1. Επειδή έχει μειωθεί η πιθανότητα πρόωρων εκλογών στο επόμενο διάστημα και η κάλπη των Ευρωεκλογών θάναι η πρώτη κάλπη που θα βρουν μπροστά τους οι Έλληνες πολίτες. Επειδή οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 θα γίνουν σε συνθήκες επιδείνωσης της κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη και τα σκληρότερα μέτρα θα ληφθούν μετά από αυτές. Επειδή μέσα από τα αποτελέσματα κάθε εκλογικής αναμέτρησης βγαίνουν πολλαπλά πολιτικά μηνύματα, οι επικείμενες Ευρωεκλογές αποκτούν ευρύτερο πολιτικό περιεχόμενο και ξεχωριστή πολιτική σημασία.
Σε αυτές λοιπόν δεν θα κριθεί μόνο ποιοι θα είναι οι νέοι Έλληνες Ευρωβουλευτές -22 αυτή τη φορά από τους 24 που είναι σήμερα- αλλά θα καταγραφεί η εκτίμηση των ελλήνων πολιτών για την κυβερνητική πολιτική και για την πολιτική των άλλων πολιτικών δυνάμεων, επηρεάζοντας καθοριστικά τις πολιτικές και τις κοινωνικές εξελίξεις, μετά την 7η Ιουνίου 2009.
2. Οι Ευρωεκλογές θα γίνουν στο φόντο της παγκόσμιας κρίσης που έχει αγκαλιάσει κατά δραματικό τρόπο τους Ευρωπαίους εργαζόμενους αλλά και τις οικονομίες των Ευρωπαϊκών χωρών ενώ στην Ελλάδα εξελίσσεται οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση. Η χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου που εφαρμόστηκε στην Ευρώπη με βίαιο τρόπο καθώς επιβλήθηκε από τα πάνω, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, έχει οδηγήσει στην αύξηση της ανεργίας, στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, έχει εντείνει τις εθνικές και κοινωνικές ανισότητες. Οι αποφάσεις και τα μέτρα που λαμβάνονται από την ηγεσία της Ε.Ε. βαθαίνουν την ύφεση, συνιστούν νέα επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων έχουν δημιουργήσει αδιέξοδα στους αγρότες κυρίως των χωρών του νότου, έχουν χρωματίσει με μελανό χρώμα το παρόν και το μέλλον των νέων.
Ταυτόχρονα έχει γίνει φανερό το αντιαναπτυξιακό, αντικοινωνικό περιεχόμενο του Συμφώνου Σταθερότητας, η προβληματικότητα της ΟΝΕ με συνέπεια η δογματική προσήλωση στην επιτήρηση των ελλειμμάτων να οδηγεί στην περικοπή των δημοσίων δαπανών, στη μείωση του εισοδήματος, στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων , και κάθε χώρα αφήνεται να αντιμετωπίσει μόνη της τα προβλήματα της κρίσης. Η συνέχιση αυτής της πορείας υπονομεύει το ενοποιητικό ευρωπαϊκό εγχείρημα. Η ανατροπή της μπορεί να ανοίξει την προοπτική για μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής.
3. Η χώρα μας υποδέχεται την κρίση με οξυμένα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα λόγω των συντηρητικών πολιτικών που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του ʼ90. Η Ν.Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουν τεράστια ευθύνη όπως και οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες καθώς έχουν συμβάλλει στην επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην Ευρώπη. Έχουν ευθύνη γιατί είτε με «εκσυγχρονισμό» των κυβερνήσεων Σημίτη είτε με τις «μεταρρυθμίσεις» των κυβερνήσεων Καραμανλή η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της λιτότητας και της διόγκωσης της ανεργίας, η νομιμοποίηση και αύξηση των ευέλικτων μορφών εργασίας οδήγησαν σε υπερκέρδη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων και στη δραματική επιδείνωση της κατάστασης της πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας.
Σήμερα η κυβερνητική πολιτική με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ σε πολλά σημεία και με το άλλοθι της κρίσης συνεχίζει την εφαρμογή των αποτυχημένων οικονομικών και κοινωνικών συνταγών, θέτοντας τις όποιες κινήσεις της στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας ενώ θα έπρεπε να διεκδικεί την αλλαγή του για να μπορέσει να ανασάνει η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία.
4. Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι Ευρωεκλογές πρέπει να δώσουν ισχυρό μήνυμα αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Για τη ριζοσπαστική Αριστερά η αλλαγή των συσχετισμών σε εθνικό επίπεδο αλληλοεπηρεάζεται από την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εναλλακτικές πολιτικές της, πολιτικές ρήξεων και μεταρρυθμίσεων στοχεύουν σε μια άλλη Ελλάδα, σε μια άλλη Ευρώπη, σʼ έναν διαφορετικό κόσμο. Για την Αριστερά που θεωρεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τις ενοποιητικές διαδικασίες πεδίο ταξικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων, πεδίο ενίσχυσης του διεθνιστικού της χαρακτήρα, το όραμα και ο πολιτικός στόχος για το σοσιαλισμό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια μόνο χώρα.
Οι εκλογές του Ιουνίου 2009 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι λοιπόν μια ευκαιρία για να ξεκινήσει η οικοδόμηση νέων θεμελίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να έρθει πιο κοντά μια άλλη Ευρώπη δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, φεμινιστική, φιλειρηνική, σοσιαλιστική.
Απέναντι στη Ν.Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που παρά τις ολοφάνερες δυσμενείς επιπτώσεις από τις κυρίαρχες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και του ατλαντισμού εξακολουθούν να σκιαμαχούν για τη διαχείρισή τους, στο ΚΚΕ που περιορίζεται στην καταγγελία της ΕΕ και στην απαλλαγή από τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, αφού όλα αποφασίζονται στις Βρυξέλλες, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς, ενισχυμένες από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών μπορούν να αλλάξουν τη φορά των πραγμάτων. Υπάρχει ελπίδα. Τον λόγο έχουν οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους, οι πολίτες με την ψήφο τους.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS