Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μαζί τη συνθήκη της Λισσαβόνας, που αναθέτει τη διακυβέρνηση της Ευρώπης στα οικονομικά λόμπι. Ψήφισαν τα ίδια 9 στις 10 φορές στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι αμετακίνητοι υπέρ του Συμφώνου Σταθερότητας. Δέχονται αδιαμαρτύρητα τις πιέσεις του συντηρητικού κ. Μπαρόζο και του σοσιαλιστή κ. Αλμούνια, που ζητούν μειώσεις μισθών. Αποφεύγουν να τοποθετηθούν πάνω στην έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά την ίδια στιγμή κάνουν ότι διεκδικούν ή λένε ότι θα διεκδικήσουν αλλαγή πολιτικής στο διεθνές πεδίο. Πιστέψτε με, όμως, την συζήτηση για τα πραγματικά ζητήματα δεν θα την αποφύγουν. Θα τοποθετηθούν επί της ουσίας, θέλουν δε θέλουν.
Αν το ΠΑΣΟΚ έχει μετακινηθεί από τις παραπάνω θέσεις, ας το πει ανοιχτά. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει με τι έχει να κάνει. Και εμείς θα το καλωσορίσουμε ανοιχτά, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Είμαστε δίπλα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που αγωνιά για τις εξελίξεις στη χώρα και για τη μετάλλαξη ενός πολιτικού χώρου που τον εξέφρασε. Που την δεκαετία του 80 γέννησε μεγάλες ελπίδες και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες, για να τις σβήσει μετά με τα νεοφιλελεύθερα κατορθώματα της διακυβέρνησης Σημίτη.
Όλο το προηγούμενο χειμώνα μας την έπεφταν γιατί θέλαμε να σώσουμε τον Ελαιώνα από τα εμπορικά κέντρα και τους χαλάσαμε τα σχέδια. Δεινοπαθήσαμε με τον «κορμοράνο» του Βοτανικού και όλα τα απαξιωτικά που μας καταλόγιζαν, θέλοντας να χλευάσουν την επιμονή μας σε ζητήματα οικολογίας και περιβάλλοντος. Τώρα, σα να μην έγινε ποτέ αυτή η σύγκρουση αλλά και σα να ήταν κάποιο άλλο κόμμα που πάλεψε για το λιθάνθρακα, για τη μονή Τοπλού στην Κρήτη, για τη μη εκτροπή του Αχελώου, για τις ανοιχτές παραλίες, τα γήπεδα γκολφ, μας λέτε «Δεν είσαστε τόσο πολύ οικολόγοι».
Σε κάθε περίπτωση τους οικολόγους, δεν τους θεωρούμε αντιπάλους. Μακάρι να αποφασίσουν τη κοινή δράση και τη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ παρά να δώσουν, όπως διατείνονται, λευκές επιταγές στα δυο κόμματα εξουσίας. Στη πρώτη περίπτωση τα οφέλη για το περιβάλλον θα είναι σημαντικά, στη δεύτερη, οφέλη θα υπάρξουν μόνο για τους ίδιους και για το δικομματισμό.
Φαίνεται ότι το αλισβερίσι των κομμάτων του 2% των μαύρων ταμείων της Ζήμενς, είχε δύο στάδια. Κλείσιμο της βουλής για τα πολιτικά πρόσωπα, και στραβά μάτια μαζί με διακοπές στο Μόναχο για τα μη πολιτικά πρόσωπα. Μας δουλεύουν και μας ζητούν και τη ψήφο μας. Δε θα τους γίνει η χάρη
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS