Γιατί στην σημερινή κατάσταση δεν τους έφερε η απουσία επικοινωνιακής πολιτικής. Τους έφεραν τα σοβαρά προβλήματα τα οποία συσσώρευσαν στην κοινωνία. Οι χιλιάδες άνεργοι. Τα δύο εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Και τα οποία, αφού δεν μπορούν να τα τινάξουν από πάνω τους, ούτε να τα φορτώσουν όλα στους Βατοπεδινούς, τον Βουλγαράκη και τον Παυλίδη, τα παρουσιάζουν τώρα ως υπεύθυνη και ρεαλιστική πολιτική απέναντι στην κρίση. Και δεσμεύονται να συνεχίσουν την ίδια ακριβώς πολιτική, μια πολιτική που καμία άλλη κυβέρνηση στην Ευρώπη δεν υιοθετεί. Γιατί η πολιτική αυτή δεν οδηγεί έξω από την κρίση, αλλά ακόμα πιο βαθειά μέσα σε αυτήν.
Τι λένε για το ασφαλιστικό; Δίκαιη σύνταξη. Ωραία. Αλλά κουβέντα για το αν θα στηρίξουν το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ή αν θα το μεταφέρουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Παρά το γεγονός ότι έχουν προκληθεί επανειλημμένα να απαντήσουν. Και παρακάτω: θα κάνουν, λέει, ένα ταμείο, στο οποίο θα συγκεντρώνουν πόρους από μετοχοποιήσεις δημόσιων οργανισμών και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Τους ρωτάμε: ποια δημόσια περιουσία σκοπεύουν να αξιοποιήσουν και πως; Και ποιες επιχειρήσεις του δημοσίου θα μετοχοποιήσουν και σε ποιο βαθμό; Καμία απάντηση. Ούτε καν στην περίληψη προγράμματος.
Λένε ότι θα πάνε να διαπραγματευτούν το πρόγραμμα σταθερότητας με την Κομισιόν. Τι θα ζητήσουν; Και κυρίως τι θα δώσουν; Ο κ. Αλμούνια θα διαπραγματευτεί το πρόγραμμα σταθερότητας με αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, αλλά και με ιδιωτικοποιήσεις. Θα τα δώσει ο κ. Παπανδρέου; Τίποτε επίσης δεν αναφέρεται γι αυτά στην περίληψη. Ούτε το τι στόχους έχουν για την ανεργία. Πόσο σκοπεύουν να την μειώσουν, πώς θα την αντιμετωπίσουν, αν τα μέτρα τους θα είναι στην κατεύθυνση της σταθερής ή της ελαστικής απασχόλησης. Καμία επί της ουσίας απάντηση, αν και η δέσμευση του κ. Παπανδρέου να περάσει τα προγράμματα stage στον ιδιωτικό τομέα, δείχνει σαφέστατα τι προθέσεις έχουν.
Το μόνο ξεκάθαρο που έχει πει το ΠΑΣΟΚ είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Και η υιοθέτηση του Γερμανικού συστήματος, που βασίζεται σε πολλές μονοεδρικές περιφέρειες. Ας είναι όμως ειλικρινείς. Δεν το κάνουν για να χτυπήσουν το μαύρο πολιτικό χρήμα. Ούτε είναι αυτό που τους απασχολεί. Το κάνουν, γιατί το σύστημα αυτό, βάζει μια για πάντα την Αριστερά στην γωνία. Δεν θα τους γίνει λοιπόν το χατίρι και το λέμε ευθέως. Στην Γερμανία, με αυτό το εκλογικό σύστημα, ο δικομματισμός καταρρέει. Και η ελπίδα του κόσμου προσανατολίζεται και πάλι στην Αριστερά.
Και θέλω εδώ να αναφερθώ ειδικά στα προγράμματα stage. Μια σύγχρονη μορφή ανασφάλιστης εργασίας που επισήμως χαρακτηρίζεται ως κατάρτιση. Και με το πρόσχημα της κατάρτισης, τροφοδοτεί το δημόσιο με δεκάδες χιλιάδες νέους, ομήρους των πολιτικών και βουλευτικών γραφείων.
Προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία οργίασε. Και μάλιστα αυτή η μορφή ρουσφετιού εξαιρείται από την απαγόρευση προσλήψεων σε προεκλογική περίοδο. Ο κ. Καραμανλής είπε ασύστολα ψέματα ότι τα χρήματα για τα stage είναι από ευρωπαϊκά κονδύλια. Πρόκειται για χρήματα του δημόσιου προϋπολογισμού. Που χρησιμοποιούνται για φτηνό εκλογικό ρουσφέτι, μήπως και η κυβερνώσα παράταξη αποφύγει την εκλογική της συντριβή.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ τώρα θυμήθηκε να καταγγείλει τον εργασιακό Μεσαίωνα. Ξεχνώντας βέβαια ότι αυτόν τον εργασιακό Μεσαίωνα, τον θεμελίωσαν οι δικές του κυβερνήσεις με νόμους, με υπερηφάνεια μάλιστα, ότι μεταρρυθμίζουν την αγορά εργασίας. Και τον οποίο εργασιακό Μεσαίωνα, τώρα δεσμεύεται ότι θα καταργήσει από τον δημόσιο τομέα και θα τον μεταφέρει στον ιδιωτικό.
Δύο μέρες πριν τις εκλογές, παραδίδουν βιαστικά το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας σε μια κινέζικη πολυεθνική. Με μεθοδεύσεις της τελευταίας στιγμής. Και με μια αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβαση, η οποία ούτε αναθεωρείται ούτε βελτιώνεται, όπως υποκριτικά ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι όροι ιδιωτικοποίησης για τις μεγαλύτερες υποδομές της χώρας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα σχέδιο για την ανασυγκρότηση τους, και την λειτουργία τους με αναπτυξιακά, κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια.
To Γραφείο Τύπου