Η ραδιοφωνική δήλωση του Περικλή Κοροβέση και η διορθωτική (;) γραπτή του, άνοιξαν έναν «ενδιαφέροντα» κύκλο συζητήσεων, τοποθετήσεων και «αναλύσεων» σε ΜΜΕ, blogs, βουλευτές, κόμματα. Η χαρά του κάθε νεκροθάφτη της Αριστεράς.
Έχοντας κατά νού ότι η Δημοκρατία είναι ατελές σύστημα, αλλά ταυτόχρονα και το λιγότερο ατελές, ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε ψύχραιμα αυτές τις «δηλώσεις»
Κατʼ αρχήν είναι αναφαίρετο , δημοκρατικά, δικαίωμα του καθενός να εκφράσει δημόσια όπως θέλει , όποτε θέλει την άποψη του ή την υιοθέτηση άποψης άλλων,
Θίγοντας ακόμα και τα «ιερά και όσια» της Αριστεράς, τις τελευταίες γραμμές αμύνας, για κάποιους, απέναντι στο σύστημα, τι διάολο ριζοσπάστες είμαστε.
Ταυτόχρονα όμως, όταν εγκαλείς κάποιους να απολογηθούν σε δημοσιογραφικά σχόλια βάσει φημών προ εικοσαετίας, αλλιώς είναι αιώνια ένοχοι ( Κύρκος, ΕΑΡ) ή συνένοχοι (ΣΥΝ και επίγονοι Φλωράκη) ,χωρίς να προσκομίζεις άλλο στοιχείο- όταν μάλιστα στο επίμαχο θέμα δικαστικές έρευνες σε Ελλάδα και εξωτερικό δεν έχουν αφήσει παρόμοιο υπαινιγμό – ο χαρακτηρισμός ότι κρίνεσαι, πολιτικά και ηθικά, στην γκάμα γελοιότητας-χυδαιότητας-συκοφαντίας, δεν είναι ούτε κυνήγι μαγισσών, ούτε φίμωμα των δικαιωμάτων σου ως πολίτη και δεν μπορεί να αποτελεί συχωροχάρτι το , σεβαστό, ηρωικό παρελθόν και προσεγγίσεις του παρόντος. Η ανάληψη των πολιτικών ευθυνών και συνεπειών των ισχυρισμών σου είναι προφανής ..εκτός αν επιλέγεις τον ρόλο του λαγού στο ανέκδοτο.
Η συμμετοχή ή όχι στην (συμμαχική) κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της προβλεπόμενης, αυστηρής συλλογικής πολιτικής καταδίκης, αν δεν ανακαλέσει… προτείνω να αφεθεί σε κείνον, εφʼ όσον θα μπορεί να συναγελάζεται με «μιζαδόρους και συνενόχους» να συμπεριληφθεί και στο συμμαχικό ψηφοδέλτιο! Ως τίμημα για την πλουραλιστική, δημοκρατική εκπροσώπηση.
Μάλλον θα πρέπει η ψήφος επιλογής των βουλευτών μας, να στηρίζεται κυρίως στον ορθό λόγο και όχι σε αταβιστικές και συναισθηματικές παρορμήσεις.
Δυστυχώς ο Βλαδίμηρος δικαιώνεται ακόμη, στο «..ο (πολιτικά) ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από τον προβοκάτορα», γιατί οι δηλώσεις υπήρξαν κυριολεκτικά «μάννα εξ ουρανού» για το δικομματικό MIZENS και το ανεκδιήγητο ΛΑΟΣ. Εκτός Βέβαια, εάν και η παράλληλη υμνωδία σε Αλαβάνο και απαξίωση Τσίπρα, εμπεριέχουν πολιτικά στοιχεία εσω-συμμαχικών τακτικών, οπότε αγγίζουν τα όρια της πολιτικής προβοκάτσιας. Ειλικρινά ελπίζω να μην είναι έτσι.
Όσον αφορά το «επίδικο»,το αν πήρε ή όχι μίζα ο ενιαίος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ (ΚΚΕ-ΕΑΡ-Διάφοροι), από πουθενά, όπως προαναφέραμε, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Η ορθή και άμεση διάψευση όσων, ζώντων (Κύρκος, Κουβέλης, Δραγασάκης), είχαν ιδιαίτερο ρόλο εκείνη την περίοδο και της ΠΓ ΣΥΝ ,στα καθʼ ημάς, όταν η είδηση έγινε πολιτικό θέμα και όχι μεμονωμένη παραπολιτική αναφορά, επιβεβαιώνει αυτήν την πεποίθηση. Έχοντας ζήσει από κοντά τον, μετά ΚΚΕ, ΣΥΝ ούτε ενδείξεις ξαφνικού πλουτισμού στελεχών του έχω, ούτε οικονομική ευμάρεια στα κομματικά ταμεία είδα, τουναντίον, εξορμήσεις, δάνεια και έναντι, κρατικών επιχορηγήσεων, για μισθούς δυο δεκάδων στελεχών και υπαλλήλων και εθνικούς προεκλογικούς προυπολογισμούς μικρότερους αντιστοίχων, μεμονωμένων υποψηφίων του δικομματισμού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εκτός αν η «διαπλοκή» μας προσομοιάζει στην γνωστή Πόντια πόρνη του ανεκδότου.
Παρʼ όλα αυτά, επειδή θεωρώ ότι τα ξινά σταφύλια, χθεσινά, περσινά, προπέρσινα, χαλάνε την εξαίσια γεύση του κρασιού της Αριστεράς και βοηθούν την πώληση υποκατάστατων με καρκινογόνα χαρακτηριστικά, αν κάποιος προσκομίσει αδιάσειστα στοιχεία χρηματισμού στελεχών της, εδώ είμαστε να το αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά με πολιτικούς και ποινικούς όρους, γιατί το ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, σε εμάς δεν είναι επικοινωνιακή ατάκα αλλά προσωπική και σε πολλούς, οικογενειακή βιωματική σχέση.
Έχοντας προ πολλού ξεπεράσει την μανιχαιστική θεώρηση της κοινωνίας, από εδώ ,συλλήβδην ,οι ηθικοί από την άλλη οι ανήθικοι, επαναστάτες και πουλημένοι, πατριώτες και προδότες κλπ , παραμένω σταθερά στην Αριστερά όχι γιατί μόνο εδώ είναι οι άσπιλοι και αμόλυντοι άνθρωποι (ο υπεράνθρωπος αντιστοιχεί σε άλλη κοσμοαντίληψη), αλλά γιατί σε έναν κόσμο που επιδοκιμάζει αξίες και συμπεριφορές ατομικισμού και ιδιοτέλειας, επιμένει να παλεύει, διαχρονικά και με συνέπεια, για το συλλογικό καλό και κυρίως με πολιτικές προτάσεις και αγώνες για την δημιουργία, ισχυρών διαδικασιών και θεσμών, διαφάνειας, δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου. Μόνο έτσι μπορούν να διαμορφωθούν άλλου τύπου συνειδήσεις και συμπεριφορές, που θα ελαχιστοποιούν τα φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς. Μέχρι τότε, τυχόν «σημειακές» εξαιρέσεις στην Αριστερά, θα τιμούν απλώς τον σταθερό κανόνα –οδηγό της πολιτικής και κοινωνικής δράσης των μελών και των φίλων της.
Δ.ΜΠΙΡΜΠΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΚΠΕ ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS