Λίγα εικοσιτετράωρα πριν την κάλπη και σʼ ένα εξαιρετικά ρευστό πολιτικό τοπίο, με όλα τα εκλογικά ενδεχόμενα ανοικτά, τρία είναι τα βασικά πολιτικά διακυβεύματα σε εθνικό επίπεδο.
Τα ευρωπαϊκά, σʼ αυτήν την αλαλία για την προοπτική της Ευρώπης, έχουν χαθεί. Κιʼ όμως παραμένει εξαιρετικά κρίσιμο, ίσως το κρισιμότερο, το αίτημα για ουσιαστική αλλαγή συσχετισμών στο Ευρωκοινοβούλιο, με ήττα των νεοφιλελεύθερων ,συντηρητικών και ξενοφοβικών δυνάμεων και ουσιαστική ενίσχυση των Αριστερών και δευτερευόντως των οικολογικών σχημάτων. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε προϋποθέσεις ανατροπής των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, επιτάχυνση της πολιτική ενοποίησης με μετατόπιση του άξονα προς δημοκρατική, κοινωνικά αλληλέγγυα και οικολογική Ευρώπη.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο μικρό Ελληνικό μας χωριό, που παραμένοντας πεισματικά έξω από κάθε συζήτηση για την υπέρβαση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και την ευρωπαϊκή της αντιμετώπιση, ακκίζεται μεταξύ Siemens και Βατοπεδίου, Γερμανού και αδειών δακτυλίου.
Το πρώτο διακύβευμα είναι η σημαντική μείωση των ποσοστών του δικομματισμού, γιατί αν έχουμε θεσμική ατιμωρησία κυβερνήσεων και Υπουργών, οι πολίτες έχουν ακόμη το δικαίωμα πολιτικής τιμωρίας, ας το πράξουν δεν έχουν δικαιολογίες μη εκλογικής καταδίκης.
Το δεύτερο διακύβευμα είναι η σηματοδότηση της τιμωρίας. Πολλές δυνάμεις διεκδικούν και προτείνουν ή αποπειρώνται να προτείνουν, προγραμματικές και πολιτικές θέσεις για την κατεύθυνση υπέρβασης της απαράδεκτης πολιτικής μας κατάστασης.
Ξενοφοβικά και «ορθοδεξιά» ο ΛΑΟΣ, κοινωνικά και οικολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ασαφώς προοδευτικά και φιλοπεριβαλλοντικά οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, προς φιλελεύθερη κεντροδεξιά κατεύθυνση η ΔΡΑΣΗ, «πατριωτικά» και κρυπτο-εθνικιστικά το ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και φυσικά μόνο για ισχυρή κραυγή καταγγελίας του «συστήματος» , χωρίς «δυσάρεστα επακόλουθα», το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το τρίτο διακύβευμα είναι η κατεύθυνση στʼ Αριστερά. Θα παραμείνει το ΚΚΕ κόμμα-κορμός της Ελληνικής Αριστεράς ή θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε το παγιωμένο σκηνικό. Θα εξακολουθεί να κυριαρχεί το σταλινικό μοντέλο και η διασπαστική τακτική «καθαρότητας» ή θα ενδυναμωθεί η αντίληψη κοινής δράσης με άξονα ένα σοσιαλισμό με ελευθερία, δημοκρατία και οικολογικό πρόταγμα, με όλα τα πολιτικά συμπαραρτούμενα.
Σʼ αυτό το πλαίσιο και έξω απʼ αυτό, σημαντικό ρόλο θα παίξει η κατάληξη της μπίλιας στο κόμμα-ασανσέρ αυτών των Ευρωεκλογών, τους Οικολόγους Πράσινους. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το φαινόμενο. Ας μη βιαστούμε, λαμβάνοντας υπόψη το παρελθόν της ΠΟΛΑΝ 8,6%-Ευρωεκλογές 1994, ΔΗΚΚΙ 6,6%-Ευρωεκλογές 1999, οι Οικολόγοι αποτελούν οργανωμένο πολιτικό ρεύμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γεγονός που τους δίνει περιθώρια αντοχής. Εκτός αν επαληθεύσουν το «εδοξάσθη κρυπτόμενος, εξευτελιστεί εμφανιζόμενος», αν και δεν το πολυπιστεύω.
Με βάση αυτά τα Ευρωπαϊκά και Εθνικά διακυβεύματα, είναι προφανής η υποστήριξη με πάθος του ψηφοδελτίου μας. Παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, τις αμετροέπειες και τις ανεπάρκειες επικοινωνιακής και πολιτικής διαχείρισης που πολλοί ,δικαίως ή αδίκως, μας προσάπτουν. Υπάρχει χρόνος μετά, για ψύχραιμη αποτίμηση των δημοσκοπικών πτώσεων και των διαψευσμένων προσδοκιών, με ειλικρίνεια, σεβασμό των διαφορών, χωρίς κυνήγι μαγισσών και «εσωτερικών εχθρών», επιστημονική και πολιτική αξιολόγηση ενεργειών και επιλογών μας, με δημοκρατία και λογισμό στη λειτουργία και στις αποφάσεις μας.
Στην επιλογή μας συνηγορούν οι προγραμματικές μας προσεγγίσεις, η σοβαρή κοινοβουλευτική μας δουλειά, οι επιτυχείς κινηματικές μας πρωτοβουλίες, η ανυποχώρητη σύγκρουσή μας με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα σε ζητήματα περιβάλλοντος, δημοκρατίας, λειτουργίας των θεσμών αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος, η Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια οπτική και δράση μας, οι συνεχείς προσπάθειές μας να ενώσουμε και όχι να διασπάσουμε τις αντιστάσεις στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.
Η ψήφος μας και η διεκδίκηση του μεγαλύτερου δυνατόν ποσοστού, αιμοδοτεί πρώτα και κύρια τον δημόσιο πολιτικό χώρο της Ανανεωτικής, Οικολογικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, τον διαρκή αγώνα του για εξανθρωπισμό της κοινωνίας και αυτό νομίζω ότι τους τελευταίους μήνες έγινε σε όλους ή σχεδόν όλους, απολύτως κατανοητό.
Δημήτρης Μπίρμπας
Μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS