- Σχετικά με την συνέντευξη της κας Λούκας Κατσέλη στην χθεσινή Ελευθεροτυπία, όπου λέει ότι δεν είναι εφικτό αυτό που λέει η Αριστερά για την κατάργηση της Συμφωνίας και η Αριστερά το ξέρει ότι δεν είναι εφικτό. Και επιπλέον η κατάργηση της Συμφωνίας δεν μπορεί να γίνει νομικά, θα είναι κακό σήμα στις διεθνείς αγορές και η συνεργασία ...είναι στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα. Η Αριστερά το ξέρει ότι είναι ανέφικτο αυτό που ζητάει;
Ένα ερώτημα είναι η κυβέρνηση και το κυβερνητικό κόμμα, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, δεν το ήξερε όταν το διεκδικούσε; Και όταν λίγο πριν τις εκλογές, κατέθετε το πρόγραμμά του και έλεγε επαναδιαπραγμάτευση, δεν γνώριζε ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι μη εφικτή; Εμείς λέμε ότι δεν είναι μη εφικτή και ότι είχε δίκιο το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά. Αλλά είναι σύνηθες φαινόμενο στη χώρα μας, όταν ένα κόμμα γίνεται κυβέρνηση, να περνάει σε ένα είδος ρεαλισμού, ενός κυρίαρχου ρεαλισμού και να ξεχνάει τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.
- Δεν είναι κακό πράγμα ο ρεαλισμός...
Ναι, μόνο που ο κυρίαρχος ρεαλισμός δεν συνάδει με τις ανάγκες τις κοινωνίας. Για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, έχουμε μια σύμβαση, η οποία σύμβαση έχει χαρακτηριστεί και από το ΠΑΣΟΚ και από πολλές δυνάμεις της αντιπολίτευσης ως αποικιακού χαρακτήρα.
- Έχουμε, δηλαδή, μια αποικία των Κινέζων. Τόσο τραγικά είναι τα πράγματα;
Όχι. Δεν θα γίνουμε μια αποικία των Κινέζων. Θα εκχωρήσουμε, όμως, μια σημαντική λειτουργία, η οποία υπό τον δημόσιο έλεγχο θα είχε να δώσει μονάχα κέρδη για τη χώρα μας και θα εκχωρήσουμε και μια στρατηγικής σημασίας λειτουργία, την πύλη εισόδου και εξόδου της χώρας μας. Και θέλω να σας πω το εξής: λένε ότι είναι στρατηγικής σημασίας η Συμφωνία με την Κίνα. Εδώ έχουμε μια εταιρεία, η οποία είναι offshore Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, τη μετοχική σύνθεση της οποίας δεν γνωρίζουμε, είναι offshore εταιρεία με έδρα τις Βερμούδες... Εγώ δεν αμφισβητώ ότι το κινέζικο κράτος είναι κυρίαρχο στην ...(αρχική) σύνθεση, υποθέτω όμως ότι δεν θα είναι μόνο το κινέζικο κράτος. Αυτό θα το ψάξουμε και θα το βρούμε, , άμα μπορούμε να το βρούμε, το ποιος άλλος θα είναι.. Σε κάθε περίπτωση αυτό που εμείς ισχυριζόμαστε είναι ότι, δεν είναι προαπαιτούμενο για να είσαι αξιόπιστος στις διεθνείς αγορές, όπως μας λένε, να εκχωρείς κομμάτι του δημόσιου πλούτου σου και στρατηγικής σημασίας τομείς, όπως το λιμάνι της χώρας, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της νοτιανατολικής Μεσογείου. Δηλαδή, οι Γάλλοι που δεν έχουν δώσει το λιμάνι της Μασσαλίας, οι Γερμανοί που δεν έχουν δώσει το Αμβούργο στους Κινέζους, ε τι, δεν είναι αυτοί αξιόπιστοι στις διεθνείς αγορές;
- Δεν είναι χώρος εισόδου προϊόντων η Μασσαλία, είναι πολύ πιο μακριά σε σύγκριση με την Ιταλία ή την Ελλάδα, ως θαλάσσια οδός. Δεν συμφέρει, δηλαδή.
Έχει να κάνει με τα συμφέροντα των αγοραστών, όχι με τα συμφέροντα της χώρας. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι είχαμε ένα λιμάνι το οποίο, βεβαίως, δεν λειτουργούσε με τις καλύτερες συνθήκες. Υπήρχαν δυσλειτουργίες, υπήρχαν προβλήματα. Φαντάζομαι ότι δεν ευθύνονται πάντα για όλα τα προβλήματα οι εργαζόμενοι και όχι πάντα αυτοί που δεν το διαχειρίζονταν, η Αριστερά δηλαδή, που μας κατηγορούν τώρα ... Προφανώς και υπήρχαν προβλήματα. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ το διόριζε η εκάστοτε κυβέρνηση. Είχαν, όμως, ένα λιμάνι το οποίο είχε κέρδη της τάξεως των 100 εκατ. Ευρώ ετησίως. Θα δούμε ποτέ ποιο είναι αυτό τελικά το τίμημα που θα εισπράξει η πολιτεία με αυτή την πώληση το λιμανιού; Και επειδή αυτό ήταν επί των ημερών της κυβέρνησης της Ν.Δ., όπου όλα έγιναν εν κρυπτώ, σήμερα θα μάθουμε τι ακριβώς διαπραγματεύεται η κυβέρνηση; Ποιο είναι το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης; Πριν από τις εκλογές είπε διαπραγμάτευση.
- Διαπραγματεύεται κάτι;..
Ακριβώς γιʼ αυτό το επισημαίνω. Έχουμε την αίσθηση ότι δεν διαπραγματεύεται κάτι και ότι κοροϊδεύουν τους πολίτες. Η κοροϊδία είναι κάτι το οποίο κανείς δεν ανέχεται, μπορεί να ανεχθεί μια άλλη άποψη. Την άποψη που μπορεί να μου πει ο αγαπητός φίλος, ο κ. Κοττάκης, ότι είναι συμφέρον της χώρας να προχωρήσει σε αυτή τη συνεργασία. Είναι μια άποψη, εγώ τη σέβομαι. Αυτό που δεν μπορώ να ανεχθώ είναι την κοροϊδία.
- Το ερώτημα είναι, εσείς τι ακριβώς θέλετε να αλλάξει. Να ακυρωθεί η Συμφωνία ή θέλετε να αλλάξουν συγκεκριμένοι όροι της Σύμβασης και αν ναι ποιοι όροι; Αυτοί για τον κανονισμό εργασίας των εργαζομένων και μόνον;
Εμείς έχουμε μια άποψη, την οποία δεν την αλλάζουμε μετά τις εκλογές ή πριν από τις εκλογές. Την ίδια άποψη είχαμε όταν βρισκόμασταν στις κινητοποιήσεις και μαζί δίπλα – δίπλα με σημερινούς υπουργούς τρώγαμε χημικά στο λιμάνι του Πειραιά και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης – θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον Καστανίδη, τον Υπουργό Δικαιοσύνης, στα κάγκελα και να τρώνε τα χημικά – είχαμε την ίδια άποψη και τότε, την ίδια έχουμε και τώρα. Ότι είναι επιζήμια για το δημόσιο συμφέρον αυτή η πώληση μιας στρατηγικής σημασίας επιχείρησης για τη χώρα μας. Και αυτό που ζητάγαμε είναι να μην προχωρήσει η Σύμβαση και αργότερα ζητάγαμε να ακυρωθεί. Τώρα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή εμείς δεν είμαστε άνθρωποι που δεν έχουμε περιεχόμενο στις προτάσεις μας, λέμε ότι: κάνεις την επαναδιαπραγμάτευση, τι κατοχυρώνεις; Κατοχυρώνεις τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε ένα κρίσιμο σημείο; Θα έχει, δηλαδή, δυνατότητα η δημόσια αρχή να παρεμβαίνει εάν το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας γίνει άντρο παραοικονομίας, μαύρης εργασίας ή εγκληματικότητας; Και δε λέω παράλογα πράγματα, έχει γίνει στη Νάπολη αυτό. Θα διασφαλιστούν οι εργασιακές σχέσεις; Δεύτερο και σημαντικότερο. Και το τελευταίο που σας λέω, κάθε νέα επένδυση που έρχεται στη χώρα έχει ένα προαπαιτούμενο, να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις, για να μικρύνει το εργασιακό κόστος για τον αγοραστή. Δεν μπορεί η χώρας μας να γίνει υποδοχέας offshore εταιρειών που θα επενδύουν με προαπαίτηση τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
- Ως ένα βαθμό, αυτά τα οποία λέτε ακούγονται λογικά, ωστόσο πρώτο η Κίνα είναι μια μεγάλη υπερδύναμη, η εξωτερική μας πολιτική – κι εσείς λέτε ότι – πρέπει να είναι πολυδιάσταση και εν πάση περιπτώσει όχι μόνο συμμαχική, φιλοατλαντική, φιλοαμερικανική. Όταν, λοιπόν, γίνεται μια επένδυση στη χώρα στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης, δεν μπορεί να έρχεσαι ως χώρα μετά από ενάμισι χρόνο, επειδή άλλαξε η κυβέρνηση, σε αυτόν ο οποίος θα σκάσει τα ωραία του λεφτά, ξέρετε κάτι τώρα δεν μου κάνετε και να τα ξαναβρούμε. Και βεβαίως στη Νάπολη οι Κινέζοι έφυγαν επειδή είχε ανακατευτεί η μαφία στη λειτουργία του λιμανιού.
Βεβαίως ένας χώρος, όπου δεν μπορεί να επέμβει η δημόσια αρχή, δίνει τη δυνατότητα σε τέτοιου είδους εξελίξεις. Και να σας πω και κάτι άλλο. Το μεγαλύτερο κρίμα για την ελληνική οικονομία θα είναι εάν δημιουργηθεί αυτό το οποίο εικάζουμε. Μεταποιητικό κέντρο στο λιμάνι του Πειραιά για κινέζικα προϊόντα. Αλλά, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
- Βλέπετε κίνδυνο να στραφεί προς τα δεξιά η Ν.Δ. περισσότερο, να .. να.. με την αλλαγή της ηγεσίας;...
Η αποσαφήνιση ιδεολογικών και πολιτικών χαρακτηριστικών δεν είναι κίνδυνος. Κίνδυνος είναι να υπάρχει ασάφεια σ΄ έναν πολιτικό χώρο, να μην ξέρουμε τι πρεσβεύει. Δεν θεωρώ ότι αυτό είναι κίνδυνος.
Αν μου επιτρέπετε, μια και είπατε τη λέξη κίνδυνος, να σας πω τι θεωρώ εγώ κίνδυνο. Θεωρώ κίνδυνο να μετατραπούν τα κόμματα από συλλογικά πολιτικά υποκείμενα, που θα λειτουργούν με δημοκρατία, σε μαζικούς χώρους, όπου θα υπάρχουν από τη μια τα μέλη με δικαίωμα μονάχα κάθε τέσσερα χρόνια ή όποτε αλλάζει αρχηγός στην χειρότερη περίπτωση να ψηφίζουν αρχηγό και από εκεί και πέρα θα υπάρχει ο αρχηγός ο οποίος θα είναι παντοκράτορας.
Αυτόν τον κίνδυνο διαβλέπω από διαδικασίες οι οποίες κατά τα άλλα ενίσχυσαν φαινομενικά τουλάχιστον τη δημοκρατία στις διαδικασίες. Ισχυρίζομαι ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας, πόσο δε μάλλον αν αλλάξει και ο εκλογικός νόμος και πάμε σ΄ έναν εκλογικό νόμο που κυριαρχεί η λίστα, τα πολιτικά κόμματα πρέπει να εκδημοκρατιστούν. Η εσωκομματική δημοκρατία θα είναι στοιχείο δημοκρατίας του πολιτικού συστήματος. Για να εκδημοκρατιστούν όμως πρέπει να υπάρχουν ως μορφώματα, δηλαδή πρέπει να υπάρχουν συλλογικές διεργασίες και διαδικασίες. Πρέπει τα μέλη των κομμάτων να έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Κι αυτή είναι μια συζήτηση η οποία αφορά κι εμάς.
- Επειδή αφορά κι εσάς, να κάνω μια ερώτηση, επειδή έχουν επανεμφανιστεί τα προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ που σας είχαν ταλανίσει προεκλογικά και έμειναν εκκρεμή -και λογικό επειδή προκηρύχθηκαν εκλογές. Θέλω να σας ρωτήσω... έχετε σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο της αποχώρησης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ.....
Όχι, δεν με έχει απασχολήσει αυτή η λογική. Γιατί ο ΣΥΝ από την συνύπαρξη με διαφορετικές απόψεις, διαφορετικά ρεύματα δεν έχει να φοβηθεί κάτι, στο βαθμό που θα υπερισχύει η δημοκρατία, η δημοκρατική λειτουργία.
Εμείς εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε υιοθετήσει την άποψη -την χαρακτηρίσαμε στρατηγική επιλογή- την άποψη της συμπόρευσης με πολλές και διαφορετικές ομάδες, συνιστώσες, ρεύματα ιδεών στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι ο εχθρός είναι στο χώρο μας, είναι ο διπλανός μας, ο εχθρός είναι απέναντι. Αυτό το οποίο έχω σκεφτεί και με προβληματίζει βαθύτατα είναι ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ένα θεσμικά νομιμοποιημένο και αποδεκτό απ΄ όλους όσους συμμετέχουμε σ΄ αυτό το εγχείρημα, σ΄ αυτή τη συμμαχία, πλαίσιο όπου θα παίρνονται οι αποφάσεις.
- Να αναποδογυρίσω την ερώτηση. Αν είστε υπέρ της κατάργησης του ΣΥΝ; Γιατί ο Αλ. Αλαβάνος προχτές μιλώντας στην παρουσίαση ενός βιβλίου της Νάντιας Βαλαβάνη είπε, ότι δεν με φωνάξατε με κάποια ιδιότητα, η ιδιότητα με την οποία εγώ θέλω να με αποκαλείτε πλέον είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.. Και πολλοί είπαν ότι ίσως είναι πια λογικό, αφού θέλετε να μετεξελιχθείτε σʼ ένα τέτοιο κόμμα, να διαλυθ8εί ο ΣΥΝ ως συνιστώσα και να ιδρυθεί ως ΣΥΡΙΖΑ ως μια ενιαία έκφραση της Αριστεράς...
Την προσωπική μου άποψη θα σας πω. Ο ΣΥΝ εδώ και είκοσι χρόνια έχει δημιουργήσει μια ταυτότητα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Είναι ένα κόμμα το οποίο όταν δημιουργήθηκε αυτοί που το συνδημιούργησαν δεν πίστευαν βαθιά-βαθιά μέσα τους ότι θα μπορέσει να αντέξει τόσο πολύ. Κι όμως έχει αντέξει τόσα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κάτι εκφράζει...
- Παραλίγο να σας διαλύσει όμως πριν από τρεις μήνες...
Θα πάω και σ΄ αυτά. Έχω την αίσθηση λοιπόν ότι τα κόμματα δεν είναι αιώνια ως σχηματισμοί. Μπορεί να αλλάζουν, μπορεί να μετεξελίσσονται. Στην παρούσα φάση έχει ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινήσαμε πριν από πέντε χρόνια μια εκλογική συμμαχία. Επί Ν. Κωνσταντόπουλου ξεκίνησε. Και πριν από τα πέντε χρόνια, από το 2004.. Έχει λοιπόν κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Μετεξελίχθηκε σε κάτι παραπάνω από εκλογική συμμαχία. Δίνουμε μαζί μάχες πολιτικές καθημερινές, κοινωνικούς αγώνες και εκλογικές μάχες μ΄ όλον αυτόν τον κόσμο...
- Πώς εκφράζεται όμως ως μόρφωμα;....
Το κρίσιμο για μας δεν είναι να καθίσουμε στα κεκτημένα μας και να ταμπουρωθούμε στα οχυρά μας και να πούμε εμείς έχουμε το δικό μας μαγαζί, εσείς το δικό σας μαγαζί. Να δούμε ανοιχτά. Πιστεύω ότι ο ΣΥΝ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα στη συζήτηση που διεξάγεται -και δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας- για τον μετασχηματισμό, την μετεξέλιξη και την επανίδρυση αυτού του σχήματος.
Εγώ πρώτος είμαι αποφασισμένος να ανοίξω δημόσια αυτή τη συζήτηση...
- Ναι, αλλά διατυπώσατε δυο σενάρια εντελώς αντίθετα μεταξύ τους...
Ναι, διότι αυτό είναι το δίλημμα που έχουμε αυτή τη στιγμή....
- Τα διατυπώσατε όμως με την μορφή σαν να υιοθετείτε και το ένα και το άλλο....
- Εγώ κατάλαβα την επανίδρυση πάντως....
Αυτό το οποίο δεν μπορώ να υποστηρίξω -δεν είμαι υπέρ βαρύτερων εκφράσεων, διότι σε τελική ανάλυση δεν είναι δική μου απόφαση, είναι απόφαση συλλογικών οργάνων. Αυτό που εγώ δεν μπορώ να υποστηρίξω είναι μια δια της διολισθήσεως μετεξέλιξη σε έναν κομματικό σχηματισμό, ο οποίος μάλιστα θα είναι και συγκεντρωτικός. Διότι το μεγάλο πρόβλημα των κομμάτων που δεν έχουν δημοκρατική λειτουργία είναι ότι διαμορφώνονται γραφειοκρατίες. Κι επειδή γραφειοκρατίες υπάρχουν παντού -και στο κόμμα μου- το ζήτημα δεν είναι να αντικαταστήσουμε την υπάρχουσα γραφειοκρατία με μια άλλη ακόμα πιο βαριά. Το ζήτημα για μας είναι να δημιουργήσουμε έναν πολιτικό φορέα που θα λειτου6ργεί με δημοκρατία, ένα κόμμα των μελών του. Κι αυτό το στοίχημα είναι και για τον ΣΥΝ, είναι και για τον ΣΥΡΙΖΑ αν μετεξελιχθεί.
Εγώ λοιπόν λέω ότι ο ΣΥΝ ως η μεγαλύτερη συνιστώσα, ως το πιο δημοκρατικό πολιτικό μόρφωμα που έχουμε στην πολιτική ζωή της χώρας (αν ένα είναι το ελάττωμά μας είναι ότι όλα τα συζητάμε ανοιχτά, τίποτα δεν κρύβουμε κάτω από το χαλί, έχουμε τέσσερις-πέντε τάσεις, ρεύματα) Εγώ λέω λοιπόν ότι ο ΣΥΝ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα απ΄ αυτή τη συζήτηση.
- Δεν μπορείτε όμως να εισηγείστε και τα δύο ενδεχόμενα....
Εισηγούμαι την άποψη ότι έχει ωριμάσει η στιγμή να μην κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας και να ανοίξουμε δημόσια και ανοιχτά τη συζήτηση για τον μετασχηματισμό, για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ σʼ έναν δημοκρατικό -αυτή είναι η μόνη προϋπόθεση που εγώ τουλάχιστον θέτω- ενιαίο, πολυτασικό φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Τι εννοώ; Εννοώ ότι στην παρούσα φάση...
- Διάβαζα και μια άλλη προϋπόθεση που θέτετε, την ευρωπαϊκό προσανατολισμό.. Ισχύει;...
... Θα πω.. Απολύτως ισχύει.. Στην παρούσα φάση η ταυτότητα του ΣΥΝ είναι δεδομένη. Η ταυτότητα όλων των άλλων συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη. Όπως επίσης όμως είναι δεδομένο ότι υπάρχει ένας κοινωνικός λεγόμενος χώρος που βρίσκει πολύ ελκυστικό το εγχείρημα της ενότητας της Αριστεράς και μας δίνει την υ6ποστήριξή του σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο ΣΥΝ δυο πράγματα μονάχα θεωρεί -εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι πρέπει να θεωρεί ως μη συζητήσιμα, δυο στοιχεία της ταυτότητάς του. Τη δημοκρατική λειτουργία, ότι δηλαδή έχουμε ξεπεράσει το σχήμα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, τη δημοκρατία λοιπόν και το δεύτερο, τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό, τη συμμετοχή του σ΄ ένα ευρύτερο κόμμα, που είναι το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Όλα τα άλλα είναι καθημερινά διακυβεύματα. Εννοώ όλα τα άλλα στοιχεία της ταυτότητας είναι διακυβεύματα καθημερινά. Μπορεί να αλλάζουν, ανάλογα αν αλλάζουν οι συνθήκες, οι πλειοψηφίες εντός του κόμματος.
- Θα μπορούσατε να υπερβείτε τα ονόματα ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ σε μια λεγόμενη επανίδρυση;.....
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι τα κόμματα δεν έχουν να κάνουν με τα ονόματά τους ή με την ιστορικότητά τους. Υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα, τα οποία έχουν μια πολύ βαριά σφραγίδα και ιστορία, που όμως σήμερα στην Ευρώπη έχουν καταντήσει να έχουν πάρα πολύ μικρή απήχηση. Υπάρχουν και νέα σχήματα, τα οποία αλλάζουν κάθε 5 ή 6 χρόνια μορφή ή περιεχόμενο ή και όνομα, τα οποία έχουν όμως μια πολύ μεγάλη κοινωνική απήχηση και παρέμβαση.
Άρα λοιπόν, εγώ λέω ότι το κρίσιμο δίλημμα είναι: Συμμαχία πολιτική ή μετεξέλιξη σ΄ έναν σχηματισμό ο οποίος θα λειτουργεί με δημοκρατία; Δεν μπορούμε να αποφύγουμε την συζήτηση επί τον τύπο των ήλων...
- Κάπως μου φαίνεται να θέτετε το δίλημμα και να φαίνεται ότι και στα δυο είστε ανοιχτός εξ ίσου....
Η προσωπική μου γνώμη, την οποία θα διατυπώσω με μεγάλη σαφήνεια στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο- είναι ότι μπορούμε να προχωρήσουμε, να ανοίξουμε εμείς πρώτοι τη συζήτηση, με θάρρος, με τόλμη, για τον μετασχηματισμό, για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ σ΄ ένα δημοκρατικό μόρφωμα.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Αυτό προϋποθέτει, πρώτον, οι συνομιλητές σου να το αποδέχονται. Δεύτερον, να ανοίξει μια ουσιαστική κασι μεγάλη συζήτηση για το πώς θα πας σʼ αυτή τη διαδικασία; Υπ΄ αυτή την έννοια, εγώ θα προτείνω στην ΚΠΕ να έχουμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο, που θα προτείνουμε σ΄ αυτή την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταβατικό στάδιο, μία κόκκινη γραμμή πέραν της οποίας εμείς δεν θα μπορούμε να προχωρήσουμε και να ανοίξου6με τη συζήτηση ώστε σ΄ ένα εξάμηνο, σʼ έναν χρόνο, αν συμφωνούν και οι υπόλοιποι, να πάμε σ΄ έναν μετασχηματισμό.,
- Και ένα σχόλιο για την άποψη του Αλ. Αλαβάνου ότι το αποτέλεσμα των εκλογών είναι βαριά ήττα της Αριστεράς....
Θα μου επιτρέψτε να μην το σχολιάσω....
- Είναι ταμπού...
Όχι, δεν είναι ταμπού. Και παλαιότερα όταν άλλα πρόσωπα που διαδραμάτισαν έναν κεντρικό ιστορικό ρόλο στο χώρο μου, οι πρώην πρόεδροι, σχολίαζαν ή ασκούσαν κριτική και σε προσωπικό επίπεδο, δεν σχολίασα. Ούτε τώρα θα σχολιάσω. Ακούω με προσοχή όλες τις απόψεις, παρακολουθώ όλες τις απόψεις, αλλά δεν θα σχολιάσω.
Νομίζω ότι σημασία έχει καμιά φορά να ξέρουμε -κι εγώ που μιλάω και όλοι όσοι μιλάμε- ότι και οι κρίνοντες κρίνονται.
- Αυτό είναι μια απάντηση. Γιατί όταν έρχεται ο προηγούμενος αρχηγός του ΣΥΝ και λέει στον επόμενο ότι υπέστης ήττα, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει μια απάντηση.
Δεν υπάρχει απάντηση από μένα προσωπικά....
- Είπατε.. είπατε...
.. Υπάρχει μια στάση αρχής...
- Θα ξαναπροτείνετε συνέδριο για το κόμμα σας, που είχε απορριφθεί η πρότασή σας πριν τις εκλογές;...
Εγώ μιλάω για διεργασίες οι οποίες είναι πολύ τολμηρές, οι οποίες μας υπερβαίνουμε. Είναι δυνατόν αυτές οι διεργασίες να προχωρήσουν ή να μην προχωρήσουν μέσα από μια συζήτηση σε μια Πολιτική Γραμματεία ή σε μια Κεντρική Επιτροπή;
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS