ΤΟ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ
ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ.
Επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι δυνάμεις που τον συναποτελούν κατάφεραν να ξεπεράσουν το αυτοκαταστροφικό σύνδρομο της πολυδιάσπασης και θα δώσουν όλες μαζί ενωμένες την δύσκολη μάχη των εκλογών του Οκτώβρη.
Όσο και να φαίνεται περίεργο οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι πριν από ένα χρόνο είχαν γίνει η ποιο ζωντανή και δυναμική πολιτική σφήνα κατά του δικομματισμού, αγγίζοντας ποσοστά λαϊκής συγκατάθεσης πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, μέχρι χθες ήταν στα πρόθυρα διάσπασης.
Το στοιχείο της αυτοκαταστροφής φαίνεται ότι είχε γίνει κυρίαρχο μέσα στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Χαρακτηριστικά αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και χωρίς στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα να είναι καταστροφικό άρχισε μια άγονη συζήτηση, ένα κυνήγι μαγισσών, μια αρρωστημένη αντιπαράθεση κυρίως πάνω σε πρόσωπα που κάθε άλλο παρά ωφέλησαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την κάθε δύναμη ξεχωριστά που συν-αποτελεί αυτή την πολιτική συμμαχία.
Φάνηκε ότι το περίφημο «εμείς» του Μακρυγιάννη η ανανεωτική αριστερά να το έχει ξεχάσει. Αντί να βγάλει τα επιθυμητά πολιτικά συμπεράσματα για να ξεπερασθούν οι δυσκολίες, αντί σε τελική ανάλυση να γίνει μια προσπάθεια συλλογικής ανάλυσης του γιατί αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών, προς τα έξω βγήκε μια εικόνα ενός πολιτικού χώρου ανίκανου να συλλάβει τα πολιτικά μηνύματα που του έστειλε η κοινωνία. Ενός πολιτικού χώρου που τα ηγετικά του στελέχη αλληλοσπαράσσονται αδυνατώντας να δουν το πραγματικό τους πολιτικό ανάστημα.
Φάνηκε ότι υπήρχε μια ανοικτή σύγκρουση μεταξύ του ΣΥΝ, της μεγαλύτερης συνιστώσας και των υπολοίπων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ πράγματα και καταστάσεις δηλαδή που ήταν και είναι έξω από τις επιθυμίες και την πολιτική θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των οπαδών και των μελών της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Μπορεί ίσως η εικόνα αυτή να ήταν κάπως παραποιημένη, τραβηγμένη στα άκρα και από εκείνα τα ΜΜΕ που θέλουν να χτυπήσουν και να υποτάξουν την αριστερά στους δικούς τους πολιτικούς σχεδιασμούς, δεν ήταν όμως και πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι είχαμε μια αυτοκαταστροφική πολιτική διαχείριση ενός εκλογικού αποτελέσματος πέρα για πέρα ελλειμματική και προβληματική που αν συνεχιζόταν θα μπορούσε να οδηγήσει το σύνολο της ριζοσπαστικής αριστεράς στο πολιτικό περιθώριο της χώρας έξω από τα κοινωνικά δρώμενα και την βουλή.
Το στοιχείο της αυτοκαταστροφής δυστυχώς δεν είχε τέλος έκανε και πάλι την εμφάνισή του. Με τις δηλώσεις του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κοροβέσης έδωσε σανίδα σωτηρίας στον δικομματισμό, κτύπησε την αριστερά στο ποιο ευαίσθητο σημείο της διαφορετικότητας της, αυτό δηλαδή της ανιδιοτέλειας και της εντιμότητας. Το «όλοι το ίδιο είναι» σφάζει την αριστερά.
Χωρίς στην ουσία κανένα λόγο επιτέθηκε στα στελέχη και τον πρόεδρο του ΣΥΝ μόνο και μόνο γιατί έκαναν το αυτονόητο να υπερασπιστούν την τιμή της αριστεράς και τον κόσμο της που σε τελική ανάλυση ανέδειξε και τον ίδιο .
Όλα αυτά τα αυτοκαταστροφικά φαινόμενα λοιπόν ήταν ανάγκη να ξεπερασθούν. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Πρώτα και κύρια ο ηγετικός πλειοψηφικός πυρήνας του ΣΥΝ κατάλαβε ότι βασικά αυτός θα έπρεπε να γίνει προωθητική δύναμη, να αναλάβει πρωτοβουλίες, για να βγει από την κρίση ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πολιτικά η ηγεσία του ΣΥΝ αντιλήφθηκε ότι είναι μέρος του γενικότερου πολιτικού ζητήματος που ταλανίζει την χώρα, διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να μείνει στο περιθώριο και να περιμένει τις εξελίξεις. Εκ των πραγμάτων έπρεπε να βγάλει από την μιζέρια της εσωστρέφειας όλο το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και το έκανε.
Τελικά σωστά εκτίμησε ποιο είναι το κύριο για την αριστερά σήμερα και ποιο είναι το δευτερεύον . Στην πραγματικότητα το κυρίαρχο, το ζωτικής σημασίας για όλη την αριστερά δεν μπορεί να είναι ο κομματικός ή τασικός πατριωτισμός, η αλαζονεία του κομματικού μικρομάγαζου και πολύ περισσότερο του προσωπικού φωτοστέφανου και παραγοντισμού. Πάνω απ΄ όλα για την αριστερά του εικοστού πρώτου αιώνα είναι ο αγώνας και η συλλογική προσπάθεια που προωθεί την κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς.
Οι παραλυτικές διαδικασίες λοιπόν και οι λογικές πολιτικών συγκρούσεων χωρίς ουσιαστικές διαφορές ως προς τον πολιτικό σχεδιασμό σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσαν να βοηθήσουν κανέναν. Έπρεπε να καταλάβουν οι πάντες ότι ο πόλεμος χαρακωμάτων και οι μικρό-κομματικές λογικές μέσα στην αριστερά δεν ωφέλησαν ποτέ.
Στην βάση αυτή και ο Αλέκος Αλαβάνος πέρα από την όποια διαφωνία που μπορεί να έχει κάποιος με την όλη στάση του, ιδικά τον τελευταίο καιρό, ακριβώς επειδή δεν διαφωνεί με το γενικότερο πολιτικό σχεδιασμό της εναλλακτικής πρότασης της αριστεράς από το μετερίζι που επέλεξε αυτή την φορά σίγουρα θα δώσει την μάχη του στο πλευρό της δικιάς μας αριστεράς. Πρέπει όμως κάποτε να μάθουμε όλοι μας να συνυπάρχουμε και με την διαφορετικότητά μας.
Σήμερα επιβάλλεται πάνω απ΄ όλα να καταλάβουν οι πάντες μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι αριστερές ταξικές δυνάμεις που αυτή την στιγμή είναι η μεγάλη πλειοψηφία στην ηγεσία του ΣΥΝ δεν πρόκειται να μπουν εύκολα στο πολιτικό περιθώριο. Δεν πρόκειται να ανεχθούν λογικές ισοδισμού και λογικές πολιτικής μικρότητας.
Δεν είναι δυνατόν ορισμένοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ να κοιτάζουν τον ίσκιο τους στην δύση του ήλιου και να νομίζουν ότι είναι πανύψηλοι. Λίγο αυτογνωσία σε όλους μας δεν βλάπτει.
Παράλληλα πρέπει να αντιληφθούν επίσης και ορισμένοι μέσα στον ΣΥΝ ότι η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημαντικό μονοπάτι που οδηγεί στην αυριανή ενότητα και κοινή δράση όλης της αριστεράς. Είναι βασική προϋπόθεση για την διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που έχει ανάγκη ο τόπος. Το αυτοκαταστροφικό παράδειγμα της Ιταλικής αριστεράς δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.
Στην βάση αυτή ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας όπως και η μεγάλη πλειοψηφία της ηγεσίας του κόμματος παρά τα όποια λάθη και ταλαντεύσεις που παρουσίασαν κυρίως μετά τις ευρωεκλογές κατάφεραν τελικά να υπηρετήσουν την βασική συνεδριακή απόφαση του ΣΥΝ, την απόφαση δηλαδή για την προώθηση της ενότητας της αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΝ ακόμα και τώρα μπορούν να ανατρέψουν την όλη αρνητική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί τον τελευταίο καιρό και νικηφόρα να δώσουν την σκληρή μάχη των εκλογών του Οκτώβρη.
Η κοινωνία έχει ανάγκη της παρουσίας και μέσα στη βουλή της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
ΠΡΙΜΙΚΗΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Ε.Γ ΤΗΣ Κ.Π.Ε ΤΟΥ ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS