Εκ μέρους της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και του προέδρου της Αλέκου Αλαβάνου, θέλω να σας απευθύνω χαιρετισμό για την καλύτερη και πληρέστερη διεξαγωγή των αποτελεσμάτων της ημερίδας που συνδιοργανώσατε η Ο.Κ.Ε., το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος και το ΚΕ.Π.ΚΑ, που αφορά ένα θέμα τόσο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.
Η οικονομική κρίση δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο!
Η οικονομική κρίση όπως την είδαμε να εξελίσσετε σε παγκόσμιο φαινόμενο, εμφανίστηκε πρώτα στις ΗΠΑ με αρχική εστία τον κλάδο της κατοικίας που βέβαια είχε δραματικές συνέπειες στα χαμηλά και φτωχά στρώματα, τα οποία είχαν δανειστεί αρχικά, στην πορεία δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις οφειλές τους γιατί ήταν ασύμφορα τα επιτόκια, αλλά και γιατί αρκετοί έμειναν άνεργοι, με αποτέλεσμα να έχουμε τους πλειστηριασμούς που όλοι θυμόμαστε.
Βεβαίως μετά αρχίζει αυτή η κατάσταση και δουλεύει ως ντόμινο και η κρίση γενικεύεται.
Και επειδή κάθε κρίση έχει ένα κοινωνικό κόστος, κάποιοι καλούνται να το πληρώσουν.
Με τις οικονομικές κρίσεις, καταστρέφεται ένα μέρος του κεφαλαίου ή υποτιμάται ή απαξιώνεται. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή για να αποκατασταθεί το κεφάλαιο και να στηριχθεί η κερδοφορία του γενικότερα, ζητούνται θυσίες.
Έτσι δημιουργείτε ένα κόστος το οποίο πρέπει να κατανεμηθεί.
Τότε ο πιο εύκολος τρόπος είναι οι εργαζόμενοι και οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες, να πληρώσουν το μάρμαρο, με συγκράτηση των μισθών τους, ενώ ούτως ή άλλως αυτές οι ομάδες είναι απαξιωμένες από το κοινωνικό κράτος στο νεοφιλελευθερισμό.
Άρα έχουμε περαιτέρω επιδείνωση της θέσης τους.
Και για να έρθω στα του οίκου μας και στη δική μας οικονομική ύφεση που οδεύει να γίνει κρίση χωρίς επιστροφή, ως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουμε καταγγείλει από πολύ νωρίς το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και είναι η αιτία της σημερινής κατάστασης.
Ειδικότερα αναφέρω την κυριαρχία των κανόνων της ασύδοτης αγοράς ειδικά των τραπεζών, την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών όπως είναι το νερό, η ενέργεια, των κοινωνικών παροχών όπως υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες, την εμπορευματοποίηση του δημόσιου πλούτου και την επιδίωξη μεγιστοποίησης του κέρδους των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων, με ταυτόχρονη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Επίσης μία χώρα όπως η Ελλάδα με παραγωγικούς κλάδους απαξιωμένους δεν μπορεί να ανακάμψει αν δεν αλλάξει πολιτική ρότα για να στηρίξει τον πρωτογενή τομέα, δηλαδή την δική της οικονομία, σεβόμενη ταυτόχρονα και το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Αυτά είναι τα κυρίαρχα ζητήματα που έχουν φέρει όλα τα δεινά στη χώρα μας, αφού οι επιταγές της Ε.Ε. δεν αξιολογούνται από τις κυβερνήσεις μας, ενώ αβασάνιστα ή ηθελημένα, γίνονται κτήμα μας χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και να προσαρμόζονται προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας.
Οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης στη χώρα είναι σε όλα τα επίπεδα και φυσικά αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι οι νέες και οι νέοι, με υψηλά ποσοστά ανεργίας που όμως συμπεριλαμβάνουν συνεχώς και μεγαλύτερες ηλικίες και περισσότερο ενεργό πληθυσμό, πλήττονται οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες (γεωργοί και κτηνοτρόφοι) και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που συνεχώς απειλούνται με λουκέτο, ενώ αρκετές ήδη έχουν κλείσει.
Η ακρίβεια και η ανεργία πρωτοστατούν.
Στη Βόρεια Ελλάδα αυτή η κρίση ήρθε μάλλον νωρίτερα από την υπόλοιπη χώρα και από την εποχή ακόμη του ΠΑΣΟΚ, που επιδοτούνταν επιχειρήσεις για να μετεγκατασταθούν σε γείτονες χώρες.
Αυτή τη στιγμή η Β.Ε. αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα με την ανεργία να χτυπάει κόκκινο και να χάνει κάθε μέρα θέσεις εργασίας.
Η αποβιομηχάνιση είναι δεδομένη και στο νομό Θεσσαλονίκης, αλλά και στους υπόλοιπους.
Στο νομό μας μόνο, έχουν κλείσει τελευταία η ΒΦΛ, η ΒΙΑΜΥΛ, η SIEMENS, κ.α. ενώ ο κίνδυνος είναι ορατός και για πολλές ακόμη επιχειρήσεις με μεγάλο αριθμό εργαζομένων όπως είναι η ΕΛ.Β.Ο, αλλά και για τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις μεγιστοποιούνται οι κίνδυνοι.
Ο δυναμικός κλάδος του ιματισμού και της κλωστοϋφαντουργίας έχει σχεδόν σβήσει, κλείνουν και τα εργοστάσια του πρώην ομίλου Λαναρά, όπως έκλεισαν και πολλά άλλα.
Επειδή πριν εκλεγώ στο κοινοβούλιο ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας και κατέβαιναν συνεχώς στη δυτική Θεσσαλονίκη στη Γιαννιτσών και στη Μοναστηρίου, στη ΒΙΠΕ Σίνδου, θέλω να σας πω πως πριν μερικά χρόνια δεν μπορούσες να περάσεις από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και την κίνηση που είχαν οι επιχειρήσεις τις περιοχής. Σήμερα κάνοντας μία βόλτα η κατάσταση είναι απογοητευτική, με άδειους σχεδόν τους δρόμους σε σχέση με τότε, μαγαζιά έρημα και πολλούς συνεργάτες μου να έχουν κλείσει τις επιχειρήσεις τους.
Βιοτεχνίες και εμπορικά μαγαζιά που δεν τα στήριξε η πολιτεία κατασχέθηκαν και ο ΤΕΙΡΕΣΊΑΣ έχει μαυρίσει για λίγες εκατοντάδες ευρώ πολίτες που δεν κατάφεραν να πληρώσουν κάποια οφειλή τους εμπρόθεσμα.
Στις αγροτικές περιοχές επίσης υπάρχει οικονομικός μαρασμός και η ερήμωση της υπαίθρου είναι ο άμεσος κίνδυνος, ενώ αρκετά συνεταιριστικά εργοστάσια δυστυχώς και αυτά με τη σειρά τους θα εκποιηθούν αν δεν έχουν ήδη εκποιηθεί, για να ξεχρεώσουν οφειλές είτε σε τράπεζες είτε σε εργαζόμενους.
Τα δεδομένα είναι πιο μαύρα και από μαύρα και δεν υπάρχει καμία πολιτική βούληση για την ανάκαμψη. Και το πιο δραματικό είναι η χρησιμοποίηση αυτής της οριακής κατάστασης για πολιτικά παιχνίδια εξουσίας από τα κόμματα του δικομματισμού.
Οι πρωτοβουλίες για άρση των πλειστηριασμών στη χώρα μας μέχρι το τέλος του χρόνου είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα γιατί δεν φρενάρει την ασυδοσία των τραπεζών και την στήριξη των μικρών και χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, που οι μισθοί και οι συντάξεις τους είναι της πείνας, ενώ οι λίστες του ΟΑΕΔ δεν συμπεριλαμβάνουν όλες τις κατηγορίες ανέργων.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης οι οποίες είναι και άμεσες και εφικτές, θέτοντας πρώτα απʼ όλα φρένο στην ενίσχυση του ανεξέλεγκτου χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο είναι και η απαρχή του κακού.
Το ερώτημα είναι: θέλουμε τις τράπεζες κερδοσκοπικούς οργανισμούς ή οργανισμούς που πρωταρχικά θα υπηρετούν την ανάπτυξη και τη χρηματοδότησή της;
Να σας θυμίσω ότι είναι ένα θέμα που το έθιξε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Παπούλιας;
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι τράπεζες δεν είναι συνήθεις επιχειρήσεις.
Η βασική τραπεζική λειτουργία είναι μια κοινωνική λειτουργία την οποία ασκούν οι τράπεζες κατά παραχώρηση.
Δηλαδή κάθε κοινωνία θέλει κάποιον «ταμία» να μαζεύει το χρήμα, να το αποταμιεύει και να το ξαναδανείζει.
Αυτή τη δουλειά την κάνουν οι τράπεζες κατά παραχώρηση από την κοινωνία.
Άρα η κοινωνία πρέπει να ορίσει την λειτουργία των τραπεζών και όχι οι τράπεζες πως θα λειτουργεί η κοινωνία.
Η πρότασή μας που την έχουμε καταθέσει στην κυβέρνηση και μάλιστα όταν ακόμη ήταν υπουργός ο κ. Αλογοσκούφης, την έχουμε προτείνει και στον κ. Προβόπουλο, είναι να υπάρξει μία πλήρης και ενιαία εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με ένα κέντρο δημοκρατικά νομιμοποιημένο, με την ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα ελεγχόμενη από το κοινοβούλιο ως αναφορά τον διοικητή της και γιατί όχι να θεσμοθετηθεί στη λειτουργία της, δηλαδή στην σύνθεση του Δ.Σ. της, ο κοινωνικός έλεγχος. Έτσι θα έχουμε ένα υπό δημόσιο έλεγχο χρηματοπιστωτικό σύστημα με κεντρικό πυλώνα την Εθνική Τράπεζα, μαζί με την ΑΤΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, καθώς και Τράπεζες ειδικού σκοπού, οι οποίες θα καλύπτουν ειδικές ανάγκες και θα αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα τμημάτων του πληθυσμού και περιφερειών.
Αν υπήρχε τράπεζα ειδικού σκοπού για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν θα είχαμε σήμερα αυτές τις επιχειρήσεις να περπατούν σε τεντωμένο σκοινί και να περιμένουν το ΤΕΜΠΜΕ Νο1 και Νο2, μήπως και ενταχθούν για να σωθούν.
Όλοι βέβαια γνωρίζουμε πως λειτούργησε το ΤΕΜΠΜΕ και πόσες επιχειρήσεις εξαιρέθηκαν από την δανειοδότηση των τραπεζών, ειδικά των ιδιωτικών.
Οι τράπεζες ειδικού σκοπού μπορούν να είναι και για τις στεγαστικές ανάγκες του πληθυσμού, για τους αγρότες, για τις συνεταιριστικές οργανώσεις και να ενισχύουν τις κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη χωρίς να λειτουργούν αποκλειστικά με το κριτήριο του κέρδους.
Για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ζητούμε νέο πλαίσιο λειτουργίας με αλλαγή και του καταστατικού, ώστε να μην περιορίζονται τα κριτήρια στον έλεγχο του πληθωρισμού, αλλά στην μείωση της ανεργίας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και της ισόρροπης περιφερειακά ανάπτυξης.
Επίσης πολιτικός έλεγχος των επιλογών της ΕΚΤ έτσι ώστε οι αποφάσεις να είναι σε αντιστοιχία με αυτούς τους διευρυμένους στόχους της και το Σύμφωνο Σταθερότητας να αντικατασταθεί από ένα σύμφωνο απασχόλησης, ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής, το οποίο να προβλέπει μηχανισμούς αντιμετώπισης τόσο των συστημικών κρίσεων όσο και κρίσεων και κινδύνων που πλήττουν μεμονωμένες χώρες.
Και το τελευταίο επʼ αυτού ανάληψη πρωτοβουλιών για την κατάργηση φορολογικών παράδεισων.
Με όσα προανέφερα θα μπορούμε να έχουμε για τη χώρα μας ένα σχέδιο ανάσχεσης της κρίσης με μέτρα άμεσης απόδοσης τα οποία θα βοηθήσουν:
• Στην παραγωγή νέων αγαθών και υπηρεσιών με οικολογική προστασία
• Θα έχουμε αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου
• Θα έχουμε αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου με κοινωνικό στόχο την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Αν οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα είχαν δοκιμάσει το μοντέλο ανάπτυξης που εμείς προτείνουμε και δεν ήταν μόνο στις εξαγγελίες τους οι μεταρρυθμίσεις προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και οι πράσινες πολιτικές, σήμερα δεν θα είχαμε τις δραματικές εξελίξεις στην οικονομία μας, που έχουν ως αποτέλεσμα οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Και θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ότι έχουν δημιουργηθεί και σε επίπεδο χώρας και σε επίπεδο Ευρώπης αλλά και παγκόσμια, κινήματα δικαιωμάτων εργατικά, καταναλωτικά, οικολογικά, που συνεχώς δυναμώνουν.
Και όπου ισχυροποιούνται τα κινήματα ανατρέπονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές!
Σας ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS