Μιλώντας σήμερα στον ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο 105,5 (Μπ. Αγρολάμπος), ο βουλευτής Βʼ Αθήνας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πολύ γρήγορα βρίσκεται ενώπιον διλημμάτων και αντιφάσεων που έχει προκαλέσει η ίδια. Από τη μία είναι οι πιέσεις της Κομισιόν- απολύτως προβλέψιμες με βάση τα στοιχεία που ο ίδιος ο κ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε στο ECOFIN. Από την άλλη, είναι οι προεκλογικές της δεσμεύσεις. Αν δεχτεί «το πακέτο» της επιτήρησης που επιβάλλει το δόγμα της Κομισιόν, θα είναι αναγκασμένη να έρθει σε αντίθεση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, με βάση τις οποίες κέρδισε τις εκλογές. Ζούμε αντεστραμμένο, έστω και με διαφορετική ορολογία, το 2004. Τότε, η κυβέρνηση Αλογοσκούφη, μέσω της «απογραφής» εμφάνισε ελλείμματα και χρέη πολύ υψηλότερα από αυτά που ισχυριζόταν ότι παρέδιδε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, το ΠΑΣΟΚ, δεν επιλέγει τη μέθοδο της «απογραφής», αλλά της «ειλικρινούς αποτύπωσης» της κατάστασης, με τη βοήθεια του κ. Προβόπουλου. Ο δε κ. Προβόπουλος, διορισμένος από την προηγούμενη κυβέρνηση, σιωπούσε προεκλογικά όταν ο κ. Παπαθανασίου έλεγε ότι το έλλειμμα είναι στο 6% και ενδεχομένως να πάει στο 8%, και ο ίδιος, αφού διασφάλισε την παραμονή του στη θέση του διοικητή της ΤτΕ με επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μετά τις εκλογές μας δίνει ένα υπερδιπλάσιο έλλειμμα, 12-12,5%, ως πρόβλεψη.
Αυτή η αλλαγή των προβλέψεων επιχειρείται να γίνει «τσουλήθρα», να γίνει όχημα, για την αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά το μίγμα της οικονομικής πολιτικής.
Η μετοχή «Ελλάδα» στην Κομισιόν και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς γενικά, είναι πολύ χαμηλά, όχι μόνο λόγω των κακών δημόσιων οικονομικών, αλλά και λόγω της πολυετούς «δημιουργικής λογιστικής». Το παιχνίδι με τα νούμερα, δηλαδή, έχει κουράσει και έχει εξοργίσει τους πάντες. Αν προσθέσετε σε αυτό και τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία της Κομισιόν, με βάση την οποία και ο Ομπάμα θα εθεωρείτο περίπου κομμουνιστής, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Οι πιέσεις για δεξιόστροφες επιλογές και στο ασφαλιστικό και στα δημοσιονομικά θα είναι πολύ έντονες.
Δεν είναι όμως μονόδρομος το πώς θα συμμαζέψει κανείς τα δημόσια οικονομικά του. Το ποιες δαπάνες θα περιορίσει, το από που θα εισπράξει τα έσοδα, είναι θέμα στο οποίο υπάρχουν πολύ διαφορετικές λύσεις. Πολλές φορές, η θεωρία του «ευρωμονόδρομου», την οποία αναπτύσσει κατά κόρον η κ. Παπαρήγα, είναι άλλοθι των κυβερνήσεων προκειμένου να ευθυγραμμιστούν με νεοφιλελεύθερες λύσεις και να τις προβάλλουν ως τη μοναδική λύση. Ένα παράδειγμα: η έκτακτη εισφορά με φορολογία 10% στα δηλωμένα κέρδη του 2008 για τις 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, μπορεί να αποδώσει περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ποσό υπερδιπλάσιο από αυτό που απέδωσε το πάγωμα μισθών και συντάξεων του κ. Καραμανλή τη χρονιά που πέρασε.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS