Η κατωτέρω εκτενής καταγραφή των δεδομένων κρίνεται αναγκαία, ούτως ώστε οι απαντήσεις του κ.Υπουργού στα ερωτήματα που τίθενται να δοθούν κατά το δυνατόν σε πλήρη αντιστοιχία προς τα δεδομένα αυτά.
«Εγκρίνει την κατ’ αρχήν σύναψη δανείου με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ύψους 18.083.420,00 € για αναγκαστική απαλλοτρίωση των οικοπέδων ΧΡΩΠΕΙ και τη διαμόρφωσή τους σε χώρο πρασίνου, αναψυχής και πολιτισμού».
Τα «Οικόπεδα ΧΡΩΠΕΙ» εκτείνονται στην περιοχή της Σούδας Ν.Φαλήρου στον Πειραιά, μεταξύ του Σταδίου «Γ.Καραϊσκάκης» και της οδού Πειραιώς και αναφέρονται με τους αριθμούς οικοδομικών τετραγώνων υπ’ αριθμ. 56, 57 και 59. Ανήκαν στην πτωχεύσασα βιομηχανία ΧΡΩΠΕΙ, περιήλθαν στην εκκαθαρίστρια Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και από αυτήν τα αγόρασε ο «Όμιλος Επιχειρήσεων Χαραγκιώνη», το έτος ¬¬¬¬1999, αν και το μεγαλύτερο σύνολο αυτών των εκτάσεων γης ήταν χαρακτηρισμένο ως χώρος πρασίνου και στάθμευσης με σειρά αποφάσεων του ΔΣ Πειραιά (3/90, 389/90, 520/92 και 496/96 του ΔΣ Πειραιά, 201/1991 γνωμοδότηση του ΚΣΧΟΠ/ΥΠΕΧΩΔΕ, απόρριψη ενστάσεων για τον χαρακτηρισμό με την 286/97του ΔΣ Πειραιά και 2961/641/30.1.98 του ΥΠΕΧΩΔΕ). Αυτό ήταν γνωστό στον επιχειρηματία προ της αγοράς και τα ανωτέρω σχετικά αναφέρονται ρητά και στα συμβόλαια αγοραπωλησίας των οικοπέδων.
Έκτοτε ο επιχειρηματίας Χαραγκιώνης με διάφορες εταιρείες που ιδρύει ή ομίλους εταιρειών στις οποίες συμμετέχει, προσπαθεί κατά καιρούς να εκδώσει άδεια ανέγερσης πολυώροφων κτισμάτων διαφορετικών κατά περίπτωση χρήσεων. Οι προσπάθειες αυτές αποτυγχάνουν, γιατί σύσσωμη σχεδόν η πειραϊκή κοινωνία (κάτοικοι, τοπικοί σύλλογοι, περιβαλλοντικές και δημοτικές κινήσεις, Εμπορικός Σύλλογος και Επιμελητήρια, Μητρόπολη Πειραιά κλπ.) αντιδρά και ζητά την παρέμβαση του Δήμου Πειραιά και της πολιτείας ώστε να απαλλοτριωθεί η έκταση, να αποδοθεί στον πειραϊκό λαό και να εγκατασταθούν εκεί πολλαπλές, κοινόχρηστες και κοινωφελείς λειτουργίες με κέντρο την κατασκευή μεγάλου πάρκου υψηλού πρασίνου. Η προηγούμενη δημοτική αρχή (Δήμαρχος κ.Αγραπίδης) επιχειρεί να ικανοποιήσει τα σχέδια του κ.Χαραγκιώνη, αλλά αποτυγχάνει. Η σημερινή δημοτική αρχή (Δήμαρχος κ.Φασούλας) δεσμεύεται, πριν ακόμα αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά της, για την ικανοποίηση του αιτήματος της πειραϊκής κοινωνίας και την αναγκαστική απαλλοτρίωση των οικοπέδων ΧΡΩΠΕΙ. Εννέα μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της εισηγείται τη σύναψη δανείου και η εισήγηση γίνεται ομοφώνως δεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά (προαναφερθείσα απόφαση υπ’αρ.659/28.09.2007). Η απόφαση αυτή, αν και δε δρομολογεί ευθέως τη διαδικασία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, εν τούτοις κρίνεται αναγκαία ως προϋπόθεση για την έναρξη, εξέλιξη και ολοκλήρωσή της, καθόσον στο παρελθόν και κατ’ επανάληψη το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. προέβαλε σθεναρή άρνηση ακόμα και για την κατ’ αρχήν εξέταση του σχετικού αιτήματος, με το επιχείρημα ότι το κράτος δεν μπορεί να διαθέσει τα αναγκαία ποσά για την απαλλοτρίωση των οικοπέδων ΧΡΩΠΕΙ παρότι από το 1991 μέσω του ΚΣΧΟΠ γνωμοδότησε θετικά για τη χρήση του πρασίνου.. Με την ανάληψη εκ μέρους του Δήμου Πειραιά της ευθύνης κάλυψης του κόστους αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, η επανάληψη της άρνησης του Υ.ΠΕ,ΧΩ.Δ.Ε. να κινήσει την κατά νόμο διαδικασία καθίσταται πλέον απολύτως αδικαιολόγητη.
Τον Ιούνιο 2009 ο Δήμαρχος Πειραιά κ.Παν.Φασούλας φαίνεται να κινεί αυτές τις διαδικασίες, έστω και με καθυστέρηση εννέα(9) περίπου μηνών από την απόφαση σύναψης δανείου και 2 ½ ετών από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο 2009, μετά από πρόταση του Δημάρχου εκδίδονται από το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά, δύο διαδοχικές αποφάσεις:
Με αυτήν την «ορθή επανάληψη», αφενός μεν επαναλαμβάνονται κατά λέξη όλα όσα προβλέπει η πρώτη απόφαση (Νο 416), πλην όμως εξαιρείται από την «αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών και εκτέλεσης οικοδομικών εργασιών για ένα (1) έτος» το Ο.Τ.53 με αιτιολόγηση ότι «εκκρεμούν στο ΥΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. προτάσεις για το χαρακτηρισμό χώρου…ως σχολικού» και την «άρση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης τμήματος της οδού Μπέλκα…».
Το Ο.Τ.53 έχει έκταση περίπου 28.000τ.μ. και περιλαμβάνει ιδιοκτησίες ισχυρών επιχειρηματιών και επιχειρηματικών ομίλων, γετνιάζει δε με το Στάδιο «Γ.Καραϊσκάκης». Περιλαμβάνει επίσης, χώρο σχολικής χρήσης, πλην όμως η επιφάνεια αυτή αποτελεί ελαχιστότατο τμήμα του συγκεκριμένου Ο.Τ., η δε διαδικασία για την οικοδόμηση σχολείου είναι μόλις στην αρχή, και ο χρόνος για να προκύψει ανάγκη έκδοσης οικοδομικής άδειας υπερβαίνει κατά πολύ το ένα (1) έτος της αναστολής. Όσο για την οδό Μπέλκα ήταν ανέκαθεν δημόσιας χρήσης οδός μέχρι την κατασκευή του νέου σταδίου «Γ.Καραϊσκάκης» οπότε περιφράχθηκε αυθαιρέτως από τους ιδιοκτήτες του σταδίου.
Γεννώνται, επομένως, εύλογα και έντονα ερωτήματα για τη σκοπιμότητα της εκ των υστέρων εξαίρεσης του Ο.Τ.53. Καμία επαρκής και σαφής απάντηση δε δόθηκε στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, καμία «αθώα» εξήγηση μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ώστε να δικαιολογεί αυτήν την απόφαση εξαίρεσης.
Αντιθέτως, με βάση τα ανωτέρω γεννώνται εύλογες και βάσιμες ανησυχίες, ότι με τις δύο προαναφερθείσες αποφάσεις ανοίγει ο δρόμος όχι μόνο για τη δόμηση μεγάλου τμήματος των «οικοπέδων ΧΡΩΠΕΙ», αλλά και για την υπερδόμηση μεγάλων περιοχών του Ν.Φαλήρου, με πιθανή προτεραιότητα στο Ο.Τ.53 που εξαιρέθηκε. Όλα δείχνουν ότι επανέρχεται με νέους όρους, το περίφημο σχέδιο το οποίο υπογείως μεν, πλην ανεπιτυχώς, επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί το 2003. Σχέδιο που προέβλεπε προσχηματικά την ένταξη ολόκληρης της περιοχής και πολλών επιχειρηματικών επιδιώξεων στα «Ολυμπιακά ΄Εργα»!!!
Οι κάτοικοι και οι σύλλογοι Ν.Φαλήρου, αγωνίζονται χρόνια τώρα για την αποτροπή περαιτέρω επιδείνωσης των συνθηκών ζωής στην ιστορική και πάλαι ποτέ υποδειγματική από άποψη αρμονίας δομημένου περιβάλλοντος περιοχή τους. Αγωνίζονται για την οριακή προστασία του περιβάλλοντος, για την εξασφάλιση των τελευταίων ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων, γα την ανάπτυξη μεγάλων εκτάσεων υψηλόκορμου πρασίνου, για τη λειτουργική ενίσχυση της περιοχής τους με κοινωφελείς χρήσεις γης. Αγωνίζονται, δηλαδή, για την αναγνώριση υπέρ του Ν.Φαλήρου σε στοιχειώδες επίπεδο πλέον, της βασικής πολεοδομικής αρχής του περιβαλλοντικού ισοδύναμου, ώστε να μπορούν να παραμείνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους στον τόπο που γεννήθηκαν και κατοικούν, εκεί που γεννήθηκαν και έζησαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους. Στον τόπο τους που αγάπησαν, ανάστησαν και θέλουν να είναι περήφανοι γι’ αυτόν.
Με βάση τα παραπάνω, ερωτάται ο κ.Υπουργός
Ο ερωτών βουλευτής
Θοδωρής Δρίτσας