Η συνέντευξή μας σήμερα είναι κατά κάποιον τρόπο απολογιστική. Σʼ αυτό το πολύ σύντομο διάστημα της προεκλογικής περιόδου θελήσαμε να παρουσιάσουμε βασικές πλευρές του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεντεύξεις που δώσαμε και να συμβάλουμε στην ενίσχυση των ομιλητών μας.
Σήμερα θα πούμε το πώς νομίζουμε εμείς ότι εκπληρώσαμε αυτό το καθήκον που είχαμε από τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνουμε και μερικές παρατηρήσεις για το τι είδαμε στα προγράμματα των άλλων κομμάτων.
Πέρα από την ομάδα των δημοσιογράφων σήμερα μαζί μας βρίσκεται και ομάδα bloggers, που τους βλέπουμε με ευχαρίστηση, σαν κάτι καινούργιο στην κοινωνία μας.
Ο Γ. Δραγασάκης που μας συντόνισε σʼ αυτή τη δουλειά μʼ έναν τρόπο παραγωγικό έχει το λόγο…
Κάναμε μια πολύ παραγωγική δουλειά σε βαθμό που ήταν και πολύ ευχάριστη.
Κάναμε έναν σχεδιασμό ο οποίος είχε δύο σκέλη: Το πρώτο ήταν οι ερωτήσεις προς τους άλλους και το δεύτερο οι απαντήσεις από εμάς. Τα ιεραρχήσαμε μετά τη Δ.Ε.Θ. και θέσαμε τα αναπάντητα ερωτήματα, δηλαδή ερωτήματα στα οποία τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έδιναν απαντήσεις. Από την άλλη μεριά κάναμε έναν σχεδιασμό να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις με την μορφή των θέσεων και του προτάσεών μας πάνω σε καίρια προβλήματα της κοινωνίας, βεβαίως όχι ουδέτερα, αλλά με μια συνειδητή επιλογή και ιεράρχηση, αρχίζοντας δηλαδή από τα προβλήματα της ξεχασμένης κοινωνίας από τις ασκούμενες πολιτικές.
Πραγματοποιήσαμε περίπου 13 θεματικές συνεντεύξεις, αρκετές απʼ αυτές στην περιφέρεια της χώρας, στα Γιάννενα, την Καρδίτσα, την Καλαμάτα, την Πάτρα. Και μέσα απʼ αυτές τις συνεντεύξεις παρουσιάσαμε προτάσεις για διάλογο με την κοινωνία.
Σήμερα, τελειώνοντας αυτή η διαδικασία, βλέπουμε ότι στα βασικά ερωτήματα τα οποία θέσαμε δεν πήραμε απαντήσεις. Οι βασικές εκτιμήσεις μας επιβεβαιώνονται.
Αρχίζω λοιπόν με τη βασική μας εκτίμηση για τα προγράμματα των άλλων κομμάτων, και κυρίως αυτά που διεκδικούν να κυβερνήσουν τη χώρα.
Είπαμε, και το επαναλαμβάνουμε, ότι το πρόγραμμα της Ν.Δ. είναι ένα πρόγραμμα που ενέχει τον κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης και της κοινωνικής αποσύνθεσης, αν εφαρμοστεί. Ένα τέτοιο πρόγραμμα, απʼ όσο γνωρίζουμε, δεν προβάλλεται σε καμία χώρα του κόσμου σε περίοδο ύφεσης.
Παρατηρούμε ότι σʼ όλη την πορεία της προεκλογικής περιόδου δεν ακούσαμε πειστικά επιχειρήματα από τη Ν.Δ. που να αντικρούουν αυτή την εκτίμηση. Αντίθετα, είδαμε μια διαμάχη για τους αριθμούς.
Σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ εκτιμήσαμε ότι το πρόγραμμά του, παρότι είναι διαφορετικό από εκείνο της Ν.Δ., δε συνιστά διαφορετικό δρόμο. Είναι διαφορετικό, αλλά όχι ανταγωνιστικό. Τα δύο προγράμματα είναι συμπληρωματικά μεταξύ τους.
Θέλω να θυμίσω το παράδειγμα των εκλογών του ΄93. Στις εκλογές του ΄93 η Ν.Δ. με τον κ. Μητσοτάκη πήγε στις εκλογές με το σύνθημα - πρόταση για ιδιωτικοποιήσεις. Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, είχαν πει, θα λύσουμε τα προβλήματα της οικονομίας. Το ΠΑΣΟΚ πήγε με κεντρική πρόταση «καμιά μετοχή σε ιδιώτες». Δε χρειάζεται να σας θυμίσω ποιος υλοποίησε αυτά που είχε εξαγγείλει ο κ. Μητσοτάκης. Το όραμα του κ. Μητσοτάκη το υλοποίησαν σε μεγάλο βαθμό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν.
Στα ερωτήματα που θέσαμε δεν πήραμε απαντήσεις ούτε από τον έναν, ούτε από τον άλλον. Τους ρωτούμε: Εφʼ όσον και οι δύο λέτε ότι έχετε συγκεκριμένα προγράμματα, πείτε μας πόσο εκτιμάτε ότι θα φτάσει η ανεργία στο τέλος του 2010 με βάση τα δικά σας προγράμματα; Δυστυχώς απάντηση δε δίνουν.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, αυτή συνοψίζεται στο εξής: Θα πάμε να διαπραγματευτούμε με την Ε.Ε. ένα τριετές πρόγραμμα. Όμως η ουσία είναι τι θα περιέχει αυτό το τριετές πρόγραμμα που θα πάει να διαπραγματευτεί το ΠΑΣΟΚ, εφόσον βέβαια πάρει την έγκριση του ελληνικού λαού να κυβερνήσει. Γι αυτό λοιπόν ρωτήσαμε:
πρώτον, ποιο είναι το περιεχόμενό του;
δεύτερον ποια είναι τα όρια υποχωρήσεων, δηλαδή μέχρι πού μπορεί να φτάσει το ΠΑΣΟΚ; Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνει για διαπραγματεύσεις και εκεί αρχίζουν πιέσεις κλπ. Μέχρι πού θα πάει; Ποια είναι η κόκκινη γραμμή που βάζει; Διαφορετικά, χωρίς αυτές τις διευκρινίσεις μπορεί, όπως είπα, αύριο ό,τι ακούσαμε πριν τις εκλογές, να θεωρηθεί ότι ελέχθη μεν, αλλά δε δεσμεύει κανέναν, με τη δικαιολογία ότι άλλαξαν τα δεδομένα.
Χτες το βράδυ, μετά από αρκετή πίεση, και δική μας και της κοινωνίας, αναρτήθηκε στο site του ΠΑΣΟΚ ένα κείμενο το οποίο ονομάζεται σύνοψη προγράμματος.
Το πρόγραμμα αυτό περιέχει κάτι το οποίο θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει θετικό. Ποιο είναι αυτό; Ότι δεσμεύεται το ΠΑΣΟΚ ότι θα καταργήσει όλους τους νόμους που ψήφισε η Ν.Δ. και περιορίζουν εργασιακά δικαιώματα. Αυτό είναι θετικό. Βεβαίως και παλιότερα το ΠΑΣΟΚ είχε δεσμευτεί ότι θα καταργήσει αντίστοιχους νόμους που δεν τους κατάργησε ποτέ, πχ. Νόμο Σιούφα κ.λπ.
Το ερώτημα το δικό μας είναι: Τι θα γίνει με αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Διότι το θέμα των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων και άλλα προβλήματα απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων είχαν αρχίσει να υλοποιούνται με βάση τους νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Δεύτερη ανάλογου χαρακτήρα δέσμευση, που περιλαμβάνει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, είναι η δέσμευση να καταργήσει τους νόμους που περιορίζουν ασφαλιστικά δικαιώματα, μειώνουν συντάξεις και έχουν αρνητικές επιπτώσεις στους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους, εφʼ όσον γίνει κυβέρνηση. Αναφέρεται προφανώς εδώ στο νόμο που ψηφίστηκε επί Ν.Δ., στο λεγόμενο νόμο Πετραλιά. Ερώτημα: Τι θα γίνει με τα αρνητικά στοιχεία του νόμου Ρέππα;
Θεωρούμε, λοιπόν, ότι αυτό το οποίο κάνει το ΠΑΣΟΚ, πρώτον δείχνει μια καθεστωτική πολιτική. Δηλαδή το καθεστώς ΠΑΣΟΚ δεν το θίγουμε. Λέμε ότι θα θίξουμε ό,τι έγινε μόνον επί Ν.Δ.
Αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε το εξής: Ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δεν ανατρέπει, ούτε σε επίπεδο διακηρύξεων, αλλά νομιμοποιεί τα αποτελέσματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ασκήθηκαν στη χώρα μας. Και στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων και στο πεδίο των απορυθμίσεων και στο πεδίο των ανισοτήτων.
Τελειώνω με την παρατήρηση ότι το πρόβλημα δεν είναι μια εθνική αδυναμία του ΠΑΣΟΚ, του σοσιαλιστικού χώρου της Ελλάδας, να προτείνει έναν εναλλακτικό δρόμο. Η αδυναμία αυτή αφορά την παγκόσμια διάσταση αυτών των δυνάμεων, αφορά τη σοσιαλιστική διεθνή, αφορά τα σοσιαλιστικά κόμματα γενικώς, -για να είμαι ακριβής- εκείνα τα σοσιαλιστικά κόμματα που προσαρμόστηκαν σε εκείνο που ονομάζεται ενιαία σκέψη, κυρίαρχο μοντέλο νεοφιλελεύθερο.
Απ' αυτή την άποψη η συζήτησή μας έχει και μια διεθνή διάσταση. Δηλαδή, μπορούμε να πούμε ότι το πρόβλημα που μας παρουσίασε το ΠΑΣΟΚ είναι ένα πρόγραμμα που, σε γενικές γραμμές, υλοποιείται ήδη στην Ισπανία, όπου το κόμμα του Πρωθυπουργού κ. Θαπατέρο είναι και μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Το πρόγραμμα που μας παρουσίασε ο κ. Καραμανλής είναι το πρόγραμμα που υλοποιείται ήδη στην Εσθονία και τη Λετονία.
'Aρα το δίλημμα: ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι και δίλημμα: Ισπανία ή Λετονία; Βάσει των στοιχείων που δημοσιεύει σήμερα το «ΒΗΜΑ», η Ισπανία έχει ανεργία 18,9% και η Λετονία έχει 18,3%.
Ας έρθουμε τώρα στη δική μας προσπάθεια. Όπως είπα, εμείς παρουσιάσαμε τις θέσεις μας σε κάποιες από τις πολλές ενότητες. Ιεραρχήσαμε τα προβλήματα της εργασίας, της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας, τα προβλήματα του εισοδήματος, της παιδείας, του κοινωνικού κράτους, των δικαιωμάτων κλπ.
Ποιο είναι το κοινό που συνδέει τις προτάσεις αυτές; Το κοινό στοιχείο είναι ότι οι ανάγκες των πολλών σήμερα μπορούν να γίνουν το εργαλείο εξόδου από την κρίση. Δηλαδή, δε μπορούμε να βγούμε από την κρίση, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους. Μπορούμε, όμως να οικοδομήσουμε μια στρατηγική εξόδου από την κρίση εάν καταφέρουμε να μετατρέψουμε σε δυνατότητα το πρόβλημα. Αν καταφέρουμε τις ανάγκες να τις κάνουμε πηγή ανάπτυξης. Και αναφέρομαι στο εισόδημα των πολλών, ότι η στήριξη του εισοδήματός τους μπορεί να γίνει πηγή αναζωογόνησης για την οικονομία και ταυτόχρονα μέσο περιορισμού της φτώχειας, ικανοποίησης άμεσων αναγκών και αύξησης της απασχόλησης, την οποία θέσαμε στο κέντρο της δικής μας προσέγγισης.
Το πρόβλημα της ανεργίας, η ανάγκη του κόσμου να δουλέψει, η ανάγκη των νέων παιδιών να βρουν δουλειά, η ανάγκη των επιστημόνων να βρουν απασχόληση. Αυτό μπορεί να γίνει μια κινητήρια δύναμη για ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και, κατά τη γνώμη μας, και η μοναδική διέξοδος να προστατευτεί η κοινωνία από καταρρεύσεις. Υπό την έννοια ότι αν δεν παραχθεί νέα αξία, αν δεν παραχθεί νέα προστιθέμενη αξία και αν δεν κατανεμηθεί η αξία αυτή δίκαια, τότε όλο αυτό το βάρος της κρίσης, όλο αυτό το χρέος που συσσωρεύεται, δε θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί.
Οι κοινωνικοί και οικολογικοί μετασχηματισμοί που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, η στήριξη του κοινωνικού κράτους και η διεύρυνσή του, αλλά και η προστασία του περιβάλλοντος και η μετάβαση σε διαφορετικούς τόπους παραγωγής με βάση τις απαιτήσεις της αειφορίας και τις ανάγκες της κλιματικής αλλαγής, όλα αυτά μπορούν να γίνουν και πάλι εργαλεία ανάπτυξης.
Άρα, η μια κεντρική μας ιδέα είναι αυτή. Οι ανάγκες των πολλών είναι το μέσο, ο άξονας πάνω στον οποίο θέλουμε να σχεδιάσουμε την έξοδο από την κρίση.
Μια δεύτερη βεβαίως αυτονόητη διάσταση είναι ότι αν στην κρίση αυτή, κατά κοινή ομολογία πλέον, φτάσαμε μέσα από ένα μοντέλο μακροχρόνιας σχετικά ανάπτυξης, 30 χρόνια, το οποίο μας οδηγούσε σε διεύρυνση των ανισοτήτων, τότε για εμάς η διέξοδος από αυτή την κρίση δεν μπορεί να προκύψει παρά μόνο μέσα από στρατηγικές και πολιτικές και άμεσα μέτρα που μειώνουν αυτές τις ανισότητες.
Γιατί επιλέξαμε αυτή την «επικοινωνιακή στρατηγική»;
Πρώτον, γιατί τα προβλήματα που αναδείξαμε προεκλογικά, θα είναι και προβλήματα της μετεκλογικής περιόδου. Δεν προβλέπουμε, δηλαδή ότι οδεύουμε προς μια σύντομη σταθεροποίηση της κατάστασης ή και έξοδο από τα προβλήματα. Η κρίση που ζούμε σηματοδοτεί μια νέα ιστορική εποχή.
Θέλαμε λοιπόν σε αυτά τα προβλήματα να απαντήσουμε με τρόπο συγκεκριμένο αλλά και ανταγωνιστικό σε σχέση με τις άλλες δυνάμεις.
Δεύτερο, θέλαμε να δείξουμε ότι ο άλλος δρόμος υπάρχει και εν πάση περιπτώσει και αν δεν υπήρχε θα πρέπει να τον ανακαλύψουμε, διότι οι υφιστάμενοι δρόμοι οδηγούν σε αδιέξοδα κοινωνικά και οικονομικά.
Και θέλουμε να πετύχουμε και το εξής: Κατά πόσον εμείς μια δύναμη αριστερή, που προφανώς οραματιζόμαστε μια άλλη κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό, που οραματιζόμαστε μια σοσιαλιστική κοινωνία και μάλιστα με ένα σοσιαλισμό, ο οποίος θα αφομοιώνει, θα ενσωματώνει την κριτική του παρελθόντος του κλπ., μπορούμε αυτό το όραμά μας, να αρχίσουμε από σήμερα, μέσα από τα συγκεκριμένα προβλήματα, μέσα από τις αξίες που διέπουν τις προτάσεις μας, να το κάνουμε υπόθεση καθημερινή.
Και αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα και προς αυτή την κατεύθυνση κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας.
Ο τρίτος στόχος που είχαμε και έχουμε είναι ό,τι είπαμε προεκλογικά να είναι η βάση, ο άξονας πάνω στον οποίο θα στηριχθεί η αντιπολίτευσή μας μετά τις εκλογές και μέσα στη Βουλή αλλά και έξω απʼ αυτήν. Αυτά δηλαδή που είπαμε προεκλογικά, εμείς δε χρησιμοποιούμε τον όρο δεσμεύσεις, είναι αυτονόητα, αυτά θα λέμε και μετά τις εκλογές. Από τις θέσεις αυτές που παρουσιάσαμε θα κάνουμε τον αγώνα μας.
Και είμαι βέβαιος ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και γενικά η νέα Βουλή θα βρει τα αποτυπώματα της ως τώρα δράσης μας. Θα βρει δηλαδή μια πρόταση νόμου που εμείς καταθέσαμε από το '99 για τη δημιουργία ενός ειδικού καθεστώτος προστασίας των μακροχρόνια ανέργων. Θα βρει αυτή την πρόταση, που ενδεχομένως θέλει μια ανανέωση, μια επεξεργασία κλπ. Θα βρει την πρότασή μας για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Και αυτή δεν έγινε δεκτή, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Και αυτή η πρόταση ενδεχομένως θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, να διευρυνθεί, να γίνει ίσως και πιο ριζοσπαστική αλλά θα είναι εκεί.
Θα βρει μια σειρά προτάσεων που καταθέσαμε για να υπάρξει επιτέλους αναβάθμιση του Κοινοβουλίου. Και πριν πάμε να ζητήσουμε ξένους ειδικούς επιστήμονες, που θα ακούει η όποια κυβέρνηση τη γνώμη τους, να ακούει το ελληνικό Κοινοβούλιο. Εκεί επίσης θα βρει προτάσεις για την δυνατότητα της Βουλής να ελέγχει τον προϋπολογισμό του κράτους. Να μην φτάνουμε να έχουμε αυτή την σκιαμαχία κάθε φορά, πόσο είναι το έλλειμμα, πόσο είναι το χρέος, το ένα κόμμα λέει τον έναν αριθμό, το άλλο λέει τον άλλο αριθμό. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα.
Επίσης να υπάρξει στην Βουλή ένα γραφείο για τον Προϋπολογισμό. Να υπάρχουν όλα τα στοιχεία εκεί και να μπορεί ακριβώς μέσω της Βουλής να ασκείται έλεγχος στην εκτελεστική εξουσία.
Θέλω να πω λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε γεννιέται σήμερα. Έχει ήδη παράξει ένα έργο. Υπάρχει αυτό το έργο αποτυπωμένο στη μνήμη της κοινωνίας, υπάρχει και μέσα στη Βουλή. Και ακριβώς γι αυτό ο ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ και στη νέα Βουλή θα μπορέσει να δώσει μια περαιτέρω ώθηση σε προτάσεις και αιτήματα, να αποτελέσει μια ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης και προστασίας.
1) 17/9: Αθήνα – Προστασία της απασχόλησης – Τέλος στην επισφάλεια – πλήρης και ποιοτική εργασία – Προστασία και στήριξη των ανέργων με ομιλητές: Αλέξης Τσίπρας, Αλέκος Καλύβης, Αντώνης Νταβανέλος. Επεξήγηση της θέσης ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση είναι αδιανόητη χωρίς νέες θέσεις εργασίας, προστασία των ανέργων και κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
2) 18/9: Αθήνα – Στρατιωτικές δαπάνες και η άμυνα με ομιλητές: Γιάννης Μπανιάς, Νίκος Χουντής, Θόδωρος Παρασκευόπουλος. Προτάσεις για μια εξωτερική πολιτική που θα οδηγεί στη μείωση των στρατιωτικών δαπανών (ώστε να ενισχυθεί η κοινωνική πολιτική) και την αποδέσμευση της χώρα μας από τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Κανένας έλληνας στρατιώτης εκτός συνόρων.
3) 19/9: Αθήνα – Οικολογική κρίση της χώρας με ομιλητές: Αλέξης Τσίπρας, Ελένη Πορτάλιου, Χάρης Κωνσταντάτος. Προτάσεις για τον συνολικό οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας και της κοινωνίας με έμφαση στην ενέργεια, το αστικό περιβάλλον και την προστασία δασών, ακτών και θαλασσών. Επισήμανση της ανάγκης για συγκρούσεις με μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
4) 22/9: Αθήνα – Ένα ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα υγείας–πρόνοιας με ομιλητές: Αλέξης Τσίπρας, Αλέξης Μπένος, Γιάννης Μπασκόζος. Προτάσεις για την αναμόρφωση του συστήματος υγείας με βάση την αρχή ότι η υγεία δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εμπορευματοποίησης ούτε να υπόκειται στη δικαιοδοσία του κέρδους, αλλά αντιθέτως αποτελεί αναφαίρετο κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, που οφείλει να βρίσκεται έξω από τις διαδικασίες της αγοράς.
5) 23/9: Αθήνα – Στοπ στις ιδιωτικοποιήσεις – Ένα νέο μοντέλο δημόσιου τομέα με ομιλητές: Γιάννης Θεωνάς, Αλέκος Καλύβης, Μαρία Φραγκιαδάκη. Προτάσεις για να ανακτηθεί η εκποιημένη δημόσια περιουσία και για ένα νέο μοντέλο δημόσιας επιχείρησης με κοινωνικό έλεγχο και σε τομείς που σχετίζονται με δημόσια αγαθά.
6) 24/9: Αθήνα – Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση με ομιλητές: Αλέκος Καλύβης, Δέσποινα Σπανού, Μάκης Μπαλαούρας. Προτάσεις για ένα αναβαθμισμένο και κοινωνικά αποτελεσματικό δημόσιο σύστημα ασφάλισης. Συντάξεις που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες, σταδιακή επιστροφή των καταληστευθέντων αποθεματικών των ταμείων, πάταξη της εισφοροδιαφυγής, βιβλιάριο υγείας για όλους, κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
7) 24/9: Καρδίτσα – Προστασία Αγροτών και ανασυγκρότηση της υπαίθρου με ομιλητές: Αλέξης Τσίπρας, Ειρήνη Κατσινοπούλου, Νίκος Παπαδόπουλος, Βάιος Αναγνωστόπουλος. Προτάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση της γεωργίας, βελτίωση των υποδομών της αγροτικής οικονομίας και της ποιότητας των αγροτικών προϊόντων, ενίσχυση της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας.
8) 25/9: Γιάννενα – Ολοκληρωμένη πολιτική για τις μικρές επιχειρήσεις και την Αυτοαπασχόληση με ομιλητές: Αλέξης Τσίπρας, Χάρης Παναγιωτόπουλος, Χρήστος Κατσούλας. Προτάσεις για ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων μέσω ευνοϊκού δανεισμού από δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού, αντικατάσταση της «ΤΕΙΡΑΣΙΑΣ Α.Ε.» από δημόσια υπηρεσία που θα λειτουργεί με κοινωνικά κριτήρια, στήριξη του ΟΑΕΕ και περιορισμός των εμπορικών κέντρων και πολυκαταστημάτων.
9) 26/9: Πάτρα – Μετανάστες – Πρόσφυγες και Οικονομία με ομιλητές: Θανάσης Κούρκουλας, Νάντια Κουλουμπή, Λία Φράγκου. Προτάσεις για νομιμοποίηση μεταναστών, χορήγηση ασύλου σε πολιτικούς πρόσφυγες, κατάργηση κέντρων κράτησης και αντικατάσταση από ξενώνες φιλοξενίας, απογκετοποίηση των αστικών περιοχών όπου ζουν μετανάστες, διαμόρφωση νέας ευρωπαϊκής πολιτικής.
10) 28/9: Αθήνα – Δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα με ομιλητές: Αλέξης Τσίπρας, Τρύφων Αλεξιάδης, Τάκης Μαστρογιαννόπουλος. Προτάσεις για ελάφρυνση μισθωτών και συνταξιούχων, μείωση των έμμεσων φόρων, καταπολέμηση φοροδιαφυγής, αύξηση αφορολόγητου, πολλά κλιμάκια με χαμηλά αρχικά συντελεστές και θεσμοθετημένη διαδικασία ετήσιας τιμαριθμοποίησης, αύξηση συντελεστών για μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, τεκμήρια διαβίωσης, επανεξέταση φοροαπαλλαγών από μηδενική βάση.
11) 29/9: Καλαμάτα – Τραπεζικό – Χρηματοπιστωτικό Σύστημα με ομιλητές: Παναγιώτης Λαφαζάνης, Θανάσης. Προτάσεις για μια στρατηγική δημόσιου ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας μας με κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια, για την προστασία των δανειοληπτών και για τον πολιτικό έλεγχο της ΕΚΤ.
12) 30/9: Αθήνα – Παιδεία με ομιλητές: Άλκης Ρήγος, Γρηγόρης Καλομοίρης, Χρήστος Κατσούλας. Για ένα ανοιχτό, δημοκρατικό δημόσιο σύστημα παιδείας. Προτάσεις για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση του δημόσιου, δωρεάν και κοινωνικού χαρακτήρα της παιδείας και της έρευνας, για την εργασιακή αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών και για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και των αποκλεισμών στην εκπαίδευση.
13) 1/10: Αθήνα – Δημοκρατικά Δικαιώματα με ομιλητές: Κώστας Αθανασίου, Βασίλης Παπαστεργίου, Δημήτρης Μπελαντής, Απέργης Σπύρος, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Κατερίνα Θεοδωράτου. Προτάσεις για μια κοινωνία ανοιχτή, φιλόξενη, χωρίς διακρίσεις, αλλά με ίσα δικαιώματα και ελευθερίες για όλα τα μέλη της.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS