«Εταιρεία ιδιωτικών πλοίων αναψυχής, επιβολή ειδικού φόρου και έκτακτης εισφοράς στα πλοία αναψυχής, ρύθμιση φορολογικών θεμάτων, θεμάτων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και λοιπές διατάξεις».
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μιας και μιλάμε για έκτακτα μέτρα, φορολογικά κλπ, δεν μπορώ να μην ξεκινήσω σήμερα μιλώντας για την ανακοίνωση που είχαμε από την Ειδική Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων η οποία διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι δεν καλύπτονται οι πολίτες σχετικά με όλες αυτές τις κάμερες που υπάρχουν παντού στις πόλεις μας και μας παρακολουθούν.
Έρχομαι τώρα στο σχέδιο νόμου που συζητάμε.
Λέμε ξανά ότι χρειαζόταν να υπάρξει μία συνολική φορολογική μεταρρύθμιση. Δεν είναι δυνατόν να έρχονται εδώ επιμέρους μέτρα σε μια στιγμή οικονομικής κρίσης και να μην γίνεται ταυτόχρονα μία φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Αντίθετα η Κυβέρνηση επιμένει στους έμμεσους φόρους οι οποίοι ξέρουμε ότι είναι φόροι οι οποίοι αδικούν τα ασθενέστερα στρώματα, επειδή ακριβώς οι έχοντες και οι κατέχοντες φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο.
Τώρα όσον αφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα της φορολόγησης των σκαφών αναψυχής, θεωρούμε ότι πρέπει να φορολογηθούν. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το πώς φορολογούνται από την Κυβέρνηση. Όμως, θεωρούμε ότι είναι μία τάξη εχόντων που πρέπει να συνεισφέρει φορολογικά στο κράτος.
Επισήμαναν πολλοί συνάδελφοι, όπως και εμείς χθες, ότι αυτή η ταύτιση που γίνεται, η ταύτιση των επαγγελματικών και ιδιωτικών σκαφών, δεν αποτελεί ένα δίκαιο καταμερισμό.
Είπε ο κύριος Υφυπουργός ότι δεν είμαστε σε θέση να τα διαχωρίσουμε από την αρχή. Όμως, αυτό δεν αποτελεί επαρκή αιτιολόγηση, κύριε Υφυπουργέ. Και οι ίδιοι ήρθαν στην Επιτροπή της Βουλής και πρότειναν να συμμετέχουν σε μία Επιτροπή που ενδεχομένως να συνέστηνε η Κυβέρνηση, ώστε να συμβάλλουν στην εύρεση των κριτηρίων για το διαχωρισμό ανάμεσα στα επαγγελματικά και τα ιδιωτικά σκάφη.
Επίσης, είναι σωστό το ότι πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός και με τα σκάφη αναψυχής που είναι ξύλινα και παραδοσιακά και που έχουμε πάρα πολλά στα νησιά μας. Όμως, λέω ξανά πως θεωρούμε ότι η φορολόγηση των ιδιωτικών σκαφών πρέπει να γίνει και να βρει η Κυβέρνηση έναν τρόπο δικαιότερης φορολόγησης.
Όσον αφορά στο άρθρο που αναφέρεται στην έκπτωση δωρεών από το εισόδημα, είμαστε κατά τέτοιου είδους εκπτώσεων, όπως επίσης είμαστε και κατά της κατάργησης της αυτοτελούς φορολόγησης και μη ένταξης στην κλίμακα εισοδήματος των υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό.
Θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι ένα δίκαιο μέτρο. Ήδη το παραδέχεται και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που λέει ότι τελικά θα υπάρξει απώλεια εσόδων ύψους 16.750.000 ευρώ. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί αυτά τα μέτρα σε μια τέτοια περίοδο κρίσης τα προβάλλετε και τα επιδιώκετε.
Επίσης, είμαστε κατά του ειδικού φορολογικού καθεστώτος για το προσωπικό διεθνών οργανισμών. Από την άλλη μεριά έχουμε ήδη τονίσει ότι η έκπτωση αμοιβών ιατρών και δικηγόρων από το εισόδημα των πολιτών είναι ένα μέτρο που έχει θετικά χαρακτηριστικά. Όμως, και αυτό δεν το εφαρμόζετε με ένα δίκαιο τρόπο. Δηλαδή δεν προβλέπονται ορισμένες κλίμακες, έτσι ώστε οι ασθενέστεροι να έχουν μεγαλύτερη έκπτωση σε σχέση με τις σχετικές αποδείξεις απ’ ό,τι έχουν οι πλουσιότερες τάξεις. Εάν γινόταν με δικαιότερο τρόπο, αυτό θα σήμαινε ότι τελικά μπορεί να επιτευχθεί και μια έμμεση αναδιανομή εισοδήματος προς τα χαμηλότερα στρώματα. Θεωρούμε ότι η φοροδιαφυγή πρέπει να παταχθεί. Όμως, χρειάζονται ορισμένες κλίμακες.
Στις παρατάσεις παραγραφής τελικά βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε κατά, παρόλο που θα έπρεπε να ολοκληρώνονται εγκαίρως τα καθήκοντα όλων των υπηρεσιών τις εφορίας.
Έχουμε δηλώσει ήδη ότι το άρθρο 13, που αφορά το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, θα το καταψηφίσουμε. Και μέσα από αυτό το άρθρο τονίζουμε ότι βλέπουμε ότι όλη την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, η οποία με ένα δογματικό τρόπο πλέον ακολουθείται από την Κυβέρνηση, εισάγεται ως λογική και στον τομέα της νομικής υπεράσπισης των συμφερόντων του δημοσίου.
Ειδικότερα, σε σχέση με τα τρία άρθρα που κατακρίναμε ήδη και χθες, τα άρθρα 15, 16, 17, που έχουν να κάνουν με το άρθρο 13, που συζητάμε: Αυτές οι παράγραφοι, οι 15, 16, 17, τονίζουμε ότι είναι αντίθετες με το άρθρο 100 του Συντάγματος, παράγραφος Α’, που προβλέπει την αποκλειστική αρμοδιότητα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την υπεράσπιση των συμφερόντων και την εκπροσώπηση του δημοσίου. Θεωρούμε ότι η εφαρμογή αυτού του άρθρου, πέρα από το ότι είναι αντισυνταγματική, όπως είπα και προηγουμένως, θα φέρει και μία σειρά από δυσλειτουργίες στο ίδιο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Και ρωτούμε: Τελικά με ποια κριτήρια και εχέγγυα θα γίνεται αυτή η επιλογή των δικηγόρων, των ιδιωτών δικηγόρων, τέλος πάντων; Τι θα γίνεται στις περιπτώσεις που ανακύπτει διαφωνία μεταξύ των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και αυτών των ιδιωτών δικηγόρων, όταν θα προκύπτει η διαφωνία μεταξύ της εισήγησης των μεν και των δε; Πώς θα δεσμεύεται πέρα από αυτά ο ιδιώτης δικηγόρος να μην αναλαμβάνει, αφενός την υπεράσπιση υποθέσεων του δημοσίου και αφετέρου, σε μεταγενέστερο χρόνο να αναλαμβάνει την υπεράσπιση των αντιδίκων του δημοσίου; Υπάρχει αυτό το πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Υπενθυμίζουμε εδώ ότι τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο έργο τους, τελούν σε σχέση ασυμβιβάστου με την ιδιότητα του δικηγόρου, ενώ είναι και υπόλογοι για ενδεχόμενες ζημίες του δημοσίου κατά τον χειρισμό των υποθέσεών του. Δεν είναι υπόλογοι για τέτοιου είδους ζημίες οι ιδιώτες δικηγόροι. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και είναι πάρα πολύ σοβαρό σε σχέση με τη συνομολόγηση συμβάσεων του δημοσίου. Επίσης, είναι πάρα πολύ προβληματική αντιστοίχως και η ανάθεση της εκπροσώπησης του δημοσίου σε δικηγόρους για τις διεθνείς διαιτησίες.
Θέλουμε να σημειώσουμε, όπως ειπώθηκε και από τους εκπροσώπους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ότι έχουν υπάρξει κατά καιρούς αιτήσεις εκ μέρους τους για ενίσχυση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με ειδικές ενισχύσεις επιστημονικές πάνω σε θέματα τα οποία είχαν ανάγκη και δεν έχει γίνει δεκτό το αίτημά τους, επειδή έχει εκτιμηθεί ότι δεν έχει αυτή τη δυνατότητα το δημόσιο, να κάνει δηλαδή τέτοιου είδους έξοδα. Αυτό όμως έρχεται σε αντίφαση με το γεγονός ότι τώρα θέλει να αναθέσει το δημόσιο σε ιδιώτες τους οποίους βεβαίως θα πληρώσει ακριβά.
Θέλουμε όμως να τονίσουμε και κάτι άλλο σε σχέση με την παράγραφο 8 αυτού του άρθρου. Κρίνεται από τη μεριά μας αυθαίρετη η παρέμβαση στη διοικητική αυτοτέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, από τη στιγμή που δίνεται η δυνατότητα στον ίδιο τον Υπουργό των Οικονομικών να αναθέτει παράλληλα καθήκοντα στους αντιπροέδρους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Και λέμε ότι είναι παρέμβαση από τη στιγμή που ο Υπουργός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει καλύτερα τις υπηρεσιακές ανάγκες του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από τους ίδιους τους συμβούλους. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι πρόκειται για μια θεσμική παρέμβαση σε θεσμικά όργανα.
Επίσης θέλουμε να πούμε ως προς την παράγραφο 9 ότι εδώ γίνεται μια υποβάθμιση ουσιαστικά των παραμέτρων, των κριτηρίων για την ένταξη και το διορισμό δοκίμων δικαστικών αντιπροσώπων στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, καθότι μέχρι τώρα υπήρχε το κριτήριο της άριστης γνώσης όπως λεγόταν της ξένης γλώσσας, ενώ αυτή τη στιγμή πάει να προωθηθεί μια διάταξη που να γίνονται εξετάσεις πάνω στη γλώσσα, διάταξη η οποία ουσιαστικά καταργεί την αναγκαιότητα να υπάρχει αυτή η άριστη γνώση, όπως είπαμε και προηγουμένως. Γενικότερα θεωρούμε ότι πρόκειται για υποβάθμιση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αλλά κυρίως ότι πρόκειται για αυτό το άρθρο, το άρθρο 13, το οποίο υπονομεύει το δημόσιο συμφέρον και υπονομεύει και το ίδιο το Σύνταγμα, εάν τελικά γίνει δεκτό.
Θέλω να πω για τα δύο επόμενα άρθρα, κύριε Πρόεδρε. Καταρχάς για το άρθρο 14 που δίνει τη δυνατότητα στον Υπουργό Οικονομίας να ενισχύει διάφορους πολιτιστικούς φορείς, καθώς και εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα. Αναφέρεται μέσα σ’ αυτό το άρθρο ότι θα μπορούν να δίνονται ενισχύσεις για ιερούς ναούς, γιατί υπάρχουν καταστροφές κ.λπ.. Βεβαίως και υπάρχουν τέτοιες ανάγκες. Σας το είπαμε, κύριε Υπουργέ, και στη διάρκεια της συζήτησης αυτού του άρθρου. Πάρα πολλά ξωκλήσια έχουμε δει σε επαρχίες, σε μακρινές περιοχές που καταρρέουν. Το Υπουργείο Πολιτισμού μάς απαντά ότι δεν έχουμε τα απαραίτητα έσοδα έτσι ώστε να μπορέσουμε να ενισχύσουμε αυτούς τους ναούς. Καταρρέουν πραγματικά σημαντικές τοιχογραφίες. Όμως, εδώ δίνεται σε σας η δυνατότητα, εσείς να ενισχύετε τέτοιους φορείς, χωρίς την παραμικρή γνωμοδότηση εκ μέρους του Υπουργείου Πολιτισμού. Θεωρούμε ότι είναι αυθαίρετες τέτοιου είδους διατάξεις και βεβαίως τις καταψηφίζουμε.
Τέλος, ήθελα πάλι να αναφερθώ στο άρθρο 15. Νομίζουμε ότι είναι μια παρέμβαση που αφαιρεί απαραίτητους πόρους από τον Ο.Α.Ε.Δ., ιδιαίτερα σε μια στιγμή μεγάλης ανεργίας, όπου η ανάγκη αυτών των πόρων είναι τεράστια.
Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο μέτρο, το οποίο προτείνεται με την επέκταση, όπως είπατε, της έννοιας του εργοδότη και στο Δημόσιο, είναι παράνομο, ότι θέλετε να αφαιρέσετε και χρήματα από το ΕΣΠΑ προς τέτοιες κατευθύνσεις. Υπάρχουν κοινωνικά προγράμματα του ΟΑΕΔ, τα οποία δεν ενισχύονται πια από τον ΟΑΕΔ, όπως είναι η «Βοήθεια στο σπίτι», επειδή δεν υπάρχουν πόροι, όπως ισχυρίζεται ο ΟΑΕΔ.
Εσείς έρχεστε να αφαιρέσετε πόρους απαραίτητους, για να δοθούν με ένα παράνομο τρόπο, όπως είπαμε πριν, για προσλήψεις στο Δημόσιο, που δεν έχουν άλλο νόημα για εμάς παρά ρουσφετολογικό, σε μία περίοδο στην οποία προετοιμάζονται εκλογές.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, ήθελα και εγώ να πω στον κύριο Υπουργό -και να μην θεωρήσει ότι πρόκειται για έναν εκβιασμό- ότι εάν μπορούσαμε από τη μεριά μας να υποβάλουμε αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία για την τροπολογία που θα περάσει αύριο, θα το κάναμε και εμείς. Είμαι και εγώ διατεθειμένη να υποστηρίξω ένα τέτοιο αίτημα για την αυριανή διαδικασία.
Κύριε Υπουργέ, θα σας παρακαλούσα να με ακούσετε για το εξής. Δεν είμαι συνταγματολόγος. Ζήτησα και πήρα από την Έδρα το Σύνταγμα. Δυστυχώς, πρέπει να σας διαψεύσω γι’ αυτό που είπατε, ότι δεν ανατίθεται σε δικηγόρους η εκπροσώπηση στα δικαστήρια και γενικότερα η εκπροσώπηση του δημοσίου, αλλά ανατίθεται η βοήθεια σε ιδιώτες προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Πρώτα από όλα, θέλω να διαβάσω από το άρθρο 100Α αυτό που προβλέπει συγκεκριμένα. Λέει: «Στην αρμοδιότητα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ανήκουν ιδίως η δικαστική υποστήριξη και εκπροσώπηση» –και τα δύο, δικαστική και υποστήριξη και εκπροσώπηση- «του δημοσίου και η αναγνώριση απαιτήσεων κατά του δημοσίου ή ο συμβιβασμός σε διαφορές με αυτό».
Δηλαδή, ανατίθεται στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και η εκπροσώπηση γενικότερα του δημοσίου, σε διαφορές, σε συμβιβασμούς κ.λπ..
Θέλω να αναφέρω τώρα και να διαβάσω το συγκεκριμένο άρθρο το οποίο ερχόμαστε να ψηφίσουμε και που είναι όντως αντισυνταγματικό, κύριε Υπουργέ, και δεν μας απαντήσατε γι’ αυτό παρά με έναν εντελώς γενικόλογο τρόπο. Αναφέρομαι στο άρθρο 17, κατ’ αρχήν, όπου είναι ξεκάθαρη η διατύπωση. Λέει: Στις διεθνείς διαιτησίες ο διορισμός των διαιτητών από το Ελληνικό Δημόσιο γίνεται με απόφαση …κ.λπ., και μπορεί να ανατίθεται η εκπροσώπησή του σε δικηγόρους. Στις διαιτησίες. Είναι κατάφορα αντίθετο με το άρθρο του Συντάγματος.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΖΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Άλλο είναι οι διαιτησίες και άλλο η εκπροσώπηση του Κράτους. Είναι άλλο πράγμα.
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Γιατί, κύριε Υπουργέ; Ο συμβιβασμός σε διαφορές, λέει, εδώ.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΖΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Το άρθρο που λέτε δεν αναφέρεται στις διατάξεις.
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Επαναλαμβάνω, δεν είμαι συνταγματολόγος, θα ήθελα να υπήρχε κάποιος συνταγματολόγος στην Αίθουσα και να μας βοηθήσει, αλλά ξέρω να διαβάζω. Είμαι Βουλευτής και θεωρώ υποχρέωσή μου να χρησιμοποιώ όσο μπορώ και όσο κατανοώ καλύτερα το Σύνταγμα.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΖΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κι εγώ ξέρω να διαβάζω.
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Όσον αφορά, λοιπόν, τις διαιτησίες νομίζω είναι ολοκάθαρο πως είναι αντισυνταγματική η διάταξη.
Όσον αφορά, επίσης, το ζήτημα της υποστήριξης του Ελληνικού Δημοσίου, κατά συνομολόγηση συμβάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της νομικής συνδρομής κατά το στάδιο των διαπραγματεύσεων, δύναται να ανατίθεται σε δικηγόρους με κοινή απόφαση, κ.λπ.. Και αυτό βρίσκω πως είναι σαφέστατα έξω από τις προβλέψεις του Συντάγματος.
Τέλος, να πω για τη διατύπωση της παραγράφου 15. Και αυτή λέει ότι δύναται να ανατίθεται η δικαστική υποστήριξη του Ελληνικού Δημοσίου και σε δικηγόρους -μετά έχει ένα κόμμα (,)- με τη μορφή της παροχής συνδρομής στο μέλος ή στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που χειρίζονται την οικεία υπόθεση. Πιθανόν, έτσι όπως εσείς υποστηρίζετε, μπορεί να μην ανατίθεται η ομιλία, η εκφώνηση του λόγου μέσα στο δικαστήριο, όμως, ανατίθεται η δικαστική υποστήριξη. Είναι εντελώς το ίδιο.
Αν θέλετε –το είπα και στην ομιλία μου που έκανα πριν με σαφήνεια- ότι υπάρχει περίπτωση διαφορετικής άποψης του ιδιώτη δικηγόρου με το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Είναι φανερό ότι σε τέτοιες περιπτώσεις θα ήταν δυνατή και η διχογνωμία.
Πάντως, αυτό που θέλω να τονίσω, κύριε Υπουργέ, είναι ότι μέσα από το ίδιο το Σύνταγμα είναι προφανές πως με τις διατάξεις τις οποίες προτίθεστε να περάσετε μέσα από αυτό το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα με το άρθρο 13 και ακόμη πιο συγκεκριμένα με τις παραγράφους 15, 16 και 17, υπονομεύεται το δημόσιο συμφέρον. Είναι σαφές μέσα από το ίδιο το Σύνταγμα. Ξαναλέω, δεν είμαι συνταγματολόγος, αλλά νομίζω ότι η διάταξη είναι σαφέστατη.
Βεβαίως, καταψηφίζουμε και τα τρία άρθρα.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS