"Αυτό που χρειαζόμαστε στην Κοπεγχάγη είναι μια νομικά δεσμευτική φιλόδοξη συμφωνία που να ανταποκρίνεται στην ίδια την ανησυχητική πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Δεν έχουμε χρόνο για άχρηστες πολιτικολογίες αλλά για δεσμεύσεις με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και αριθμούς.
Θέλουμε οι αναπτυγμένες χώρες να μειώσουν τις εκπομπές τους των αερίων θερμοκηπίου κάτω από τα επίπεδα του 1990 κατά 40% έως το 2020 και μεταξύ 80 και 95% έως το 2050.
Ζητάμε μεταφορά τεχνολογίας και οικονομικών πόρων προς τις αναπτυσσόμενες χώρες που είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στις αρνητικές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος. Φυσικά εννοούμε εναλλακτικές τεχνολογίες, ήπιες και ανανεώσιμες μορφές ενέργειας και όχι στροφή στην πυρηνική ενέργεια ως αντίδοτο στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Θέλουμε νέους και πρόσθετους χρηματοδοτικούς πόρους. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να δεσμευτεί για τη χορήγηση 30 δισ. ευρώ ετησίως επιπροσθέτως των άλλων αναπτυξιακών ενισχύσεων προς εκείνες τις χώρες που πλήττονται από την ξηρασία, την απερήμωση και τις πλημμύρες.
Ενώ όμως όλοι οι αρμόδιοι συμφωνούν ότι θα πρέπει να ληφθούν ουσιαστικές και εφαρμόσιμες αποφάσεις, στην τελευταία προπαρασκευαστική συνάντηση στη Βαρκελώνη δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε συγκεκριμένα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών και τη χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Στην Κοπεγχάγη θα συγκρουστούν τα τρίπτυχα αναπτυγμένες - αναπτυσσόμενες - υπανάπτυκτες χώρες και κυβερνήσεις - κινήματα βάσης - λαοί, καθώς η αλλαγή κλίματος υπονομεύει σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειες μείωσης της φτώχειας και της πείνας στον κόσμο. Η Συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης είναι μια υπαρκτή πρόκληση στην οποία θα πρέπει να ανταποκριθούμε και να μην αφήσουμε, όπως στο Κιότο, το βιομηχανικό λόμπι να αποδειχτεί ο μεγάλος κερδισμένος".
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS