11/05/2009

Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, στην κεντρική προεκλογική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά

Δείτε το βίντεο.

Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ξεκινάμε την προεκλογική μας εκστρατεία από εδώ από το Λιμάνι του Πειραιά. Από το λιμάνι που πρόσφατα έπεσε θύμα της πιο επιθετικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση απέναντι στον δημόσιο πλούτο και τις υποδομές της χώρας.

Το ξεπούλημα του Λιμανιού του Πειραιά σε κινέζικα κρατικά συμφέροντα αποτελεί ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό έγκλημα, εθνικών διαστάσεων.

Ξεκινάμε λοιπόν από δω τον αγώνα μας από αυτό εδώ το βήμα γιατί θέλουμε να χαιρετήσουμε και να τιμήσουμε τον ηρωικό ενωτικό αγώνα των λιμενεργατών του Πειραιά και όλων των εργαζομένων στον ΟΛΠ, για ένα σύγχρονο δημόσιο ανασυγκροτημένο λιμάνι που θα λειτουργεί με όρους δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος.

Ξεκινάμε από δω όμως κυρίως γιατί θέλουμε να σηματοδοτήσουμε ότι αυτός ο αγώνας των εργαζομένων, όπως και όλοι οι ανιδιοτελείς και δίκαιοι αγώνες για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, είναι αγώνες που δεν πήγαν χαμένοι.

 Μπορεί να πέρασε από τη βουλή το ξεπούλημα αλλά την πώληση αυτή δεν την έχει κυρώσει ο ελληνικός λαός. Και πολύ περισσότερο δεν την έχουν κυρώσει οι πολίτες του Πειραιά. οι οποίοι δεν θέλουν η πόλη τους να γίνει μια άλλη Νάπολη, όπως αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο «Γόμορρα».

Το ξεπούλημα αμφισβητείται πλέον στα ελληνικά δικαστήρια και αμφισβητείται επίσης και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για τους χαριστικούς και νεοαποικιακούς όρους που περιέχει η σύμβαση πώλησης.

Ο Αγώνας δεν τέλειωσε. Ο αγώνας συνεχίζεται. Κι αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε μαζί όπως και αυτή τη σπουδαία μάχη που έχουμε μπροστά μας.

Τη μάχη των ευρωεκλογών, που μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μεγάλων ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό, μεγάλων ανατροπών και αλλαγών προς όφελος των αναγκών και των συμφερόντων των πολλών και σε βάρος των συμφερόντων των λίγων και προνομιούχων. 

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

 Αυτές οι Ευρωεκλογές βρίσκουν την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο μπροστά σε μια μεγάλη οικονομική κρίση.

Την κρίση αυτή δεν την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι των μικρών επιχειρήσεων.

     Δεν την δημιούργησαν οι άνθρωποι που ζουν από τον μισθό τους και από την σύνταξη τους, αυτοί που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα με μια δουλειά του ποδαριού, ή με μια σύνταξη ντροπής.

    Δεν την δημιούργησαν όσες και όσοι ζητάνε να ζουν με αξιοπρέπεια.

    Την κρίση τη δημιούργησε η στρατηγική της αποθέωσης των χρηματαγορών και του κέρδους, η στρατηγική του χρηματιστηριακού τζόγου.

    Την κρίση, τη δημιούργησαν οι τράπεζες και οι χρηματαγορές.

    Και αυτοί πρέπει να την πληρώσουν και  όχι η κοινωνία. Αυτό είναι το μήνυμα της Αριστεράς.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Θα περίμενε κανείς η κρίση να γίνει μια ευκαιρία για τις κυρίαρχες πολιτικές ομάδες της Ευρώπης, την ευρωπαϊκή δεξιά και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και για τα κόμματά τους που κυβερνάν τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας, να ξανασκεφτούν τον προσανατολισμό τους. Να παραδεχτούν ότι η ανεξέλεγκτη αγορά δεν είναι σε θέση ούτε ενδιαφέρεται να λύνει κοινωνικά προβλήματα. Ότι δεν είναι δυνατόν οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες να καλύπτονται από τις τράπεζες.

Αντʼ αυτού τι ακούμε; Ότι τώρα είναι η ώρα για βάθεμα των πολιτικών τους επιλογών. Είναι η ώρα για προσαρμογή και για σκληρά μέτρα.

Είναι η ώρα να κόψουμε τις θέσεις εργασίας στη μέση.

Είναι η ώρα να ξηλώσουμε ότι έχει απομείνει από το ασφαλιστικό σύστημα.

Είναι η ώρα να ξεμπερδέψουμε τελείως με την δημόσια υγεία και την δημόσια παιδεία.

Να ξεπουλήσουμε τον δημόσιο πλούτο και τις υποδομές.

Τώρα είναι η ώρα, πιστεύουν, για να μας περάσουν όλα αυτά που δεν τολμούσαν να περάσουν την εποχή της ανάπτυξης.

 Εμείς λοιπόν τους απαντάμε. Είστε βαθιά γελασμένοι. Οι ώρες  οι δικές σας είναι πια μετρημένες και όχι οι ώρες των πολλών.

Οι ώρες και οι μέρες εκείνες που σχεδιάζατε ανενόχλητοι τη διάλυση της κοινωνίας για να υπερασπίσετε τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, πέρασε ανεπιστρεπτί.

Τώρα ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες.

Τώρα ήρθε η ώρα για τη μεγάλη αλλαγή. Τώρα ήρθε η ώρα για στροφή αριστερά. Τώρα ήρθε η ώρα να υπερασπιστούμε τις ανάγκες των πολλών. Και όχι τις ανάγκες των τραπεζών.

Σʼ αυτές τις ευρωεκλογές η αριστερά, σε όλη την Ευρώπη λέει ξεκάθαρα. Χρειάζονται νέα θεμέλια για την Ευρώπη. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε άλλο με την Ευρώπη του κου Μπαρόζο και του κου Αλμούνια.

Η Ευρώπη που χτίστηκε πάνω στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα παρά μοναχά το βάθεμα της κρίσης.

Η Ευρώπη δεν αντέχει 30 εκατομμύρια ανέργους και 80 εκατομμύρια φτωχούς.

Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο πια τους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους που την οδηγούν στη καταστροφή.

Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο πια κυβερνήσεις συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές που  ως αντίδοτο στη κρίση τα δίνουν όλα στους προνομιούχους του χρήματος και των κεφαλαιαγορών.

Σε αυτούς που χωρίς να ντρέπονται, όπως προχθές ο κατά τα άλλα σοσιαλιστής κος Αλμούνια, μας ζητάνε να μειώσουμε κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις.

Που; Στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα των 400.000 ανέργων και των 600.000 ανασφάλιστων εργαζόμενων. Στην Ελλάδα όπου οι μισοί μισθοί είναι κάτω από 1000 ευρώ.

Σήμερα, λοιπόν, αν υπάρχει κάποιος μονόδρομος που πρέπει να ακολουθήσουμε δεν μπορεί να είναι αυτός που μας περιγράψανε τη δεκαετία του ΄90, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο μονόδρομος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών. Γιατί αυτός ο μονόδρομος μας οδηγεί στον γκρεμό.

Σήμερα αν υπάρχει μονόδρομος αυτός είναι η κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας και η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη.

Πρέπει να τελειώνουμε με το σύμφωνο σταθερότητας.

Να τελειώνουμε. Όχι να κάνουμε προσωρινά πως δεν το βλέπουμε.

Πρέπει να τελειώνουμε με το σημερινό μοντέλο, που θέλει την Ευρώπη και τους λαούς της ομήρους στα χέρια του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Τα τρία ΟΧΙ των Γάλλων, των Ολλανδών και των Ιρλανδών στο Ευρωσύνταγμα και στη Συνθήκη της Λισσαβόνας δηλώνουν πως οι λαοί της Ευρώπης δεν θέλουν τη δικτατορία και τον καταναγκασμό των τραπεζών.

Οι λαοί της Ευρώπης ζητούν έναν άλλο προσανατολισμό, που θα έχει ως επίκεντρο το δικαίωμα στην εργασία, την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων, την αλληλεγγύη, τα δημόσια αγαθά, την προστασία του περιβάλλοντος.

 Που θα έχει στο επίκεντρο την δημοκρατία και την ειρήνη, σε μια Ευρώπη ειρηνική και ελεύθερη από το ΝΑΤΟ.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η απάντηση της Αριστεράς είναι σαφής. Δεν χρειάζεται απλά να περάσουμε σε μια εποχή αλλαγών αλλά χρειάζεται να περάσουμε σε αλλαγή εποχής.

Να ανατρέψουμε τα δεδομένα, να τα αλλάξουμε όλα σε Ελλάδα και Ευρώπη, να ανατρέψουμε τις ισορροπίες ανάμεσα στις ανάγκες των πολλών και στα συμφέροντα των λίγων.

Κι αυτό όσο κι αν μοιάζει δύσκολο και ανέφικτο είναι η μόνη ρεαλιστική και εφικτή προοπτική για την υπέρβαση της κρίσης για τη διάσωση της κοινωνίας απέναντι στη κρίση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουμε για να κάνουμε δυνατή τη φωνή μας, είναι η ενότητα.

Και θέλω να σας πω ότι σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει επιτευχθεί τόσο ευρεία συσπείρωση και ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς.

Αυτό που έχουμε πετύχει εδώ με τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μας κάνει περήφανους. Αλλά και να μας εξοπλίζει με δύναμη και αισιοδοξία για τις μάχες που δίνουμε και θα δώσουμε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων.

Είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για μια άλλη Ευρώπη. Παλεύουμε για να την αλλάξουμε. Μαζί με τους συντρόφους μας στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην Αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Βρεθήκαμε σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Κινητοποιήσεις που είχαν ως στόχο να καταγγείλουν και να αποτρέψουν τα σχέδια για μια Ευρώπη της επισφάλειας, για μια Ευρώπη του πολέμου, του ρατσισμού και της καταστολής.

Δουλέψαμε για την ενότητα και την κοινή δράση όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων που έχουν τις ίδιες αξίες με εμάς. Τις αξίες που φέρνουν τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη. Τις αξίες που υπερασπίζονται την κοινωνία απέναντι στον καταναγκασμό των ανεξέλεγκτων αγορών.

Και ταυτόχρονα δίνουμε αυτόν τον αγώνα στην Ελλάδα, σε κάθε μέτωπο, μικρό ή μεγάλο. Στο πλευρό των εργαζομένων που αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της επισφάλειας και των αγροτών που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.

Στο πλευρό των φοιτητών και των πανεπιστημιακών που υπερασπίζονται το κοινωνικό αγαθό της δωρεάν δημόσιας παιδείας.

Στο πλευρό των μεταναστών, που είναι θύματα της πιο σκληρής εκμετάλλευσης και της πιο άγριας κρατικής αυθαιρεσίας.

Στον αγώνα για τα δικαιώματα των κρατουμένων.

Είμαστε και θα είμαστε στην πρώτη γραμμή στον αγώνα για το περιβάλλον. Στα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους.

Στις κινητοποιήσεις που κέρδισαν σημαντικές νίκες ενάντια στον λιθάνθρακα.

Στην υπεράσπιση του φυσικού πλούτου από κάθε είδους χρυσόβουλα, γήπεδα γκολφ, μεγαλοεργολάβους και μεγαλοξενοδόχους.

Στις συγκρούσεις με τα μεγάλα συμφέροντα όπως στον Ελαιώνα.

Γιατί μέσα από τέτοιες συγκρούσεις, με τους εργολάβους τεράστιων αυθαιρέτων, με τα συμφέροντα του λιθάνθρακα, με τη νύχτα, με το εκκλησιαστικό real estate, αποκτά κανείς τον τίτλο του οικολόγου.

Δεν τον απονέμει στον εαυτό του. Ούτε μπορεί να τον περιφέρει μιλώντας γενικά και αόριστα για πράσινη ανάπτυξη, την ώρα που απουσιάζει μονίμως από κάθε μέτωπο διεκδίκησης.

 Είμαστε περήφανοι που συγκρουστήκαμε δίχως να λογαριάσουμε το πολιτικό κόστος με λογής οικονομικά συμφέροντα, όπως είμαστε περήφανοι που υπερασπιστήκαμε μέχρι τέλους τη μεγάλη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη.

Την υπερασπιστήκαμε από τη σπέκουλα και την συκοφαντία ενάντια σε όλο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα.

Δεν κάναμε ούτε βήμα πίσω από την υπεράσπιση του δικαιώματος της νέας γενιάς στην ζωή, στο μέλλον και στο όνειρο.

Έσπευσαν πολλοί καλοθελητές να μας κατηγορήσουν ότι υπερασπιζόμαστε τη βία.

Δεν μας λερώνουν. Η θέση μας υπέρ των μαζικών δυναμικών ειρηνικών κινητοποιήσεων είναι πεντακάθαρη και ο κόσμος το ξέρει.

Το ξέρει γιατί καταλαβαίνει ότι αυτό ακριβώς φοβήθηκαν από τον Δεκέμβρη. Δε φοβήθηκαν τις σπασμένες τζαμαρίες και το φετιχισμό της βίας. Όλα αυτά τον δικό τους σχεδιασμό σε τελική ανάλυση εξυπηρέτησαν.

Αυτό που φοβήθηκαν ήταν η μαζική και αυθόρμητη διαμαρτυρία, ήταν ο κόσμος, τα νέα παιδιά, οι εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους, παντού, σε όλη την Ελλάδα.

Αυτό που φοβήθηκαν, ήταν τους νέους να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο και να το διεκδικούν. Κι αυτό όσο κι αν προσπαθούν να το χαντακώσουν, να το κρύψουν πίσω από τις εικόνες των εκατό ή διακόσιων ατόμων που βγήκαν να σπάσουν,  δε θα τα καταφέρουν γιατί θα το βρουν ξανά μπροστά τους. 

Γιατί ο Δεκέμβρης της αμφισβήτησης και της μαζικής αυθόρμητης έκρηξης δεν ήταν μια εικόνα από τη στιγμή και τη συγκυρία αλλά μια εικόνα που έρχεται από το μέλλον. Και με το μέλλον δε μπορούν να ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Λένε πολλοί ότι η κυβέρνηση αδρανεί απέναντι στην κρίση. Δεν είναι αλήθεια. Έχει κάνει πολλά πράγματα.

Εγγυήθηκε την ρευστότητα των τραπεζών με 28 δις και τις αφήνει να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα προκειμένου να καλύψουν τις ζημιές τους.

Απάλλαξε από την φορολογία τα πολυτελή αυτοκίνητα και την αγορά τρίτης κατοικίας.

Επιδοτεί τους εργοδότες που περιορίζουν στο μισό τις θέσεις εργασίας και φυσικά τις αμοιβές.

Ανοίγει τον δρόμο για νέες θέσεις ανασφάλιστης προσωρινής μισοαπασχόλησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Μετά τις ευρωεκλογές δε, υπόσχεται ότι θα πάρει και άλλα, ακόμα πιο σκληρά, ακόμα πιο άδικα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα.

Την ίδια στιγμή, σε μια πρωτοφανή κίνηση, έκλεισε την βουλή. Και έτσι παραγράφηκαν όλα τα υπό διερεύνηση πολιτικά σκάνδαλα, όπως το Βατοπέδι, η Siemens, η αγοραπωλησία της Γερμανός, τα δομημένα ομόλογα.

Με μία κίνηση τα κουκούλωσε όλα ο κ. Καραμανλής, αποδεικνύοντας ποιοί στην πολιτική ζωή του τόπου κάνουν τις δουλειές τους με κουκούλες.

Ας ξέρουν όμως ότι με αυτό δεν ξεμπέρδεψαν. Ακόμα και αν διέφυγαν τον κίνδυνο να πέσουν από μια ψηφοφορία για παραπομπή, όπως κόντεψαν με την υπόθεση Παυλίδη, ακόμα και αν διέφυγαν τον κίνδυνο να ρεζιλευτούν ξανά και ξανά αποχωρώντας από συνεδριάσεις και ψηφοφορίες που αφορούν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την χαμένη τιμή της διακυβέρνησής τους.

Μιας διακυβέρνησης, η οποία, θεωρεί ηθικό και νόμιμο οτιδήποτε αρπάζει την δημόσια περιουσία και βλάπτει τα δημόσια συμφέροντα, ενισχύοντας αντίστοιχα πότε τους αεριτζήδες, πότε τα golden boys, πότε τους οικοπεδοφάγους, πότε τους κάθε λογής ενδιάμεσους και μιζαδόρους, και πότε τα ίδια τα κόμματα εξουσίας.

Όσα και αν κουκουλώσουν, στη συνείδηση του κόσμου που περνάει τόσο δύσκολα, δεν είναι νομιμοποιημένοι. Και δεν θα καταφέρουν να βγουν από την βαθειά κρίση στην οποία  βυθίζονται όλο και περισσότερο.

Όσο για το ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει ότι πρόβλημα είναι μόνο τα γαλάζια σκάνδαλα και ότι με μια παραίτηση και δυο διαγραφές ο κόσμος θα ξεχάσει την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη, είναι βαθιά γελασμένοι.

Ο κόσμος και θυμάται και καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει κυρίως ότι το πρόβλημα των σκανδάλων δεν είναι ένα ή δύο διεφθαρμένοι υπουργοί που πρέπει να τους αδειάσουμε και να τελειώνουμε, αλλά είναι όλο το σύστημα εξουσίας του δικομματισμού.

Γιατί οι μίζες της Siemens, δεν πήγαιναν μόνο στα ταμεία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος αλλά και σε αυτά του κόμματος της αντιπολίτευσης. Έτσι λειτούργησε και λειτουργεί ο δικομματισμός παράγοντας σχέσεις διαπλοκής και διαφθοράς. Και αν κάτι λοιπόν πρέπει να ξηλώσουμε δεν είναι το Παυλίδη ή τον Βερελή αλλά το δικομματικό σύστημα εξουσίας.

Φίλες και φίλοι,

Προχθές  ο πρόεδρος του, ΠΑΣΟΚ μας εξέπληξε, χρησιμοποιώντας το ερώτημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Και επειδή σε αυτή τη χώρα κοντεύουμε να πάθουμε όλοι παράκρουση, εγώ θα ήθελα καλοπροαίρετα να  ρωτήσω:

•    Η καθιέρωση των stage είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή προς τη βαρβαρότητα;

•    Η θεσμοθέτηση των εργολαβιών στο δημόσιο, η εργοδοτική αυθαιρεσία και η υπερεκμετάλλευση που γεννάει περιπτώσεις όπως αυτή της Κωνσταντίνας Κούνεβα είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή τη βαρβαρότητα;

•    Η πρόταση για ανασφάλιστη εργασία των νέων είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή την βαρβαρότητα;

•    Η διοχέτευση των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο, είναι βήμα προς το σοσιαλισμό ή τη βαρβαρότητα;

Αν το ΠΑΣΟΚ έχει μετακινηθεί από τις παραπάνω θέσεις, από τα πεπραγμένα του στη περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη, ας το πει ανοιχτά.

Και εμείς θα το καλωσορίσουμε ανοιχτά, δε θα δειλιάσουμε.

Και θέλω σε αυτό το σημείο να πω ότι όσο απέναντι βρισκόμαστε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στις επιλογές της άλλο τόσο είμαστε δίπλα στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ που αγωνιά για τις εξελίξεις στη χώρα και για τη δεξιά μετατόπιση ενός πολιτικού χώρου που τον ενέπνευσε και τον εξέφρασε για πολλά χρόνια.

Και που την δεκαετία του 80 γέννησε μεγάλες ελπίδες και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες, για να τις σβήσει μετά, με τα νεοφιλελεύθερα κατορθώματα της διακυβέρνησης Σημίτη. Και με την αρπαχτική διάθεση πρώην κυβερνητικών στελεχών που έχουν ένα και μόνο πόθο, να ξαναβρεθούν σε θέσεις εξουσίας.

Είμαστε δίπλα σε αυτόν τον κόσμο που μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι διστάζει να κάνει το βήμα και να μας ψηφίσει.

Είμαστε δίπλα του όταν υιοθετεί τις προγραμματικές προτάσεις που απευθύνουμε στο ΠΑΣΟΚ για κοινή δράση απέναντι στα μεγάλα προβλήματα. Και όταν αναρωτιέται γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση να απαντήσει.

Είμαστε δίπλα του όταν αναρωτιέται γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αρνείται οποιαδήποτε συγκεκριμένη προγραμματική δέσμευση και εξαντλείται σε γενικόλογες αναφορές.

Είμαστε δίπλα σε αυτόν τον κόσμο, τον σεβόμαστε, μα πάνω από όλα θέλουμε να είμαστε μαζί τους έντιμοι και ειλικρινείς.

Και γι αυτό τους λέμε ευθέως : Σας λογαριάζουμε και σας υπολογίζουμε. Ξέρουμε ότι χωρίς εσάς δε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, αλλά τα πράγματα δε θα αλλάξουν αν υποκύψουμε εμείς στις πιέσεις του συστήματος εξουσίας.

Τα πράγματα δε θα αλλάξουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ από μέρος της λύσης γίνει κομμάτι της κρίσης του πολιτικού σκηνικού.

Τα πράγματα θα αλλάξουν και μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αν κάνουμε ένα μεγάλο βήμα στις 7 του Ιούνη.

Αν αποδείξουμε ότι κανένας δεν είναι στο τσεπάκι κανενός.

Αν κάνουμε τη μεγάλη έκπληξη και διαμορφώσουμε τους συσχετισμούς εκείνους που πέρυσι την Άνοιξη τρόμαξαν πολλούς καρεκλοκενταύρους της εξουσίας. Οι οποίοι βάλθηκαν με σθένος να πολεμήσουν την Άνοιξη της ελπίδας, την Άνοιξη μιας νέας ενωτικής αριστεράς που θα αλλάξει το τοπίο και θα ανατρέψει τα πράγματα, που θα φέρει μια νέα μεταπολίτευση από τα κάτω.

Αυτή την Άνοιξη μπορούμε να τη φέρουμε μαζί και είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο μεγάλο βήμα στις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Είναι η ώρα να στείλουμε ένα καθαρό μήνυμα. Οι προθέσεις για νέα σκληρά μέτρα θα λάβουν τέλος στις 7 Ιούνη.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πρέπει να τους ταρακουνήσει. Να τους κάνει να ξεχάσουν τα φιλόδοξα αντικοινωνικά σχέδια που έχουν στο συρτάρι τους.

Όλοι έχουν βαλθεί να πείσουν τον κόσμο ότι έρχονται χειρότερα.

Ε, λοιπόν όχι. Δεν έρχονται χειρότερα. Έρχονται καλύτερα. Γιατί στις 7 Ιούνη, το λόγο δεν τον έχουν οι μηχανισμοί. Το λόγο, έχουν οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και κυρίως η νέα γενιά.

Και το μήνυμα που θα στείλουν θα  είναι ένα μεγάλο “φτάνει πια”. Δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση. Θα ανοίξει ο δρόμος για τη μεγάλη αλλαγή. Για να αλλάξουμε το τοπίο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Για να έρθουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των πολλών.

Κρατάμε σφιχτά στο χέρι το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Να πάει παντού.

Να στείλουμε παντού μήνυμα νίκης ελπίδας αισιοδοξίας.

Καλό αγώνα