Στις εκλογές πείθουν και κερδίζουν ή δεν πείθουν και ηττώνται πολιτικές αντιλήψεις και πολιτικές γραμμές και όχι οργανωτικές δομές, όπως επιβεβαιώθηκε από την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και την εξασφάλιση ευρωβουλευτικής έδρας από τους χωρίς αξιόλογες οργανωτικές υποδομές Οικολόγους - Πράσινους.
Συνεπώς, στις 7 Ιουνίου, ηττήθηκε η στροφή στον αριστερισμό και τον αντισυστημισμό, ηττήθηκε η αδιαφορία για τη διακυβέρνηση της χώρας, ηττήθηκε η αμυντική στάση και το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου απέναντι στις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας, ηττήθηκαν οι παλινωδίες στην πολιτική γραμμή και τα αλαζονικά σύνδρομα -από την κυβέρνηση της αριστεράς μέχρι τον τρίτο πόλο- ηττήθηκε η αδιαφορία και η εχθρότητα για την Ευρώπη και την προώθηση της πολιτικής και θεσμικής ολοκλήρωσης της Ε.Ε, δηλαδή της πιο προοδευτικής πολιτικής προοπτικής υπό τις σημερινές συνθήκες. Η άρνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ισοδυναμεί με ακύρωση της αριστεράς.
Γιατί, επί παραδείγματι, χωρίς την προώθηση ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της μετανάστευσης και διευκολύνεται η επιβολή της ατζέντας Καρατζαφέρη. Χωρίς ευρωπαϊκές συλλογικές συμβάσεις δεν εξασφαλίζεται αξιοπρεπής κατώτατος μισθός και χωρίς ενιαία φορολογική πολιτική δεν αποτρέπονται οι μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων και η αύξηση της ανεργίας που διευκολύνουν επίσης την ατζέντα Καρατζαφέρη, ενώ χωρίς κοινές πολιτικές δεν αντιμετωπίζονται τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, που δεν περιορίζονται στον Βοτανικό, στις παραλίες της Αττικής και στους ελεύθερους χώρους της Αθήνας, αλλά αφορούν ταυτόχρονα και κυρίως τις ραγδαίες πλανητικές κλιματικές αλλαγές και την πράσινη ανάπτυξη. Η ευρωπαϊκή οπτική και προοπτική συνδέει το τοπικό με το περιφερειακό και το παγκόσμιο και είναι γι' αυτό πιο πειστική και προοδευτική από την αναδίπλωση και την περιχαράκωση στο εθνικό πλαίσιο που εξέπεμψε ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ.
Αντί λοιπόν ο μετεκλογικός διάλογος να επικεντρωθεί σε ζητήματα πολιτικού αναπροσανατολισμού, επιδείχθηκε και συνεχίζει να επιδεικνύεται μια πρωτοφανής ακαμψία και επιμονή στην πολιτική γραμμή όχι απλά της συνεδριακής αριστερής στροφής του ΣΥΝ, αλλά του αντισυστημικού αριστερισμού, που εκπεμπόμενος ως κυρίαρχη πολιτική ταυτότητα μετά τα «Δεκεμβριανά», όχι μόνο ευθύνεται για το χείριστο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά συνεχίζει να προκαλεί την πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τα θεωρούμενα ως «εξωτερικά αίτια» της αποτυχίας -κρίση και συνακόλουθη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, πόλεμος από τα άλλα κόμματα, από τα ΜΜΕ, από το σύστημα γενικώς, κ.λπ.- επιχειρήθηκε μια ετεροχρέωση που αθωώνει και αφήνει ανέγγιχτη την πολιτική γραμμή.
Η ίδια ετεροχρέωση επιχειρήθηκε και με τα θεωρούμενα ως «εσωτερικά αίτια», που συμπεριλαμβάνουν την κατασκευή και τη διαρκή ενοχοποίηση ενός «εσωκομματικού εχθρού», την απαξίωση και κατασυκοφάντηση προσώπων, οργάνων και καταστατικά θεσπισμένων δομών του ΣΥΝ κ.λπ. Μόνο που εδώ εκτός από την αθώωση της πολιτικής γραμμής, εξυπηρετούνται ταυτόχρονα συγκεκριμένες τασικές και ηγετικές στοχεύσεις.
Το απαλλακτικό βούλευμα πολιτικής γραμμής, ηγεσίας και πλειοψηφίας θεμελιώθηκε στην απαξίωση της Π.Γ. ώστε να διευκολυνθεί η παράκαμψή της, στη διαρκή καταγγελία των τάσεων για να διευκολυνθεί η ρευστοποίησή τους και να ενισχυθεί ο αρχηγισμός και στην καταγγελία συγκεκριμένων στελεχών για τις εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ, λες και άλλα στελέχη εμφανίζονται λιγότερο.
Όσο για τη δημόσια και εσωκομματική αντιπαράθεση κορυφής περί πρωτοκαθεδρίας του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ, με κοινό παρονομαστή τη συγκρότηση μιας αντισυστημικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ανέδειξε την αρνητική για την κοινωνία διαμάχη μηχανισμών για τη νομή της εξουσίας που δεν σχετίζεται με πολιτικούς ανακαθορισμούς.
Προφανώς, αυτό που έχει στιγματιστεί πλέον ανεπανόρθωτα, τόσο εντός ΣΥΝ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο πλουραλισμός και το δικαίωμα στην έκφραση διαφορετικής άποψης. Είναι χαρακτηριστική η σύμπτωση των συνιστωσών για τα εξωτερικά και εσωτερικά αίτια της ήττας και όσα ακούστηκαν από βήματος του πρόσφατου συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ κατά συγκεκριμένων προσώπων και κατά συγκεκριμένης τάσης του ΣΥΝ. Είναι φανερό πως ενοχλεί η σοβαρότητα και η απήχηση απόψεων που δεν συνάδουν με την επιδιωκόμενη μονολιθικά συμπαγή αντισυστημική εικόνα.
Ας έχουμε όμως κατά νου ότι στο 4,7% των εκλογών αθροίστηκε και ένα κοινό που συγκρατήθηκε και μας ψήφισε εξαιτίας της στάσης τεσσάρων βουλευτών μας στη συνθήκη της Λισσαβώνας, εξαιτίας της στάσης συντρόφων μας της ΑΡΜΕ στα ζητήματα της ανώτατης εκπαίδευσης, εξαιτίας της διαφοροποίησης στελεχών μας στα Δεκεμβριανά ή επειδή δεν τους άρεσε το περίφημο ημερολόγιο της “Αυγής”. Χωρίς αυτό το κοινό, το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα χειρότερο. Εκτός αν το συγκεκριμένο κοινό δεν ενδιαφέρει και η παρουσία του χώρου μας στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς θεωρείται πλέον ήσσονος σημασίας ζήτημα.
Φαίνεται ότι στην Ελλάδα δύο κόμματα δεν έλαβαν το μήνυμα των εκλογών, η Ν.Δ. και ο ΣΥΝ, και επιμένουν ότι η πολιτική τους, αν και ηττήθηκε, είναι σωστή και αδιαπραγμάτευτη. Το δυστύχημα όμως είναι ότι μαζί με την πλήρη άρνηση ανακαθορισμού της πολιτικής γραμμής η απόπειρα επιβολής απόλυτα ενιαίας έκφρασης, δηλαδή μονολιθικής διαμόρφωσης του ΣΥΝ και ανάλογης πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον επιτευχθεί, θα σημαίνει ότι η χώρα μας θα διαθέτει πλέον μια παραδοσιακή σταλινική (ΚΚΕ) και μια αριστερίστικη νεοσταλινική αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ). Με τις παιδικές αρρώστιες όμως δεν μπορεί να έχει σχέση το ρεύμα της ανανέωσης και του δημοκρατικού δρόμου.
* Ο Γεράσιμος Γεωργάτος είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS