον ευρωπαϊκό χώρο.
ΑΓΓΕΛΗΣ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ): Είναι σαφές από το σχέδιο των
9 σημείων ότι η πρόταση στηρίζεται κυρίως για τα επόμενο χρόνια στο σκέλος
της ζήτησης και όχι της προσφοράς στην Οικονομία. Αλλά εκεί τίθεται ένα
θέμα που παίρνει και την μορφή αριθμών. Το σχέδιο των προτάσεων 5% του
Προϋπολογισμού που τώρα είναι μετά βίας 1%, άλλο 1% βάζετε στις επενδύσεις
από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Ποιος θα πληρώσει αυτό το τεράστιο ποσό; Ποιος
θα το χρηματοδοτήσει δηλαδή, την στιγμή που η οικονομία στην Ευρώπη, με τα
δεδομένα τα σημερινά τουλάχιστον, δεν φαίνεται να έχει καμία τέτοια
δυνατότητα. Αυτό είναι το ένα ερώτημα.
Το δεύτερο είναι: Είναι σαφές ότι είναι μια άλλη στρατηγική αυτή που
προτείνετε, στο πλαίσιο βέβαια της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, απ΄ αυτήν που
ισχύει μέχρι τώρα. Αλλά είναι σαφές επίσης είναι δεν είναι ένα οικονομικό
ζήτημα, είναι ένα πολιτικό ζήτημα. Απ΄ αυτή την άποψη, ποιες πολιτικές
δυνάμεις στην Ε.Ε. μπορούν να στηρίξουν ένα τέτοιο πρόγραμμα κατά τη γνώμη
σας; Και αν σ΄ αυτή την κατεύθυνση ήδη έχετε αρχίσει να κινείστε;..
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Οι παρατηρήσεις είναι πάρα πολύ ουσιαστικές. Απαντώντας, να πω δυο πράγματα πολύ συμπυκνωμένα.
Κατ΄ αρχάς η προσπάθειά μας νομίζουμε �δεν ξέρουμε αν το κάνουμε με την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία- δεν αφορά μόνο τη ζήτηση, αλλά θα έλεγα και την προσφορά. Διότι θέλουμε να ενισχύσουμε τις αναπτυξιακές διαδικασίες στον ευρωπαϊκό χώρο, οι οποίες περιορίζονται ασφυκτικά, αν δεν φυλακίζονται θα έλεγα, μέσα στο πλαίσιο ενός στενού κορσέ, αυθαίρετου μάλιστα όπως αναφέραμε και εισηγητικά, όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας το οποίο έχει τεθεί στον ευρωπαϊκό χώρο και το οποίο υπηρετεί αποκλειστικά ένα νεοφιλελεύθερο, όπως είπαμε, και μονεταριστικό δόγμα.
Η κατάργηση αυτών των ασφυκτικών ορίων, λοιπόν, του Συμφώνου Σταθερότητας θα ανοίξει νέα περιθώρια και νέους ορίζοντες για την ανάπτυξη στην Ευρώπη και για τις επενδύσεις. Επομένως, νέους ορίζοντες και για όλα τα άλλα συναφή θέματα τα οποία συνδέουμε με την ανάπτυξη.
Η χρηματοδότηση για μια αύξηση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού θα γίνει με την αύξηση των ιδίων πόρων, τους οποίους έχει ήδη θεσπίσει η Ε.Ε. Και αυτή η χρηματοδότηση πρέπει να αυξηθεί αν θέλουμε, και ιδιαίτερα μετά και τη διεύρυνση, να ανοίξουμε δρόμους για την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση στην Ε.Ε., και όχι για περαιτέρω νέες αποκλίσεις κι έναν αθέμιτο ανταγωνισμό κρατών-μελών και περιφερειών για την απόκτηση πλεονεκτημάτων ανταγωνιστικού χαρακτήρα στον ευρωπαϊκό χώρο, με την υποβάθμιση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Αυτή η χρηματοδότηση επίσης, να επισημάνω, ότι δεν είναι μη αναπτυξιακή, αλλά αντίθετα. Αυτοί οι πόροι που θα κατευθυνθούν σ΄ αυτή τη λογική, της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης, μπορούν να βελτιώσουν τις αναπτυξιακές επιδόσεις συνολικά της Ε.Ε. Η χρηματοδότηση προς τις πιο αδύνατες χώρες και περιφέρειες για οικονομική και κοινωνική σύγκλιση δεν βοηθάει μόνο αυτές τις χώρες, και τις περιφέρειες, που είναι προφανές, αλλά βοηθάει συνολικά την ανάπτυξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Όσον αφορά την δεύτερη παρατήρηση, πράγματι είναι σωστό ότι η πρόταση που κάνουμε είναι μια πρόταση άλλης στρατηγικής για την Ευρώπη και πράγματι, είναι άκρως πολιτική πρόταση. Δεν είναι μια οικονομοτεχνική πρόταση ή μια πρόταση που έχει οικονομοτεχνικές διαφορές σε σχέση με το ισχύον καθεστώς στην Ε.Ε. Επομένως, για να μπορέσει να προχωρήσει αυτή η πρόταση, πρέπει να γίνει υπόθεση πολιτικών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο και, κυρίως, κοινωνικών αγώνων και κοινωνικών κινημάτων. Είναι μια πρόταση σύγκρουσης με τις κυρίαρχες σήμερα ευρωπαϊκές δυνάμεις, συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές, οι οποίες κινούνται στο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου και μονεταριστικού δόγματος, όπως πολύ καλά ανέφερε και ο Μιχ. Σαμπατακάκης.
Αυτές οι δυνάμεις, οι πολιτικές και κοινωνικές, στην Ευρώπη υπάρχουν. Είναι κυρίως οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας στην Ευρώπη. Και θα ήθελα ειδικότερα να επισημάνω τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς, το οποίο, όπως είπα προηγουμένως, έχει αντιταχθεί στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, και προβάλει την ανάγκη αλλαγής στρατηγικής με κοινωνικά χαρακτηριστικά στην Ευρώπη.
Θέλουμε αυτή την πρότασή μας να την συζητήσουμε κυρίως με αυτές τις δυνάμεις, που ενδιαφέρονται για μια άλλη Ευρώπη, και να συνδιαμορφώσουμε από κοινού μια όσο το δυνατόν πιο συνεκτική και πιο ουσιαστική πρόταση, κοινά αποδεκτή, προκειμένου να την προβάλουμε και να την παλέψουμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στην Ε.Ε. Και κυρίως να την προβάλουμε στους πολίτες, στους εργαζόμενους της Ευρώπης, στους λαούς της Ευρώπης, για κοινούς ενωτικούς αγώνες, για μια διαφορετική εναλλακτική Ευρώπη έναντι των σημερινών δυνάμεων που κυριαρχούν με αυτούς τους αντικοινωνικούς προσανατολισμούς.
Θα μπορούσατε να κατονομάσετε πιο συγκεκριμένα κάποιους... ακόμα και σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου...
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Στο επίπεδο του Ευρωκοινοβουλίου είναι κυρίως οι δυνάμεις της Ενωτικής Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Υπάρχουν και δυνάμεις φυσικά, φαντάζομαι, και από το Πράσινο Κόμμα της Ευρώπης, όχι όλες απ΄ ότι φαίνεται, αλλά αρκετές, οι οποίες κινούνται σε μια παρόμοια αναζήτηση και λογική με εμάς. Και ελπίζω, παρατηρώντας και στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μια σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει, ότι υπάρχουν και σε ορισμένα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης αριστερές πτέρυγες οι οποίες προβληματίζονται και αναζητούν λύσεις εναλλακτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη συνολική κοινωνική προοπτική της Ευρώπης.
Νομίζω ότι με όλες αυτές τις δυνάμεις μπορούμε να ανοίξουμε, σε πολιτικό επίπεδο, έναν γόνιμο διάλογο. Και, αν είναι δυνατόν, να συντονίσουμε τις δράσεις μας και τις παρεμβάσεις μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS