Βλέπουμε αυτές τις μέρες τους εργαζόμενους στην Ευρώπη να αγωνίζονται και να διεκδικούν το αυτονόητο. Να μην φορτωθούν την κρίση.
Βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας την Ευρώπη των εργαζομένων να στέκεται όρθια απέναντι στην Ευρώπη του Αλμούνια, του Τρισέ, του Μπαρόζο και του Σολάνα.
Είναι η Ευρώπη η οποία έχει το λόγο στις 7 του Ιούνη. Μια Ευρώπη των αγώνων, της ενότητας, και της αλληλεγγύης. Μια Ευρώπη που υπερασπίζεται με θάρρος τα δικαιώματά της. Που δεν παραλύει από τον φόβο όπως την θέλουν τα οικονομικά διευθυντήρια. Και που δεν σκοπεύει να παραχωρήσει τίποτα περισσότερο σε αυτούς που την οδήγησαν στην κρίση.
Η Ευρώπη, δείχνει τον δρόμο των κοινωνικών αντιστάσεων. Χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία.
Τον τίτλο μιας συνεπούς πολιτικής δύναμης που μάχεται για το περιβάλλον κόντρα στα συμφέροντα δεν τον κερδίζει κανείς έτσι εύκολα.
Εμείς τον κερδίσαμε με μάχες και με αγώνες, μέσα και έξω από τη βουλή και την ευρωβουλή.
Στην Ευρωβουλή, κάναμε παρεμβάσεις για τις παράνομες χωματερές, για την διαχείριση τοξικών αποβλήτων, για την μόλυνση των νερών και της θάλασσας. Και ακόμα για την βιομηχανική και την αστική ρύπανση, την ποιότητα των τροφίμων, την προστασία των δασών και του φυσικού πλούτου. Στην Ελλάδα, είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων για το περιβάλλον μαζί με τα κινήματα των πολιτών. Και εδώ θα ήθελα να πω ότι η διαφαινόμενη προχθεσινή απόφαση του ΣτΕ δικαιώνει απόλυτα τις θέσεις και τον αγώνα μας, αφήνοντας βαριά εκτεθειμένο τον δήμαρχο των εργολάβων και του τσιμέντου, τον κ. Κακλαμάνη που έχει το θράσος ακόμη και σήμερα που τον έχουν πια όλοι πάρει χαμπάρι, να μας επιτίθεται. Σε λίγο δεν θα τον πιστεύουν ούτε οι στενοί του συνεργάτες.
Φαίνεται ότι η «πράσινη ανάπτυξη» και η «πράσινη οικονομία» συγκινεί όλο και περισσότερους. Σήμερα μάθαμε ότι και ίδιος ο Πρωθυπουργός είναι ένας από αυτούς. Δυστυχώς φαίνεται ότι το μότο της πράσινης «ανάπτυξης» είναι απλώς το όχημα για να παραδοθεί ο ενεργειακός τομέας μαζί με τους ενεργειακούς αγωγούς στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Εμείς, η οικολογική αριστερά της πράξης λέμε ότι η «πράσινη ανάπτυξη» δεν μπορεί να είναι ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας, δεν μπορεί να είναι το νέο Ελντοράντο του καπιταλισμού. Δεν μπορεί να είναι η φωλιά μέσα στην οποία θα επωαστεί η επόμενη οικονομική κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται για μια εναλλακτική πρόταση δημόσιου ελέγχου του στρατηγικού τομέα της ενέργειας, και μια σχεδιασμένη, υπό δημόσιο έλεγχο, ραγδαία ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο πλαίσιο ενός βιώσιμου, οικολογικού, μη σπάταλου ενεργειακού μοντέλου, που θα υπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα μιας νέας προοδευτικής ανάπτυξης και του κόσμου της εργασίας.