Στην ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας τόνισε:
…. Η κρίση αυτή δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Είναι κάτι που αντιμετωπίζετε όλοι σας. Ιδιαίτερα όταν πηγαίνετε στα σούπερ-μάρκετ βλέπετε τις τιμές να είναι σε επίπεδα ευρωπαϊκά και ενώ οι μισθοί είναι σε επίπεδα βαλκανικά. Την αντιμετωπίζετε από τον περίγυρό σας, από τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι νέοι άνθρωποι να βρουν δουλειά, και με δυο πτυχία. Την αντιμετωπίζατε όλο το προηγούμενο διάστημα βλέποντας την αγοραστική δύναμη να μειώνεται, βλέποντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή ζωή για να επιβιώσουν οι πολλοί.. την ίδια στιγμή που κάποιοι λίγοι, κυρίως οι τραπεζίτες έχουν τη δυνατότητα να πλουτίζουν.
Το προηγούμενο διάστημα οι αυξήσεις στους μισθούς ήταν της τάξης του 1 ?. Στο δικό σας κλάδο, παρά το γεγονός ότι όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως ο χώρος του φαρμάκου είναι ένας χώρος εύρωστος, (είναι σε παγκόσμια κλίμακα η δεύτερη βιομηχανία με μεγαλύτερο τζίρο και μεγαλύτερα κέρδη, μετά την πολεμική βιομηχανία).
Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Εταιρειών, μετά από τρεις αλλεπάλληλες συναντήσεις -έμαθα προχθές- με την Ομοσπονδία εργαζομένων στο δικό σας κλάδο,. αποφάσισε αυξήσεις 0,87 λεπτά του ευρώ, μικτά, στο ημερομίσθιο και από 1η Σεπτέμβρη 0,25 λεπτά του ευρώ.
Την ίδια στιγμή οι ανάγκες όλων, και οι δικές σας και των εργαζόμενων σ΄ αυτόν τον κλάδο, είναι πολύ μεγαλύτερες, γιατί το περιβάλλον είναι πολύ πιο δύσκολο και πιο ανταγωνιστικό. Δεν υπάρχουν λοιπόν αυξήσεις για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους. Απολύονται οι περισσότεροι. Κι εσείς είστε τυχεροί που δεν βρισκόσαστε μπροστά σ΄αυτό το φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας. 160 χιλ λιγότερες θέσεις εργασίας στη χώρα μας τους δύο τελευταίους μήνες. 600 χιλιάδες οι άνεργοι, με πρόβλεψη να ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο μέχρι το τέλος του χρόνου. 600 χιλιάδες οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι. Τα νέα παιδιά, συνομήλικοί μου και μικρότεροι από μένα, με ένα και δύο πτυχία πηγαίνουν σε προγράμματα stage ανασφάλιστης εργασίας για 480 ? το μήνα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα γύρω μας. Κι αυτή την πραγματικότητα κάποιοι τη δημιούργησαν.
Προσπαθούν να μας πείσουν το τελευταίο διάστημα ότι όλοι είναι το ίδιο. Ότι όλοι οι πολιτικοί και όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι το ίδιο. Εγώ θα ήθελα να μην κοινοτυπήσω λέγοντάς σας ότι εμείς είμαστε διαφορετικοί. Το αν είμαστε διαφορετικοί ή όχι μπορείτε να το κρίνετε εσείς. Δεν είναι σωστό ένας πολιτικός να απευθύνεται λέγοντας, εγώ είμαι διαφορετικός από τους άλλους.
Αυτό που θέλω να σας πω είναι το αυτονόητο. Ότι εμείς δεν διαχειριστήκαμε αυτό το κράτος. Δεν δημιουργήσαμε αυτό το πελατειακό και κομματικό κράτος του ρουσφετιού και της διαπλοκής. Και δεν βάλαμε και μίζες στα κομματικά μας ταμεία. Δεν βάλαμε μίζες στα κομματικά μας ταμεία προκειμένου να δώσουμε το δημόσιο χρήμα σε εταιρείες πολυεθνικές για να πάρουν τις παροχές του δημοσίου σε τηλεπικοινωνίες ή δεν ξέρω σε τι άλλο. Και δεν είμαστε εμείς αυτοί που έχουμε κομματικές επιχειρήσεις. Ή δεν είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι δεν λέμε την αλήθεια στους πολίτες.
Στις 7 του Ιούνη λοιπόν βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Δείτε τι γίνεται στην Ευρώπη. Φτάσαμε σε μια πάρα πολύ δύσκολη καμπή. Ο πλούτος συσσωρεύτηκε σε λίγα χέρια, δίχως αυτή η ανάπτυξη που είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια να μοιράζεται, το κέρδος της ανάπτυξης να μοιράζεται στην κοινωνία. Είδαμε να έχουμε καλύτερα νοσοκομεία και καλύτερα σχολειά; Δεν το είδαμε αυτό. Είδαμε να έχουμε τίποτε υποδομές πάνω στις οποίες μπορούμε να βασιστούμε; Αντιθέτως, αυτό που βλέπουμε είναι ότι τα νέα παιδιά, οι νέοι επιστήμονες να αναγκάζονται να φεύγουν από τη χώρα. Κι εγώ όπου σταθώ κι όπου βρίσκομαι βλέπω νέους επιστήμονες είτε να αναγκάζονται να ζουν με 700 ? το μήνα, είτε να πηγαίνουν στο εξωτερικό για να κάνουν τις σπουδές τους, έχοντας τη δυνατότητα και κάποιων απολαβών, γιατί εκεί το σύστημα είναι στοιχειωδώς καλύτερο από το δικό μας.
Άρα λοιπόν, αν όλα δείχνουν ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα στο μέλλον, η δική μας η άποψη είναι ότι πρέπει να δώσουμε ένα ισχυρό μήνυμα στην κάλπη, γιατί μόνο εκεί μετράει η δικιά μας η φωνή, προκειμένου στις 8, στις 9 του Ιούνη, μετά τις εκλογές δηλαδή, που θα πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, να μην είναι σε θέση όλοι αυτοί οι οποίοι άσκησαν αυτή την πολιτική όλα τα προηγούμενα χρόνια να κάνουν τα ίδια. Γιατί μας το λένε ξεκάθαρα. Τι μας λένε ξεκάθαρα; Νέες έκτακτες εισφορές, νέες περικοπές στους μισθούς, αύξηση της ανεργίας, ελαστικοποίηση της εργασίας. Παίρνουν μια θέση εργασίας και την κόβουν στα δύο, την μοιράζουν στα δύο, γιατί έτσι λένε θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ανεργίας. Και την ίδια στιγμή δίνουν αφειδώς 28 δις στις τράπεζες και ό,τι άλλο ζητήσουν οι τράπεζες, που κρατάνε τους έλληνες και τα ελληνικά νοικοκυριά πνιγμένα από το λαιμό.
Το μήνυμα λοιπόν -λέμε εμείς- που πρέπει να δώσουμε είναι την επομένη των εκλογών να μην μπορέσουν, να μην έχουν την ίδια ευκολία και την ίδια ευχέρεια να επιβάλλουν αυτή την πολιτική, αυτά τα μέτρα. Και παράλληλα λέμε ότι πρέπει να δοθεί και μια απάντηση από τους πολίτες σ΄ αυτόν τον ξεπεσμό της πολιτικής ζωής.
Είχα πει πριν από δυο μήνες, με τα σκάνδαλα που ήταν στην επικαιρότητα και τότε, τότε ήταν το Βατοπέδι, ότι η πολιτική ζωή του τόπου έχει γίνει ένα βουρκοπέδιο, είχα τολμήσει να πω. Και με περιέλαβε ο κ. Πάγκαλος και είπε, τι είναι αυτά που λες, πώς είναι δυνατόν να μιλάς με τέτοιους όρους. Βλέπετε τι γίνεται γύρω μας. Ο ένας προσπαθεί να τα ρίξει στον άλλον.
Το ζήτημα όμως -και το λέμε ειλικρίνεια- δεν είναι να ξηλώσουμε έναν υπουργό ή να ζητήσουμε να παραιτηθεί άλλος ένας πρώην υπουργός. Το ζήτημα δεν είναι αν ήταν καλός ή κακός ο Παυλίδης ή ο Βερελής. Το ζήτημα είναι αν έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που γεννάει Παυλίδηδες ή Βερελήδες. Αν έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που γεννάει διαφθορά και διαπλοκή. Το ζήτημα είναι αν μπορούμε να υποσχεθούμε στους νέους ανθρώπους ότι με βάση την αξία τους, την αξία των γνώσεών τους, των σπουδών τους θα μπορούν να βρουν δουλειά. Η για να βρουν δουλειά πρέπει να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη ή πρέπει να έχουν μια διασύνδεση με ένα κομματικό γραφείο.
Πως είναι δυνατόν αυτό το πράγμα να συμβαίνει μονάχα σε αυτή την χώρα. Πως είναι δυνατόν μονάχα σε αυτή την χώρα για να σπουδάσει κανείς να χρειάζεται να πληρώσει τόσα στην παραπαιδεία. Για να πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο θα πρέπει να δώσει φακελάκι ή να πάει σε ένα ιδιωτικό και να δώσει το μισό του μισθό. Πως είναι δυνατόν για να διοριστεί ένας νέος άνθρωπος να χρειάζεται να περάσει σε ένα βουλευτικό, κομματικό ή πολιτικό γραφείο;
Αυτό είναι το σύστημα που παράγει τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Κι εμείς λέμε ότι σε αυτό το σύστημα πρέπει να απαντήσουμε. Και όχι στο αν ένας ήταν κακός και πρέπει να τον ξηλώσουμε και να ξεμπερδεύουμε μαζί του.
Υπʼ αυτή την έννοια, εμείς ένα πράγμα έχουμε να πούμε. Επειδή το τελευταίο διάστημα έχουν βαλθεί όλοι και θέλουν να μας πείσουν ότι το ίδιο είναι και δεν αλλάζει τίποτα. Ε λοιπόν, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Δεύτερον έχουν βαλθεί να μας πείσουν, αφού δεν μπορούν να πείσουν τους πολίτες με την τεχνητή πόλωση ή με τις κοκορομαχίες, να στοιχηθούν πάλι στα δύο μεγάλα κόμματα, ακριβώς γιατί οι πολίτες δεν είναι πια στο τσεπάκι κανενός, ανεξαρτήτως το τι πιστεύουν ιδεολογικά ή να βρεθήκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στην κάλπη των κομμάτων εξουσίας. Προφανώς οι περισσότεροι εκεί βρεθήκαν διότι πίστεψαν ότι έχουν προσδοκίες, ότι είχαν ελπίδες.
Σήμερα οι πολίτες δεν σκέφτονται με αυτά τα κριτήρια. Κυρίως οι νέοι άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ψηφίζουν αυτό που ψήφιζε ο πατέρας ή αυτό που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές. Τι κάνουν λοιπόν; Προσπαθούν να μας πείσουν να μην πάμε στην κάλπη. Προσπαθούν να μας πείσουν να αδιαφορήσουμε. Να πάμε για μπάνιο. Να πάμε εκδρομές.
Η μόνη ανάσα που μπορεί να πάρει αυτό το δικομματικό σύστημα εξουσίας, -έτσι το λέμε εμείς- η μόνη ανάσα που μπορεί να πάρει από τους πολίτες είναι αν οι πολίτες δεν εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους. Η μόνη ανάσα που μπορεί να πάρει είναι αν δεν πάνε να ψηφίσουν. Κι εμείς το λέμε αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση. Διότι βλέπουμε και τα δημοσκοπικά μεγέθη και βλέπουμε ότι όλοι να ασχολούνται για το αν έπεσε ή δεν έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βλέπουν όμως ότι τα δύο κόμματα, στις δημοσκοπήσεις που βγαίνουν αθροιστικά έχουν ποσοστά που είναι μειωμένα κατά 20 και 25 % από τα αντίστοιχα προηγούμενα που είχαν τον προηγούμενο ενάμισι χρόνο.
Αν λοιπόν ο κόσμος δεν εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και την οργή του , τότε αυτό δεν θα καταγραφεί και δεν θα δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα. Κι εμείς λέμε ότι κάθε ψήφος που απομακρύνεται από τα δυο κόμματα εξουσίας είναι χρίσιμη ψήφος. Δεν λέμε αυτό που λένε κάποιοι άλλοι ότι η ψήφος στα μικρά κόμματα είναι χαμένη ψήφος. Κάθε ψήφος που απομακρύνεται είναι χρίσιμη ψήφος.
Λέμε όμως ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι και μία ψήφος ταυτόχρονα αποτελεσματική και επικίνδυνη. Επικίνδυνη για ποιους; Όχι για τους πολλούς. Επικίνδυνη για αυτούς κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια. Και αυτοί που κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα. Είναι οι τραπεζίτες, είναι το μεγάλο κεφάλαιο, είναι αυτοί που κατευθύνουν τα πράγματα.
Αποτελεσματική γιατί; Αποτελεσματική γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα δεν καθίσαμε να καμαρώνουμε στα δημοσκοπικά μας ποσοστά, αλλά βάλαμε το χέρι μας στη φωτιά, μπήκαμε στη φωτιά και κερδίσαμε και νίκες. Κερδίσαμε νίκες μικρές αλλά σημαντικές για την προστασία του περιβάλλοντος. Κερδίσαμε νίκες μικρές και σημαντικές σε σχέση με τη δημόσια εκπαίδευση, με το άρθρο 16. Κερδίσαμε νίκες μικρές αλλά σημαντικές για τους εργαζόμενους.
Και μία υπόσχεση έχουμε να δώσουμε σε εσάς και σε όλους τους πολίτες. Ότι θα βρεθούμε δίπλα σε όλους όσους δεν έχουν φωνή. Θα βρεθούμε δίπλα στους μη προνομιούχους. Θα βρεθούμε δίπλα στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα δίπλα στους νέους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα και ξέρω για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια, ίσως από τον πόλεμο έχει να το ακούσει αυτό η Ευρώπη, ότι οι νέες γενιές θα είναι γενιές που θα ζήσουν χειρότερα από ότι έχουν ζήσει οι προηγούμενες.
Εμείς λέμε ότι αυτό θα γίνει αν δεν έχουν αποφασιστική παρέμβαση στις εξελίξεις οι πολίτες. Ο λόγος είναι σε εσάς. Ο λόγος δεν είναι στους μηχανισμούς. Στις 7 του Ιούνη ο λόγος δεν είναι σε αυτούς που βγαίνουν στα δελτία των ειδήσεων ή στους δημοσκόπους ή σε όσους θέλουν να κατευθύνουν την άποψη πολιτών. Ο λόγος στην 7 του Ιούνη είναι στους πολίτες, στους εργαζόμενους, στους νέους και στις νέες, που δεν θα «μασήσουν» πηγαίνοντας για μπάνιο, αλλά θα προσέλθουν στην κάλπη, έχοντας κρίση και ωριμότητα για την επιλογή τους.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS