25/05/2009

Περιοδεία Αλέξη Τσίπρα στο ΚΕΠΥΟ

Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας επισκέφθηκε σήμερα τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ΚΕΠΥΟ).

Ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε και μίλησε με τους εργαζόμενους.  Στην ομιλία του ο Πρόεδρος του ΣΥΝ τόνισε:

«Είναι σημαδιακό. Δεκαπέντε ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές είχα έρθει να σας επισκεφτώ. Και τότε όπως και τώρα η υποδοχή η δική σας ήταν θερμή, σε αντίθεση με όσα  επιφύλασσαν σε εμάς εκείνη την περίοδο -και σε εμένα προσωπικά-  ΜΜΕ και δημοσκοπικές εταιρείες.

Και τότε κάναμε την έκπληξη. Και τώρα πιστεύουμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε τις προβλέψεις και να θέσουμε τις βάσεις στην εκλογική αναμέτρηση που έρχεται για μια νέα δυναμική της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Αυτό όμως που έχει σημασία δεν είναι τόσο το να κρατήσουμε τα ποσοστά μας. Αυτό που έχει σημασία είναι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Γιατί; Όχι γιατί αυτό έχει να κάνει με τις ανάγκες της κάθε πολιτικής δύναμης. Γιατί αυτό έχει να κάνει με τις ανάγκες των πολλών, με τις ανάγκες της κοινωνίας.

Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα ότι η συζήτηση λίγες μέρες πριν τις εκλογές δεν γίνεται πάνω στα πραγματικά διλήμματα και διακυβεύματα, αυτά που αφορούν την ελληνική κοινωνία, τους εργαζόμενους, αυτά που αφορούν τους νέους ανθρώπους που κατά χιλιάδες εργάζονται. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με πολλούς από εσάς όπου 268 οικογένειες, 268 νέοι άνθρωποι και οι οικογένειές τους βρίσκονται υπό την ομηρία επισφαλών εργασιακών σχέσεων, ανασφάλιστης εργασίας, με συμβάσεις έργου, την ίδια στιγμή που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αυτό είναι το πελατειακό κράτος. Το κράτος που κρατάει σε ομηρία τους νέους ανθρώπους που έχουν ένα και δύο πτυχία και ψάχνουν να βρουν δουλειά. Αυτό είναι το κράτος που οικοδόμησαν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων.

Και γι αυτά δεν συζητάει κανείς. Παρά μονάχα έκλεισαν τη Βουλή για να συζητήσουμε τάχα τα σοβαρά προβλήματα. Μόνο όμως για τα σοβαρά προβλήματα δεν έκλεισε η Βουλή. Η Βουλή έκλεισε διότι υπήρχε μεγάλο φόβος μην κλείσουν σπίτια από τις αποκαλύψεις των σκανδάλων της διαφθοράς και της διαπλοκής. Και παρόλα αυτά λοιπόν, ενώ μας είπαν ότι έκλεισαν τη Βουλή για να συζητήσουμε τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η  ελληνική κοινωνία εν όψει της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, τι ζούμε καθημερινά; Ποια πραγματικότητα ζούμε; Μια ανούσια σκιαμαχία. Από τη μια τα παπαγαλάκια του κ. Καραμανλή και από την άλλη παπαγαλία συνθημάτων του κ. Παπανδρέου.

Η ουσία όμως είναι ότι στις 8 Ιούνη, στις 9 Ιούνη ετοιμάζουν νέα φοροεπιδρομή στους μη έχοντες και κατέχοντες, στους μη προνομιούχους.

Η ουσία ποια είναι; Ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την ίδια πολιτική στις εργασιακές σχέσεις, που μοιράζουν μια θέση εργασίας στα δύο.  Η ουσία είναι ότι είναι αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν την κρίση όχι ως μια ευκαιρία να παραδεχθούν τη χρεοκοπία των πολιτικών τους επιλογών και να αλλάξουν πολιτική και στρατηγική στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, στο θέμα της ανεργίας, της κοινωνικής προστασίας, του κοινωνικού κράτους, αλλά αντιμετωπίζουν την κρίση ως μια αφορμή προκειμένου να βαθύνουν τις αντικοινωνικές και αντεργατικές επιλογές.

Κι αυτό που λέμε δεν είναι πια ένα σχήμα λόγου. Το ζούμε όλοι μας καθημερινά, διότι σε κάθε ελληνική οικογένεια υπάρχει ένας νέος πτυχιούχος που αναζητά ένα καλύτερο μέλλον κι αυτό που δίνεται από το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα εξουσίας είναι υποσχέσεις και προσδοκίες για θέσεις εργασίας ανασφάλιστες και χωρίς προοπτική.

Διάβαζα σήμερα το πρωί τις εφημερίδες και διαπίστωσα ότι αυτό που αφορά τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας, αυτό που αφορά υπουργικά ή διευθυντικά στελέχη σε μεγάλους οργανισμούς που εποφθαλμιούν να γίνουν βουλευτές στις επόμενες εθνικές εκλογές είναι το πώς θα μοιράσουν ρουσφέτια ανασφάλιστης εργασίας σε επισφαλείς θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα . Πώς θα διευρύνουν τα προγράμματα stage που αυξάνουν το μέγεθος της ανασφάλιστης εργασίας, που είναι ήδη στους 600.000.

Γι αυτά θα συζητήσουμε; Γι αυτά τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία θα συζητήσουμε στο δρόμο προς την κάλπη;

Εμείς πιστεύουμε ότι γι αυτά πρέπει να κουβεντιάσουμε. Και απέναντι σ΄ αυτά τα ζητήματα δεν χωράνε υπεκφυγές. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι προνόμιο των κομμάτων εξουσίας είναι η δυνατότητα που έχουν να υπόσχονται. Όμως και οι προσδοκίες έχουν τελειώσει. Και έρχεται η ώρα της κρίσης. Έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια κατάματα και να δούμε όλοι και όλες ότι η μόνη δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα είναι να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει. Δεν μας χαρίζουν τη δυνατότητα να ζούμε με αξιοπρέπεια. Είναι δικαίωμά μας να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας. Είναι δικαίωμά μας όταν έχουμε ένα και δύο πτυχία ή όταν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι δικαίωμά μας να έχουμε αυτές τις θέσεις εργασίας και να τις διεκδικούμε και όχι να εργαζόμαστε σε καθεστώς δουλείας και να παρακαλάμε.

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Σ΄ όλο τον κόσμο και σ΄ όλη την Ευρώπη υπάρχει αυτή η μεγάλη οικονομική κρίση. Γιατί; Γιατί παντού ακολουθήθηκαν νεοφιλελεύθερα μοντέλα ανάπτυξης και οικονομικής διαχείρισης που τελικά παρήγαγαν πολύ περισσότερη φτώχεια απ΄όση μπορούσαν οι τράπεζες να δανείζουν. Γιατί  ακολουθήθηκε ένα μοντέλο που ήθελε να συσσωρεύει τον πλούτο σε λίγα χέρια. Κι εδώ στη χώρα μας  το ίδιο έγινε. Συσσωρεύτηκε ο πλούτος σε λίγα χέρια και βρισκόμαστε σήμερα στο αδιέξοδο που είμαστε.

Όμως πουθενά αλλού δεν υπάρχει αυτό το καθεστώς της εργασιακής σκλαβιάς, και μάλιστα της αναξιοπρέπειας που υπάρχει στη χώρα μας. Πουθενά αλλού, δηλαδή, προκειμένου  να βρεις δουλειά δεν είσαι αναγκασμένος  να περάσεις από τα κομματικά και βουλευτικά γραφεία των πολιτευτάδων. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει αυτό το καθεστώς της αναξιοκρατίας. Το ότι μπορεί κανείς να είναι άξιος, να έχει φάει τα νιάτα του στα γραφεία, να έχει φάει τα νιάτα του προκειμένου να αποκτήσει ένα και δύο  πτυχία και μεταπτυχιακά, αλλά αυτό να μην αρκεί. Αυτό που κρίνει τη δυνατότητά του πρόσβασης σε μια θέση εργασίας των 700 ?, 800 ?  δεν είναι τα πτυχία και η αξία του, αλλά είναι οι γνωριμίες, είναι η δυνατότητα να πάει σε έναν υποψήφιο βουλευτή. Μοιράζουν τα ρουσφέτια μεταξύ τους. Θέλεις 1000 εσύ, άλλα 1000 εσύ… θέλεις 200 εσύ…

Ε, αυτό κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Και ο μόνος τρόπος για να σταματήσει είναι να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει. Και μας αξίζει μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον απ΄ αυτό που μας ετοιμάζουν τα δυο κόμματα εξουσίας.

Ξέρω ότι βρίσκομαι σε μια υπηρεσία η οποία έχει πράγματι ένα σημαντικότατο ρόλο, θα μπορούσε να έχει ένα σημαντικότατο ρόλο στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην ελληνική οικονομία, που είναι η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή. Και είναι τεράστιο ζήτημα αυτό, όχι γιατί δεν υπάρχει τρόπος τεχνικά, με βάση μάλιστα και τις δυνατότητες που προσφέρουν οι  νέες τεχνολογίες, να εντοπίσουμε αυτούς που συστηματικά φοροδιαφεύγουν και φοροαποφεύγουν, αλλά  γιατί δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να γίνει αυτό. Δεν υπάρχει η πολιτική βούληση οι κυβερνώντες να τα βάλουν μ΄ αυτούς που φοροδιαφεύγουν και φοροαποφεύγουν. Κι αυτοί δεν είναι οι μισθωτοί των 700 και 1000 ?, δεν είναι οι συνταξιούχοι των 500 ?, δεν είναι οι νέοι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας. Δεν είναι αυτοί δηλαδή που καλούνται για άλλη μια φορά να πληρώσουν την κρίση. Αυτοί που φοροδιαφεύγουν και φοροαποφεύγουν είναι αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια  κερδίσανε δισεκατομμύρια την περίοδο που είχαμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και δεν υπήρξε μέρισμα για την κοινωνία, παρά μονάχα μέρισμα γι αυτούς που έγιναν πλουσιότεροι. Και γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι δεν υπήρξε επιλογή της κυβέρνησης να πάει κόντρα σ΄όλους αυτούς. Διότι η κυβέρνηση κατήργησε τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, μείωσε τη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, διότι η κυβέρνηση αύξησε την αναλογία άμεσων και έμμεσων φόρων προς όφελος των έμμεσων φόρων, διότι η κυβέρνηση είναι αυτή η οποία ενίσχυσε το ειδικό φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές και την εκκλησία.

Αυτά είναι ζητήματα που είναι χειροπιαστά. Που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξε μια συνειδητή φορολογική πολιτική υπέρ των προνομιούχων του χρήματος και προς όφελος όλων όσων κέρδιζαν και κερδίζουν και συστηματικά φοροδιαφεύγουν.

Οι προτάσεις που καταθέτουμε λοιπόν είναι προτάσεις που έχουν σαν στόχο μια ριζική αναδιανομή του πλούτου και όχημα γι αυτή τη ριζική αναδιανομή του πλούτου είναι η φορολογική μεταρρύθμιση που θα δώσει τα βάρη στους έχοντες και κατέχοντες και θα δώσει ανάσα στους πολλούς οι οποίοι βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο.

Αυτές οι προτάσεις και οι θέσεις είναι κατατεθειμένες εδώ και πάρα πολύ καιρό. Όμως για άλλη μια φορά βλέπουμε ότι σ΄ αυτή την εκλογική αναμέτρηση δεν προσέρχονται οι πολιτικές δυνάμεις με θέσεις, προτάσεις, απόψεις. Δεν ανοίγει η συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Δεν συζητάμε δηλαδή για το τι θα γίνει από τις 8 του Ιούνη και μετά. Συζητάμε  μονάχα πάνω σε μια ανούσια τεχνητή πόλωση που προσπαθούν να στήσουν τα δυο μεγάλα κόμματα αλλά και σε μια προσπάθεια να γίνει μόδα η αποχή, το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος, διότι γνωρίζουν όλοι πια ότι οι πολίτες είναι  δυσαρεστημένοι μ΄ αυτό το πολιτικό σύστημα εξουσίας και το μόνο που τρέμουν είναι μήπως αυτή τη  δυσαρέσκεια και την οργή τους την εκφράσουν στην κάλπη, τιμωρώντας τα δυο μεγάλα κόμματα.

Τι είναι αυτό που τους έχει μείνει λοιπόν; Να κάνουν μόδα την αποχή, τις διακοπές, το να γυρίσει κανείς την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.

Γυρίζει κανείς την πλάτη σ΄ αυτό το πολιτικό σύστημα μονάχα συμμετέχοντας στις εκλογές και δίνοντας με την ψήφο του ένα γερό μήνυμα. Η μεγαλύτερη ανάσα που μπορούμε να δώσουμε σ΄ αυτό το πολιτικό σύστημα είναι τη δυσαρέσκεια και την οργή μας να την εκφράσουμε από τις ξαπλώστρες στις 7 του Ιούνη.

Διάβαζα σήμερα ότι το ΔΝΤ με τον σοσιαλιστή κατά τα άλλα πρόεδρό του επικεφαλής του τον Ντομινίκ Στρος Κάν μας είπε ότι πρέπει να παγώσουν όλοι οι μισθοί στην Ελλάδα, πρέπει να μην δούμε αυξήσεις το επόμενο διάστημα. Πριν από λίγο καιρό πάλι ένας σοσιαλιστής, ο κ. Αλμούνια, ο οποίος είναι Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων στην Ε.Ε., και πάει χέρι-χέρι με τον κ. Μπαρόζο που είναι δεξιός, μας  είπε ότι στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ ακριβή η εργασία και πρέπει να μειώσουμε το κόστος εργασίας. Πού; Στην Ελλάδα που πάνω από το 50% των μέσων μισθών είναι κάτω από 1000 ?. Φαντάζομαι 1000 ? θα είναι ένα μεροκάματο για τον σοσιαλιστή κ. Αλμούνια.

Αυτοί οι σοσιαλιστές λοιπόν, οι οποίοι μας ζητάνε να συρρικνώσουμε την εργασία, να μην έχουμε αυξήσεις στους μισθούς, να κοπούν οι θέσεις εργασίας στις δύο, αυτοί είναι οι οποίοι συγκρίνονται σήμερα με την βάρβαρη πολιτική του νεοφιλελευθερισμού.

Αυτό σας το καταθέτω όχι ως μία κριτική σε ένα εύστοχο και επίκαιρο σύνθημα το οποίο διατυπώθηκε στις αρχές του αιώνα. Αυτό σας το καταθέτω γιατί σ΄ αυτή τη χώρα κοντεύουμε να πάθουμε παράκρουση. Γιατί σ΄αυτή τη χώρα τα συνθήματα είναι  τζάμπα. Γιατί σ΄αυτή τη χώρα οι υποσχέσεις και οι προεκλογικές υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια είναι τζάμπα. Το ξέρετε οι περισσότεροι, οι περισσότεροι από τους 268 που βρεθήκατε  να δουλεύετε σε θέσεις που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με την υπόσχεση ότι κάποια στιγμή το δικαίωμά σας συνεργασία θα γίνει πραγματικότητα και διαρκώς βρίσκεστε στο περίμενε, στο θα και στο θα,.

Το λέω  γιατί αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια, τις υποσχέσεις και τα συνθήματα, πίσω από τους αριθμούς κρύβονται οι άνθρωποι. Κρύβονται οι άνθρωποι που έχουν ανάγκες και δικαιώματα. Και δεν μπορεί σήμερα αυτοί οι οποίοι από κοινού ψήφισαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πάνω από το 97% των ψηφισμάτων -δείτε τον απολογισμό της προηγούμενης πενταετίας, 97 στα 100 ψηφίσματα, γνωμοδοτήσεις, εκθέσεις ψηφίστηκε από κοινού από την ομάδα των ευρωσοσιαλιστών και της ευρωπαϊκής λαϊκής δεξιάς. Δεν μπορεί αυτοί λοιπόν σήμερα εν όψει των εκλογών να μας κοροϊδεύουν και να μας στήνουν μια τεχνητή πόλωση δίχως ουσία και δίχως περιεχόμενο. Αν ήταν να κονταροχτυπιούνται για το αν πρέπει οι συμβασιούχοι να μονιμοποιηθούν, για το αν πρέπει να καταργηθούν τα stage, για το αν πρέπει να δοθούν θέσεις εργασίας προκειμένου να καλυφθούν οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες, για το αν πρέπει ή όχι να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος, για το αν πρέπει να ασκήσουν μια πολιτική φιλική προς το περιβάλλον ή φιλική προς τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τότε ναι. Θα άξιζε τον κόπο αυτό το κλίμα πόλωσης. Όταν όμως όλα αυτά τα αφήνουν στη γωνία και ασχολούνται με συνθήματα, τώρα είναι η ώρα νομίζω όλοι μας να δώσουμε την απάντησή μας. Γιατί στις 8 του μήνα τα πράγματα μπορεί να είναι καλύτερα, εάν στις 7 του μήνα η συμμετοχή μας στην κάλπη και το μήνυμα που θα δώσουμε είναι ισχυρό ώστε να τους αποτρέψει από το να κάνουν τα ίδια και τα ίδια διαρκώς.

Να δεσμευτώ ότι από οποιαδήποτε θέση θα είμαστε δίπλα στους αγώνες, στις δίκαιες διεκδικήσεις, όπως βρεθήκαμε δίπλα στους αγώνες και τις δίκαιες διεκδικήσεις όλα αυτά τα χρόνια. Από τότε που στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Αλ. Αλαβάνος άνοιξε το θέμα των συμβασιούχων. Από τότε που η κοροϊδία ξεχείλιζε αλλά κάποιοι θεωρούσαν ότι οι ντιρεκτίβες, οι κατευθύνσεις της Ε.Ε. πρέπει να γίνονται αποδεκτές μονάχα όταν μιλάνε για μείωση μισθών ή μείωση δικαιωμάτων

Εμείς βρεθήκαμε λοιπόν δίπλα στους αγώνες και τις διεκδικήσεις των νέων, των απλών καθημερινών ανθρώπων. Θα βρεθούμε δίπλα σ΄ αυτούς τους αγώνες την επόμενη των ευρωεκλογών από όποια θέση. Να ʽστε σίγουροι γι αυτό.

To Γραφείο Τύπου