Εγώ πάντως αν ήμουν καθηγητής θα έλεγα πάρτε από ένα 5 για να μην ξαναέρθετε γιατί νομίζω ότι δεν μας διαφώτισαν πολύ χθες.
Nα κάνω ένα σχόλιο για το ίδιο το debate το χθεσινό σε σχέση με το προχθεσινό. Προσπαθώντας να είμαι αντικειμενικός, το κομμάτι εκείνο του προχθεσινού debate, όπου είχες τη δυνατότητα άμεσων ερωτήσεων και άμεσων απαντήσεων μεταξύ μας, ήταν πολύ ζωντανό και πολύ ενδιαφέρον. Πιο ενδιαφέρον νομίζω από το χθεσινό το οποίο ήταν παράλληλοι μονόλογοι. Δηλαδή τρίλεπτο, τρίλεπτο, δίλεπτο, δίλεπτο.
Υπήρχε ένα πλαίσιο πολύ ασφυκτικό, ήταν προετοιμασμένοι οι μονόλογοι και το πλαίσιο που συνιστούσαν σου έδινε την αίσθηση ότι παρακολουθούσες τη Βουλή όπου σηκώνεται ο ένας, κατεβαίνει, σηκώνεται ο άλλος, κατεβαίνει.
Άρα λοιπόν το χθεσινό, όπου ακριβώς πολλοί περίμεναν ότι επειδή θα είναι δύο θα υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα ενός πιο άμεσου διαλόγου διαψευστήκαμε.
Και ήταν εξαιρετική.
Ναι είχα άγχος. Κατʼ αρχάς πρέπει να σας πω ότι το άγχος και το stress είναι ένα σύμπτωμα το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό σε κάποιον που αισθάνεται την ευθύνη και έχει την υπευθυνότητα. Εγώ αυτό το άγχος το έχω σε κάθε κρίσιμη στιγμή από τότε που έδινα πανελλήνιες εξετάσεις ή εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο είχα άγχος το οποίο βγήκε πολύ έντονα τις προηγούμενες μέρες και καθώς πήγαινα αλλά πρέπει να σας πω ότι από την στιγμή που μπήκα στο στούντιο και κλείσανε οι πόρτες και απάντησα στην πρώτη ερώτηση μετά το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως θα ανταποκριθείς.
Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να κάνουμε αυτήν τη σύγκριση διότι η παρουσία του Αλέκου του Αλαβάνου στα προηγούμενα debates, είναι για μένα ένας οδηγός και όχι ένας πήχης με το άγχος μην περάσω από κάτω. Ούτως ή άλλως δεν είναι το άγχος μου να ξεπεράσω κάτι. Κι ο Α. Αλαβάνος νομίζω και η δική μου παρουσία νομίζω είχαν ένα πλεονέκτημα: το ότι μας δινόταν ο χρόνος, ισότιμα με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να παρουσιάσουμε θέσεις, απόψεις, ένα πλούσιο αγωνιστικό παρελθόν όλο το προηγούμενο διάστημα.
Τώρα από εκεί και πέρα νομίζω ότι ο πολιτικός λόγος της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, συγκρίσιμος με τον πολιτικό λόγο των άλλων δυνάμεων έχει από μόνος του ένα πλεονέκτημα κι αυτό το λένε όλοι.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, για ότι πήγα καλά, εγώ δεν αισθάνομαι ότι έκανα κάτι φοβερό…
Ε, αυτές είναι οι ιδιομορφίες της πολιτικής ζωής. Διότι κάθε φορά έχει σημασία το με ποιες προσδοκίες συγκρίνεις το αποτέλεσμά σου. Εν πάση περιπτώσει εγώ δε θα σας πω ούτε ότι είμαστε ικανοποιημένοι, ούτε ότι πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε ότι έχουμε να δώσουμε μια πολύ δύσκολη μάχη μπροστά μας και ξέρουμε ότι το πολιτικό σκηνικό από την επομένη των εκλογών θα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Και η ζωή θα είναι δύσκολη. Γιατί εμείς έχουμε την μεγάλη ευθύνη, όχι να εκπροσωπήσουμε την πάρτη μας ή το σαρκίο μας, αλλά να εκφράσουμε μια κοινωνία ξεχασμένη, έναν κόσμο που περνάει πάρα πολύ δύσκολες μέρες. Και για να τον εκφράσεις με αποτελεσματικότητα, να διεκδικήσεις τα αιτήματά του με αποτελεσματικότητα, να καταφέρεις να πετύχεις νίκες, δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι αρκετά δύσκολο. Κι εγώ θέλω να σας πω ότι χθες μιλάγανε δύο, προχθές μιλάγαμε όλοι μαζί και μέσα σε αυτές τις δυο μέρες μόνο είχαμε 800 απολυμένους από τις ασφαλιστικές εταιρίες και την Ασπίς Πρόνοια, 1.000.000 ασφαλισμένους χωρίς ασφάλιση, 1.500 στα ναυπηγεία να μένουν στον αέρα.
Μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές θα έχει απολυθεί η μισή Ελλάδα έτσι όπως πάμε. Και θέλω να σας πω ότι αυτές είναι οι πραγματικά μεγάλες δυσκολίες.
Εμείς είμαστε πάρα πολύ στεναχωρημένοι και απογοητευμένοι γιατί το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προσπαθήσει να είναι συνεπές σε σχέση με αυτό που θα κάνει μετά και αιφνιδιασμένο ίσως από μια τακτική που πρώτη φορά σε μια πολιτική αναμέτρηση την βλέπουμε, την τακτική του κ. Καραμανλή να παίζει το μαύρο χαρτί, δηλαδή να βγαίνει περίπου σαν τον χάρο και να λέει θα σας πάρουμε τα κεφάλια γιατί αυτή είναι η πολιτική επιταγή, ο κος Παπανδρέου αιφνιδιασμένος από αυτήν την πολιτική τακτική του κου Καραμανλή δεν λέει ούτε μία κουβέντα παραπάνω που να μας δώσει ένα σήμα ότι θα κάνει ρήξεις, ότι θα κάνει συγκρούσεις, ότι θα υπερασπιστεί τους εργαζόμενους, ότι θα υπερασπιστεί την κοινωνία. Αν έδινε αυτό το σήμα να είσαστε βέβαιος, ή αν το δώσει και στο μέλλον…
Είχαμε συνηθίσει πολιτικές αναμετρήσεις όπου ο ένας προσπαθούσε να περάσει τον άλλο σε υποσχέσεις. Βγαίνει λοιπόν ο κος Καραμανλής, ακριβώς επειδή ξέρει ότι δεν έχει μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας σε αυτές τις εκλογές και θέλει να περιμένει στην γωνία τον κ. Παπανδρέου γνωρίζοντας ότι θα εφαρμόσει μια παρόμοια πολιτική διότι δεν θέλει να συγκρουστεί, βγαίνει και λέει: «θα είναι η ζωή σας μαύρη, εγώ αυτό θα κάνω αλλά πρέπει να γίνει». Κατά τη γνώμη του.
Βγαίνει λοιπόν και ο κος Παπανδρέου και απέναντι στο μαύρο χαρτί που παίζει ο κος Καραμανλής παίζει το λευκό χαρτί. Λευκό χαρτί. 10.000.000.000 έλεγε ότι είναι το πρόγραμμά του, έλεγε η κα Κατσέλη, η υπεύθυνη τομέα οικονομίας του ΠΑΣΟΚ. Βγαίνει χθες ο κος Παπανδρέου και κάνει λόγο για 2,5 δις. Μα, έχουμε εικόνα; Τα χρέη μονάχα μέσα στο 2009, μέσα στο τρέχον έτος, τα χρέη του δανεισμού μας αυξήθηκαν κατά 55 δις. 40 δις ήταν ο προϋπολογισμός, 55 δις έχουν φτάσει θα φτάσουν τα 60 δις μέχρι να τελειώσει ο χρόνος. Είναι δυνατόν να μπορείς να κάνεις κοινωνική πολιτική με 2,5 3 δις; Ούτε μάγος να ήσουν!
Για να κάνει κανείς κοινωνική πολιτική, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι ρήξεις με μεγάλα συμφέροντα. Δεν μπορείς να κάνεις κοινωνική πολιτική αν θες να τα έχεις καλά με τους τραπεζίτες, με το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων.
Όχι, δεν τα έχει βάλει. Δεν είπε απολύτως τίποτε. Έχουμε την χαμηλότερη φορολογία κεφαλαίου στην ΕΕ. Είμαστε 50% κάτω σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. 25% είναι η φορολογία.
Εμείς, αν με το καλό καταφέρουμε και περάσουμε αυτόν τον κάβο και είμαστε δυνατοί στη Βουλή και στους αγώνες, όπως ήμασταν όλο το προηγούμενο διάστημα, θα πιέζουμε προκειμένου να επιβάλλουμε μια ατζέντα πολιτικών προτάσεων και προγραμματικών θέσεων σε μια διαφορετική κατεύθυνση, προς όφελος της κοινωνίας. Θα πιέσουμε για να δημιουργηθεί μια ασπίδα αλληλεγγύης και κοινωνικής προστασίας. Τι σημαίνει αυτό; Τι θα κάνουμε με τις απολύσεις. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι οι απολύσεις Καθημερινά βλέπουμε ανθρώπους να μένουν στο δρόμο και όχι μονάχα στη δική μου τη γενιά, που στο κάτω-κάτω μπορεί κανείς να κάνει και μια δουλειά του ποδαριού.. Τι θα κάνουμε μ΄ αυτό;..
Έχετε ένα point. Να σας πω πού. Όταν εμφανίζεται με τόσο χαμηλά τον πήχη ο πρωθυπουργός των προσδοκιών, ώστε οτιδήποτε και να πει ο αντίπαλός του θα περάσει τον πήχη. Ο κ. Καραμανλής λέει, μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, δεν θα πάρετε δεκάρα τσακιστή. Και βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και λέει, αυξήσεις που θα καλύπτουν τον πληθωρισμό. Έλα όμως που ο πληθωρισμός είναι ο χαμηλότερος όλων των εποχών, είναι 0,8%; Παλιότερα, στη ΔΕΘ έλεγε άνω του πληθωρισμού, στο προεκλογικό σποτάκι του ΠΑΣΟΚ λένε, που θα καλύπτουν τον πληθωρισμό, μην μπερδευτούμε κιόλας. Τι θα πει καλύπτουμε τον πληθωρισμό; 0,8 ξέρετε πόσο είναι για κάποιον που παίρνει τον μέσο μισθό; 30 λεπτά την ημέρα.
Αυτό πρέπει να ξέρει η κοινωνία. Η κοινωνία έχει μεγάλο άγχος και μεγάλη αγωνία. Ζει στην αβεβαιότητα. Τι θα γίνει αν απολυθούμε, τι θα γίνει αν δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, τι θα γίνει με τις τράπεζες…;….
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εσείς μπορείτε να μας λέτε ότι είμαστε έξω από το χορό, εγώ θέλω να σας πω ότι είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα μικρό της αντιπολίτευσης έχει τόσο επεξεργασμένες πολιτικές προτάσεις και συγκεκριμένες θέσεις.
Κάνουμε μια ριζοσπαστική πολιτική επιλογή. Λέμε ότι οι προτάσεις και οι θέσεις οι μεταρρυθμιστικές τομές που προτείνουμε στην ελληνική οικονομία καις την ελληνική κοινωνία μπορούν να υποστηριχθούν από ένα πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας. Δηλαδή, θέλω να πω ότι εμείς μπορεί να είμαστε μια μικρή δύναμη τελικά, οι προτάσεις όμως έχουν απήχηση σε ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι και κυρίως σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που θα απογοητευθούν ξανά μ΄ αυτή την πολιτική που ετοιμάζεται να ακολουθήσει ο κ. Παπανδρέου. Και το λέω αυτό, διότι η ερώτηση που έκανε στον κ. Καραμανλή για μένα ήταν δηλωτική των προθέσεών του. Τον ρώτησε τι έχει στα ταμεία. Δηλαδή, το βλέπω το έργο. Θαρθεί την επομένη των εκλογώv και θα πει, ξέρετε, παραλάβαμε χάος, παραλάβαμε καμένη γη και έχουμε και τον Αλμούνια -σοσιαλιστής μεν, αλλά δεν πειράζει- να μας στριμώχνει. Δεν μπορούμε να κάνουμε κοινωνική [πολιτική. Το τριετές πρόγραμμα σταθερότητας στην πραγματικότητα θα είναι τριετές πρόγραμμα λιτότητας..
Έχετε δίκιο. Κι εμείς λέμε ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο και προτείνουμε πολύ συγκεκριμένε προτάσεις για όλο το φάσμα της οικονομίας. Μιλήσαμε για τη λεγόμενη ρήτρα απασχόλησης. Είπαμε, κατ΄ αρχάς έχουμε σαν στόχο νέες θέσεις εργασίας; Το έχουμε ή δεν το έχουμε; Είναι κρίσιμο αυτό. Όταν οι απολύσεις διευρύνονται μέρα με τη μέρα, πρέπει να έχεις ένα στόχο. Πρώτον, να τις περιορίσεις, δεύτερον, να δημιουργήσεις νέες θέσεις εργασίας. Δεν μπορείς να διεκδικείς έξοδο από την κρίση, χωρίς να ασχολείσαι μ΄ αυτό που είναι το σημαντικότερο. Και χθες δεν άκουσα κανέναν να μιλήσει για τις απολύσεις. Μια μέρα που έβγαιναν 700 εργαζόμενοι στο δρόμο, κανείς δεν μίλησε για απολύσεις.
Εμείς είπαμε, πρώτον, σε ορίζοντα πενταετίας συγκεκριμένο πρόγραμμα για προσπάθεια δημιουργίας 100 χιλιάδων θέσεων εργασίας κάθε χρόνο. Εύκολο; Καθόλου εύκολο. Δύσκολο. Αλλά υπάρχουν τεράστια κενά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όχι στο κράτος, το κομματικό και πελατειακό που έχουν φτιάξει, αλλά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, δεν έχουμε παιδικούς σταθμούς, δεν έχουμε βοήθεια στο σπίτι..στα ΚΕΠ. Εκεί πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες. Και, δεύτερον, στον ιδιωτικό τομέα, να έχεις μια πολιτική αύξησης των δημόσιων επενδύσεων. Δημόσιες επενδύσεις. Δεν έχουμε νοσοκομεία, δεν έχουμε σχολεία, δεν έχουμε δρόμους. Μια πολιτική που θα βάζει ρήτρα απασχόλησης στις μεγάλες επιχειρήσεις. Τι σημαίνει ρήτρα απασχόλησης; Επιδοτείσαι από το κράτος, παίρνεις ρευστό; Επιδοτείσαι από την Ε.Ε.;.. Όχι μόνο για να μην μπορείς να απολύσεις, αλλά να είσαι υποχρεωμένος να καταθέσεις πρόγραμμα συγκεκριμένο για νέες θέσεις εργασίας. Αλλιώς ξέχνα το ζεστό κρατικό χρήμα…
Δεν τα λέει κανένας αυτά. Όταν μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη και πράσινη οικονομία, να είμαστε συγκεκριμένοι τι εννοούμε. Στις νέες τεχνολογίες, στην πράσινη ανάπτυξη, στις καινοτόμες πολιτικές μπορεί να δημιουργηθούν νέες και ποιοτικές θέσεις εργασίας. Μπορεί και όχι όμως. Μπορεί να έρθουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που λυμαίνονται το χώρο της ενέργειας και του πετρελαίου και να κάνουν deals με την κυβέρνηση για να στήνουν ανεμογεννήτριες τζάμπα, χωρίς θέσεις εργασίας..
Εμείς δεν θέλουμε να δικάζουμε προθέσεις. Εάν το έχει αυτό το σχέδιο, μακάρι να το έχει και να το δούμε. Όμως επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει και ένα συσσωρευμένο έλλειμμα αξιοπιστίας από τη διακυβέρνησή του και επειδή στα κρίσιμα ζητήματα κάθε φορά κάνει πίσω.. Χθες έκανε πίσω σ΄ένα κρίσιμο θέμα ο κ. Παπανδρέου. Τον στρίμωξε ο Πρωθυπουργός στο θέμα του Αχελώου και αναγκάστηκε τη μια φορά να μην απαντήσει, την άλλη να πει, εμείς δεν λέμε τίποτα, δεν θα το πάρουμε πίσω το έργο. Πώς θα γίνει η πράσινη ανάπτυξη όταν επιμένεις σε μια πολιτική που καταστρέφει το περιβάλλον; Κι εμείς επωμιστήκαμε το κόστος, όταν πηγαίναμε στη Θεσσαλία και τους λέγαμε, παιδιά λάθος η εκτροπή. Είχαμε αρνητική ανταπόκριση. Τώρα έχουμε θετική ανταπόκριση, γιατί έχει καταλάβει ο κόσμος ότι με τα δισεκατομμύρια που δώσαμε για την εκτροπή, τα μισά να είχαμε δώσει δια διαχείριση υδάτινων πόρων, για φράγματα, θα είχαμε αυτή τη στιγμή καλύτερο αποτέλεσμα στο Θεσσαλικό κάμπο.
Αυτό δεν είναι άπλωμα του χεριού. Είναι φανερό ότι εδώ υπάρχει από την άλλη πλευρά μια διάθεση όχι απλά αυτοδυναμίας, αλλά παντοδυναμίας.. Και είναι κατανοητό ότι η παρουσία στη Βουλή μιας πολιτικής δύναμης που ξέρει να κάνει ισχυρή και αποτελεσματική αντιπολίτευση είναι σημαντική, ό,τι και να συμβεί. Τώρα, από εκεί και πέρα, στο θέμα των συνεργασιών δεν μας επιτρέπεται και δεν μπορούσαμε να έχουμε άλλη στάση, διότι εάν δεν είχαμε τη στάση αυτή, να δούμε το πρόγραμμα και να δούμε κάποια σημεία…
Αυτό σας λέω.. Εδώ δεν είναι ευτυχής συγκυρία. Εμείς δεν είμαστε ευτυχείς που διαμορφώνονται έτσι οι συσχετισμοί και που βλέπουμε ένα ΠΑΣΟΚ ξανά αυτοδύναμο και αλαζονικό, να θέλει να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν έχει καμιά σχέση μ΄ αυτό που ο κόσμος του προσδοκά… Αλλά σας λέμε το εξής. Αν τυχόν βγαίναμε και λέγαμε ότι δεν πάμε με βάση το πρόγραμμα και βεβαίως αν μας πείτε να μας δώσετε κανένα υπουργείο θαρθούμε κι εμείς, τι θα έλεγε ο κόσμος που μας παρακολουθεί; Ότι αυτοί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τρέξουν να μπουν στην υπόθεση της εξουσίας…
Αυτό σας λέω. Είναι προφανές ότι εμείς θα πιέσουμε, θα κάνουμε αποτελεσματική την παρουσία μας μέσα στους κοινωνικούς αγώνες και τη Βουλή προκειμένου οι προτάσεις και οι θέσεις μας που θεωρούμε ότι είναι θέσεις διεξόδου από την κρίση να προωθηθούν. Δεν θέλουμε να σπείρουμε αυταπάτες στον ελληνικό λαό, γιατί βλέπουμε ότι άλλα πράγματα λέει..
Μην στενοχωριέστε γι αυτό, έχει φροντίσει άλλος, έχει φροντίσει ο κ. Καραμανλής γι αυτό. Δεν έχει φροντίσει η Αριστερά. Δεν έχει φροντίσει η κοινωνία. Έχει φροντίσει ο κ. Καραμανλής με την τακτική του και την πολιτική του όλα αυτά τα χρόνια να φαίνεται το ότι οι αυξήσεις του 1% είναι λαϊκή πολιτική.
Και να πω και κάτι άλλο. Αισθάνομαι ότι ζούμε ξανά το ίδιο έργο. Πριν από πέντε χρόνια, 2004 είχαμε εκλογές, 7 του Μάρτη του 2004 είχαμε εκλογές. Ερχόταν η αξιωματική αντιπολίτευση και έλεγε ένα πράγμα, κοιτάξτε την κυβέρνηση τι χάλια έχει, ό,τι και νάμαστε εμείς, σαν κι αυτούς αποκλείεται να είμαστε. Περνάει ο χρόνος, η κυβέρνηση που έρχεται, ενώ έχει υποσχεθεί ότι θα κάνει ρήξεις με τα συμφέροντα, με τους νταβατζήδες, δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα. Τους νόμους όλους της προηγούμενης κυβέρνησης τους αντεργατικούς, τους αντιασφαλιστικούς τους κρατάει. Και φτάνουμε σήμερα στο σημείο να είμαστε στο 2009 και να έρχεται η αξιωματική αντιπολίτευση και να λέει ένα πράγμα, κοιτάξτε πώς είναι αυτή η κυβέρνηση, εμείς χειρότεροι απ΄ αυτούς αποκλείεται να είμαστε. Δεν γίνεται να βλέπουμε το ίδιο έργο. Πρέπει κάποια στιγμή να βάλουμε και τα πραγματικά προβλήματα και να δούμε πώς θα τα λύσουμε. Κι εμείς λέμε ότι με απλή κυβερνητική εναλλαγή, χωρίς αλλαγή πολιτικής δεν θα δούμε άσπρη μέρα.
Νομίζω ότι και η πολιτική ζωή θα έχει πρόβλημα. Νομίζω ότι θα είναι μια αρνητική εξέλιξη, όχι μόνο για την πολιτική ζωή, αλλά και για κοινωνικές κατηγορίες που πραγματικά -πρέπει να το πω αυτό, ανεξάρτητα από το πώς θα τοποθετηθούν στην ψήφο τους- όλο το προηγούμενο διάστημα αισθάνθηκαν ισχυρή την στήριξη και την παρουσία από τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο στη Βουλή όσο και απ΄ έξω.
Είναι σημαντικό να είναι κανείς στο Κοινοβούλιο. Είναι στο κέντρο της πολιτικής ζωής.
Καθόλου.. Έδωσα μια απάντηση στον κ. Κωνσταντάτο και ταυτόχρονα και στον κ. Καραμανλή, ο οποίος, όταν τον ρώτησα για τα stage, αντί να απαντήσει, την έκανε «γυριστή» και άρχισε να λέει για το άσυλο σε άσχετη ερώτηση. Κι επειδή δεν είχα τη δυνατότητα να του απαντήσω.. Και τι απάντησα λοιπόν στον Πρωθυπουργό; Μιλάτε εσείς για το νόμο για το άσυλο να τον τροποποιήσετε ξανά; Πριν δυο χρόνια δεν τον είχατε τροποποιήσει; Εσείς δεν τον αλλάξατε; …
Άρα λοιπόν εμείς αυτό που λέμε…
Ούτως ή άλλως δεν είμαστε εμείς που εμποδίζουμε το νόμο να εφαρμοστεί. Η ίδια η κυβέρνηση και η δημόσια αρχή φοβάται να πάρει το πολιτικό κόστος. Εμείς εμποδίζουμε το νόμο να εφαρμοστεί; Εμείς είχαμε αντίρρηση μ΄ αυτό το νόμο. Αλλά εν πάση περιπτώσει ψηφίστηκε. Γιατί δεν τον εφαρμόζουν και γιατί ξανά μιλάνε για το άσυλο; Μιλάνε για το άσυλο γιατί στην πραγματικότητα θέλουν να λαϊκίζουν, θέλουν να κερδίζουν το συντηρητικό ακροατήριο του κ. Καρατζαφέρη και μιλάνε για το άσυλο έχοντας άλλο πράγμα στο πίσω μέρος του μυαλού τους, την προοπτική ενός Πανεπιστημίου που δεν θα είναι χώρος ζύμωσης ιδεών, αλλά θα είναι ένας αποστειρωμένος χώρος. Θα δούμε εικόνες, αν προχωρήσουν αυτές οι λογικές, σαν αυτές που βλέπουμε στη Γαλλία -όπου ήμουνα στο Παρίσι τις ημέρες των κινητοποιήσεων των φοιτητών, που ήταν ειρηνικότατες κινητοποιήσεις και μπαίνανε να κάνουν γενική συνέλευση στη Σορβόννη και έμπαιναν οι αστυνομικές δυνάμεις και τους έβγαζαν σηκωτούς. Θέλουμε να βλέπουμε τέτοιες σκηνές; Να εγκατασταθεί η αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια; Τα πανεπιστήμια, είπε ο Πρωθυπουργός, είναι θύλακες πράξεων βίας. Βεβαίως είναι μεγάλο το πρόβλημα αυτό και πρέπει να το αντιμετωπίσει πρώτα η πανεπιστημιακή κοινότητα, το φοιτητικό κίνημα..
Μπορεί να το αντιμετωπίσει η αστυνομία;.. Αν δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει η πανεπιστημιακή κοινότητα, η φοιτητική κοινότητα, μπορεί να το αντιμετωπίζει η αστυνομία; Τι θέλουμε; Να έχουμε τις αστυνομικές δυνάμεις και τα ΜΑΤ στην είσοδο, να κάνουν έλεγχο σ΄αυτούς που μπαίνουν και σ΄ αυτούς που βγαίνουν; Τότε ας μεταφέρουμε το Πανεπιστήμια στη ΓΑΔΑ να γίνονται εκεί τα μαθήματα.
Θέλω να πω ότι όλη αυτή η συζήτηση είναι εκ του πονηρού, δεν είναι καθόλου πρακτική, δεν έχει κανένα συγκριμένο στόχο. Ποιος τους εμποδίζει να εφαρμόσουν το νόμο; Τον ψήφισαν. Γιατί δεν τον εφαρμόζουν; Άρα λοιπόν να ξεφύγουμε από μια συζήτηση για τη δημιουργία εντυπώσεων και να πάμε στην ουσία. Και η παιδεία έχει πολλά ουσιαστικά προβλήματα. Θα μιλήσουμε για τα δημόσια πανεπιστήμια, τα οποία, τα επαρχιακά, δεν έχουν να πληρώσουν το ηλεκτρικό; Θα μιλήσουμε για τις βιβλιοθήκες μας…;. Θα μιλήσουμε γι αυτό που έμαθα προχτές και είναι συγκλονιστικό. Οι βιβλιοθήκες στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν έχουν χρήματα ούτε για να παίρνουν τις συνδρομές επιστημονικών περιοδικών.
Το τελευταίο που σκέφτομαι είναι αυτό…
Εγώ σηκώνω τον σταυρό. Τους άλλους σταυρούς θα τους βρούμε..
Εκατομμύρια πολίτες, ανεξάρτητα του τι θα ψηφίσουν, αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα.
Σ΄αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα δυστυχώς, με ευθύνη όλων μας, ενδεχομένως. Και το ερώτημα είναι, θα κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα. Αυτό είναι που πρέπει να μας απασχολεί, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες και δεν βλέπουμε απ΄ αυτούς που πρόκειται ίσως να μας κυβερνήσουν να είναι αποφασισμένοι για μεγάλες ρήξεις και μάλλον θα πρέπει- για να μην τα αφήνουμε όλα στη μοίρα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS