Το κεντρικό μας μήνυμα είναι αλλαγή συσχετισμών, με ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και της Ευρωομάδας της Αριστεράς. Αυτό σημαίνει μαχητική αντιπαράθεση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Σημαίνει την αποδυνάμωση όσων οικοδομούν την Ευρώπη ως μια ασύδοτη κοινή αγορά, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Που προωθούν τον Μπολκενστάιν, το 65ωρο, τη flexicurity, τη στρατηγική της Λισσαβόνας.
Η απάντηση της αριστεράς είναι ο αγώνας να αλλάξουμε την Ευρώπη, με ισχυρότερο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με περισσότερα χρήματα για την κοινωνική συνοχή, για την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των αδυνάτων και όχι περισσότερα χρήματα στους τραπεζίτες. Με δημοκρατικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σημαίνει αποτελεσματικότερο αγώνα, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, για μια ενωμένη Ευρώπη, δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, φιλειρηνική, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό.
Παρά τους δυσμενείς συσχετισμούς, υπάρχουν περιθώρια και είναι σημαντικά. Πρέπει να τα αξιοποιούμε και στην Ευρωβουλή όπως και στη Βουλή. Η Ευρωομάδα της Αριστεράς πρωτοστάτησε στον αγώνα εναντίον των νεοφιλελευθέρων επιλογών, για μια διαφορετική πορεία της Ένωσης, πιο δημοκρατική, πιο κοινωνική, πιο οικολογική, πιο φιλειρηνική.
Ήμασταν η μόνη πολιτική ομάδα που τάχθηκε εναντίον της Συνθήκης της Λισσαβόνας, ζητώντας λαϊκά δημοψηφίσματα. Σταθήκαμε στην πρώτη γραμμή ενάντια στο ελαστικό 65ώρο, στην οδηγία Μπόλκενσταιν. Για να υιοθετηθεί ένα φιλόδοξο πακέτο κατά των κλιματικών αλλαγών. Υπερασπιστήκαμε ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα. Σταματήσαμε οικολογικά εγκλήματα. Πιέσαμε για την ορθή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ελλάδα. Αποτρέψαμε τη διασπάθιση κοινοτικών πόρων. Πιέσαμε για ην αναπτυξιακή αξιοποίηση του δημόσιου χρήματος. Φέραμε τη φωνή της Κούνεβα και του Γκορτζίδη στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτή η δράση πιστώνεται όχι μόνο υπέρ του ΣΥΝ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κοινό περιουσιακό μας στοιχείο. Έτσι να την αξιολογήσουμε και να την αξιοποιήσουμε βαδίζοντας προς τις ευρωεκλογές.
Στα πέντε αυτά χρόνια πετύχαμε αρκετές νίκες. Αν γίνουμε πιο δυνατοί, θα πετύχουμε περισσότερες.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πεδίο αντιπαράθεσης, δεν είναι ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος. Η έντονη και μαχητική αντίθεσή μας στις νεοφιλελεύθερες επιλογές της Κομισιόν ή η καταγγελία της Οδηγίας της ντροπής για τους μετανάστες, δεν μας εμποδίζει να αξιοποιούμε θετικές πλευρές της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, πχ. για το περιβάλλον, προκειμένου να προωθήσουμε τους δικούς μας στόχους.
Νιώθω υπερήφανος, γιατί σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών, με 500 περίπου παρεμβάσεις μας, καταφέραμε να σταματήσουμε αρκετά οικολογικά εγκλήματα, που προωθούσαν κυβερνητικές επιλογές, οικονομικά συμφέροντα ή και τοπικές αρχές.
Απαιτείται μία ριζική στροφή μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό. Αυτό είναι και το κεντρικό καθήκον των δυνάμεων της αριστεράς και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Σε αυτό το σκληρό "γήπεδο" των πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών αγώνων, θα κριθούμε και μάλιστα εκ του αποτελέσματος. Όσοι πιστεύουν ότι η κρίση οδηγεί νομοτελειακά προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, είναι δογματικοί και μοιρολάτρες. Η έξοδος από την κρίση δεν είναι μονόδρομος. Μπορεί να οδηγήσει προς τα αριστερά, σε μία στρατηγική ήττα του νεοφιλελευθερισμού. Μπορεί να οδηγήσει ακόμη πιο δεξιά. Θα εξαρτηθεί από την ικανότητα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων -και πριν απ' όλα της αριστεράς- να διαμορφώσουν νικηφόρους συσχετισμούς, γύρω από συγκεκριμένα εναλλακτικά σχέδια και προτάσεις. Αυτό άλλωστε διδάσκει και η Ιστορία. Η μεγάλη οικονομική κρίση του Μεσοπολέμου έφερε στις ΗΠΑ το New Deal, στη Γαλλία το Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς και στη Γερμανία τον Χίτλερ.
Ο καπιταλισμός, όπως και τα τείχη της Ιεριχούς, δεν θα πέσει με απλά σαλπίσματα.
Ο Ομπάμα, χωρίς να είναι ούτε καν σοσιαλδημοκράτης, υιοθετεί μέτρα για τις ΗΠΑ, που η ευρωπαϊκή ελίτ ούτε καν τολμά να σκεφτεί. Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ένας δογματικός νεοφιλελεύθερος κορσές. Σχεδιάστηκε σε περιόδους υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Νοιάζεται μόνο μην ξεφύγει ο πληθωρισμός το έλλειμμα και το χρέος. Σε εποχές μεγάλης κρίσης, ύφεσης και ανεργίας, αυτό αποδεικνύεται «ανόητο» κατά τον κ. Κρούγκμαν και «ηλίθιο» κατά τον κ. Πρόντι. Χρειάζεται να αντικατασταθεί επειγόντως από ένα νέο σύμφωνο που θα θέτει την έμφαση στην αειφόρο ανάπτυξη, στην απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Επιβάλλεται μια ριζική στροφή, μακριά από τον Νεοφιλελευθερισμό. Με επαναθεμελίωση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, με διαφορετικές προτεραιότητες και ισχυρά δημοκρατικά, κοινωνικά και οικολογικά χαρακτηριστικά.
Η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων επιλογών και η δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας διαμόρφωσαν, σε συνδυασμό με την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια, συγκλίσεις με ιδιαίτερα αρνητικό περιεχόμενο και στην Ευρώπη και σε αρκετά κράτη-μέλη.
Τα παραπάνω, ωστόσο, αντανακλούν και αδυναμίες αλλά και αποτυχίες και της δικής μας Αριστεράς. Μόνο μια ισχυρή, σύγχρονη, ριζοσπαστική Αριστερά, ικανή να εμπνεύσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Να εμποδίσει μια μακροχρόνια στρατηγική υποταγή του "μεγάλου συνασπισμού" στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Αυτό είναι το δικό μας ιστορικό στοίχημα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Απαιτεί και εκ μέρους μας ρήξεις με χρεοκοπημένες εκδοχές του παρελθόντος. Θετικά παραδείγματα, υπάρχουν και στη Λατινική Αμερική και στη γειτονική Κύπρο. Ας τα μελετήσουμε, χωρίς μιμητισμούς και μηχανιστικές μεταφορές, και φυσικά ας αξιοποιήσουμε γόνιμα τη σχετική εμπειρία.
Ο κ. Μπαρόζο είναι ένας επικίνδυνος νεοφιλελεύθερος λιμοκοντόρος. Πρέπει να αποτραπεί η επανεκλογή του στο τιμόνι της Κομισιόν. Παρʼ όλα αυτά πληροφορούμαι ότι ο άφωνος και ουσιαστικά απών από τις συνόδους Κορυφής κ. Καραμανλής, έχει ήδη δηλώσει ένθερμος υποστηρικτής του, μαζί με τους κ.κ Μπράουν, Σόκρατες και Θαπατέρο. Σε αυτό το κορυφαίο ζήτημα εν όψει ευρωεκλογών, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και φυσικά το ΠΑΣΟΚ, οφείλουν μια καθαρή θέση. Το έχουν κάνει ήδη, με ένα δυνατό όχι, η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι Πράσινοι. Γιατί αλήθεια ο κ.Παπανδρέου αποφεύγει μια σαφή θέση, συνεπή και με την αντιδεξιά ρητορεία του;
Η διαρκής ενίσχυση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου αποτελεί κεντρικό στόχο της Ευρωομάδας της Αριστεράς, αλλά και επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωσης. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε βαθιά κρίση και "δεν αρέσει". Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εντείνουν επικίνδυνα τις κοινωνικές ανισότητες. Το έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατικής λειτουργίας απομακρύνει τους πολίτες. Η ενίσχυση του συναισθήματος ευρωαδιαφορίας και ευρωδυσφορίας των πολιτών, θέτει επί τάπητος την ανάγκη δημοκρατικής αναθεμελίωσης της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Ζούμε μια κρίση νομιμοποίησης του κυρίαρχου ευρωπαϊκού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου. Οι κυρίαρχες επιλογές της Κομισιόν και του Συμβουλίου προωθούν μια ενοποίηση αλά καρτ με βάση τις νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες. Η δική μας αριστερή ευρωπαϊκή επιλογή βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των επιλογών Η αυριανή Ενωμένη Ευρώπη ή θα είναι κοινωνική και δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει. Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει να βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτής της σημαντικής πολιτικής και κοινωνικής μάχης. Με όρους πραγματικής σύγκλισης, ισοτιμίας και με διεκδικητικό πνεύμα. Απορρίπτουμε τις αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού, που είναι εντελώς παρωχημένες στον 21ο αιώνα. Το πεδίο των αγώνων που διαμορφώνει η πορεία της Ευρώπης συνιστά ένα προνομιακό έδαφος όπου ο προγραμματικός στόχος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Στη χώρα μας, που διαθέτει λόγω γεωγραφικής θέσης και κλίματος, ένα θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον, υιοθετούνται επί πολλά χρόνια πρακτικές, που το αλλοιώνουν και το υποβαθμίζουν. Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία για το περιβάλλον συχνά δεν εφαρμόζεται ή εφαρμόζεται ανεπαρκώς, με αποτέλεσμα ο Έλληνας Επίτροπος Περιβάλλοντος κ . Δήμας συχνά να παραπέμπει τις ελληνικές αρχές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ή να απειλεί με πρόστιμα και διακοπή της κοινοτικής χρηματοδότησης, προκειμένου να υλοποιήσουν οι κυβερνώντες τις δεσμεύσεις τους. Ευθύνη για αυτά τα χάλια που πλήττουν όχι μόνο την ποιότητα της ζωής μας και τη δημόσια υγεία, αλλά και τον ελληνικό τουρισμό, έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά αλλά σε σημαντικό βαθμό και πολλές τοπικές αρχές. Γιατί πολύ απλά οι ασκούντες εξουσία χρησιμοποιούν την υποβάθμιση του περιβάλλοντος ως εργαλείο ψηφοφορίας ή αποφεύγουν να κάνουν αυτό που πρέπει φοβούμενοι το κακώς νοούμενο πολιτικό κόστος. Έχοντας μια πλούσια εμπειρία με εκατοντάδες παρεμβάσεις, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, υπογραμμίζω ότι αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση των πολιτών υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, πράγμα που πιέζει τις εθνικές και τοπικές αρχές. Ο αγώνας συνεχίζεται...
Η βαθιά κρίση και η ανησυχητική δυναμική που τροφοδοτεί, βρίσκουν πλήρως ανέτοιμη την ελληνική οικονομία αλλά και την κυβέρνηση της ΝΔ. Η χώρα βαδίζει με υψηλό έλλειμμα, τεράστιο χρέος, εκρηκτικό έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, σε σημαντική πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Έρχεται με μαθηματική βεβαιότητα επιδείνωση της ανεργίας, των δημοσίων εσόδων και κυρίως του λαϊκού εισοδήματος καθώς οι υπεύθυνοι για την κρίση ετοιμάζονται να την ρίξουν ακόμη πιο μονόπλευρα στις πλάτες των πιο αδύναμων. H ελληνική οικονομία ασφαλώς και επηρεάζεται από τη διεθνή κρίση. Εκτός, ωστόσο, από το "εισαγόμενο", υπάρχει και το πρόσθετο "ελληνικό" σκέλος της κρίσης. Αυτό κρύβουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Αυτό ακριβώς πληρώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά, ιδίως τα φτωχότερα.
H ελληνική οικονομία, έχει επίσημο πληθωρισμό 30% παραπάνω από την Ευρωζώνη, λόγω κυρίως των καρτέλ. Αυτός διαβρώνει το λαϊκό εισόδημα και μειώνει κατά 2% ετησίως την ανταγωνιστικότητα. Είναι πολύ εξαρτημένη από το πετρέλαιο, γιατί δεν επένδυσε έγκαιρα σε εναλλακτικές μορφές και εξοικονόμηση ενέργειας. Έχει πολύ μικρότερα φορολογικά έσοδα έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου, υψηλή φοροδιαφυγή και παραοικονομία, άδικο και αντιαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, αναποτελεσματικούς και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, κομματικά ελεγχόμενη, υψηλού κόστους και χαμηλής αποτελεσματικότητας διοίκηση, αδυναμία αναπτυξιακής αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, σημαντικά ελλείμματα σε υποδομές. H αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι υποπολλαπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το κοινωνικό κράτος είναι αδύναμο και αναποτελεσματικό. H κυβέρνηση της NΔ, τα τελευταία πέντε χρόνια, όξυνε τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες που κληρονόμησε από το ΠAΣOK. Μετά από μια υπερδεκαετή περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, τα δημόσια οικονομικά είναι χάλια, η Ελλάδα είναι μια ακριβή ευρωπαϊκή χώρα, οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και αγρότες είναι ουραγοί σε εισόδημα και επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ενώ η κερδοφορία των ρετιρέ των επιχειρήσεων σπάει ρεκόρ. Η χώρα χρειάζεται σοβαρές και μεγάλες αλλαγές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, στην ασκούμενη πολιτική, το πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία της διοίκησης.
10 σημεία για μια αριστερή ευρωπαϊκή επιλογή
1. Αντικατάσταση «νεοφιλελεύθερου κορσέ» του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα Σύμφωνο για την Αειφόρο Ανάπτυξη, την Κοινωνική Προστασία και την Απασχόληση.
2. Δραστική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στο 5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ
3. Υπαγωγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου
4. Υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, των κοινωνικών υπηρεσίων, του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και της υγείας.
5. Ριζική μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, με δικαιότερη κατανομή των επιδοτήσεων υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών.
6. Ενίσχυση του Ευρωκοινοβουλίου, της διαφάνειας και της συμμετοχής των πολιτών.
7. Ισότητα των φύλων ως αναπόσπαστο στοιχείο σε όλες τις πολιτικές.
8. Καθιέρωση της οικολογικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές της Ένωσης. Ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, απόρριψη της πυρηνικής ενέργειας.
9. Κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Απόκρουση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
10. Αποκλεισμός του πολέμου ως μέσου επίλυσης των διεθνών προβλημάτων. Κοινή εξωτερική πολιτική, ανεξάρτητη από το ΝΑΤΟ, για την κατάργηση του οποίου αγωνιζόμαστε.
Η διαφθορά, το μαύρο πολιτικό χρήμα και η διαχρονική ατιμωρησία των ισχυρών, αποτελεί ένα κεντρικό πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα. Είναι καρπός ενός φθαρμένου δικομματικού πολιτικού συστήματος. Το πρώτο κόμμα, με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου, "τα παίρνει όλα" και ορισμένοι "δικοί του" λεηλατούν ατιμώρητοι το κράτος και τους δημόσιους πόρους, προς ίδιον όφελος. Μαζί με την οικονομική κρίση και τις εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, διαμορφώνεται ένα εκρηκτικό μίγμα. Υπάρχει έντονη πολιτική ρευστότητα και ευρύτερη κρίση εκπροσώπησης. Η θεωρία τα ότι αυτά είναι απλώς καρποί του καπιταλισμού και γι' αυτό δεν μας αφορούν, οδηγεί στη μοιρολατρία και δίνει βολικά άλλοθι στην εξουσία. Εμείς φυσικά πάντα θα προτάσσουμε την οικονομική και κοινωνική μας ατζέντα. Τις προτάσεις και τις διεκδικήσεις μας για ριζικές προοδευτικές αλλαγές και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δεν έχουμε όμως κανένα λόγο, ούτε να σνομπάρουμε, ούτε να φοβόμαστε, όπως άλλοι, την πολιτική αντιπαράθεση για το ζήτημα της διαφθοράς. Όχι ασφαλώς ως ηθικολόγοι "κυνηγοί κεφαλών", αλλά ως δύναμη που διεκδικεί με συνέπεια, διάρκεια και προτάσεις, το σπάσιμο του φαύλου κύκλου της διαφθοράς και της ατιμωρησίας.
Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί για πολύ. Η αποτυχία της είναι παταγώδης και μη αντιστρέψιμη. Το μίγμα της οικονομικής κρίσης και των σκανδάλων είναι εκρηκτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με σαφή οριοθέτηση και προς το ΠΑΣΟΚ και προς το ΚΚΕ, οφείλει να αναδειχθεί στην πρωτοπορία της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση της Ν.Δ. για τη διαμόρφωση μιας νέας αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, μακριά από το δικομματισμό και τις συντηρητικές πολιτικές.
Στις 7 Ιουνίου οι Έλληνες πολίτες ψηφίζοντας, με απλή αναλογική και χωρίς τα γνωστά κυβερνητικά διλήμματα, μπορούν να πετύχουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Να στείλουν 22 εκπροσώπους τους στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και ισχυρά πολιτικά μηνύματα στο εσωτερικό της χώρας. Δεν πρόκειται να ρίξουν την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά μπορούν και περιμένω να της ρίξουν ένα γερό χαστούκι. Δεν είναι δημοψήφισμα, όπως λέει, χωρίς να πείθει, για ιδιοτελείς λόγους το ΠΑΣΟΚ, γιατί στη χώρα μας υπάρχει πολυκομματική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι στο χέρι μας, αξιοποιώντας τα δικά μας ατού, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη όσων γίνεται περισσότερο.