(από τα πρακτικά της Βουλής)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα συζητάμε τις προγραμματικές δηλώσεις και αν υπήρξε έστω και μια πολιτική δύναμη καθʼ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου που εξήντλησε την παρουσία της, προκειμένου να προσπαθήσει να μιλήσει συγκεκριμένα, καταθέτοντας τις δικές της προγραμματικές δηλώσεις, θέτοντας το επίκεντρο των στόχων της, το πρόγραμμα, τις προγραμματικές θέσεις, καταθέτοντας ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, ήταν ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Μιλήσαμε με συγκεκριμένες προτάσεις θέτοντας στο επίκεντρο της οπτικής μας την κοινωνική και οικονομική κρίση όπως τη βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι πολίτες, η κοινωνία, μιλώντας όπως είχαμε πει για λογαριασμό της ξεχασμένης κοινωνίας.
Θέσαμε στο επίκεντρο της οπτική μας την οικονομική κρίση ως μια κρίση πρωτίστως της απασχόλησης, των εργασιακών σχέσεων, του εισοδήματος, της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων, του κοινωνικού κράτους, του περιβάλλοντος.
Πρόκειται για μια βαθιά τριπλή δομική καπιταλιστική κρίση, οικονομική, κοινωνική, οικολογική. Με τις προτάσεις μας προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση όχι μονάχα ως απειλή για την κοινωνία, αλλά και ως ευκαιρία, ως δυνατότητα για ένα νέο προσανατολισμό για την κοινωνία και την οικονομία, για μια νέα ιεράρχηση των προβλημάτων με βάση τις ανάγκες των πολλών και όχι της ιδιοτέλεια των λίγων, για μια νέα κατεύθυνση της πολιτικής.
Γιʼ αυτό και μιλήσαμε για την άμεση ανάγκη να υψώσουμε μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης απέναντι στην κρίση με συγκεκριμένες παρεμβάσεις, για την προστασία από τις απολύσεις και την εργασιακή ανασφάλεια, για την ανάκαμψη της απασχόλησης με στοχευμένες νέες θέσεις εργασίας, με στήριξη του εισοδήματος για την τόνωση της ενεργούς ζήτησης της οικονομίας, για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και την αναδιανομή του πλούτου, για το δημόσιο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, για τον αναγκαίο εκδημοκρατισμό που θα κατοχυρώνει την ανεξαρτησία της πολιτικής από τα οικονομικά συμφέροντα, για το συνολικό οικολογικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας.
Οι δικές μας προγραμματικές δηλώσεις είχαν και έχουν σαν στόχο να φέρουν στο προσκήνιο όλους εκείνους που δεν έχουν φωνή και δεν έχουν δύναμη, όλους όσους συνήθως τα κόμματα εξουσίας ξεχνάνε την επομένη των εκλογών. Και αναφέρομαι στους μακροχρόνια άνεργους, στους εργαζόμενους με stage, στους εργαζόμενους με «μπλοκάκι», στους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, αλλά και στους εκατοντάδες χιλιάδες επισφαλώς εργαζόμενους, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων. Εξ ονόματος όλων αυτών των ξεχασμένων κοινωνικών ομάδων θα προσπαθήσουμε να ασκήσουμε και κριτική στις χθεσινές κυβερνητικές εξαγγελίες. Γιατί, αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι, η ξεχασμένη κοινωνία για μας δεν είναι μία επικοινωνιακού χαρακτήρα προεκλογική εφεύρεση. Η ξεχασμένη κοινωνία είναι παντού γύρω μας, είναι παρούσα, είτε στην προεκλογική περίοδο, είτε μετά από τις εκλογές.
Μόλις τις τελευταίες είκοσι μέρες, από την ημέρα που συζητάγαμε σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο ως σήμερα, χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται «στον αέρα», περίπου δυόμισι χιλιάδες εργαζόμενοι: εργαζόμενοι στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες που «βάρεσαν κανόνι», στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά που οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχαν δώσει έναντι πινακίου φακής στους Γερμανούς που σήμερα μας απειλούν. Χιλιάδες θέσεις εργασίας «στον αέρα»! Είναι παντού γύρω μας η ξεχασμένη κοινωνία και -το κυριότερο- σε πείσμα των καιρών διεκδικεί. Διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον με αξιοπρέπεια.
Μόλις χθες συναντηθήκαμε με το σωματείο των εργαζομένων της WIND, της εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, που όπως και η ανταγωνιστική της, η VODAFONE, έχουν στήσει ένα καθεστώς συνδικαλιστικής τρομοκρατίας και εργασιακής ανασφάλειας για χιλιάδες νέους επιστήμονες εργαζόμενους και εκμεταλλευόμενες προηγούμενους νόμους των δικών σας κυβερνήσεων για την αύξηση του ορίου αναιτιολόγητων απολύσεων έχουν απολύσει μόνο τη χρονιά που διανύουμε πάνω από εκατό εργαζόμενους. Κι όμως αυτά τα νέα παιδιά -οι περισσότεροι απʼ αυτούς συνάδελφοί μου επιστήμονες, απόφοιτοι πολυτεχνικών σχολών- παρά τις απειλές και το φόβο της απόλυσης, μόλις την προηγούμενη βδομάδα προχωρήσανε σε μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση εκεί όπου ο συνδικαλισμός δεν μπορούσε καν να ειπωθεί ως λέξη -μια συγκλονιστική επιτυχία αυτής της απεργίας!- διεκδικώντας συλλογική σύμβαση και να ανακληθούν οι απολύσεις συνδικαλιστών.
Η ξεχασμένη κοινωνία, λοιπόν, είναι εδώ και διεκδικεί και δεν το βάζει κάτω. Το θέμα είναι για πόσο όσοι κυβερνούν θα προωθούν τις εκκλήσεις της για σταθερή εργασία, για συλλογικές συμβάσεις, για αξιοπρεπείς μισθούς.
Ακούσαμε χθες με προσοχή τις Προγραμματικές Δηλώσεις που παρουσίασε ο κύριος Πρωθυπουργός και ειλικρινά δεν καταφέραμε να ξεχωρίσουμε αν ακούμε μία ακόμα προεκλογική ομιλία ή αν έχουμε περάσει στη νέα μετεκλογική περίοδο. Μια κυβέρνηση όμως θα κριθεί, όπως γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα κύριοι συνάδελφοι, όχι από τις εξαγγελίες αλλά από το έργο, το κυβερνητικό έργο που θα παρουσιάσει κατά τη θητεία της. Και εμείς, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, θα είμαστε εδώ, για να ελέγχουμε το κυβερνητικό έργο από θέση αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης.
Κύριε Πρωθυπουργέ, ήρθατε στην εξουσία καταγγέλλοντας την οικονομική πολιτική που άσκησε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και από την πρώτη κιόλας μέρα μετά τις εκλογές το κλίμα αυτό της καταγγελίας της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η προηγούμενη Κυβέρνηση φαίνεται να αλλάζει. Υπήρξαν αλλεπάλληλες συζητήσεις με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κύριο Προβόπουλο. Ακόμη και διαρροές για συναντίληψη είχαμε, διαρροές γύρω από το υπερβολικό έλλειμμα που βρήκαμε από την προηγούμενη Κυβέρνηση, προβληματισμό για τον εκτροχιασμό των δημόσιων οικονομικών. Όλα αυτά στέλνουν ένα μήνυμα στον κόσμο, το μήνυμα ότι πρέπει να κατεβάσει νωρίς νωρίς κιόλας τις προσδοκίες του, τον πήχη των προσδοκιών του, των προσδοκιών όμως που εσείς δημιουργήσατε προεκλογικά στους πολίτες.
Δείτε, κύριοι συνάδελφοι, σήμερα τους τίτλους μονάχα, τους όμοιους τίτλους των απογευματινών εφημερίδων που μιλούν για κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Άραγε, δεν γνωρίζαμε αυτήν την κατάσταση πριν τις εκλογές;
Το λέω αυτό, κύριε Παπανδρέου, γιατί θέλω να σας θυμίσω τα λόγια που εσείς σε τούτη εδώ την Αίθουσα από τη θέση του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είχατε πει το 2004 –όταν είχαμε πάλι κυβερνητική εναλλαγή- στο νέο τότε Πρωθυπουργό, τον κ. Καραμανλή.
Του είχατε πει, λοιπόν –διαβάζω επί λέξει- «σας προειδοποιώ μην έρθετε μετά την απογραφή να μας πείτε, ξέρετε, είναι άδεια τα ταμεία και δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε ή να προχωρήσουμε τις εξαγγελίες που σας είπαμε προεκλογικά, γιατί ούτε οι δικοί σας ψηφοφόροι δεν θα σας πιστέψουν».
Αυτό είχατε πει στον κ. Καραμανλή και είχατε δίκιο που του το είχατε πει. Αυτά λέγατε τότε. Και τώρα είστε εσείς που με την ίδια μέθοδο, αλλά με ένα διαφορετικό όρο, επιχειρείτε την ίδια αναδίπλωση που έκανε τότε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η Νέα Δημοκρατία είχε μιλήσει τότε για απογραφή. Εσείς μιλάτε για καταγραφή. Οι πολίτες, όμως, οι νέοι άνθρωποι, όλοι αυτοί που πιέζονται ασφυκτικά από τις σημερινές οικονομικές συνθήκες σας ψήφισαν όχι για να κάνετε καταγραφή, αλλά για να αλλάξετε την εφαρμοζόμενη πολιτική, όχι για να συνεχίσετε την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, μια πολιτική που δημιούργησε σοβαρότατα κοινωνικά αδιέξοδα και την οποία η Νέα Δημοκρατία πλήρωσε με τρόπο οδυνηρό.
Έρχομαι τώρα στο πρώτο κρούσμα υπαναχώρησης από όσα λέγατε προεκλογικά και το οποίο ειλικρινά δεν το περιμέναμε τόσο γρήγορα. Βρεθήκαμε και την Παρασκευή πριν τις εκλογές, αλλά και προχθές με Βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στο Λιμάνι του Πειραιά, εκεί που παλαιότερα όταν η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπέγραφε και ξεπουλούσε ένα από τα νευραλγικότερα σημεία για την ανάπτυξη αλλά και την ασφάλεια της χώρας, τις πύλες εισόδου και εξόδου, ήταν μαζί μας και πολλά από τα στελέχη που σήμερα κάθονται στα υπουργικά έδρανα.
Δεν σας άκουσα χθες να πείτε καμία κουβέντα γιʼ αυτό το θέμα. Δεν σας άκουσα στις προγραμματικές σας δηλώσεις να μιλήσετε για το κρίσιμο θέμα των ημερών, την παραχώρηση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στο Λιμάνι του Πειραιά στην κινέζικη πολυεθνική COSCO.
Εκπλήσσομαι βεβαίως σήμερα όταν ακούω ότι ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ εκτός από οπαδός του Ανδρέα Παπανδρέου είναι και κινεζόφιλος. Εμείς δεν είμαστε ούτε κινεζόφιλοι ούτε αμερικανόφιλοι, αλλά διεκδικούμε ο δημόσιος πλούτος της χώρας να παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο. Τα νευραλγικής σημασίας σημεία εισόδου και εξόδου της χώρας, τα λιμάνια μας, το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου να μένει υπό δημόσιο έλεγχο.
Είχατε πει ως Κυβέρνηση ότι προτίθεστε να επαναδιαπραγματευτείτε τη σύμβαση παραχώρησης, την οποία πολύ ορθά τότε είχατε καταγγείλει σε υψηλότατους τόνους και για το τίμημα και για τους όρους εκμετάλλευσης και βεβαίως για το εργασιακό καθεστώς στο λιμάνι.
Την ίδια ώρα, τώρα, ακούμε από ανώνυμους κυβερνητικούς κύκλους –όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις- να τροφοδοτούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με την κατηγορηματική θέση ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι αδύνατη. Τότε γιατί τη διακηρύξατε προεκλογικά, αφού είναι αδύνατη;
Στις προγραμματικές σας δηλώσεις δεν είπατε παρά μονάχα ότι θα διεκδικήσετε εκ νέου την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών. Δηλαδή οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες με μεγάλα λιμάνια, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, που δεν αποφασίζουν να ξεπουλήσουν, παραδείγματος χάρη, το λιμάνι της Μασσαλίας ή το λιμάνι του Αμβούργου στους Κινέζους, τι κάνουν; Δεν διεκδικούν την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών; Μόνο εμείς πρέπει να ξεπουλάμε τον εθνικό μας πλούτο, για να διεκδικούμε την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών;
Και εδώ, κύριε Πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς όταν λέτε, όταν λέγατε, ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και θα έχετε μαζί σας την πλειοψηφία των πολιτών και της κοινωνίας να το υποστηρίζει και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε!
Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία! Θα αποδείξετε ότι το εννοείτε ή θα ακολουθήσετε την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζετε φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβετε δεξιά;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι γνωρίζουμε ότι ζούμε σήμερα στη δίνη μιας βαθύτατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και οφείλω να πω ότι ο τρόπος με τον οποίο περιγράφηκε αυτή η κατάσταση μέσα από τις προγραμματικές δηλώσεις δεν μας ικανοποίησε.
Ποια είναι η πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε ως χώρα –και το γνωρίζετε εσείς καλύτερα από εμάς- ισχυρότατες πιέσεις για μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζόμενων, εις βάρος της κοινωνίας, εις βάρος των φτωχότερων στρωμάτων. Τι μας λένε; Ξοδεύετε υπερβολικά για συντάξεις, ξοδεύετε υπερβολικά για υγεία, παιδεία, κοινωνικό κράτος, άρα ξηλώστε το ασφαλιστικό, πουλήστε τον δημόσιο τομέα, ξηλώστε τα εργασιακά δικαιώματα και φτιάξτε παντού επισφαλείς θέσεις απασχόλησης και κόψτε τις δημόσιες δαπάνες. Αυτή είναι η πίεση που δεχόμαστε απʼ αυτό που εσείς ονομάζετε «διεθνείς αγορές» και το ξέρετε καλύτερα από εμάς.
Το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα σήμερα για όσους μας παρακολουθούν είναι: Θα ενδώσετε, κύριε Πρωθυπουργέ, σε αυτές τις πιέσεις; Χθες δεν ακούσαμε μια συγκεκριμένη κουβέντα και σας ρωτώ ευθέως: Με ποια γραμμή θα πάει τη Δευτέρα ο κ. Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες; Είναι δείγμα νέας αντίληψης αυτή να μην ξέρει η Βουλή τι ακριβώς πάει να διαπραγματευτεί η Κυβέρνηση;
Το θεωρούμε αυτονόητο ότι πριν καταθέσετε Πρόγραμμα Σταθερότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το Κοινοβούλιο θα πρέπει την ευκαιρία να το δει, να το συζητήσει και να αποφασίσει. Εξάλλου φαντάζομαι ότι στη βάση αυτού που θα διαπραγματευτείτε θα συνταχθεί και ο Προϋπολογισμός που θα κληθεί το Σώμα να εγκρίνει σε λίγες μέρες από σήμερα.
Μιλήσατε όμως, χθες για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις που θα καλύπτουν τον πληθωρισμό. Αυτό ξέρετε καλύτερα από μένα ότι σημαίνει ότι πάνε περίπατο οι υποσχέσεις για αναδιανομή του πλούτου. Αν οι μισθοί δεν αυξηθούν πάνω από τη παραγωγικότητα το μερίδιό τους στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν δεν αυξάνεται. Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι πρωτοετείς φοιτητές Οικονομικών.
Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να κάνετε πως δεν το καταλαβαίνετε. Πείτε, λοιπόν, ανοιχτά: Τι αυξήσεις θα δώσετε, σε τι ύψος; Αν θέλετε να στηρίξετε τα χαμηλά εισοδήματα, πείτε στον ελληνικό λαό: Υπάρχει πρόγραμμα για σύγκλιση μισθών και συντάξεων με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των δεκαπέντε, γιατί η παραγωγικότητα έχει ήδη συγκλίνει; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να συγκλίνουν και οι μισθοί;
Όταν λέμε για δίκαιη κοινωνία, οφείλουμε να εξηγούμε πώς ακριβώς την εννοούμε.
Γιʼ αυτό εμείς θα θέσουμε από την αρχή μερικά βασικά ερωτήματα.
Ερώτημα πρώτο. Θα προστατεύσετε τις θέσεις εργασίας; Πολλές επιχειρήσεις με πρόσχημα την κρίση και με εκβιασμό την απόλυση μετατρέπουν συμβάσεις αορίστου χρόνου σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Είπατε χθες ότι θα ενισχύσετε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας. Το περιμένουμε. Αλλά αυτό για να γίνει απαιτούνται προσλήψεις, απαιτείται να αναβαθμιστούν οι αρμοδιότητές τους.
Ερώτημα δεύτερον. Πολιτική για την ανεργία. Μιλήσατε για αύξηση του επιδόματος. Ξέρετε όμως, αλήθεια ποιοι και εν τέλει πόσοι δικαιούνται και λαμβάνουν σήμερα το επίδομα ανεργίας; Υπάρχουν μακροχρόνια άνεργοι, άνθρωποι μεγάλης ηλικίας 45 έως 60 ετών για τους οποίους είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Ξέρετε πόσοι απʼ αυτούς παίρνουν σήμερα κάτι από αυτό το επίδομα του ΟΑΕΔ; Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ περίπου οκτακόσιοι μακροχρόνιοι άνεργοι ηλικίας 45 έως 60 ετών παίρνουν αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Πιστεύετε ειλικρινά ότι είναι μόνο οκτακόσιοι αυτοί οι άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα τη στιγμή που οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη και ειδικά στην επαρχία; Υποθέτω πως όχι. Αυτή, λοιπόν, είναι η ξεχασμένη κοινωνία και αυτή είναι μία ξεχασμένη κοινωνική κατηγορία των μακροχρόνια ανέργων που ολοένα και διευρύνεται και δυστυχώς, έλειπε χθες από τις προγραμματικές προτάσεις.
Και ένα τρίτο ερώτημα. Τράπεζες. Είπατε πολύ λίγα για το θέμα αυτό. Θα τις ενοχλήσετε καθόλου ή θα τις αφήσετε να κερδοσκοπούν ασύστολα; Από την πλευρά μας μιλήσαμε εδώ και καιρό για την ανάγκη μιας δημόσιας παρέμβασης στο τραπεζικό σύστημα με εργαλείο τις δημόσιες τράπεζες. Έτσι σπάνε τα καρτέλ και έτσι μπορούμε να διασφαλίσουμε έστω και ελάχιστα το δημόσιο συμφέρον.
Όμως, για να γίνει αυτό, απαιτείται οι δημόσιες τράπεζες, η Εθνική, η Αγροτική, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, να αναπροσανατολιστούν με γνώμονα τον κοινωνικό τους ρόλο και όχι την κερδοσκοπία. Και εδώ απαιτείται πολιτική βούληση και τίποτα παραπάνω.
Γιʼ αυτό το θέμα μιλήσατε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Νομίζω, όμως, ότι η χθεσινή σας ομιλία ήταν ακόμα πιο πίσω, κύριε Πρωθυπουργέ και από την ομιλία σας στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λέει ότι η έξοδος από την κρίση δε μπορεί να γίνει ούτε με ευχές ούτε με ασαφείς διατυπώσεις. Από την πλευρά μας, ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, θα επιμένουμε σʼ αυτό, αλλιώς η έξοδος από την κρίση θα συμβαδίζει με δυσθεώρητη ανεργία, με αυτό που οι οικονομολόγοι σε διεθνές επίπεδο έχουν αρχίσει να ονομάζουν «άνεργη ανάκαμψη». Τι είδους έξοδος από την κρίση θα είναι αυτή, αν ο κόσμος δεν έχει δουλειά;
Και όταν εμείς λέμε δουλειά, δεν εννοούμε τα stage, ούτε την ανασφάλιστη εργασία, ούτε τις συμβάσεις έργου, ούτε τα μπλοκάκια, ούτε την ενοικιαζόμενη εργασία. Όταν εμείς λέμε δουλειά, εννοούμε μόνιμη και σταθερή εργασία.
Δεν ακούσαμε, όμως, τίποτα και για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Οι νόμοι που διέλυσαν το προηγούμενο διάστημα την αγορά εργασίας και που πολύ εύστοχα και εσείς ονομάσατε «εργασιακό μεσαίωνα», ήταν νόμοι και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας. Το ερώτημα είναι: Θα τους καταργήσετε αυτούς τους νόμους;
Όμως, ακόμα και αν -επιτρέψτε μου την έκφραση- διακατέχεστε από μια αντίληψη που λέει: «Δε θα καταργήσουμε τους δικούς μας παλιούς νόμους, αλλά τους νόμους της Νέας Δημοκρατίας», πείτε μας πόσους και ποιους από αυτούς τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους που καταψηφίσατε το προηγούμενο διάστημα, που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία, σκοπεύετε, είστε διατεθειμένοι να καταργήσετε. Θα καταργήσετε τα stage;
Χθες σας ακούσαμε να λέτε ότι είναι μία ταπεινωτική λειτουργία και υποσχεθήκατε να τα καταργήσετε στο δημόσιο. Γιατί μόνο στο δημόσιο; Ό,τι είναι ταπεινωτικό για το δημόσιο τομέα δεν είναι ταπεινωτικό για τον ιδιωτικό; Ορίστε, λοιπόν, η ευκαιρία: Καταργήστε τελείως αυτό το θεσμό που οδηγεί χιλιάδες νέους ανθρώπους σε κατάσταση ομηρίας. Καταργήστε την ενοικίαση και τις υπεργολαβίες στο δημόσιο. Καταργήστε όλες τις σχέσεις εργασίας που υποκρύπτουν μισθωτή σχέση εργασίας, αλλά χωρίς τα ανάλογα δικαιώματα. Αυτό σημαίνει έμπρακτη στήριξη της εργασίας.
Υπάρχει, βέβαια και το τεράστιο θέμα του κοινωνικού κράτους, της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους. Υπάρχουν χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια. Θα τις καλύψουμε; Δε ζητάμε μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο. Ζητάμε να λειτουργήσει το δημόσιο όσο αντικειμενικά χρειάζεται προκειμένου να δουλέψει σωστά.
Με τρεις χιλιάδες προσλήψεις το χρόνο που υποσχεθήκατε χθες, κύριε Παπανδρέου, χρειάζονται σχεδόν είκοσι χρόνια για να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία.
Και θα θέσω εδώ ένα ακόμα ερώτημα: Όταν μιλάτε για χρηματοδότηση της παιδείας με στόχο το 5% του Α.Ε.Π. -πόσες φορές το ακούσαμε αυτό και το 2004 στόχος το 5% του Α.Ε.Π., τελείωσε η κυβέρνηση το 2007, ξανά στόχος το 5% του Α.Ε.Π., τώρα πάλι στόχος το 5% του Α.Ε.Π. για την παιδεία- άραγε αναφέρεστε μονάχα στη δημόσια παιδεία ή συμπεριλαμβάνετε και όλα τα μαγαζάκια που, κατά παράβαση του Συντάγματος, διεκδικούν καθεστώς ιδιωτικού πανεπιστημίου; Θα θέλαμε μία απάντηση σʼ αυτά.
Έχουμε ξεκαθαρίσει -και η πανεπιστημιακή κοινότητα επίσης- ότι η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων -ημικρατικών, όπως εσείς επιθυμείτε να τα λέτε- μέσα από διάφορα παραθυράκια που ανοίγουν σκόπιμα θα υποβαθμίσει τραγικά τη δημόσια εκπαίδευση.
Θα ήθελα να σεβαστώ το χρόνο. Θα ήθελα να πω δυο λόγια για το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας που μας έχει δέσει από το λαιμό και που προεκλογικά μιλούσατε για την ανάγκη χαλάρωσής του. Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ξεφύγει από τις νόρμες του και υπερασπίζονται τη θέση τους μπροστά στην οικονομική κρίση.
Λέτε ότι θα πάτε να διαπραγματευτείτε με τον Επίτροπο Αλμούνια. Ξέρουμε από τώρα τι θα σας πει. Ξέρουμε τι θα σας ζητήσει. Θα σας ζητήσει να ξηλώσετε το ασφαλιστικό, την αγορά εργασίας και το κοινωνικό κράτος. Θα σας ζητήσει να πουλήσετε ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο. Τι θα κάνετε τότε;
Εμείς, λοιπόν, θα σας προτείνουμε, πριν πάτε να διαπραγματευτείτε με τον κ. Αλμούνια, να κάνετε κάτι άλλο, να διαπραγματευτείτε με όλες τις χώρες που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας ως ένα βραχνά που κρατάει τις οικονομίες τους βυθισμένες μέσα στην κρίση και να δημιουργήσετε ένα μέτωπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θα αμφισβητεί αυτό το παρωχημένο, αναποτελεσματικό και αντικοινωνικό εργαλείο. Αυτή είναι η θέση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αυτή είναι η θέση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να πω και δύο λόγια για το μεγάλο θέμα του περιβάλλοντος. Και στις προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά και χθες, χρησιμοποιήσατε ευρύτατα τον όρο «πράσινη ανάπτυξη».
Η δική μας θέση είναι ότι το περιβάλλον δεν μπορεί να προστατευθεί μόνο προσελκύοντας ιδιωτικές επενδύσεις, ούτε περιμένοντας την ανάκαμψη. Χρειάζεται άμεσα προστασία. Υπάρχουν ανοικτά μέτωπα, στα οποία η τοποθέτησή σας υπήρξε το λιγότερο αμφίσημη.
Χαιρετίζουμε βέβαια τη δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος. Ήταν ένα ώριμο αίτημα το οποίο έγινε πράξη. Τώρα, όμως, θα πρέπει να πάρετε και εσείς ξεκάθαρη θέση, χωρίς αμφισημίες, σε μια σειρά από περιπτώσεις όπου όλο το προηγούμενο διάστημα αισθανόμασταν απελπιστικά μόνοι στο Κοινοβούλιο. Ευτυχώς όχι στους αγώνες, γιατί εκεί είχαμε μαζί μας τους ενεργούς πολίτες.
Αναφέρομαι στο θέμα του Ελαιώνα, στο θέμα της εκτροπής του Αχελώου, στο θέμα της νέας περιφερειακής του Υμηττού και είδα με ενδιαφέρον την επίσκεψή σας με τον πολεοδόμο Αθεμπίγιο στο Φάληρο και στο Γαλάτσι. Μιας και βρεθήκατε εκεί, όμως, θα μπορούσατε να πεταχτείτε και μέχρι το Ελληνικό και να δείξετε του κ. Αθεμπίγιο την αθλιότητα του παράνομου αποκλεισμού του θαλάσσιου μετώπου από ιδιωτικά συμφέροντα και από νονούς της νύχτας, όχι μόνο στο Ελληνικό, αλλά σε όλους τους παραλιακούς δήμους. Ή αφού πήγατε στο Γαλάτσι, να πηγαίνατε και μέχρι το Palais που θέλουν να το κάνουν Mall. Αλήθεια, πόσα Mall ακόμη χρειαζόμαστε στον αστικό ιστό;
Σε αυτά τα θέματα θα κριθούν οι διακηρύξεις σας για την περιβαλλοντική σας ευαισθησία, όπως επίσης και στο θέμα των νόμων που έχουν ψηφιστεί στο παρελθόν, όπως ο ν. 3218/2003 που έχει ανοίξει το δρόμο για τεράστιας κλίμακας αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων, ανοίγοντας το δρόμο σε οικοπεδοφάγους.
Κύριε Πρωθυπουργέ, ανοίξατε, όμως, με δική σας πρωτοβουλία –και ορθά κάνατε- τα θέματα διαφάνειας, αξιοκρατίας, θεσμικής λειτουργίας του κράτους για το ξεπέρασμα της πολιτικής κρίσης, της κρίσης του πολιτικού μας συστήματος.
Όπως γνωρίζετε, σε αυτά τα θέματα έχουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια προγραμματικές θέσεις και φωνάζουμε και διεκδικούμε και από αύριο το πρωί είμαστε στη διάθεσή σας να τις καταθέσουμε. Και ειλικρινά περιμένουμε αποφασιστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
Ενώ, όμως, ορθά εντοπίσατε αυτή την κρίση, θαρρώ πως επιχειρείτε να δώσετε λύσεις τεχνοκρατικής διαχείρισης σε μια κρίση που έχει βαθιά πολιτικά αίτια. Η κρίση αναξιοπιστίας, η αναξιοκρατία στις κρατικές δομές, το κομματικό και ρουσφετολογικό κράτος δεν θα θεραπευθεί εάν η Κυβέρνησή σας λειτουργήσει ως μη κυβερνητική οργάνωση, αλλά αν είστε αποφασισμένοι για μεγάλες πολιτικές τομές στους θεσμούς και στην κρατική μηχανή.
Καταλαβαίνω απόλυτα ότι προσπαθείτε με διάφορες μεθόδους να παρακάμψετε ακόμη και το ίδιο σας το Κόμμα, αλλά το πρόβλημα δεν είναι οι θέσεις Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων, που στο κάτω-κάτω είναι και θέσεις πολιτικής εμπιστοσύνης. Εάν δηλαδή για τη θέση ενός Ειδικού Γραμματέα στο Υπουργείο Εξωτερικών πληροί όλες τις προϋποθέσεις ένα στέλεχος του ΛΑΟΣ θα το επιλέξετε για να διαχειριστεί τις ελληνοτουρκικές θέσεις; Ελπίζω πως δεν θα το κάνετε.
Το ζήτημα είναι τι θα γίνει με όλους εκείνους τους κομματικούς στρατούς που στελεχώνουν όλες τις διευθυντικές θέσεις στις δημόσιες υπηρεσίες, τα χιλιάδες στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που εναλλάσσονται διαδοχικά, όταν έχουμε κυβερνητική εναλλαγή, στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στα τελωνεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις υπηρεσίες δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στα διοικητικά συμβούλια των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, παντού στην κρατική μηχανή. Αυτό ζητάει ο κόσμος να αλλάξει και ας παίρνετε όποιους εσείς θέλετε για Γενικούς Γραμματείς στα Υπουργεία.
Και έρχομαι σε ορισμένα συγκεκριμένα, προσπαθώντας να είμαι σύντομος. Στην προηγούμενη κυβερνητική αλλαγή το 2004, κεντρικό ζήτημα σε αυτή την Αίθουσα ήταν η συζήτηση για τη διαπλοκή και η συζήτηση για τη σχέση εργολάβων του δημοσίου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Τι απέγινε όλη αυτή η συζήτηση; Τι απέγιναν οι λεγόμενοι «νταβατζήδες»; Δεν υπάρχει πια θέμα οικονομικής διαπλοκής με την πολιτική εξουσία; Τι γίνεται με τις περίφημες αδειοδοτήσεις Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης; Πόσα χρόνια θα μένουν κλειδωμένες στα συρτάρια; Θα μπει μία τάξη; Θα υπάρξουν κανόνες; Τι θα γίνει με την ΕΡΤ; Θα συνεχίσει να έχει εξαρτήσεις; Τι θα γίνει με το νόμο περί ευθύνης Υπουργών; Η παραγραφή των σκανδάλων που έγινε με το κλείσιμο της Βουλής πριν από τις Ευρωεκλογές κατέστη δυνατή μʼ ένα νόμο που ήταν δικός σας. Θα τον καταργήσετε; Κάντε το και δεν θα διστάσουμε να συμφωνήσουμε. Υπάρχουν και μερικά ακόμα ερωτήματα.
Δεν ακούσαμε τίποτα στις Προγραμματικές Δηλώσεις, κύριε Πρωθυπουργέ, για το θέμα διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ένα ώριμο θέμα και τώρα είναι η ώρα να γίνουν βήματα μπροστά.
Ήταν θετική η ενέργειά σας να φέρετε στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου το Συνήγορο του Πολίτη. Έθεσε πολύ σοβαρά ζητήματα. Όμως, ο Συνήγορος του Πολίτη δεν είναι μονάχα ένα πρόσωπο. Έχει και ένα έργο πίσω του με ουσιαστικό περιεχόμενο. Έχει τοποθετηθεί για την αντισυνταγματικότητα σειράς νόμων της Νέας Δημοκρατίας.
Το ερώτημα είναι το εξής: Θα τους καταργήσετε αυτούς τους νόμους ή ό,τι έγινε, έγινε;
Ακούσαμε προχθές τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τον κ. Χρυσοχοΐδη, να λέει ότι θα συναντηθεί με το Συνήγορο του Πολίτη για να του εξηγήσει τι αντισυνταγματικό άραγε βλέπει στο νόμο για τις τράπεζες DNA και τις κάμερες στους δημόσιους χώρους.
Δεν χρειάζεται, κύριε Χρυσοχοΐδη. Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει τοποθετηθεί κατηγορηματικά σʼ αυτά τα ζητήματα και έχει δώσει στη δημοσιότητα εξαιρετικά αιτιολογημένες αποφάσεις.
Θα ήθελα να κάνω μία τελευταία παρατήρηση για τον εκλογικό νόμο.
Κύριε Πρωθυπουργέ, λέτε ότι θέλετε να χτυπήσετε το πολιτικό χρήμα. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι δεν θα καταφέρετε να το χτυπήσετε μʼ έναν εκλογικό νόμο έτσι όπως ακούμε να περιγράφετε, γιατί η πείρα –και είναι πρόσφατη αυτή η πείρα- λέει ότι το «μαύρο» χρήμα δεν πάει σε υποψήφιους Βουλευτές, αλλά πάει σε κυβερνήσεις, σε Υπουργούς και σε υποψήφιους Υπουργούς ή πάει στα ταμεία των κομμάτων εξουσίας. Και το «μαύρο» χρήμα ξεκινά από τη Γερμανία που έχει το γερμανικό εκλογικό νόμο.
Επομένως, το πρόβλημα δεν είναι έλλειμμα εκλογικού νόμο. Το σύστημα που επεξεργάζεστε, αν είναι αυτό που μαθαίνουμε, θα έχει άλλα αποτελέσματα. Θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρών αρχηγικών κομμάτων, τα οποία με την προίκα των σαράντα ή πενήντα εδρών, θα μπορούν να σχηματίζουν αρχηγικές κυβερνήσεις.
Και θέλω να επισημάνω ότι πάγια θέση της Αριστεράς και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ότι αναγκαίο βήμα για το συνολικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού μας συστήματος είναι η αλλαγή του εκλογικού συστήματος με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, ώστε να αποτυπώνεται η λαϊκή βούληση χωρίς εκβιασμούς, χωρίς πλαστά διλήμματα, χωρίς εκλογικά «μαγειρέματα».
Τελειώνω εδώ, λέγοντας ότι ευχόμαστε ολόψυχα καλή δουλειά σε όλους. Η δική μας δουλειά, όπως είπα και στην αρχή, είναι να σας ελέγχουμε από τη θέση της αριστερής προγραμματικής Αντιπολίτευσης, μαζί με τους πολίτες, μαζί με τους εργαζόμενους, μαζί με την ξεχασμένη κοινωνία και με μοναδικό κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική αποτελεσματικότητα.
Σας ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS