Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν αρνητικό, αλλά δεν ήταν καταστροφικό. Ήταν μια ήττα σε σχέση με τους στόχους μας. Μπορεί να έφταιξαν οι στόχοι μας. Μπορεί να έφταιξαν τα μέσα μας. Μπορεί και τα δύο. Όλα αυτά είναι θέματα προς συζήτηση.
Το πρόβλημα είναι ότι από το βράδυ των εκλογών κινήθηκαν δυνάμεις που, σαν να ήταν έτοιμες από καιρό, σαν να προσδοκούσαν αυτό το αποτέλεσμα, τροφοδότησαν ένα κλίμα διχαστικό, διαλυτικό, μηδενιστικό και αυτοκαταστροφικό.
Στο κλίμα αυτό συνέβαλε και η, κατά τη γνώμη μου, υποκειμενική και συναισθηματικά φορτισμένη αιτιολόγηση του αποτελέσματος από τον Αλέκο Αλαβάνο και τελικά βέβαια και η ίδια η παραίτησή του. Η ανάκληση της παραίτησής του είναι μια θετική εξέλιξη. Η προσπάθεια, όμως, που έγινε για να ανακαλέσει την παραίτησή του, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη δική μου προσπάθεια, έχει ως υστερόγραφό της την ισχυρή απαίτηση για μια πιο συλλογική και διαφανή λειτουργία όλων μας, φυσικά και του ίδιου του Αλαβάνου περιλαμβανομένου, με στόχο την ενίσχυση και του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και όχι τη μεταξύ τους αντιπαράθεση.
Ωστόσο, κάποιοι από τον ΣΥΝ ανακαλύπτουν τώρα ότι δεν χρειαζόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνούν ότι χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΥΝ, πολύ απλά, δε θα ήταν στη Βουλή. Κάποιοι πάλι από τον ΣΥΡΙΖΑ δε θέλουν τον ΣΥΝ ή δεν τον θέλουν ολόκληρο. Εθελοτυφλούν κι αυτοί. Και οι δυο αυτές τάσεις μάς πάνε πίσω. Θέλουν να λύσουν πολιτικά προβλήματα με οργανωτικό τρόπο. Αναπαράγουν παθογένειες της αριστεράς, αυτές ακριβώς που υποτίθεται πως συμφωνήσαμε όλοι μαζί να υπερβούμε, όταν από κοινού δημιουργούσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς ως ένα χώρο «διαλόγου και κοινής δράσης», ως ένα χώρο αλληλοσεβασμού, αλληλοκατανόησης και προωθητικής σύνθεσης των διαφορετικών απόψεων.
Κατά την άποψή μου, μόνο με σταθερό μέτωπο απέναντι και στις δυο αυτές μορφές οπισθοδρομικής παλινδρόμησης, μπορούμε να κατακτήσουμε ταυτόχρονα έναν πιο συνεκτικό ΣΥΝ και έναν πιο ισχυρό και δημοκρατικά λειτουργικό ΣΥΡΙΖΑ.
Η θέση μου ήταν και είναι ότι ο ΣΥΝ πρέπει να λειτουργεί στον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη προωθητική, συνθετική, σταθεροποιητική. Πρέπει να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και όχι να ακολουθεί παθητικά ή αμήχανα.
Για τον λόγο αυτό και στην παρούσα φάση πρέπει ο ΣΥΝ να επεξεργαστεί συλλογικά ένα συνολικό σχέδιο για την επόμενη φάση του ΣΥΡΙΖΑ, ως βάση για περαιτέρω συζήτηση και επεξεργασία, περίπου όπως κάναμε και με τη «συμβολή μας» στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιο αυτό πρέπει να απαντά προωθητικά όχι μόνο στα ειδικότερο οργανωτικά ζητήματα, αλλά και σε άλλα ελλείμματα που χαρακτηρίζουν την ως τώρα πορεία του.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS