Η εκλογική υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει καθόλου ότι αποδοκιμάσθηκε η στρατηγική της συμπαράταξης όλης της αριστεράς ή ότι εδόθη ένα μήνυμα για να ασκήσουμε μια πιο «ευέλικτη» πολιτική «ανοικτής προσέγγισης» προς το ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Τονίζει ότι αυτό που προέχει είναι η ενιαία πορεία του κόμματος, αποκλείει κατηγορηματικά τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα και εκφράζει την ανάγκη για έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον ο Π. Λαφαζάνης μιλάει στην "Κ.Α." για τις τελευταίες εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση εξήγγειλε μια νέα πραγματική φοροεπιδρομή (αύξηση έμμεσων φόρων στα καύσιμα, την κινητή τηλεφωνία, τα καρτοκινητά, «τακτοποίηση» των ημιυπαίθριων χώρων κ.λπ.), της οποίας το κόστος για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα μπορεί να προσεγγίσει τα 3 δισ. ευρώ, την ίδια ώρα, με πραξικοπηματική τροπολογία που κατέθεσε την Παρασκευή, προσφέρει απλόχερα φορολογικά δώρα στο ξένο και εγχώριο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Συγκεκριμένα, απαλλάσσονται όλες συλλήβδην οι ξένες και οι εγχώριες ναυτιλιακές επιχειρήσεις από τον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου του ν.1676/86. Επομένως, όλοι οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί πέφτουν στο κενό.
Το πρώτο που έπρεπε να γίνει είναι να αμφισβητηθεί το νεοαποικιακό και επιλεκτικό καθεστώς Κοινοτικής Επιτήρησης που έχει επιβληθεί στη χώρα μας για υπερβολικό έλλειμμα του προϋπολογισμού. Δυστυχώς, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητούν αυτήν την Κοινοτική Επιτήρηση που βασίζεται στο προκρούστειο Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε. Αντίθετα, την αποδέχονται. Έτσι, όμως, η «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ για τα κυβερνητικά μέτρα γίνεται άσφαιρη και δημαγωγική. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να μειώσει το έλλειμμά της ώς το 2010 κάτω από το 3% και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, χωρίς να βουλιάξει πλήρως η ελληνική οικονομία και χωρίς να ανοίξει ένας κοινωνικός καιάδας.
Το δεύτερο που έπρεπε να γίνει είναι μια ριζοσπαστική προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση. Εδώ και δύο δεκαετίες εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ όλο και πιο πιστά μια συνταγή που λέει: Φορολογική ασυλία για τα κέρδη, τις μεγάλες περιουσίες, τις μεγάλες κληρονομιές και φορολογική λεηλασία στα λαϊκά εισοδήματα, τους μισθούς, τις συντάξεις, τη λαϊκή κατανάλωση. Η δική μας θέση είναι ότι η κατάσταση αυτή πρέπει να αντιστραφεί πλήρως. Πρέπει άμεσα να φορολογηθούν ουσιαστικά τα υψηλά κέρδη, να φορολογηθεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά η ακίνητη περιουσία, να υπάρξει επιτέλους φορολογία στις μεγάλες κληρονομιές σε κινητές και ακίνητες αξίες, να καταργηθούν τα ειδικά φορολογικά καθεστώτα και οι “off-shore” εταιρείες, να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή.
Το τρίτο και άμεσο μέτρο είναι να δανειοδοτηθεί απευθείας το Δημόσιο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με το επιτόκιο παρέμβασής της που δανείζει τις εμπορικές τράπεζες και το οποίο είναι 1%!!! Δεν είναι δυνατόν, με ευθύνη και της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, να συνεχίζεται αυτή η πρωτοφανής ληστεία των κρατών - μελών, ιδιαίτερα της χώρας μας, που δανείζονται με πανύψηλα spread, ενώ στις τράπεζες προσφέρεται «τζάμπα» χρήμα.
Κατ' αρχάς η προεκλογική αντιπαράθεση στις ευρωεκλογές δεν είχε ως «ατζέντα» τα εκρηκτικά προβλήματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά τα «παπαγαλάκια» και το δικομματικό κουκούλωμα του σκανδάλου της Siemens, το οποίο συνεχίζεται μετεκλογικά. Στα τηλεοπτικά μέσα έχει πάψει εδώ και καιρό να γίνεται ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση. Εμείς δεν μπορέσαμε και ίσως δεν επιμείναμε όσο θα έπρεπε, για να αναδείξουμε την εναλλακτική μας πρόταση.
Πάντως, σήμερα, με το φορολογικό «τσουνάμι», που είναι μόνο η αρχή, τη διάλυση του ΟΣΕ και τους 3.000 εργαζόμενους σε «εφεδρεία», τους 500 απολυμένους του "Ελεύθερου Τύπου", τις 1.500 «εθελοντικές» εκδιώξεις εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα, τον κίνδυνο για λουκέτο στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, το πρόβλημα του ομίλου Λαναρά, το πλήθος των απολύσεων και λουκέτων στον ιδιωτικό τομέα, τον αυταρχισμό και την εργοδοτική αυθαιρεσία στο έπακρο, πολλοί που είτε πήγαν για «μπάνιο» είτε δεν μας ψήφισαν στις ευρωεκλογές μπορεί να αντιληφθούν πολύ καλύτερα γιατί ο τόπος χρειαζόταν έναν πολύ πιο ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ.
Ότι για διαφορετικούς λόγους δεν είναι το ΠΑΣΟΚ ούτε οι Οικολόγοι Πράσινοι, αλλά ούτε μια αντι-ενωτική αριστερά -για τον ΛΑΟΣ δεν το συζητώ- που θα ασκήσουν μια δυναμική και αποτελεσματική αντιπολίτευση με τη διεκδίκηση εναλλακτικών προτάσεων.
Η μικρή υποχώρηση στις ευρωεκλογές, σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, δεν είναι προς θάνατον. Αλίμονο! Κι απʼ αυτήν την υποχώρηση θα ήταν λάθος να βγουν ετοιμασμένα εδώ και καιρό συμπεράσματα. Η εκλογική μας υποχώρηση δεν σημαίνει καθόλου ότι αποδοκιμάσθηκε η στρατηγική της συμπαράταξης όλης της αριστεράς ή ότι εδόθη ένα μήνυμα για να ασκήσουμε μια πιο «ευέλικτη» πολιτική «ανοικτής προσέγγισης» προς το ΠΑΣΟΚ, του οποίου η ηγεσία κλίνει όλο και πιο συντηρητικά και δεξιά. Πολύ περισσότερο, δεν εκρίθη ως δήθεν «αντιευρωπαϊσμός» η πρότασή μας για μια άλλη Ευρώπη και επιδοκιμάσθηκε το «παρών» στη Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Τα συμπεράσματα των ευρωεκλογών οφείλουμε να τα βγάλουμε χωρίς πανικό, με ουσιαστικό διάλογο στο κόμμα και τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς άγονες δημόσιες αντιπαραθέσεις και εύκολους αφορισμούς. Κι ένα απʼ αυτά τα συμπεράσματα είναι ότι πρέπει να συνδέσουμε στο αύριο πιο στενά τη ριζοσπαστική πολιτική και δράση μας με την κοινωνική πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Όταν μια ριζοσπαστική αριστερή πολιτική και δράση κινδυνεύει καμιά φορά να αποκοπεί από την κοινωνική πραγματικότητα και τις λαϊκές διαθέσεις, μπορεί να εξωθήσει σε πισωγυρίσματα!
Αυτήν την ώρα χρειάζεται οι πάντες στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ να επιδείξουμε μεγάλη ωριμότητα, τη μέγιστη δυνατή ευθύνη και να αναδείξουμε, στη βάση αρχών, ό,τι καλύτερο έχουμε κατακτήσει από την ενωτική αριστερή μας κουλτούρα. Αυτός είναι ο δρόμος για να μετατρέψουμε την εκλογική μας υποχώρηση σε ευκαιρία για ανασυγκρότηση και πολιτική αντεπίθεση. Το πρώτο που χρειαζόμαστε στον ΣΥΝ είναι να επιδιώξουμε με δημιουργικές συνθέσεις μια ευρεία πολιτική συνεννόηση όλων των πλευρών στο πλαίσιο των αποφάσεων του πρόσφατου Συνεδρίου μας και με στόχο την ενιαία πορεία και πρώτα απʼ όλα την ενιαία εικόνα του κόμματος στην κοινωνία. Χωρίς να επιτύχουμε το τελευταίο, πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι ματαιοπονούμε.
Τέτοιο θέμα δεν ετέθη και δεν υφίσταται. Πρέπει να σταματήσουμε να κατασκευάζουμε ανύπαρκτα διλήμματα, να στήνουμε και να πολεμάμε φαντάσματα, να δημιουργούμε «φίλους» και «αντιπάλους» εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα ο ΣΥΝ πρέπει να επιδείξει, στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, τη μέγιστη ενωτική ευθύνη. Για εμάς, δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές» συνιστώσες, «φιλικές» ή λιγότερο «φιλικές». Για εμάς, είναι εξίσου απαραίτητοι όλοι και όλοι μαζί θα προχωρήσουμε. Το δίλημμα δεν είναι η σημερινή κατάσταση ή ένας ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα. Υπάρχει κι ένας άλλος προωθητικός δρόμος για περισσότερη δημοκρατία και συμμετοχή στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΝ χρειάζεται τόσο πολύ έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έναν ενωμένο και ριζοσπαστικό ΣΥΝ.
Είμαι αισιόδοξος. Η πορεία των πρωτότυπων ενωτικών εγχειρημάτων στην αριστερά δεν είναι πάντα ευθύγραμμη. Οι σημερινές δυσκολίες μπορούν να γίνουν γόνιμη πρόκληση. Αρκεί να τις αντιμετωπίσουμε συλλογικά, προτάσσοντας το «εμείς» αντί του «εγώ» και το πνεύμα της συνεργασίας αντί των ατομικών επιλογών ή εκφωνήσεων. Αυτήν την ώρα, η συλλογικότητα και η συνεργασία μάς σώζουν!
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS