Σε ενάμιση μήνα έχουμε ευρωεκλογές. Πρόκειται για μια κρίσιμη πολιτική και κοινωνική μάχη για τον ΣΥΡΙΖΑ.Η επιλογή των συλλογικών μας διαδικασιών είναι να είμαι στη τρίτη θέση του ευρωψηφοδελτίου και είναι απολύτως σεβαστή. Η δική μου προσωπική επιλογή, είναι να είμαι στην πρώτη γραμμή του αγώνα με όλες μου τις δυνάμεις, για να πάει καλά το συλλογικό μας εγχείρημα στη μάχη των ευρωεκλογών. Με απόλυτο σεβασμό και δέσμευση στο συνασπιστικό κεκτημένο, στις θέσεις του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Με απόλυτη συνέπεια σε όσα έκανα και κάνω ως ευρωβουλευτής που εκλέχτηκε με το ΣΥΝ, αλλά προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια να λειτουργήσει ως ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Από αύριο και μέχρι τις ευρωεκλογές ξεκινάμε όλοι και όλες μαζί ένα συλλογικό αγώνα. Με ενότητα, με αλληλεγγύη, με σεβασμό και αξιοποίηση της πολυχρωμίας του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των δυνάμεων της πολιτικής μας συμμαχίας. Ο κεντρικός στόχος είναι δημοκρατία παντού. Δημοκρατία στην Ευρώπη, που πρέπει να αλλάξει ριζικά, με μια στρατηγική ήττα του νεοφιλελευθερισμού. Δημοκρατία στη χώρα, που υποφέρει, όχι μόνο από καταπατήσεις δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και από μεγάλες κοινωνικές ανισότητες. Περισσότερη δημοκρατία μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Σας μίλησα λίγο πριν για τον αριστερό ευρωπαϊσμό που είναι γερά κλειδωμένος ομόφωνα στις συλλογικές αποφάσεις του κόμματός μου. Αριστερός ευρωπαϊσμός σημαίνει μαχητική αντιπαράθεση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, για να αλλάξουμε ριζικά την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Δεν σημαίνει παθητική αποδοχή. Δεν σημαίνει μοιρολατρία. Δεν σημαίνει όμως και δραπέτευση. Σημαίνει την ήττα αυτών που θέλουν την Ευρώπη μια κοινή αγορά, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Που προωθούν τον Μπολκενστάιν, το 65ωρο, τη flexicurity, τη στρατηγική της Λισσαβόνας. Η απάντηση της αριστεράς μέσα από την ευρωομάδα της αριστεράς, είναι ο αγώνας να αλλάξουμε την Ευρώπη. Ισχυρότερο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, διαφορετικές προτεραιότητες με επαναθεμελίωση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Περισσότερα χρήματα για την κοινωνική συνοχή, για την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των μεταναστών και όχι περισσότερα χρήματα στους τραπεζίτες. Σημαίνει πολιτικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σημαίνει το να μην μπορεί να αποφασίζει το Συμβούλιο ή η Κομισιόν, χωρίς να λέει «ναι» το Ευρωκοινοβούλιο. Σημαίνει αγώνα και μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο. Και στις συνεδριάσεις και στους δρόμους. Για να δώσουμε μια αριστερή και προοδευτική διέξοδο.
Όσοι πιστεύουν ότι η κρίση οδηγεί νομοτελειακά προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά, είναι δογματικοί και μοιρολάτρες. Η κρίση του μεσοπολέμου οδήγησε τη Γαλλία στο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς, τις ΗΠΑ στο new deal και τον Ρούσβελτ, τη Γερμανία στον Χίτλερ. Επομένως, επειδή ζούμε κρίσιμες στιγμές και έχουμε μια δυνατότητα για μια στρατηγική ήττα του νεοφιλελευθερισμού, η αριστερά θα αποδείξει ότι είναι γνήσιος εκπρόσωπος των κοινωνικών συμφερόντων και των οραμάτων που θέλει να εκπροσωπεί, αν μπορέσει να οργανώσει τις νίκες του σήμερα και του αύριο. Θα το καταφέρουμε αυτό αν βάλουμε στόχους αριστερούς και προοδευτικούς στους οποίους θα μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε νικηφόρες πλειοψηφίες.
Πρέπει να πρωτοστατήσουμε και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να ηττηθεί ο νεοφιλελευθερισμός στο πρόσωπο αυτού του ανεκδιήγητου λιμοκοντόρου που λέγεται Μπαρόζο, ο οποίος θέλει να κάνει και δεύτερη θητεία ως Πρόεδρος της Κομισιόν. Πρέπει να στριμώξουμε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και τους ευρωσοσιαλιστές στο θέμα αυτό. Να μη φοβόμαστε ότι, αν υιοθετήσουμε αυτό το στόχο, υιοθετούμε διαχειριστικές λογικές. Διότι οι μισοί σοσιαλιστές –ο θεός να τους κάνει σοσιαλιστές- ο Μπράουν, ο Θαπατέρο, ο Σόκρατες, λένε «ναι» στον Μπαρόζο, γιατί συμβολίζει τη συμφωνία τους σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τις οποίες αντιπάλεψε η ευρωπαϊκή αριστερά. Να διεκδικήσουμε να αντικατασταθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας από ένα σύμφωνο για την ανάπτυξη, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή. Είναι ένας «νεοφιλελεύθερος κορσές» που φτιάχτηκε από την Κομισιόν και το Συμβούλιο, με τη σύμφωνη γνώμη της συντηρητικής πλειοψηφίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος την ώρα που καλπάζει η ύφεση, η ανεργία, κοιτάει μόνο να μην ξεφύγει το έλλειμμα, ο πληθωρισμός και το χρέος. Πρέπει να παλέψουμε γιʼ αυτό, γιατί έχουμε ένα συμφέρον επιπλέον. Η Ελλάδα, λόγω και των άθλιων δημόσιων οικονομικών της, καθώς και των τεράστιων ευθυνών της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δανείζεται με επιτόκιο τρεις φορές μεγαλύτερο από τους Γερμανούς. Θα πει κανείς «και τι μας νοιάζει αυτό;». Μας νοιάζει, γιατί είναι οι αυριανοί φόροι, οι δικοί μας και των παιδιών μας. Γιʼ αυτό είναι αριστερός στόχος το να εκδοθεί ένα ευρωομόλογο, για να μπορούν να δανείζονται με την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας οι χώρες που έχουν υψηλά χρέη και ελλείμματα, έτσι ώστε να μην επιβαρύνονται οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι αγρότες από ακόμη πιο σκληρά, νεοφιλελεύθερα και αντιλαϊκά μέτρα.
Μετά τις ευρωεκλογές πρέπει να οργανώσουμε μια συζήτηση για το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε, όλα αυτά που εκφράστηκαν εδώ ως γκρίνια και κριτική. Χρειάζεται χωρίς επανάπαυση, χωρίς στρουθοκαμηλισμούς, χωρίς αυταρέσκειες, να πούμε «ναι πετύχαμε αρκετά, οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν αρκετά πάνω απʼ ότι είχαμε στις προηγούμενες εκλογές, αλλά μας δίνουν πολύ κάτω από αυτό που μας έδινε για μήνες ο κόσμος της αριστεράς πριν από ένα χρόνο». Να ψάξουμε να δούμε τι φταίει και χάθηκε ένα σημαντικό μέρος από τα κέρδη μας. Να μην φοβηθούμε αυτόν τον διάλογο. Χωρίς να κρύψουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και χωρίς ενοχοποίηση απόψεων.
Είπα και πριν: περισσότερη δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί σήμερα, η δεύτερη πανελλαδική μας συνάντηση, θα κληθεί να επικυρώσει απλώς αποφάσεις που πάρθηκαν στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε και πρέπει να παραμείνουμε μια πολιτική συμμαχία. Μια συμμαχία που πρέπει να διευρυνθεί και προς τον οικολογικό χώρο και προς τον σοσιαλιστικό χώρο και προς το μεγαλύτερο χώρο της αριστεράς, που είναι οι ανένταχτοι της αριστεράς. Για να πετύχουμε αυτή την διεύρυνση, διατηρώντας τον χαρακτήρα της πολιτικής συμμαχίας, που είναι ουσιαστικά μια ομοσπονδία δυνάμεων σε ένα κοινό πρόγραμμα, σε μια κοινή προοπτική, πρέπει να βρούμε τρόπους δημοκρατικής εκπροσώπησης. Τρόπους που να είναι αποτελεσματικοί και διαφανείς, έτσι ώστε κάθε άποψη να ζυγίζει μέσα στη λειτουργία μας όσο ζυγίζει και στην κοινωνία.
Επιτρέψτε μου και μια προσωπική αναφορά. Ανήκω και μετέχω σταθερά στην αριστερά από τα 18 μου χρόνια, στο ανανεωτικό ρεύμα της αριστεράς και νοιώθω υπερήφανος γιʼ αυτό. Νοιώθω υπερήφανος, για τις ιδέες αυτού του ρεύματος της αριστεράς: για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, για μια διαφορετική πορεία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, για την Ευρώπη των λαών και όχι των μονοπωλίων και των τραπεζιτών, για την κατηγορηματική απόρριψη της βίας ως μέσου πολιτικής δράσης, για δημοκρατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, για τον έντονο οικολογικό χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει μια σύγχρονη αριστερά που ψάχνει και ψάχνεται. Οι ιδέες αυτές, έχουν μπολιάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις θέσεις του κόμματός μου τον Συνασπισμό και σε σημαντικό βαθμό και τις θέσεις της πολιτικής μας συμμαχίας. Από αυτή μου την κοινωνική και πολιτική δράση επί 35 χρόνια με την Αριστερά, έχω μάθει δυο πράγματα: Το πρώτο είναι να είμαι υπερήφανος για τις ιδέες μου, ακόμη και αν αυτές είναι μειοψηφικές. Επειδή, όλοι και όλες ως σύνολο, είμαστε μειοψηφία στην κοινωνία, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε και να το περιφρονούμε. Που σημαίνει, να σταματήσουν οι επιθέσεις, οι βολές, οι δίκες προθέσεων, η ενοχοποίηση απόψεων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντίπαλοι είναι απʼέξω.
Το δεύτερο που έχω μάθει είναι να σέβομαι τις συλλογικές μας αποφάσεις, ακόμη και αν ορισμένες από αυτές δεν με βρίσκουν σύμφωνο, εφόσον έχουν ληφθεί με δημοκρατικούς κανόνες και διαδικασίες. Αυτό θα κάνω και τώρα. Αυτό ζητάω και από όσους συμμερίζονται αυτές τις απόψεις. Είναι πάρα πολλοί αυτοί και μέσα στον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στους εκατοντάδες χιλιάδες αριστερούς πολίτες που θα ζητήσουμε την ψήφο τους στις κάλπες στις 7 Ιουνίου.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS