Η τελευταία ΚΠΕ έληξε με το μέτωπο των δυνάμεων της πλειοψηφίας να παραμένει αρραγές στην απόκρουση της ανάγκης να αντιμετωπισθούν πολιτικά και σε βάθος οι λόγοι του αρνητικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών, προκειμένου να βγουν συμπεράσματα και να γίνουν αλλαγές στην πολιτική γραμμή και στην εικόνα που εκπέμπει το κόμμα. Η στάση αυτή έφερε σοκ, τόσο σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που παρακολουθούν την πορεία μας όσο και σε ευρεία τμήματα της βάσης μας.
Λίγες μέρες αργότερα, με την υποβολή της παραίτησης του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αναδείχτηκαν πολιτικά ζητήματα και θέματα λειτουργίας που απασχολούν με οξυμμένο τρόπο μέλη, συνδικαλιστικά στελέχη που προηγουμένως σιωπούσαν, συνεργαζόμενους και συμμαχικά σχήματα. Η παραίτηση ανακλήθηκε τελικά, όμως τα προβλήματα είχαν ήδη τεθεί. Τα ζητήματα σήμερα είναι πολλαπλά, συχνά με διαφορετικές αφετηρίες, με πολύ διαφορετικές απόψεις, όμως αποδεικνύουν ότι η κρίση είναι μεγάλη και σε βάθος. Απαιτείται να υπάρξει επιτέλους διαφάνεια και ειλικρινής αντιμετώπιση της κατάστασης.
Πιστεύω ότι για οποιαδήποτε ηγεσία η ευκολότερη λύση μπρος στα λάθη που αναδεικνύει η πραγματικότητα είναι, αντί να δει τις αιτίες τους -που συχνά πονούν και απαιτούν θαρραλέες αλλαγές στη γραμμή- να μένει αμετακίνητη στην εξουσία της και στις θέσεις της. Δεν είναι όμως αυτή η στάση που πρέπει να διακρίνει τον καπετάνιο εν ώρα φουρτούνας. Στο κάτω κάτω, αυτή τη στιγμή δεν απειλείται η ηγεσία από κάποια άλλη πλειοψηφία.
Αναζητείται μια συνεννόηση για μια συνετή στάση, για διόρθωση της γραμμής και στροφή όπου χρειάζεται. Η θέση ότι αυτά γίνονται μόνο σε συνέδρια είναι ψευδεπίγραφες δικαιολογίες. Οι αλλαγές ετοιμάζονται πριν τα συνέδρια, μέσα στις Κεντρικές Επιτροπές και μέσα σε όλο το κόμμα, όπου πρέπει να γίνονται συζητήσεις κυρίως μέσα στις οργανώσεις με την ενεργή συμμετοχή των μελών. Τα ξαφνικά συνέδρια γίνονται με τον στόχο των εκκαθαρίσεων και του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Αυτή όμως η επιλογή βρίσκεται πάντα πρώτα στο χέρι της ηγεσίας.
Αυτή τη στιγμή η βάση του κόμματος ζει την κρίση χωρίς να έχει αντιληφθεί το βάθος της και τους κινδύνους μεγάλης συρρίκνωσης. Η ηγετική ομάδα, όμως, στην τακτική που ακολουθεί μέχρι τώρα μέσα στις κομματικές συζητήσεις είναι να συγκαλυφθούν τα ζητήματα που έχουν προκύψει και να μην γίνει μια ειλικρινής πολιτική συζήτηση στις γραμμές μας, αφαιρώντας έτσι και τη δυνατότητα εξεύρεσης διεξόδου. Αν δεν υπάρξουν πολιτικές αλλαγές στη γραμμή και στον συχνά υπεροπτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την κοινωνία αλλά και τα μέλη μας, τότε και στην κοινωνία δεν θα έχουμε πρόσωπο και στο κόμμα μας θα δυναμώσει το ρήγμα.
Επικεντρώνομαι σε τέσσερα ζητήματα: α. η στρατηγική μας και ο «τρίτος πόλος», β. αριστερός ευρωπαϊσμός, γ. η εκλογική μας συρρίκνωση στην Αθήνα, δ. ο ΣΥΡΙΖΑ.
Α. Η ηγετική ομάδα υποστήριξε αρχικά ότι η θέση που πρόβαλε την τελευταία εβδομάδα για τον τρίτο πόλο, είναι διατυπωμένη μέσα στα κείμενα του ΣΥΝ. Στη συνέχεια άλλαξε επιχειρηματολογία και προσκόμισε ντοκουμέντα που μιλούν για συμπαράταξη της Αριστεράς. Τα κείμενα των πιο τελευταίων μας επεξεργασιών στο προγραμματικό συνέδριο του 2009 συνειδητά παραλείπονται. Η κριτική συντρόφων ότι ο τρίτος πόλος είναι θέση ανυπόστατη από τη στιγμή που το ΚΚΕ συστηματικά μας εχθρεύεται και από τη στιγμή που τους Οικολόγους τους διώξαμε εμείς οι ίδιοι το 2007, δεν εισακούγεται.
Η ουσία όμως είναι ότι η ηγεσία αφήνει να καλλιεργείται στα μέλη η αντίληψη ότι τελικά δεν μας αφορά η διακυβέρνηση της χώρας, ούτε εάν παραμείνει η Νέα Δημοκρατία, ούτε καν αν ανεβαίνει ο κίνδυνος κυβερνητικής σύμπραξης δεξιάς με το ΛΑΟΣ. Η ηγεσία δημαγωγεί στο ζήτημα της κεντροαριστεράς και τελικά αποκρύπτει από την κομματική βάση τις διεργασίες που αυτή τη στιγμή γίνονται μέσα στα βασικά κόμματα του ΚΕΑ (Γερμανία- Γαλλία), ακόμα και για συνεργασίες σε κυβερνητικό επίπεδο.
Κατά βάθος το δικό μας πρόβλημα είναι αν θέλουμε να έχουμε μια στρατηγική αντίληψη για την κοινωνία και την πολιτική. Πραγματικά σήμερα οι προϋποθέσεις μονιμότερων συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν, παρά τη συχνά κοινή στάση σε θέματα στο Κοινοβούλιο, στην Αυτοδιοίκηση, στα κινήματα. Επίσης, η εχθρική στάση του ΚΚΕ μπορεί στο μέλλον να αλλάξει, εφόσον αλλάξει η ηγεσία και η σημερινή πολιτική.
Η σχέση με τους Οικολόγους μπορεί να γίνει στενότερη, εφόσον ανοίξουμε θέματα για την πράσινη ανάπτυξη και επιδιώξουμε κοινά μέτωπα πάλης. Το θέμα λοιπόν για μας είναι εάν στρατηγικά αντιλαμβανόμαστε τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων έτσι ώστε η αριστερά να έχει ενεργό ρόλο για τη διαμόρφωση της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που φέρνει ριζική στροφή στον τόπο.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS