Ο διάλογος στην ΚΠΕ του Συνασπισμού, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οσάκις δεν αναφερόταν σε προτεινόμενα διοικητικά μέτρα περιορισμού των διαφορετικών απόψεων στο κόμμα και δημόσια.
Η ενασχόληση προκειμένου να αποσαφηνίσουμε τη στάση του κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που εξ αρχής και δια στόματος προέδρου σηματοδοτήθηκε ως αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση, ήταν όντως γόνιμη. Ανέδειξε βεβαίως και τις διαφορετικές προσεγγίσεις και περιεχόμενο που στελέχη όλου του εύρους της κομματικής γεωγραφίας προσδίδουν στην πολιτική μας αυτή επιλογή.
Υπό αυτή την έννοια θεωρώ ότι μια περαιτέρω συζήτηση έχει νόημα και προφανή πολιτική χρησιμότητα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία- και όλες οι δημοσκοπήσεις πιστοποιούν- ότι την περίοδο αυτή υπάρχει διάχυτη μια μεγάλη αναμονή από τους πολίτες της χώρας για δημοκρατικές αλλαγές. Πολλά θα κριθούν τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την προοδευτική πορεία του τόπου. Εμείς, ως ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να «κολυμπήσουμε» στο ρεύμα αυτό. Να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τον κόσμο αυτόν που αναμένει την υλοποίηση των υπεσχημένων αλλαγών. Να είμαστε αυτοί που θα μορφοποιούμε τους επί μέρους στόχους, θα αναδεικνύουμε τα αναγκαία βήματα και αυτοί που θα μπορούμε να καλούμε σε αγώνα για υποχρέωση ένταξής τους στην κυβερνητική πολιτική ατζέντα και το κυριότερο για την πραγμάτωσή τους.
Να μην αρκεστούμε στο να έχει «η ξεχασμένη κοινωνία» απλά φωνή, αλλά και να αποκτήσει καλύτερη ζωή.
Όπως επίσης να εφορεύουμε προκειμένου «η σύνδεση με τους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα για να μη γίνει γράμμα κενό» να μην είναι αντιπαραθετική αλλά συμπληρωματική αυτής της πολιτικής.
Με την έννοια αυτή το εύρος και το περιεχόμενο της Αριστερής Προγραμματικής Αντιπολίτευσης απέναντι στα μέτρα και πολιτικές της κυβέρνησης δεν θα πρέπει αρκείται στο: «Όχι μόνο καταγγελία αλλά και προτάσεις - αντιπροτάσεις στη βάση του Προγράμματός μας». Αντί να περιορίζεται στο δίπτυχο: Καταγγελία, προτάσεις, οφείλει να έχει τη μορφή τρίπτυχου: Συμφωνίες, διαφωνίες - καταγγελίες, δικές μας προτάσεις - αντιπροτάσεις.
Ακόμα πιο σχηματικά θα έλεγα, ότι η πολιτική μας, για να «περνάει», να πείθει και να κινητοποιεί πολύ ευρύτερες δυνάμεις από τις δικές μας και εντέλει να είναι πιο φερέγγυα και κυρίως αποτελεσματική, πρέπει να εκφράζεται σε όλο της το εύρος από τα ΝΑΙ μας, τα ΟΧΙ μας και τα ΘΕΛΩ μας.
Διαθέτουμε ένα σημαντικό προγραμματικό απόθεμα, που η Ομάδα Πολιτικού Σχεδιασμού προώθησε κατά τον προεκλογικό αγώνα.
Στη βάση αυτού θα μπορούσαμε από τώρα, να αρχίσουμε να εκδιπλώνουμε αυτή μας την τακτική του ΤΡΙΠΤΥΧΟΥ, αντιμετωπίζοντας τα μείζονα προβλήματα εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Αναφέρω ενδεικτικά: Το μέλλον του τραπεζικού συστήματος, τη μεγαλοδιαφθορά γύρω από τα χρήματα του δημοσίου το ευρύ διαπλεκόμενο δίκτυο φοροδιαφυγής, τις αποδιαρθρωμένες εργασιακές σχέσεις…
Αναφερόμενος στις εργασιακές σχέσεις, και στη βάση ακριβώς της προσέγγισης της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης με το σχήμα του τρίπτυχου, επεσήμανα στην ΚΠΕ του ΣΥΝ ότι θα έπρεπε με διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των stage. Εξηγούμαι: Είμαστε η δύναμη που στην κορυφαία στιγμή του προεκλογικού αγώνα αναδείξαμε το ζήτημα, προβάλλοντας μια ολοκληρωμένη θέση: Κατάργηση του θεσμού και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση καταργεί τον θεσμό στο δημόσιο και σκοπεύει να τον εφαρμόσει μόνο στον ιδιωτικό. Εξαγγέλλει τέρμα στις συμβάσεις και διακοπή τους, όταν τυπικά λήγουν, όχι μόνο των stages αλλά και σε όλες τις άλλες μορφές μη μόνιμης εργασίας.
Η θέση μας έπρεπε να ξεκινάει από το ΝΑΙ μας γιατί υλοποιείται κάτι που εμείς, ξεκάθαρα ζητήσαμε, και να κάνει ιδιαίτερα σκληρή κριτική για την επέκτασή του θεσμού στον ιδιωτικό τομέα. (Το ΟΧΙ μας). Από εκεί και πέρα έπρεπε να αναπτύσσουμε τα ΘΕΛΩ μας, που σωστά αφορούν, στην αναδρομική αναγνώριση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων όλων όσων εργάστηκαν, στην άμεση προκήρυξη των νέων κενών πλέον θέσεων και την πλήρωσή τους μέσω ΑΣΕΠ. Λαθεμένα όμως …ενδίδουμε στην απόδοση επιπρόσθετων μορίων σε όσους εργάστηκαν στα stages για συμμετοχή τους στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.
Δίπλα σε αυτούς που βρήκαν μια θέση εργασίας-δεν εξετάζουμε πως- υπάρχουν οι χιλιάδες που δεν μπόρεσαν να βρουν! Το κόμμα μας οφείλει να μιλήσει με ευθύνη! Άλλωστε όσοι/ες έχουν εργαστεί πάνω από 24 μήνες, στη βάση της εργατικής νομοθεσίας και των αποφάσεων του ΔΕΚ μπορούν να διεκδικήσουν θεμελίωση δικαιώματος… Και τέλος- αποκλειστικά για την πληρότητα εξέτασης του θέματος- η μελλοντική επανεξέταση με άλλο θεσμικό πλαίσιο, του θεσμού της μαθητείας είναι αναγκαία.
Άλλο ένα απτό παράδειγμα, από τον ευαίσθητο για μας χώρο των δικαιωμάτων και της προστασίας του πολίτη αποτελεί το τελευταίο «ντου» στα Εξάρχεια, με τους προπηλακισμούς και τις συλλήψεις ανήλικων μαθητών αλλά και ενήλικων αριστερών και όσα ακολούθησαν με τις δηλώσεις και μέτρα Χρυσοχοϊδη.
Για τα ΝΑΙ, τα ΟΧΙ και τα ΘΕΛΩ μας στην περίπτωση αυτή που είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι μοναδική, η ανάλυση και παρουσίαση στο άρθρο του Θ. Καρτερού την προηγούμενη Κυριακή με τίτλο: «Η αριστερά και ο πολύ κακός λύκος» είναι κατά τη γνώμη μου, υποδειγματική.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS