Ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένοντας στη λογική της ανάδειξης προγραμματικών ζητημάτων σʼ αυτή την εκλογική μάχη, παρουσίασε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία.
Τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασαν οι: 'Αλκης Ρήγος, Πανεπιστημιακός, Ψηφοδέλτιο Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ, Καλομοίρης Γρηγόρης, Β' Εκπαίδευση, υποψήφιος Β' Αθήνας, Λουκάς Δημ., Ερευνητής, Κατσορίδα Βαρβάρα, εκπαιδευτικός, Α' εκπαίδευση, Θωμάς Τσούπος, μέλος Γραμματείας Τμήματος Παιδείας ΣΥΝ, πρ. αντιπρόεδρος Ανώτατης Συνομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων Μαθητών Ελλάδας και Κατσούλας Χρήστος, ωρομίσθιος εκπαιδευτικός, ψηφοδέλτιο Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ.
Η συνέντευξη αυτή αφορά τα θέματα της παιδείας και της έρευνας, θέματα τα οποία δυστυχώς δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη του κυρίαρχου πολιτικού λόγου. Θέματα όμως τα οποία υπάρχουν γύρω μας και θα τα βρούμε μπροστά μας και μετά τις 5 Οκτωβρίου γιατί προφανώς τα προβλήματα της παιδείας και της έρευνας δεν λύθηκαν μέσα από την προεκλογική … Όλες και όλοι εμείς που είμαστε εδώ ζούμε και εργαζόμαστε στο χώρο της παιδείας και της έρευνας σε όλες της τις βαθμίδες, δρούμε συνδικαλιστικά και πολιτικά σ΄ αυτούς τους χώρους και θα είμαστε εκεί και στις 5 Οκτωβρίου γιατί τα προβλήματα θα είναι μπροστά μας.
Βρισκόμαστε τρεις μέρες πριν τις εκλογές και ξαφνικά από μία ερώτηση του Αλ. Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό, τι έχει να μας πει για τα stage και για τις επισφαλείς μορφές εργασίας, η απάντηση του Πρωθυπουργού ήταν, κι εσείς τι λέτε για το άσυλο -άλλα λόγια- και ξαφνικά το άσυλο έγινε ένα από τα κεντρικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας. Από προχθές ο Πρωθυπουργός διακηρύσσει ότι θα το καταργήσει το άσυλο. Είναι αυτή η πορεία συντηρητικοποίησης και αυταρχισμού, που μετά τις ευρωεκλογές βλέπουμε να αυξάνει συνεχώς γύρω μας. Δεν είδαμε καμία διαμαρτυρία από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το οποίο διεκδικεί την πρωθυπουργία την επομένη κυβέρνηση.
Για μας το άσυλο δεν είναι νομοθετική απλά ρύθμιση. Μπορεί να ρυθμίστηκε το 1982 και να συμπυκνώθηκε με τη νομοθεσία Γιαννάκου, αλλά το άσυλο είναι ένα εθιμικό… που έχει κατακτήσει η πανεπιστημιακή κοινότητα με αγώνες από το 1200 και δεν πρόκειται να το απεμπολήσει είτε νομοθετικά το κατοχυρώνουν, είτε όχι. Το άσυλο το προασπιζόμαστε οι ίδιοι μέσα στο χώρο της δουλειάς μας. Και το άσυλο δεν είναι μόνο όταν λέει ο Πρωθυπουργός, τι χρειάζεται το άσυλο σε περίοδο δημοκρατίας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι σε περίοδο δημοκρατίας έγιναν ερωτήσεις στη Βουλή των Ελλήνων, και όχι μόνο από τον ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και από το ΠΑΣΟΚ- που ζητούσαν τον μη διορισμό καθηγητών για τις εκφρασμένες επιστημονικές τους γνώμες. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Το άσυλο λοιπόν δεν είναι μόνο η προάσπιση του χώρου, αλλά είναι και η προάσπιση της κίνησης των ιδεών. Αλίμονο αν φτάσουμε σε μια περίοδο όπου θα ελέγχεται η επιστημονική έρευνα και τα επιστημονικά πορίσματα από τις βουλήσεις του όποιου πολιτικού κόμματος.
Επιστροφή σε μεσαιωνικές αντιλήψεις δεν θα την επιτρέψουμε. Και όποιος επιχειρήσει να την προχωρήσει, θα μας βρει αντίθετους και θα μας βρει και στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς. Έχουμε μάθει να δρούμε και στα δύο επίπεδα.
Ένα δεύτερο θέμα το οποίο έχει έντονα επικαιροποιηθεί το τελευταίο διάστημα είναι το περίφημο θέμα των ιδιωτικών κολλεγίων. Ένα θέμα για το οποίο σήμερα έγινε και προσφυγή από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και διάφορους καθηγητές στο ΣτΕ, γιατί ακόμα και το δικό τους νόμο που ψήφισαν για τα ιδιωτικά κολέγια, ιδιαίτερα αυτά με δικαιόχρηση, τον έχει παραβιάσει η Ν.Δ. στον τρόπο που νομιμοποίησε τα 33 πρώτα αυτά υβρίδια ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Τα κολέγια ιδιωτικής εκπαίδευσης - κι εδώ υπάρχει μια παραφιλολογία- δεν μας τα επιβάλλει η Ε.Ε. Και θέλω να είμαστε σαφείς σ΄αυτό το σημείο. Η παιδεία αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους-μέλους. Η Ε.Ε. προστατεύει και προασπίζεται τα επαγγελματικά δικαιώματα. Εάν λοιπόν ισχύουν αυτά τα υβρίδια, τότε υπάρχει και ανάγκη ρύθμισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων τους. Εάν δεν υφίσταντο, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Τα υβρίδια αυτά ιδιωτικής «ανώτατης εκπαίδευσης δεν υπάρχουν παρά μόνο σε τρεις χώρες του Νότου της Ευρώπης, πουθενά αλλού.
Την πρόταση που καταθέτουμε ως ΣΥΡΙΖΑ -και την έχουμε επανειλημμένα καταθέσει τόσο στη Βουλή όσο και στους χώρους της εκπαίδευσης και της έρευνας- είναι ότι τα κολέγια με τη δικαιόχρηση πρέπει άμεσα να καταργηθούν. Και μέριμνα της πολιτείας είναι να αφομοιώσει μέσα στα αντίστοιχα τμήματα ΑΕΙ ΤΕΙ με κάποιες διαδικασίες, προφανώς εξετάσεων κ.λπ., αναλόγως σε ποιο έτος- τα παιδιά; που φοιτούν σ΄ αυτά, γιατί αυτά δεν φταίνε γι αυτή την κατάσταση. Τα δε υπόλοιπα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, μεταλυκειακά εκπαιδευτικά ιδρύματα προφανώς δεν γίνεται να καταργηθούν την άλλη μέρα, αλά σταδιακά πρέπει να απορροφηθούν μέσα από την ενίσχυση και την ουσιαστικοποίηση της δημόσιας μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Η παιδεία για μας είναι δημόσιο αγαθό, που πρέπει και οφείλει να παρέχεται από το κράτος δωρεάν σε όλους και όλες που ζουν σ΄ αυτή τη χώρα, σε όλες τις βαθμίδες της και σε όλη τη διάρκειά της.
Δυστυχώς βρισκόμαστε στην αντίθετη κατεύθυνση. Τόσο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ όσο και το πρόγραμμα της Ν.Δ. δεν λένε κουβέντα για την παθογένεια του εκπαιδευτικού συστήματος, που λέγεται ιδιωτική εκπαίδευση. Δεν λένε κουβέντα για την παθογένεια του εκπαιδευτικού συστήματος που λέγεται παραπαιδεία. ʽΈχουμε φτάσει πια τα φροντιστήρια να φτάνουν στο δημοτικό σχολείο.
Ζητάμε ένα σχολείο όπου θα μπορούν όλοι να ολοκληρώνουν εκεί τη μόρφωσή τους, ένα δημόσιο σχολείο ανοιχτό, ένα δημόσιο σχολείο πηγή χαράς για τους ανθρώπους και όχι ένα χώρο όπου θα καταδυναστεύονται οι άνθρωποι. Δυστυχώς βρισκόμαστε στην αντίθετη πορεία και από τα δύο προγράμματα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Αντιλαμβάνονται την παιδεία ως εμπόρευμα, εμάς τους εκπαιδευτικούς ως πωλητές και τους μαθητές ως καταναλωτές της γνώσης.
Θεωρούμε βασικό αντίθετο και με το Σύνταγμα και με την αντίληψη τη δική μας για την παιδεία ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό.
Ένα σημείο το οποίο αυτή τη στιγμή παίζεται και πάλι και πάλι είναι η περίφημη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Ακούμε από το 2000 και εδώ συνεχώς τον στόχο του 5% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση. Και 3% για την έρευνα. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο έχει κατοχυρωθεί ποτέ, αντίθετα τα τελευταία χρόνια μειώθηκε το ποσοστό του ΑΕΠ που δίδεται για τις διαδικασίες εκπαίδευσης και έρευνας. Ο στόχος του να φτάσουμε τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, που είναι 5,2 και 3% για την έρευνα δεν υπάρχει σε κανένα πρόγραμμα κόμματος -μιλάω για τα δύο υποψήφια για κυβερνητική διαχείριση κόμματα. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο διακήρυσσε πριν δέκα μέρες ότι θα φτάσει αυτόν τον στόχο, ήδη μας είπε ότι σε βάθος τετραετίας, όχι αύριο δηλαδή και άμεσα.
Έχουμε δηλαδή μια πραγματικότητα η οποία υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο, που υποβαθμίζει τη δημόσιο αγαθό, μια πραγματικότητα που διαλύει την ίδια ώρα τον ερευνητικό ιστό της χώρας για λόγους οικονομίας. Έρευνα όμως και παιδεία δεν μπορεί να πάει μπροστά ούτε η οικονομία…. Έρευνα, παιδεία και ο πολιτισμός είναι τρία αναφαίρετα στοιχεία, πέραν του αξιακού τους, τρεις αναγκαίες προϋποθέσεις για οποιαδήποτε αντίληψη ανάπτυξης σε μια χώρα. Και είναι τραγικός ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε.
Πιστεύουμε ότι η παιδεία αποτελεί καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό. Σύμφωνα με την αξιακή μας αυτή πεποίθηση είναι συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση ισότιμη σε όσες /όσους ζουν στη χώρα.
Απέναντι στη στρατηγική επιλογή του νεοφιλελευθερισμού για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και της έρευνας σε όλο το φάσμα της και τη μετατροπή τους σε εμπόρευμα, αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε ιδιωτικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας στη δημόσια παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Πιο συγκεκριμένα αγωνιζόμαστε για την:
• Άμεση αύξηση της χρηματοδότησης της παιδείας και της έρευνας από τον κρατικό προϋπολογισμό τουλάχιστον στο μέσο ευρωπαϊκό όρο (5.25% και το 2,2% αντίστοιχα του ΑΕΠ) με προοπτική την αύξηση αθροιστικά στο 9% με 10%.
• Ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, την κατάργηση όλων των μορφών «απασχολήσιμων» εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες, την κάλυψη των κενών θέσεων με μόνιμους εκπαιδευτικούς, την αναβάθμιση των υλικοτεχνικών υποδομών με δημόσιες επενδύσεις. Για να δοθεί τέλος στο καθεστώς της διπλοβάρδιας και τα σχολεία αποθήκες μαθητών.
• Κατάργηση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και στα Ερευνητικά Κέντρα όλου του νομοθετικού πλέγματος ΠΑΣΟΚ & Ν.Δ. που ιδιωτικοποιεί, εμπορευματοποιεί, το Δημόσιο Αγαθό της Παιδείας και Έρευνας και υποβαθμίζει τους λειτουργούς του.
• Δημόσια δωρεάν μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση, με σταδιακή απορρόφηση κάθε είδους ιδιωτικού ΙΕΚ, ΚΕΣ κ.λπ., η οποία θα οδηγεί σε πτυχία με επαγγελματικά δικαιώματα.
• Η ιδιωτική εκπαίδευση και τα φαινόμενα παραπαιδείας αποτελούν παθογένεια του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία πρέπει να γίνει περιττή μέσα από την ουσιαστική αναβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου. Όλα τα πτυχία –γλώσσες, πληροφορική, μουσική– και όλη η μάθηση να γίνονται μέσα στο σχολείο χωρίς παραπομπή της στο σπίτι.
• Υπεράσπιση του Α 16 του Συντάγματος. Απαιτούμε να αποσυρθεί ο νόμος για τα Κολέγια/Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών και να απορροφηθούν οι σπουδαστές τους από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Να καταργηθεί νομοθετικά κάθε δυνατότητα εμπορικής συμφωνίας αγοράς και πώλησης Ξένων Πτυχίων (δικαιόχρησης). Είναι ο μόνος τρόπος υπέρβασης της κοινοτικής οδηγίας 36/2005 και της απόφασης (23/10/08) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Και να απορροφηθούν οι σπουδαστές τους από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
• Ριζική αναβάθμιση των Πανεπιστημίων και των ΑΤΕΙ. Τα πανεπιστήμια και τα ΑΤΕΙ πρέπει να παραμείνουν αυτοδιοικούμενοι δημόσιοι οργανισμοί, ΝΠΔΔ, με ακαδημαϊκή αυτοτέλεια και δημοκρατική συλλογική λειτουργία, που θα χορηγούν πτυχία ισοδύναμα με επαγγελματικά δικαιώματα. Κατάργηση του νόμου πλαίσιου της κυβέρνησης, καθώς και των νόμων για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα. Τα ΑΕΙ και τα ΑΤΕΙ οφείλουν να αρνηθούν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να πιστοποιηθούν κατά τα πρότυπα της Μπολόνιας και της Λισσαβόνας, που υπαγόρευσαν οι αγοραίες επιλογές του ΠΟΕ και της Διεθνούς Τράπεζας και επιχειρεί να εφαρμόσει σε παγκόσμια κλίμακα ο ΟΟΣΑ. Συνεργαζόμαστε και συντονιζόμαστε με τα κινήματα αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της πανεπιστημιακής παιδείας και της έρευνας και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
• Ένταξη όλων των Ερευνητικών Κέντρων στο Υπουργείο Παιδείας σε λειτουργική σχέση με τα αντίστοιχα Τμήματα των ΑΕΙ. Διαμόρφωση των ερευνητικών προγραμμάτων τους, με κριτήρια που απορρέουν από τις προτεραιότητες της επιστήμης και τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων, και όχι από τις απαιτήσεις της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση του ασύλου και των ακαδημαϊκών/συνδικαλιστικών ελευθεριών στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Θέλουμε εργασιακή εξασφάλιση, παιδαγωγική και ερευνητική ελευθερία και επιστημονική επάρκεια των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό τους. Με τα μέτρα που προτείνουμε αποσκοπούμε άμεσα στην αναβάθμιση της παιδείας συνολικά, παρέχοντας, εκτός των άλλων, και τα κατάλληλα πρότυπα στους/στις εκπαιδευόμενου/ες.
Η επιδείνωση σε όλο το φάσμα των εργασιακών σχέσεων και στο ασφαλιστικό, η μισθολογική υποβάθμιση και ιδιαίτερα η ελαστικοποίηση με την επέκταση του θεσμού της ωρομισθίας καθιστούν τους/τις εκπαιδευτικούς και ερευνητές/τριες ένα φτηνό, εκμεταλλεύσιμο και ιδεολογικά υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση, λοιπόν, όλου του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου του νεοφιλελεύθερου δικομματισμού, που διαιωνίζει αυτό το απαράδεκτο σημερινό καθεστώς! Πιο συγκεκριμένα αγωνιζόμαστε για την :
• Οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών τουλάχιστον στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
• Κατάργηση του θεσμού της ωρομισθίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και της έρευνας και την άμεση μονιμοποίηση όλων των εκπαιδευτικών της ελαστικής εργασίας και της ανασφάλειας. Κάλυψη όλων των κενών με μόνιμους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, με σταθερή εργασιακή σχέση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Άμεση κάλυψη των χιλιάδων κενών θέσεων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με αποκλειστικό προαπαιτούμενο το πτυχίο, που θα ισοδυναμεί με επαγγελματικό δικαίωμα.
• Μέχρι την οριστική κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, θεωρούμε απαραίτητες τις ισότιμες προϋποθέσεις λειτουργίας των ιδιωτικών με τα δημόσια σχολεία και την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
• Δημοκρατία στο σχολείο με κύτταρο τους συλλόγους διδασκόντων/ουσών, τα μαθητικά συμβούλια και τη σχολική κοινότητα. Θεσμοθέτηση μιας νέας διοικητικής δομής και στις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες στη βάση της αιρετότητας και της ανακλητότητας, που θα διασφαλίζει την παιδαγωγική ευθύνη και ελευθερία του διδάσκοντα, αλλά και την ενεργό συμμετοχή του διδασκόμενου. Κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου και της διοικητικής δομής που ευνοεί την «ημετεροκρατία», τα πελατειακά συστήματα και τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Απαιτούμε αντίστοιχες διαδικασίες και για τους/τις εργαζόμενους/ες στα Ερευνητικά Κέντρα. Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση.
• Διαρκή επιμόρφωση, μετεκπαίδευση και αναβάθμιση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων σύμφωνα με τις προτάσεις των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών και σε συνεργασία με τα Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης
• Εργασιακή και οικονομική αναβάθμιση του διοικητικού προσωπικού και ενίσχυση του μηχανισμού και των υποστηρικτικών υπηρεσιών όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με δαπάνη αποκλειστικά του δημόσιου προϋπολογισμού.
Επιδιώκουμε και αγωνιζόμαστε για ένα δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από τα δεινά του αποκλεισμού και των κοινωνικών διακρίσεων, των ανισοτήτων και του ρατσισμού. Στοχεύουμε σε μια παιδεία που θα καταργεί τη διάκριση ανάμεσα σε χειρώνακτες και πνευματικά εργαζόμενους/ες. Οραματιζόμαστε μια παιδεία που δε θα είναι δέσμια των απαιτήσεων της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά θα ικανοποιεί τις ανάγκες των εργαζομένων.
Απορρίπτουμε και αντιπαλεύουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που μετατρέπουν τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα σε «απασχολήσιμους» εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης, ευέλικτους και εκμεταλλεύσιμους με όρους που καθορίζει το κεφάλαιο. Αγωνιζόμαστε για τη:
• Νομοθετική καθιέρωση της υποχρεωτικής, δίχρονης προσχολικής αγωγής και της ενιαίας, δωδεκάχρονης εκπαίδευσης. Στόχος μας είναι ένας ενιαίος τύπος Λυκείου Θεωρίας και Πράξης με ένταξη σε αυτό και παράλληλη αναβάθμιση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο του οποίου θα παρέχεται και η τεχνολογική διάσταση της γενικής μόρφωσης. Απαιτούμε δημόσια μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση υψηλής στάθμης, που θα οδηγεί σε πτυχία ισοδύναμα με επαγγελματικά δικαιώματα.
• Ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση των αποφοίτων του Ενιαίου Λυκείου. Στόχος μας η άμεση αποσύνδεση του Λυκείου από το σύστημα πρόσβασης και κατοχύρωση της αυτοτέλειάς του, και μέχρι τότε η κατάργηση της βάσης του 10.
• Προάσπιση του δικαιώματος κάθε ανθρώπου που ζει σʼ αυτή τη χώρα, σʼ όλη του τη ζωή, να μπορεί να απολαμβάνει το δημόσιο αγαθό της Παιδείας Δωρεάν. Είμαστε εναντίον της νεοφιλελεύθερης εκδοχής της διά βίου εκπαίδευσης, που ισοδυναμεί με διά βίου απασχολησιμότητα . Απαιτούμε ένα νέο νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο απαλλαγμένο από τέτοιου είδους στοχεύσεις
• Δημιουργία/στήριξη σχολείων για ενήλικες και εργαζόμενους, με προγράμματα προσαρμοσμένα στις αντικειμενικές βιοτικές τους συνθήκες (απογευματινά, νυχτερινά, κυριακάτικα, με επέκταση του συνολικού χρόνου σπουδών),
• Ισότιμη ένταξη στα συνήθη σχολεία των ατόμων με ειδικές ανάγκες ή αναπηρίες με βάση το «όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!», και εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων γιʼ αυτό. Απαιτούμε κατάργηση, κατά συνέπεια, του νομοθετικού πλαισίου των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που θεσμοθετεί τον σύγχρονο «Καιάδα» της ειδικής αγωγής,
• Ενίσχυση των εκπαιδευτικών λειτουργιών για τους μαθητές/τριες διαφορετικών πολιτισμικών, γλωσσικών καταγωγών, με σεβασμό στις προσωπικές και συλλογικές τους ιδιαιτερότητες, καθώς και τη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων για την εκμάθηση και της δικής τους πολιτισμικής, εθνικής και γλωσσικής κληρονομιάς. Απαιτούμε ενιαία δημόσια εκπαίδευση στη βάση της διαπολιτισμικότητας.
• Καθιέρωση ενός ανεξίθρησκου σχολείου, απαλλαγμένου από τη μισαλλοδοξία και τη δογματική μονομέρεια. Αγωνιζόμαστε για το διαχωρισμό της Εκκλησίας από την εκπαίδευση, με κατάργηση του θρησκευτικού όρκου των εκπαιδευτικών κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους, της πρωινής σχολικής προσευχής και του εκκλησιασμού. Την αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών από μία επιστημονική, κοινωνιολογική και πολιτισμική προσέγγιση του φαινόμενου της θρησκείας. Την κατάργηση όλων των δημόσιων εκκλησιαστικών σχολείων και ένταξη των εκπαιδευτικών και μαθητών τους στο ενιαίο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
• Εισαγωγή μέτρων στήριξης και προγραμμάτων αντισταθμιστικής εκπαίδευσης για την εξάλειψη της μαθητικής διαρροής από την υποχρεωτική, δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας για τη στήριξη των σχολείων τόσο των αστικών κέντρων όσο και της περιφέρειας.
Πάνω απʼ όλα η παιδεία πρέπει νʼ ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εκπαιδευόμενων. Θέλουμε μια εκπαίδευση που δεν θα μετατρέπει τους μαθητές/τριες σε παθητικούς αποδέκτες των «καταθέσεων» του δασκάλου, αλλά θα τους μεταμορφώνει σε ενεργούς/ες συνοδοιπόρους στο ταξίδι της γνώσης. Αγωνιζόμαστε για μια παιδεία που θα καθιστά τους μαθητές/-τριες δρώντα υποκείμενα, ικανά να διαμορφώνουν το ρου της ιστορίας. Στο δικό μας κοινωνικό όραμα δεν υπάρχουν αφέντες και δούλοι. Μια τέτοια παιδεία μπορεί να ανθίσει μόνο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο.
Η δική μας αντίληψη για την παιδεία αντιμάχεται τη σύγχρονη μυθολογία του νεοφιλελευθερισμού: αξιοκρατία, ανταγωνιστικότητα, κατανάλωση, επιχειρηματικότητα, αξιολόγηση, ανέλιξη. Αντιμάχεται την εκπαίδευση της αμάθειας και της υποταγής!
• Όχι στον καθορισμό των προγραμμάτων σπουδών από τις ανάγκες της αγοράς. Αναμόρφωση τους σε όλες τις βαθμίδες, με στόχο μια παιδεία που θα στηρίζεται στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και όχι της στείρας και ξεπερασμένης αποστήθισης, της δημιουργικότητας έναντι της παθητικής υποταγής, της ικανότητας αισθητικής απόλαυσης και της επιστημονικής γνώσης, και της ολόπλευρης ανάπτυξης, πολιτιστικής και κοινωνικής. Πλήρης και ισότιμη ένταξη της καλλιτεχνικής και μουσικής παιδείας, καθώς και όλων των σχετικών πιστοποιήσεων, στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
• Ένταξη σε όλες τις βαθμίδες προγραμμάτων σχετικών με την ισότητα και τον αλληλοσεβασμό των φύλων, τη σεξουαλική αγωγή και την ευαισθητοποίηση σε ζητήματα όπως η βία κατά των γυναικών και των παιδιών.
• Ουσιαστική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών. Με δημόσιο έλεγχο και διαφάνεια στις διαδικασίες ανάθεσης συγγραφής και διακίνησης των σχολικών συγγραμμάτων, αποκλειστικά μέσα από τον ΟΕΔΒ.
• Όχι στον κατακερματισμό της γνώσης και την απαξίωση των σπουδών που αποσκοπεί σε ελαστικούς/ες εργαζόμενους/ες χωρίς δικαιώματα. Απαιτούμε ενιαία ανώτατη εκπαίδευση με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο.
• Κατάργηση του αντιπαιδαγωγικού–εξεταστικοκεντρικού συστήματος. Είμαστε αντίθετοι στην ανούσια εντατικοποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων από όπου συνεπάγεται η εξόντωση των μαθητών αλλά και των οικογενειών τους.
• Κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων και του μιλιταριστικού πνεύματος και βέβαια ούτε σκέψη για στράτευση στα 18!
• Απαιτούμε ριζική αναδιοργάνωση της σχολικής ζωής με τρόπο που θα κατοχυρώνει τον ενεργό και ουσιαστικό ρόλο των εκπαιδευομένων σε όλους τους τομείς της σχολικής ζωής
• Ουσιαστική φοιτητική και μαθητική μέριμνα, όχι ως ελεημοσύνη, αλλά στη βάση της κατοχύρωσης της ισότιμης πρόσβασης για όλες και όλους στο αναφαίρετο δημόσιο αγαθό της Παιδείας»
Το φαινόμενο των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, των μερικά απασχολούμενων, των ευέλικτα εργαζόμενων στην καρδιά του δημόσιου τομέα και στο πιο ευαίσθητο κομμάτι του, την εκπαίδευση, ξεκίνησε με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, διογκώθηκε επί κυβερνήσεων ΝΔ.
Πρόκειται για αυτό τον κόσμο που στα δύο ντιμπέιτ (ευρωεκλογές και τώρα) όταν ρωτήθηκε ο κ. Καραμανλής για την κατάστασή τους απάντησε ότι «κάποτε θα τα πάρουν τα λεφτά τους». Μόνο που η ερώτησή μας δεν είναι μόνο αυτή. Είναι το μέχρι πότε θα συνεχίζεται το αίσχος της ωρομισθίας, της ευέλικτης απασχόλησης, της μερικής υποαμειβόμενης εργασίας στο δημοτικό σχολείο, στο λύκειο, στα ΤΕΙ και ΑΕΙ.
Αυτοί οι εκπαιδευτικοί είναι ευέλικτα εργαζόμενοι γιατί καλούνται να δουλέψουν αν και όποτε το υπουργείο παιδείας αποφασίσει να καλύψει τα κενά.
Είναι μερικώς απασχολούμενοι καθώς έχουν ανώτατο όριο κάποιες ώρες τη βδομάδα, υλοποιώντας εδώ και χρόνια την πολιτική της εβδομάδας των 3-4 εργάσιμων ημερών.
Είναι υποαμειβόμενοι καθώς παίρνουν 9,21 ? μεικτά την ώρα, και με ένα πλήρες ωράριο στα σχολεία φτάνουν στα 380? το μήνα.
Είναι συμβασιούχοι γιατί δουλεύουν από Οκτώβρη ή Νοέμβρη μέχρι Ιούνη μένοντας άνεργοι 3-4 μήνες το χρόνο.
Είναι απλήρωτοι γιατί καθυστερούν να πάρουν τον πενιχρό μισθό από τρίμηνο ως εξάμηνο στην πρωτοβάθμια και από μισό έως ενάμισι χρόνο στη δευτεροβάθμια.
Υπογράφουν ατομικές συμβάσεις εργασίας που τους απαγορεύουν να εργαστούν αλλού γιατί προφανώς θεωρείται ότι ο μισθός των 400? είναι επαρκής.
Τέλος οι εργαζόμενοι στην Ενισχυτική Διδασκαλία (Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη) γίνονται αντικείμενο εμπορίου ελπίδας καθώς οι προσλήψεις γίνονται επιλεκτικά από τους διευθυντές εκπαίδευσης.
Το δεύτερο σημείο: Οι εργαζόμενοι ως ωρομίσθιοι, μερικώς απασχολούμενοι, ευέλικτοι και απλήρωτοι εκπαιδευτικοί δεν ζουν απλά ένα προσωπικό δράμα. Αποτελεί αυτή η κατάσταση πολιορκητικό κριό για το δημόσιο σχολείο, για το παιδί και τον νέο, για την δημόσια εκπαίδευση, γιατί το εκπαιδευτικό έργο, με αυτές τις μεσαιωνικές σχέσεις μετατρέπεται σε πάρεργο.
Επίσης αποτελεί αυτή η κατάσταση πολιορκητικό κριό για όλους τους εκπαιδευτικούς, καθώς συνιστά μοχλό διευρυμένης καθιέρωσης ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Απευθυνόμαστε τέλος σε όλη τη στρατιά των εκπαιδευτικών που διδάσκουν στην ιδιωτική εκπαίδευση και στα φροντιστήρια, συχνά με μαύρη ανασφάλιστη εργασία και απαράδεκτες συνθήκες.
Λέμε ότι για τους γονείς, για τους εκπαιδευτικούς μόνιμους και ελαστικά εργαζόμενους, για τους νέους, για την πανεπιστημιακή κοινότητα, για όλη την κοινωνία, η παιδεία πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου.
Να αποδοκιμαστούν όσοι δημιούργησαν, γιγάντωσαν, διεύρυναν την απαξίωση του σχολείου, του μαθητή, του εκπαιδευτικού, της παιδείας.
Να επιβεβαιώσουν, να ενισχύσουν τη θέση της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ για την παιδεία ως κοινωνικό δικαίωμα και δημόσιο αγαθό.
Όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, με δεδομένες τις στρατηγικές ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., οι δυνάμεις του εκπαιδευτικού και ερευνητικού κόσμου οφείλουμε να οργανώσουμε, όχι μόνο την αντίστασή μας, αλλά και να καταθέσουμε δημόσια τις προτάσεις μας υπέρβασης του στρατηγικού στόχου και των δύο, απορρύθμισης και ιδιωτικοποίησης του δημόσιου αγαθού της παιδείας και έρευνας.
Προς αυτή την κατεύθυνση ως ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένες τις επεξεργασμένες και τις ανοικτές στην κοινωνία προτάσεις μας, οφείλουμε:
Να οργανώσουμε την πάλη μέσα στην κοινωνία, να συντονίσουμε τα βήματά μας με όλες τις δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές που νιώθουν την ανάγκη να αντιπαλέψουν την συνεχιζόμενη αυτή πορεία.
Να προβάλλουμε το όραμά μας για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δημιουργεί κριτικά σκεπτόμενους δημιουργικούς και συνεργασία ελεύθερους και δημοκρατικούς πολίτες.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS