κατεβάστε τη συνέντευξη εδώ
- Καλησπέρα σας και σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας.
Εγώ να σας ευχαριστήσω και να πω ότι είναι ιδιαίτερη η χαρά μου που βρίσκομαι μαζί σας σε ένα σταθμό και σε μια εφημερίδα που παρά το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες του αποφάσισαν να τον κλείσουν αιφνιδιαστικά, συνεχίζει να λειτουργεί. Και είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον πείραμα αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων που στόχο έχει όχι μόνο την λειτουργία του σταθμού αλλά και το να αναδείξει ότι δεν είναι δυνατόν να αποφασίζει ένας ιδιοκτήτης, ένας εργοδότης χωρίς καμιά προειδοποίηση να πετάξει 450 εργαζόμενους στο δρόμο, μέσα σε μια νύχτα και αυτό να περνάει και να γίνεται αποδεκτό χωρίς καμία αντίδραση. Και η δική σας η αντίδραση, η αντίσταση αλλά και το μήνυμα που εκπέμπετε, λειτουργώντας αυτό το σταθμό, είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στην κοινωνία, στους εργαζόμενους διότι τα ζητήματα της απασχόλησης είναι ζητήματα που τα έχουμε στην πρώτη προτεραιότητα το επόμενο διάστημα καθότι βλέπουμε ότι η ανεργία- σήμερα διαβάζαμε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων είναι στο 9,5% επισήμως, 17% ανεπισήμως, αν συμπεριλάβουμε και την μερική απασχόληση, την υποαπασχόληση…
- Και λένε πώς θα ανέβει…
Από τον Σεπτέμβρη θα ανέβει πάρα πολύ.
- Πριν ξεκινήσουμε να βομβαρδίζουμε τον κ. Τσίπρα με ερωτήσεις και αυτό έτσι οι τρεις κυρίες που βρισκόμαστε εδώ το υποσχόμαστε, να πούμε ότι η ώρα είναι τρεις μισή. Την πάσα θα την δώσουμε στην Μαριτίνα Ζαφειριάδου η οποία παρακολουθεί το ρεπορτάζ της Αριστεράς και ελπίζω να είσαι αμείλικτη..
- Μ. Ζαφειριάδου: Δεν θα ξεκινήσω από το ρεπορτάζ της Αριστεράς. Θα πάρω πάσα από τον κ. Πρόεδρου που αναφέρθηκε στην ανεργία και την αύξησή της. Θα πάω πολύ μετά σε αυτό ήθελα να μείνω στην εφημερίδα και στον ραδιοφωνικό σταθμό. Μια εφημερίδα κλείνει, την ίδια ώρα σιγούν τα ραδιόφωνα ενός ραδιοφωνικού σταθμού και πέρα από 450 ανθρώπων και την αλλαγή προς το χειρότερο των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο, αυτό σημαίνει κάτι για την δημοκρατία. Δεν είναι έτσι;
Ναι. Εγώ όσο θυμάμαι τα πολιτικά πράγματα δεν μου έρχεται στο μυαλό μια παρόμοια περίπτωση. Μια εκδοτική επιχείρηση να κλείνει αιφνιδιαστικά αφήνοντας στο δρόμο 450 εργαζόμενους χωρίς καν να προϋπάρξει στοιχειώδης διάλογος ή προειδοποίηση. Και δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό καθότι πρόκειται για έναν εκδοτικό όμιλο, ιδιοκτησίας μιας εκ των πιο ευκατάστατων οικογενειών της δημόσιας ζωής στη χώρα μας. Υπό αυτή την έννοια και με δεδομένο ότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι ο χώρος των μέσων ενημέρωσης βρίσκεται σε άμεση διαπλοκή με την οικονομική και πολιτική εξουσία, αντιλαμβανόμαστε ότι εδώ πρόκειται για πολιτικά παιχνίδια εξουσίας που έχουν ως θύματα τους εργαζόμενους και θέλω να τονίσω ότι, με την ευκαιρία αυτή, έρχεται στο προσκήνιο συνολικά η εικόνα που υπάρχει για τις εργασιακές σχέσεις στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης όπου έχουμε ένα δουλεμπόριο, επιτρέψτε μου την έκφραση, διότι εμείς, οι πολίτες όταν σκέφτονται τους πολίτες έρχονται στο μυαλό τους είκοσι, τριάντα μεγαλοδημοσιογράφοι που είναι και πολυθεσίτες, οι οποίοι δουλεύουν και σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, δουλεύουν και σε μια εφημερίδα, είναι και σε ένα κανάλι και πληρώνονται αναλόγως και πολύ περισσότερο από αυτά που πολλές φορές νομίμως αναγράφονται. Δεν είναι όμως, μόνο αυτοί οι είκοσι, τριάντα. Εδώ μιλάμε για εκατοντάδες εργαζόμενους οι οποίοι πολλές φορές δουλεύουν πέρα και έξω από τις κατώτατες συμβάσεις που ορίζει η ΕΣΥΕΑ, που δουλεύουν με δελτία παροχής υπηρεσιών, που δουλεύουν με μπλοκάκια, με μερική απασχόληση. Πολλοί από αυτούς, ιδίως οι νέοι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, εργάζονται τσάμπα στο όνομα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Είναι δεκάδες, εκατοντάδες σε όλα τα μέσα. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που εργάζονται υπερωριακά και δεν πληρώνονται και αυτή είναι η συνολική εικόνα της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ, που έρχεται να την επιτείνει αυτή η απόφαση του μεγάλου εκδοτικού ομίλου και επιτρέψτε μου να πω ότι μπήκα μέσα σʼ ένα κτίριο το οποίο με εντυπωσίασε. Μια απίστευτη χλιδή. Είμαστε σε ένα στούντιο που μοιάζει με κόπτικα αεροπλάνου, διαστημοπλοίου, με πολλές οθόνες, ηλεκτρονικά μέσα παντού. Και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έχουν πέσει τόσα χρήματα. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σʼ έναν όμιλο από τους πιο πλήρεις και άρτιους τεχνολογικά εξοπλισμένους που υπάρχουν αυτή την στιγμή στη χώρα και ξαφνικά επειδή οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν να σταματήσουν τη δουλειά, το κλείνουν μέσα σε μια μέρα, παίρνουν το ελικόπτερο και φεύγουν για διακοπές.
- Μ. Ζαφειριάδου: κ. Πρόεδρε εδώ έχουμε μια απόφαση να κλείσει η εφημερίδα και μια αντίσταση των εργαζομένων και του ραδιοφωνικού σταθμού που ζητούν το αυτονόητο. Δηλ να συνεχίσει να λειτουργεί η εφημερίδα. Εσείς από την πρώτη στιγμή ως κόμμα, ως χώρος ευρύτερος σταθήκατε πλάι μας και με τον κ. Αλαβάνο και με τον κ. Κουβέλη, με τον κ. Λαφαζάνη, στη Βουλή και εσείς στις απεργίες μας. Υπάρχει κάποια λύση, πρόταση από τον Συνασπισμό; Θα μπορούσε να βοηθήσει στην διατήρηση αυτή της εφημερίδας; Εμείς ήδη βγάζουμε τον εναλλακτικό τύπο, τα παιδιά έχουν σιγήσει τα μικρόφωνά τους και μαθαίνω ότι θα υπάρχουν εξελίξεις μέσα στην βδομάδα. Ίσως για τον City να είναι πιο εύκολα τα πράγματα δηλ να αγοραστεί γιατί είναι ένα μέσο πολύ πιο καινούργιο και ανερχόμενο και για την εφημερίδα είναι λίγο χειρότερα.
- και να συνεχίσω την ερώτηση της Μαριτίνας: ή αυτό το λουκέτο του City και του Ελεύθερου Τύπου θα αποτελέσει ντόμινο για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις και θα βρεθεί έτσι ένα άλλοθι που δεν τα κατάφεραν οι Αγγελόπουλοι. Θα τα καταφέρουμε εμείς και το φαινόμενο αυτό θα το δούμε να συμβαίνει μέσα στο επόμενο διάστημα.
Αυτό που λέτε είναι αυτό που φοβόμαστε. Το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο και στον City να είναι μια πιλοτική πράξη για ΜΜΕ και τους χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτά, και όχι μόνο, που δείχνουν ένα ισχυρό μήνυμα για το πώς οι πιο γνήσιοι εκφραστές του κεφαλαίου στη χώρα αναμένεται να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, φορτώνοντας όλα τα βάρη στον πιο αδύναμο κρίκο, τους εργαζόμενους. Ποιες είναι προτάσεις; Εγώ θα σας πω κάποιες αλλά το ερώτημα είναι αν αυτές οι προτάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε ένα αίσιο τέλος σε αυτή την περιπέτεια των 450 και πλέον εργαζομένων, δημοσιογράφων, διοικητικών , τεχνικών, πολλοί εκ των οποίων απολυμένων είναι και ζευγάρια, και αντιλαμβάνεστε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια οικογένεια να είναι και οι δυο εργαζόμενοι στο δρόμο. Εμείς θα καταθέσουμε και θα πω και εγώ έξι προτάσεις όμως το ζήτημα είναι ποια θα είναι η αντίδραση της κυβέρνησης και ποια θα είναι η αντίσταση που βλέπουνε-σθεναρή των εργαζομένων-εδώ προκειμένου να συνεχίσουν αυτή την πειραματική προσπάθεια αλλά και πολύ ελπιδοφόρα, αυτοοργάνωσης και λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού και της εφημερίδας, όσο μπορούν και όσο αντιστέκονται κερδίζουν κατά τη γνώμη μου. Κερδίζουν διότι αυξάνεται το κύρος της χαμένης αξιοπιστίας της δημοσιογραφίας και της χαμένης αξιοπρέπειας του δημοσιογραφικού κόσμου, αυξάνονται όμως και οι πιθανότητες να δοθεί μια λύση που δεν θα είναι λύση που θα πετάει στο δρόμο όλους τους εργαζόμενους. Εγώ λοιπόν να σας πω έξι σημεία.
Το πρώτο σημείο: Ξέρετε έχουμε μια κρατική διαφήμιση που αφορά όλα τα έντυπα μέσα, όλες τις εφημερίδες η οποία τον προηγούμενο χρόνο, σε ονομαστικές τιμές, έφτασε στο ύψος των 83 εκατομμυρίων ευρώ και αυτή η διαφήμιση γνωρίζουμε ότι κατανέμεται με αδιαφανή και ευνοιοκρατικό τρόπο. Είναι ώρα να τεθούν συγκεκριμένα κριτήρια και να μην είναι μοναδικό κριτήριο η κυκλοφορία αλλά να είναι και κριτήριο οι θέσεις απασχόλησης σε μια εφημερίδα δηλ πόσοι εργαζόμενοι απασχολούνται σε καθεστώς πλήρους εργασίας, 83 εκατομμύρια δεν είναι λίγα χρήματα από το δημόσιο προϋπολογισμό και την ίδια στιγμή να έχουμε ασυδοσία των διοικήσεων να πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο. Αυτός είναι ο πρώτος άξονας των προτάσεων.
Δεύτερος άξονας των προτάσεων: Οι επιχειρήσεις του Τύπου, ιδιαίτερα όσες από αυτές τις επιχειρήσεις διασώζονται με κρατική αιμοδοσία, με κρατική επιχορήγηση, ότι δεν προχωρήσουν σε απολύσεις, τουλάχιστον για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η πρόταση αυτή δεν είναι καμιά ριζοσπαστική πρόταση, ενός αριστερού κόμματος που δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και θεωρεί ότι ζούμε σε συνθήκες σοσιαλισμού. Είναι μια πρόταση η οποία εφαρμόστηκε στην Γαλλία από τον δεξιό κ. Σαρκοζί. Μαζί και με άλλες προτάσεις, βεβαίως, που έχουν ενδιαφέρον να δούμε όπως η κρατική επιχορήγηση σε εφημερίδες προκειμένου να αποκτούν νέο αγοραστικό κοινό, με συνδρομές σε νέους εργαζόμενους, σε άνεργους. Δεύτερος άξονας των προτάσεων μας οπότε είναι να μην έχουν το δικαίωμα να προχωρήσουν σε απολύσεις εκείνες οι εταιρίες, επιχειρήσεις τύπου που παίρνουν κρατικές επιχορηγήσεις.
Τρίτος άξονας: Οι επιχειρήσεις τύπου, κατά τη γνώμη μας, είναι επιχειρήσεις ειδικού σκοπού και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι επιτελούν ένα λειτούργημα, αυτό της ενημέρωσης. Δεν είναι λοιπόν αποδεκτό να λειτουργούν με αμιγώς επιχειρηματικές σκοπιμότητες και να μας αιφνιδιάζουν. Επιβάλλεται λοιπόν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων να συμμετέχουν στη διοίκηση των εταιριών αυτών ώστε να διασφαλίζεται μια στοιχειώδης διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και να διασφαλίζεται και η δυνατότητα έγκαιρης παρέμβασης των εργαζομένων σε τέτοιου είδους επιδιώξεις όπως αυτή που είδαμε στον Ελεύθερο Τύπο.
Τέταρτος άξονας: Το αιφνιδιαστικό κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου ανάδειξε όλο αυτό το εργασιακό καθεστώς που επικρατεί στον χώρο των ΜΜΕ. Πολλοί από τους συναδέλφους σας δεν θα έχουν ούτε καν τη δυνατότητα να ενταχθούν σε καθεστώς ανεργίας και να παίρνουν το επίδομα. Διότι παρά το γεγονός ότι είναι μισθωτοί εργαζόμενοι καταγράφονται ως αυτοαπασχολούμενοι, με μπλοκάκια. Εδώ πρέπει να υπάρξει μια στοιχειώδης δυνατότητα ώστε να δοθεί η δυνατότητα να καταφύγουν στο επίδομα ανεργίας αυτοί οι μισθωτοί που καταγράφονται ως αυτοαπασχολούμενοι. Είναι μια στοιχειώδης πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης την οποία οφείλει η κυβέρνηση.
Πέμπτος άξονας: Να υπάρξει λήψη μέτρων και να ενισχυθεί η προοπτική της εισόδου στον τύπο κοινωνικών φορέων, συλλογικών εγχειρημάτων των συντακτών. Με βάση συγκεκριμένα και αυστηρά κριτήρια αλλά αυτό είναι κάτι που έχει προοπτική και ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι πρωτοπόρα η διαδικασία που βλέπουμε εδώ, της λειτουργίας δηλ του ραδιοφωνικού σταθμού και της έστω και εβδομαδιαίας κυκλοφορίας ενός δεκαεξασέλιδου του Ελεύθερου Τύπου ως ένθετο σε άλλες εφημερίδες.
Έκτο και τελευταίο: Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διαδικασία εκκαθάρισης. Η εκκαθάριση όπως γνωρίζουμε στην επιχείρησης αυτή. Ο εκκαθαριστής λοιπόν οφείλει να δώσει όλα τα δεδομένα στους εργαζόμενους. Δεν μπορούμε να συζητάμε περί προστασίας προσωπικών δεδομένων- τι ειρωνεία;- την ίδια στιγμή που ψηφίζει η κυβέρνηση στη Βουλή για τράπεζες DNA, για κάμερες παντού. Έλεος. Άρα λοιπόν εδώ είναι μια δημόσια διαδικασία όχι να τα δώσει φόρα παρτίδα, στους εργαζόμενους όμως που ζητάνε τα στοιχεία νομίζω ότι είναι υποχρεωμένος ο εκκαθαριστής να τα δώσει.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS