Εγώ θα πρότεινα να δούμε ξέχωρα αυτό το φαινόμενο. Να μην το συνδέσουμε κατʼ ανάγκη με τις ημερομηνίες. Νομίζω ότι ανεξάρτητα με το αν είναι μπροστά μας μέρες δύσκολες -δεν αντιλέγω επʼ αυτού- καλό θα κάνουμε όλοι μας να το δούμε ξέχωρα. Διότι είναι ένα ξέχωρο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει όλους μας. Διότι είναι απειλή για τη δημοκρατία και την κοινωνία. Αυτές οι ενέργειες και αυτό που είχαμε προχθές ήταν ένα τυφλό χτύπημα, ένα τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα. Είναι αυτονόητο ότι όλοι το καταδικάζουμε. Εμείς όχι απλώς το καταδικάζουμε, αλλά είμαστε και ιδεολογικά, ηθικά, αξιακά απέναντι σε οποιονδήποτε, με οποιαδήποτε πρόφαση, αφαιρεί ανθρώπινη ζωή ή απειλεί με την αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι όσοι το κάνουν αυτό λένε ότι είναι αντιεξουσιαστές αλλά στην πραγματικότητα είναι φανερά εξουσιαστές διότι δεν υπάρχει πιο εξουσιαστική συμπεριφορά από τη συμπεριφορά του να αφαιρείς μια ανθρώπινη ζωή με τη δύναμη του όπλου. Επιτρέψτε μου να σας πω το εξής. Έχω την αίσθηση ότι είμαστε σε ένα νέο φαινόμενο τρομοκρατίας. Έχει πολύ σημαντικές διαφοροποιήσεις σε ποιοτικό επίπεδο από αυτό που είχαμε γνωρίσει το προηγούμενο διάστημα. Τι θέλω να πω. Θέλω να πω ότι παλαιότερα είχαμε διάφορες τρομοκρατικές ενέργειες από οργανώσεις που, στο όνομα το λαϊκού παράγοντα, αμφισβητούσαν τη δυναμική του και επιχειρούσαν στο όνομα του λαϊκού παράγοντα να παρέμβουν με τα όπλα. Σήμερα φαίνεται αυτές οι ομάδες να μην ενδιαφέρονται καν για το λαϊκό συναίσθημα. Να μην ενδιαφέρονται καν για τη δημιουργία μιας έστω μικρής κοινωνικής συναίνεσης της πράξης τους. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι λειτουργούν στη λογική μια βεντέτας, στη λογική μιας τυφλής επίθεσης σε όποιον φοράει στολή και όχι μόνο. Όταν επιτίθεσαι σε ένα Αστυνομικό Τμήμα τη στιγμή που εκεί μπορεί να βρίσκεται ο καθένας, ο καθένας πολίτης που μπορεί να έχει μια οποιαδήποτε δουλειά συναλλαγή με την Ελληνική Αστυνομία εκείνη την ώρα, διότι δεν ήταν τέσσερις το πρωί, ήταν δέκα η ώρα το βράδυ. Και βρισκόντουσαν και πολίτες μέσα εκείνη την ώρα. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε σε μια νέα ποιοτικά μορφή τρομοκρατίας, που ποιο πολύ συνάγει με το κοινό ποινικό έγκλημα, με την τυφλή και ωμή βία. Κι εδώ είναι και η δυσκολία του να αντιμετωπίσει κανείς αυτά τα φαινόμενα.
Είναι νωρίς για να μιλήσουμε για λάθος χειρισμούς. Εγώ θα έλεγα το εξής. Υπάρχουν θετικά, υπάρχουν και αρνητικά από τους χειρισμούς του κ. ΧρυσοχοΪδη. Ένα θετικό είναι για παράδειγμα ότι ακούσαμε από τον Υπουργό να λέει ότι δεν θα μετατραπούν τα Αστυνομικά Τμήματα σε φρούρια και ότι τα Αστυνομικά Τμήματα θα είναι χώροι εξυπηρέτησης του πολίτη. Κι έτσι πρέπει να γίνει. Εγώ θα προέκτεινα αυτή την αντίληψη και θα έλεγα ότι δεν θα έπρεπε, στο όνομα της προστασίας από τέτοιου είδους επιθέσεις, να μπούμε εμείς σε έναν φαύλο κύκλο που θα έκανε αυτές τις ομάδες να τρίβουν τα χέρια τους. Δηλαδή, να μετατρέψουμε τη δημοκρατία μας σε μια φοβική δημοκρατία, να μετατρέψουμε την κοινωνία μας σε μια φοβική κοινωνία. Διότι όσα μέτρα και αν πάρουμε προληπτικής καταστολής μάλλον θα πλήξουμε τους πολίτες που δεν φταίνε σε τίποτα, θα πλήξουμε αν θέλετε την κοινωνική ευημερία και όχι τις ομάδες αυτές. Άλλωστε, είναι φανερό, ότι τα όποια μέτρα προληπτικής καταστολής πάρθηκαν στην περιοχή των Εξαρχείων όλο το προηγούμενο διάστημα ουδόλως επηρέασαν το να μπορεί κάποιος στην Αγ. Παρασκευή να κάνει ένα τυφλό χτύπημα.
Προφανώς και ήταν μια λεκτική υπερβολή, η οποία όμως είχε άμεσο αποτέλεσμα. Κανείς όταν μιλά είναι απαραίτητο πολλές φορές να χρησιμοποιεί και λεκτικές υπερβολές για να υπερτονίσει ένα γεγονός. Νομίζω ότι εκείνη την ώρα εμείς είχαμε το δίκιο με το μέρος μας και αυτό αποδείχθηκε στις άμεσες κινήσεις του Υπουργού την επόμενη ημέρα. Αν δεν είχαμε το δίκιο με το μέρος μας δεν θα απέπεμπε τον Αρχηγό της Αστυνομίας και δεν θα ζήταγε συγνώμη, όμως εδώ βλέπουμε μια σειρά από αντιφάσεις. Αξίζει τον κόπο να τις επισημάνουμε. Έλεγα, λοιπόν, θετική η αναφορά του Υπουργού ότι δεν θα αλλάξει η πολιτική του Υπουργείου, ώστε τα Αστυνομικά Τμήματα να είναι χώροι υποδοχής των πολιτών και όχι φρούρια. Εγώ, λοιπόν θα έλεγα ότι, να επεκταθεί αυτή η λογική και άρα δεν συμφωνώ με την τοποθέτησή του ότι έχουμε πόλεμο. Η λογική έχουμε πόλεμο είναι μια λογική που δίνει αξία..
Ναι, νομίζω όμως εάν μπούμε στη λογική έχουμε πόλεμο, άρα οχυρωνόμαστε, άρα αλλάζουμε τη συμπεριφορά μας, την καθημερινότητά μας, επιβεβαιώνουμε αυτούς τους ανθρώπους που είμαι βέβαιος ότι είναι μια πολύ- πολύ μικρή μειοψηφία, μετρημένοι, μία δράκα ανθρώπων εν πάση περιπτώσει, που έχει αυτή την παρανοϊκή στρεβλή αντίληψη και νομίζω ότι καμία δημοκρατία για χάρη μιας δράκας παρανοϊκών ανθρώπων πρέπει να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας και συμπεριφοράς της απέναντι στον πολίτη.
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν όπως χρόνια γίνεται με την επέτειο του Πολυτεχνείου και την ημέρα μνήμης του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και τέτοιες ακραίες συμπεριφορές μπορούμε να βρούμε σε όλες τις πλευρές. Εγώ θα έλεγα ότι αυτού είδους ενέργειες, όπως η προχθεσινή τρομοκρατική, ρίχνει νερό στον μύλο των επιχειρημάτων της ακροδεξιάς. Ενδεχομένως να υπάρχουν και ακραίες απόψεις στο ευρύτερο πολιτικό φάσμα και στον λεγόμενο αυτόνομο χώρο, σας είπα τον αντιεξουσιαστικό, σας έλεγα δεν ήταν καθόλου αντιεξουσιαστική η πράξη που είδαμε προχθές. Παρόλʼ αυτά νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα ως πολιτεία αυτές τις δυο σημαντικές ημερομηνίες που έχουμε μπροστά μας. Πρέπει να μιλήσουμε για την ουσία. Η ουσία είναι να δούμε 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και 36 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ποια από τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις των νέων τότε ανθρώπων έχουν δικαιωθεί σήμερα και αν η μεταπολίτευση που είχαμε τα 35 αυτά χρόνια είναι μια μεταπολίτευση που μας ικανοποιεί, να μιλήσουμε για την ουσία των προβλημάτων της νέας γενιάς, με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός και την ημέρα μνήμης, το μνημόσυνο της δολοφονίας του Αλέξανδρου και να δούμε τι από όλα αυτά έχουμε συζητήσει, τις αιτίες που έκαναν τους χιλιάδες νέους ανθρώπους…..
Αυτό σας λέω. Να μην μείνουμε στο γαϊτανάκι της ….
Το θέμα των stage το έχουμε αναδείξει εδώ και πέντε χρόνια με εκατοντάδες παρεμβάσεις στο Κοινοβούλιο, στο Ευρωκοινοβούλιο, παρεμβάσεις στους δημόσιους φορείς που λειτουργούσαν με stage. Η δική μας άποψη είναι ξεκάθαρη. Εμείς λέμε ότι πρόκειται για έναν πελατειακό, ρουσφετολογικό μηχανισμό που πρέπει να καταργηθεί και από τον δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα. Διότι είδαμε προχθές να συναντιέται ο Πρόεδρος του ΣΕΒ με τον Υπουργό Εργασίας και να βγαίνει χαρούμενος έξω από το ασανσέρ. Νομίζω ότι αυτή τη χαρά του δεν μπορεί να την κρύψει όταν μετακυλύετε ένα ολόκληρο σύστημα πελατειακό, ρουσφετολογικό στον ιδιωτικό τομέα και μετακυλύονται και δαπάνες από την Ε.Ε. και έτσι οι εργοδότες να έχουν τη δυνατότητα να έχουν φτηνή τζάμπα εργασία ανθρώπων και μάλιστα ανασφάλιστη. Τώρα σε ότι αφορά το θέμα αυτό καθʼ αυτό που έχει δημιουργηθεί με την απόφαση να ξηλωθούν με μιας τα προγράμματα αυτά από τον δημόσιο τομέα. Η άποψη η δική μας είναι ότι σωστά ξηλώνονται τα προγράμματα αυτά, όμως δεν πρέπει τους ανθρώπους αυτούς που είναι θύματα αυτής της κακής πρακτικής να τους εξοντώσουμε. Τι εννοώ; Πρακτικά εννοώ ότι θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια γιʼ αυτούς που εργάζονται πάρα πολλά χρόνια και αυτούς που έχουν ανανεώσει πάρα πολλές φορές να έχουν μια μοριοδότηση και να υπάρξει προκήρυξη νέων θέσεων εργασίας μέσω ΑΣΕΠ. Εκεί όπου υπάρχει πραγματικά πρόβλημα με πάρα πολλές κενές οργανικές θέσεις στο Δημόσιο τομέα, ιδίως στο χώρο της υγείας, ιδίως στον χώρο της εκπαίδευσης, των κοινωνικών υπηρεσιών πρόνοιας. Εκεί υπάρχουν τεράστια κενά. Πρέπει, λοιπόν, να προκηρυχθούν νέες θέσεις σταθερής εργασίας στον δημόσιο τομέα. Και βεβαίως αυτοί που εκεί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κάνουν προγράμματα stage και είναι για πάνω από 24 - 30 μήνες να έχουν μια μοριοδότηση. Είναι αυτονόητο. Όχι όμως μια μοριοδότηση, που θα τους εξασφαλίζει την πρόσβαση στο δημόσιο τομέα. Με αξιοκρατικές διαδικασίες θα πρέπει να γίνει μέσω του πραγματικού ΑΣΕΠ και όχι έτσι όπως τον έχουν καταντήσει διαδοχικά οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, να είναι μια διαδικασία η οποία έχει πάρα πολλά παραθυράκια. Χωρίς παραθυράκια, λοιπόν, μέσω ΑΣΕΠ αξιοκρατικά και αυτούς που για χρόνια δουλεύουν για 400 ευρώ με καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας να έχουν μια μοριοδότηση, η οποία θα είναι μέσα στα πλαίσια ενός αξιοκρατικού συστήματος. Θα ήθελα να σας πω, όμως, βλέπω ότι η κυβέρνηση πάει να αντιμετωπίσει το θέμα των stage, όχι ως θέμα της ανασφάλιστης γενιάς, της γενιάς των 400 ευρώ, αλλά ως θέμα της γαλάζιας γενιάς. Κάνει λάθος, δεν πρέπει να το αντιμετωπίζει ως τέτοιο. Πρέπει να χτυπήσουμε την ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία, είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, ανεξάρτητα από αυτά τα χρώματα. Νομίζω ότι εδώ στη σωστή κατεύθυνση να συζητάμε για το πως θα γκρεμίσουμε τους ρουσφετολογικούς μηχανισμούς, όμως πρέπει να δούμε ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχουν και άνθρωποι νέα παιδιά θύματα αυτών των μηχανισμών, τους οποίους δεν μπορούμε να πετάξουμε στο δρόμο. Θα πρέπει να τους εξηγήσουμε και να συμφωνήσουμε και μαζί τους έναν τρόπο, ώστε να υπάρχει αξιοκρατία. Και βεβαίως αυτοί οι οποίοι έχουν πολλά χρόνια σε μια δημόσια υπηρεσία να αναγνωρίζεται αυτή η προϋπηρεσία. Νομίζω ότι αυτό είναι αυτονόητο.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS