• Ο Γιάννης Δραγασάκης, είναι εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως είναι ο άνθρωπος που καθημερινά συντονίζει την ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και παρακολουθούν τις εξελίξεις που υπάρχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή γύρω από τις εκλογές, και χαράζουν τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιάννης Δραγασάκης, είναι και πάλι κοντά μας και θα είναι κοντά μας όσο αυτή η επαφή καθημερινά είναι γόνιμη και παραγωγική. Καλημέρα.
Καλημέρα και σε σας.
• Καλή είναι η ημέρα σήμερα αν δούμε τα αποτελέσματα στη Γερμανία και στην Πορτογαλία. Δε γίνεται να μη σχολιάσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα στις δύο αυτές χώρες.
Έχουμε ανάγκη και από τέτοιες ειδήσεις. Βεβαίως είχαμε προεκτιμήσει ότι θα είχαμε θετικό αποτέλεσμα. Είναι μεγάλη η αύξηση της Αριστεράς και στη Γερμανία και στην Πορτογαλία, πράγμα που δείχνει ότι οι λαοί μαθαίνουν από την πείρα τους. Η κρίση αυτή που ζούμε είναι μακράς διάρκειας και δικαιώνονται όσοι από μας μιλούσαν και στις ευρωεκλογές ότι οι λαοί βεβαίως δεν είπαν την τελευταία τους κουβέντα ούτε αυτή βεβαίως είναι η τελευταία. Επομένως έχουμε μια μεταστροφή υπέρ της Αριστεράς σε αυτές τις δυο χώρες, μας ενδιαφέρει αυτή η εξέλιξη, διότι πολλά απʼ αυτά τα προβλήματα είναι παγκόσμια, πανευρωπαϊκά και επομένως το τι θα γίνει και στη δική μας χώρα εξαρτάται και από τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται και στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο.
• Κύριε Δραγασάκη, το σχολίασα και λίγο πιο πριν σε μια άλλη σύνδεση που είχαμε, θα το σχολιάσω όμως και με σας. Το Die Linke, το κόμμα της αριστεράς στη Γερμανία, στις ευρωεκλογές είχε ένα αποτέλεσμα το οποίο ήταν περίπου σαν και αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή είχε το ίδιο ποσοστό που είχε πάρει...
Παρουσίασε μια στασιμότητα.
• Μια στασιμότητα και λίγο προς τα κάτω. Όμως η διαφορά η μεγάλη που υπήρχε από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος δηλαδή οι Γερμανοί σύντροφοι δεν το αντιμετώπισαν καταστροφικά και τώρα να, που έχουν μια μεγάλη. άνοδο.
Αυτό είναι ένα από τα πολλά που πρέπει να τα αφήσουμε για μετά τις εκλογές διότι πρέπει και εμείς να επιτύχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα για να μην είμαστε εξαίρεση σε μια γενική τάση. Και νομίζω ότι όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε μια ανοδική πορεία παρά τη δύσκολη αφετηρία.
Θα ήθελα, όμως, να μείνω και λίγο στα διεθνή.
• Και εγώ θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για το θέμα του G20.
Οι εκλογές οι δικές μας εδώ, είναι εντελώς ελληνοκεντρικές. Από μια άποψη αυτό είναι δικαιολογημένο. Όμως δε ζούμε σε απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο. Ζούμε σε έναν κόσμο που ζει σε κρίση. Η κρίση είναι παγκόσμια, έχουμε τεράστια προβλήματα φτώχιας, ανεργίας, περιβάλλοντος, οικολογική, κλιματική αλλαγή κ.λπ. Πολλοί περίμεναν ότι το G20, δηλαδή οι 20 μεγαλύτερες χώρες που συνήλθαν στην Αμερική, θα κατέληγαν σε κάποιες θετικές αποφάσεις. Δυστυχώς τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά δηλαδή σε κανένα θέμα δεν πήραν κάποια απόφαση η οποία να κατατείνει στη δίκαιη τουλάχιστον κατανομή των βαρών της κρίσης. Όλες οι αποφάσεις είναι υπέρ της συνέχισης, είτε είναι άχρωμες αποφάσεις που σημαίνει δεν επήλθε συμφωνία μεταξύ τους και ίσως πάμε και σε μια φάση μεγαλύτερης έντασης, είτε εν πάση περιπτώσει δείχνουν άρνηση. Δηλαδή κανένα μέτρο για τους φορολογικούς παραδείσους, κανένα μέτρο για τον ουσιαστικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, κανένα συγκεκριμένο μέτρο κατά της παγκόσμιας φτώχιας και της ανεργίας.
Και αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι δε μπήκε καν στην ατζέντα των συζητήσεων η πρόταση που έκανε ο συντηρητικός Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, που ζητούσε να υιοθετηθεί ο φόρος «Τόμπιν», όπως λέγεται, Ο Τόμπιν, οικονομολόγος νομπελίστας, είχε μιλήσει για τον φόρο αυτό από το ʼ70. Είναι ένας μικρός φόρος πάνω συναλλαγές που γίνονται παγκοσμίως πάνω στο συνάλλαγμα, τα παράγωγα και άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Εκτιμούσε η γερμανική κυβέρνηση ότι αν επιβληθεί φόρος 0,05%, θα έχουμε παγκόσμια έσοδα 700 δις δολάρια. Ποσά αρκετά για να ανακουφιστεί ο κόσμος ή τουλάχιστον κάποιος κόσμος από τα προβλήματά τους. Όχι μόνο ούτε αυτό δεν αποφασίστηκε, δε μπήκε καν στην ατζέντα των συζητήσεων.
• Και πάνω σε αυτό κτίστηκε όλο το κίνημα, πρέπει να θυμίσω στους ακροατές μας ότι μια από τις αφετηρίες του κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ήταν αυτή.
Και για να μην έχουμε αυταπάτες, δηλαδή και ο Τόμπιν έλεγε: αυτό προσπαθώ να κάνουμε, να βάλουμε έναν κόκκο άμμου στα γρανάζια της κερδοσκοπίας. Ούτε καν αυτό -το φέρνω ως παράδειγμα- δεν έγινε αποδεκτό. Δυστυχώς λοιπόν, παρʼ όλο που η μετάβαση από το G8 από τις οκτώ μεγαλύτερες χώρες στο G20 αξιολογήθηκε από πολλές πλευρές ως μια θετική εξέλιξη, είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρήσουμε ότι το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει αυτές τις προσδοκίες.
• Το άλλο που λεγόταν, ήταν ότι ο κ. Παπανδρέου, που προεδρεύει της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, θα θέσει κάποια ζητήματα στον Zapatero που αυτός με τη σειρά του, θα τα έβαζε στους G20 κ.λπ. Σε αυτό το μέτωπο είχαμε κάτι;
Το ερώτημά σας, μάλλον, θα πρέπει να το απευθύνετε στον κ. Παπανδρέου. Με έκπληξη και εμείς διαπιστώνουμε ότι ενώ δόθηκε με τυμπανοκρουσίες μια παράσταση, ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, θα καταθέσει τις προτάσεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο G20 για να συζητηθούν, διαπιστώνουμε μια σιωπή ενώ θα περίμενε κανείς να μας πει ποιες προτάσεις κατατέθηκαν, τι τύχη είχαν και τι συμπέρασμα προκύπτει απʼ όλα αυτά.
Το άλλο που μας ανησυχεί περισσότερο είναι το εξής: Διεθνώς, η σύνοδος του G 20 επισκιάστηκε από τις εξελίξεις στο Ιράν. Ακόμη και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Obama, η συνέντευξη που έδωσε, η τοποθέτησή του και οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ήταν γύρω από το Ιράν. Ανησυχούμε λοιπόν, διότι αυτό μας υπενθυμίζει ότι ζούμε σε έναν κόσμο με πόλεμους και με επεμβάσεις, ότι η μάχη γίνεται εν πολλοίς για τον έλεγχο των αγορών και τον έλεγχο των πρώτων υλών. Διότι οι πόλεμοι σήμερα έχουν να κάνουν με αυτά τα γεγονότα. Στο Ιράν από την άλλη μεριά επικρατεί μια πολεμική ατμόσφαιρα, γίνονται γυμνάσια και δοκιμές πλέον κάθε μέρα και, εν πάση περιπτώσει, αυτά όλα υποδεικνύουν την ανάγκη ενίσχυσης του κινήματος για την ειρήνη, τον αφοπλισμό, την ασφάλεια στον κόσμο και όλα αυτά συνδέονται βέβαια και με μας, γιατί είναι στη γειτονιά μας.
• Να φύγουμε, όμως, από τα διεθνή. Με αφορμή το θέμα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και το ΠΑΣΟΚ. Βλέπουμε σήμερα, για παράδειγμα, μακροσκελή συνέντευξη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του Γ. Παπανδρέου, εκτός από την αναφορά του στην οικονομία και το όραμά του, βάζει και θέμα συνεργασίας μετά τις εκλογές. Πώς το βλέπετε; Εγώ διαφωνώ στο εξής: Ποιο ήταν το πρόγραμμά του; Έχει πρόγραμμα και πού είναι αυτό; Περισσότερο πιστεύω ότι ο κ. Παπανδρέου ζητάει λευκή επιταγή, περισσότερο με βάζει σε υποψίες ότι υπάρχει κρυφή ατζέντα. Κι αυτό γιατί, όχι μόνο από την Αριστερά του μπαίνουν ερωτήματα που δεν τα απαντά, ακόμη και από τη Δεξιά του μπαίνουν ερωτήματα που δεν απαντά. Και τελικά εσείς κ. Δραγασάκη, πώς βλέπετε την οικονομική πολιτική κυρίως του ΠΑΣΟΚ; Υπάρχουν δεσμεύσεις σοβαρές ή υπάρχει κρυφή ατζέντα;
Το συμπέρασμα μπορούμε να το βγάλουμε από τα γεγονότα. Δηλαδή είχε ανακοινωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα δημοσιοποιούσε κάποιο πρόγραμμα οικονομικό. Είχαν δημοσιευθεί και ονόματα για το ποιοι συντάσσουν αυτό το πρόγραμμα και ήταν κυρίως στελέχη τραπεζών κ.λπ.. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες θα ανακοινώνονταν σήμερα το πρόγραμμα αυτό. Σήμερα τέτοιο πρόγραμμα, ούτε σχετική πληροφορία, δεν υπάρχει.
Επιπλέον, μιλάει ο κ. Παπανδρέου για διαπραγμάτευση που θα κάνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με ένα σύμφωνο σταθερότητας όμως το οποίο δεν αμφισβητεί καθόλου ο κ. Παπανδρέου. Δε θα έπρεπε λοιπόν να πει τα όρια; Διότι το διαπραγματεύομαι, απαιτεί μέχρι πού διαπραγματεύομαι; Από ποιο σημείο και πέρα δε θα υποχωρήσω; Ποια είναι η κόκκινη γραμμή που θέτω; Άρα τι απʼ αυτά που λέει προεκλογικά θα ισχύσουν και μετεκλογικά; Διότι, φοβούμαι ότι θα βρεθούμε σε μια κατάσταση, όπου θα λέει πάλι και το ΠΑΣΟΚ ό,τι έλεγε ο κ. Καραμανλής, ότι ήθελε να κάνω την Ελλάδα μια δίκαιη κοινωνία, αλλά δυστυχώς τα ελλείμματα ήταν μεγαλύτερα, ο Αλμούνια πιο σκληρός κ.ο.κ.
Αυτή τη στιγμή το πρόγραμμα που υπάρχει στο site του ΠΑΣΟΚ, διότι υπάρχει πρόγραμμα, και είναι το πρόγραμμα που έχει δημοσιοποιηθεί από τον Φεβρουάριο. Επειδή, λοιπόν, το ασφαλιστικό είναι ένα θέμα που απασχολεί τον κόσμο σας λέω το εξής: Ο κ. Παπανδρέου είπε στη Θεσσαλονίκη ότι θα δοθεί μια βασική σύνταξη και μετά θα υπάρχει ένα εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης το οποίο θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, - αν μπείτε στο site μπορείτε να το δείτε - λέει το εξής: ότι αυτό το Ταμείο Αλληλεγγύης θα χρηματοδοτηθεί από την αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας και από μετοχοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων.
Γεννάται το εξής απλό ερώτημα: Ποιες επιχειρήσεις σκέφτεται το ΠΑΣΟΚ να μετοχοποιήσει; Δεν πρέπει αυτό να το ξέρει ο κόσμος πριν τις εκλογές για να δούμε, πρώτον, αν υπάρχουν τέτοιες επιχειρήσεις. Δεύτερον, αν πρέπει ή όχι να μετοχοποιηθούν. Τρίτον, αν φθάνουν τα λεφτά για να στηρίξουν τις συντάξεις του κόσμου. Νομίζω, λοιπόν, όταν 4-5 ημέρες πριν τις εκλογές τέτοιου τύπου σοβαρά ερωτήματα μένουν αναπάντητα και ο κόσμος δικαιολογημένα είναι κουμπωμένος και οι παλαιότεροι δικαιολογημένα θυμούνται το 1985 όταν και τότε το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε στις εκλογές με σύνθημα «εμπρός για ακόμη καλύτερες μέρες» και μετά δυστυχώς είχαμε την εμπειρία ενός πολύ σκληρού και πολύ αυταρχικού προγράμματος λιτότητας.
• Να έρθουμε τώρα στο χώρο της Αριστεράς. Παρατηρούμε τις 2 τελευταίες ημέρες μια επίθεση από την πλευρά του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, επίθεση που αφορά στα προγράμματα Stage. Το ΚΚΕ προσπάθησε να φέρει στην επιφάνεια μια αναντιστοιχία των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για τα Stage και την πραγματικότητα. Πώς σας φάνηκε όλη αυτή η ρητορική;
Η τακτική αυτή του ΚΚΕ είναι λάθος, εκτός κι αν γίνεται συνειδητά, δεδομένου ότι έχει αρχίσει να στοχοποιεί πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ. Και θα εξηγήσω γιατί είναι λάθος. Για μας βασικό κεφάλαιο στο πρόγραμμά μας είναι να μπει τέρμα στην επισφαλή εργασία. Ήταν ευτυχής για μας συγκυρία το ότι στο debate ο Αλ. Τσίπρας αξιοποίησε την ευκαιρία και έκανε τη σχετική για τα stage ερώτηση, όπου τα χαρακτήρισε και ανήθικα και παράνομα. Με αφορμή αυτή την πρωτοβουλία του Αλέξη και τις απαντήσεις που δόθηκαν το θέμα ήρθε στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Από κει και ύστερα άρχισε ένας «καυγάς» ανάμεσα σε μας και αυτούς που θεσμοθέτησαν τα stage, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ξαφνικά παρεμβαίνει με σχετικές δηλώσεις το ΚΚΕ λέγοντας ότι φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ για τα stage, προβάλλοντας ως επιχείρημα π.χ. ότι πριν από 20 χρόνια ο ΣΥΝ ψήφισε το Μάαστριχτ και διότι μπορεί και κάποιος δήμαρχος που στηρίχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει κάνει χρήση του θεσμού. Με λίγα λόγια το ΚΚΕ, με τη στάση του, αποπροσανατολίζει τη συζήτηση. Εμείς έχουμε αντίπαλο και αυτός είναι οι πολιτικές που θεσμοθέτησαν αυτό το θεσμό. Διότι είναι άλλο πράγμα αυτός που θεσμοθετεί ένα μέτρο και άλλο θέμα να συζητήσεις τι γίνεται μετά τη θεσμοθέτησή του, αν υπάρχει κάποιος δήμαρχος που έχει στηριχθεί από το ΣΥΡΙΖΑ και έκανε χρήση, αν υπάρχει κάποιος δήμαρχος που έχει υποστηριχθεί από το ΚΚΕ και έκανε χρήση. Από αυτή την άποψη λοιπόν, ο Αλ. Τσίπρας απάντησε πολύ εύστοχα χθες στη διακαναλική συνέντευξη τύπου. Θέλω τέλος να πω ότι εμείς δε θέλουμε να δώσουμε καμιά συνέχεια, διότι είναι λάθος να υπάρχει αντιπαράθεση μέσα στην Αριστερά όταν ο αντίπαλος είναι απέναντι. Εν πάση περιπτώσει, εάν θέλαμε να δώσουμε συνέχεια στο θέμα, σας διαβάζω ενδεικτικά σημερινά δημοσιεύματα εφημερίδων, π.χ. Στα «ΝΕΑ»: Αλληλοκαρφώματα ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ για τα μπλοκάκια, «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»: ΚΚΕ –ΣΥΡΙΖΑ: αντιπαράθεση για τα Stage. Δηλαδή, για ένα θέμα που είναι υπόλογοι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, καταφέρνουμε, εάν ακολουθήσουμε και εμείς την τακτική του ΚΚΕ, να είμαστε: ΚΚΕ ενάντια ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑ ενάντια ΚΚΕ.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε αντίθετοι μʼ αυτό. Η πολιτική μας έχει στόχους. Αντίπαλός μας είναι η πολιτική η οποία εφαρμόζεται και η πολιτική την οποία μας υπόσχονται και η οποία είναι συγκλίνουσα με την προηγούμενη. Αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας. Από εκεί και πέρα αν το ΚΚΕ θέλει για μια ακόμη φορά να λοξοδρομεί, να δημιουργεί σύγχυση και να στοχοποιεί το ΣΥΡΙΖΑ, εμείς δε θα ακολουθούμε, θα απαντάμε βεβαίως στις τυχόν προκλήσεις του. Με το ΚΚΕ έχουμε διαφορές και σημαντικές μάλιστα, αλλά δεν είναι η στιγμή, όταν δίνεται μια μάχη, που θα διαμορφώσει τους όρους της πάλης για τον εργαζόμενο κόσμο μετά τις εκλογές, τούτην την ώρα να μετατοπίζεται το μέτωπο.
• Και όταν υπάρχει απέναντί σου η κυβέρνηση της ΝΔ, ένας στόχος που σε οτιδήποτε αν αναφερθεί κανείς για την πολιτική της, έχει να πει πολλά. Πώς διαμορφώνεται σήμερα η ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη ΝΔ;
Πρώτον, επειδή ο λαός έχει μνήμη, καταγγέλλουμε τη ΝΔ και ζητάμε την καταδίκη της για όσα ψέματα είπε ο κ. Καραμανλής και η ΝΔ στον ελληνικό λαό. Θυμίζω τι είχε πει το 2004, τι είπε πάλι το 2007 και τι έγινε στην πράξη.
Δεύτερον, θέλουμε να καταδικαστεί για αυτά που έκανε όλα αυτά τα χρόνια και για αυτά που δεν έκανε. Κυρίως όμως θέλουμε να καταδικαστεί η ΝΔ για αυτά που λέει σήμερα. Ο κ. Καραμανλής και η ΝΔ πρωτοστατεί στο να μεταφερθεί η ατζέντα για τα επόμενα χρόνια πιο δεξιά. Έτσι, όταν μιλάει για πάγωμα μισθών, επιτρέπει στον άλλο να εμφανίζει επαναστατική πολιτική την το να δοθούν αυξήσεις 30 λεπτά την ημέρα.
Ας πάμε στα γεγονότα που τρέχουν.
Σήμερα, π.χ. αυξάνουν τα διόδια στη διαδρομή Αθήνα – Λαμία κατά 45%, για να μην ξεχνάμε και την τσέπη του κόσμου. Στην Ελλάδα έχουμε τα διόδια όχι για να συντηρούμε τους δρόμους και να γίνονται πιο ασφαλείς, αλλά για να γίνονται ιδιωτικοί. Πάμε δηλαδή σε ένα ιδιωτικό σύστημα υποδομών στην Ελλάδα. Σιγά σιγά ο ελληνικό λαός θα πληρώνει «χαράτσι» για τις υποδομές που χρησιμοποιεί. Άρα μιλάμε για ένα δεύτερο φορολογικό σύστημα. Να σας πω και ένα παράδειγμα: Στην Ιαπωνία που είχαν πρόσφατα εκλογές, ένα κεντρικό θέμα ήταν να δημιουργηθεί μια νέα γενιά υποδομών χωρίς διόδια. Νομίζω ότι πρέπει να υιοθετήσουμε και εμείς αυτή την άποψη και να την κάνουμε κεντρικό στόχο μετά τις εκλογές.
Το δεύτερο, βγήκαν τα τελευταία στοιχεία για τα δάνεια των τραπεζών. Ουσιαστικά έχουν παγώσει. Θυμίζω ότι όταν δόθηκαν τα 28 δις στις Τράπεζες δόθηκαν υπό τον όρο ότι θα αυξηθούν φέτος τα δάνεια κατά 10%, αλλά απʼ ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά αύξηση μέχρι τέλος του χρόνου.
Το τρίτο, έχουμε ένα ερώτημα και προς τα δύο μεγάλα κόμματα: Μας έρχονται πληροφορίες ότι ταξιδεύουν πολλοί συμπατριώτες μας από άλλες χώρες, π.χ. από Γαλλία, από Γερμανία, από Κύπρο με ευτελές εισιτήριο των 15 – 20 ?. Ποιος πληρώνει τη διαφορά; Έχουν συναφθεί συμβόλαια ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα και τις αεροπορικές εταιρείες που τώρα πια είναι ιδιωτικές; Μήπως αυτό είναι ένα στοιχείο όχι στενά ιδιωτικό, αλλά άπτεται και της νομοθεσίας για τις εκλογικές δαπάνες και θα ʽπρεπε να δοθούν στη δημοσιότητα στοιχεία; Πόσα εισιτήρια έχει κλείσει το κάθε κόμμα; Έχουν υπογραφεί συμβόλαια ή μήπως είναι δωρεές των εταιρειών προς κόμματα; Δεν έχουμε επαρκή πληροφορίες για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά.
• Εγώ, από το ρεπορτάζ, να πω κε Δραγασάκη, ότι από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις διακινούντο περίπου 110.000 αεροπορικώς, και ενώ στην Ολυμπιακή τα χρήματα αυτά δεν καταβλήθηκαν ποτέ, στην Aegean, φερ΄ ειπείν, μέσα σε δύο ημέρες το ποσό είχε καταβληθεί. Να πούμε επίσης ότι μέσα απ΄ αυτό οι αεροπορικές εταιρείες πολλές φορές μπορούσαν να παρέμβουν και στο εκλογικό αποτέλεσμα, γιατί σε κάποια κόμματα χορηγούσαν εισιτήριο με επιστροφή και σε άλλα χωρίς επιστροφή, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος που ερχόταν από το εξωτερικό και ενδιαφερόταν και πώς θα επιστρέψει, δεν επέλεγε να πάρει το εισιτήριο χωρίς επιστροφή…
Επομένως, επιβάλλεται όχι μόνο οι αεροπορικές εταιρείες αλλά και τα κόμματα να δώσουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία που αφορούν στις μεταξύ τους συναλλαγές.
• Κε Δραγασάκη, για άλλη μια φορά σας ευχαριστούμε για τη συνομιλία.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS