H Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς οργάνωσε σήμερα στη Βουλή συζήτηση με θέμα τις εξαγγελλόμενες αλλαγές στο «Ασφαλιστικό» και τις εναλλακτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συζήτηση ξεκίνησε με την παρουσίαση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ από τον Πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε:
Η κυβέρνηση, προκειμένου να εξασφαλίσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρονική παράταση για την αντιμετώπιση του δημοσίου ελλείμματος της χώρας, προωθεί δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό. Οι αλλαγές αυτές αφορούν αυξήσεις ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων, δραστική περικοπή της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων κλπ. και βρίσκονται σε απολύτως αντίθετη κατεύθυνση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ.
Ο διάλογος που εξαγγέλθηκε διεξάγεται μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας για τα δημόσια ελλείμματα.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. κάθε φορά που ψήφιζαν αντιασφαλιστικούς νόμους ισχυρίζονταν ότι έλυναν το ασφαλιστικό. Ο κ. Ρέππας το 2002 έλεγε ότι το έλυσε για τα επόμενα 30 χρόνια. Όμως κάθε φορά μετά από λίγα χρόνια έρχονταν να το «ξανασώσουν», πάντα σε βάρος των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων.
Στο ιδεολογικό οπλοστάσιο που επιστρατεύεται για το ξήλωμα του ασφαλιστικού συστήματος, βρίσκεται η περίφημη πληθυσμιακή γήρανση. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και πρέπει να το πληρώσουν, παραμένοντας στις σκαλωσιές, τα καταστρώματα των πλοίων και τις αποθήκες μέχρι τα 70 τους χρόνια. Πρόκειται για χυδαίο και εξωφρενικό επιχείρημα. Αν το πρόβλημά ήταν η γήρανση του πληθυσμού, η μείωση δηλαδή των εργατικών χεριών, δεν θα είχαμε ούτε υψηλή ανεργία, ούτε χαμηλή απασχόληση. Πολύ περισσότερο δεν θα είχαμε διαλυμένη αγορά εργασίας με πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμο στην επισφάλεια.
Την μαύρη τρύπα στα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης δεν τη δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Τη δημιούργησαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που τα προηγούμενα χρόνια, είτε ανέχτηκαν ή και στήριξαν τη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων. Η λεηλασία αυτή είχε πολλές μορφές. Άτοκες καταθέσεις των αποθεματικών στις τράπεζες για πολλά χρόνια, τοποθετήσεις στον χρηματιστηριακό τζόγο και στα δομημένα ομόλογα, χαριστικές ρυθμίσεις προς όσες επιχειρήσεις κάνουν συστηματική εισφοροδιαφυγή, εισφοροαποφυγή και εισφοροκλοπή. Και ακόμα μια διαρκής πολιτική που αυξάνει την ανεργία και γενικεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με αποτέλεσμα το 50% του εργατικού δυναμικού της χώρας μας να είναι σήμερα είτε στην ανεργία είτε στην επισφαλή εργασία. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια τη δραματική μείωση των εσόδων της κοινωνικής ασφάλισης.
Είναι λάθος να αντιμετωπίζεται η κοινωνική ασφάλιση με κριτήριο τον έλεγχο των δημοσίων ελλειμμάτων. Η κοινωνική ασφάλιση είναι κοινωνικό δικαίωμα. Και η πολιτική για την στήριξή της πρέπει να είναι μια πολιτική που αντιμετωπίζει την ανεργία και που ενισχύει την πλήρη σταθερή και ασφαλισμένη εργασίας σε βάρος των ελαστικών και ανασφάλιστων μορφών απασχόλησης.
Η αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης είναι ακραία αντικοινωνικό μέτρο. Αλλά είναι και αναποτελεσματική, όπως έχει αποδειχτεί από αναλογιστική μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Σύμφωνα με τα πορίσματα της μελέτης αυτής, εάν αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κατά δύο έτη, το ασφαλιστικό σύστημα θα κερδίσει μόνο 6 μήνες επιπλέον ζωής. Προκειμένου λοιπόν να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος για τα επόμενα τριάντα χρόνια, πρέπει να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης κατά 120 χρόνια. Θα πρέπει δηλαδή το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης να φτάσει στο 185ο έτος. Δεν θα μας εκπλήξει αν ακούσουμε από τα παπαγαλάκια της καταστροφολογίας που αφθονούν στον δημόσιο χώρο, μια τέτοια πρόταση. Αλλά πρέπει προηγουμένως να βρεθεί το αθάνατο νερό.
Η μείωση συντάξεων θα είναι πολιτικά παρανοϊκή και ανήθικη, όταν στη χώρα μας δίνονται οι χαμηλότερες συντάξεις στη ζώνη του ευρώ και όταν οι 7 στους 10 συνταξιούχους παίρνουν λιγότερα από 600 ευρώ μηναία. Κατά μία ευτυχή σύμπτωση πάντως, κανείς από την συμμαχία των προθύμων για το ξήλωμα του ασφαλιστικού συστήματος, δεν εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία.
Η κοινωνική ασφάλιση, οι συντάξεις –κυρίως οι κατώτερες - και οι παροχές των κλάδων υγείας τους δεν αντέχουν τις νέες περικοπές που προωθεί η κυβέρνηση. Αντίθετα χρειάζονται στήριξη και αναβάθμιση. Κυρίως σταθερή και αποτελεσματική χρηματοδότηση με άμεσα μέτρα όπως:
• Διασφάλιση των αποθεματικών των ταμείων και κρατική εγγύηση της περιουσίας τους στα επίπεδα που βρισκόταν πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.
• Αξιοποίηση της περιουσίας τους με κριτήρια ασφαλούς και εγγυημένης απόδοσης. Αυτό μπορεί να γίνει με την έκδοση νέων ειδικών κρατικών ομολόγων για τα Ασφαλιστικά Ταμεία, των οποίων τα επιτόκια να εναρμονίζονται με αυτά των νέων εκδόσεων ομολόγων, εφόσον αυτά είναι υψηλότερα.
• Αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής, που βρίσκονται σε διπλάσια ποσοστά από το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ και στερούν κάθε χρόνο από το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας 8 δις ευρώ. Στην κατεύθυνση αυτή, είναι αναγκαία η πλήρης μηχανοργάνωση των ασφαλιστικών ταμείων, και η κάλυψη των χιλιάδων κενών οργανικών θέσεών τους με μόνιμο προσωπικό. Επίσης η ενίσχυση, των 13 ελεγκτικών κέντρων του ΙΚΑ από τα οποία σήμερα υπολειτουργούν μόνο 4, με προσωπικό, μέσα και πόρους, καθώς και ο άμεσος συντονισμός τους με τους άλλους δημόσιους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Είναι επίσης αναγκαία η κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων για τους κακοπληρωτές εργοδότες, καθώς και η επιβολή αυστηρότερων ποινών σε όσους χρησιμοποιούν ανασφάλιστη εργασία.
• Αποπληρωμή των χρεών τόσο του κράτους (12 δις ευρώ) όσο και των ιδιωτών (3,2 δις ευρώ) προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Ανάληψη από τις ιδιωτικοποιημένες και δημόσιες επιχειρήσεις, τις τράπεζες και το δημόσιο, του κόστους που προκύπτει για τα ασφαλιστικά ταμεία από τις χιλιάδες πρόωρες εθελούσιες ή αναγκαστικές συνταξιοδοτήσεις προσωπικού και από τις εντάξεις των ελλειμματικών ειδικών ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα.
• Συνολική επαναδιαπραγμάτευση όλων μαζί των ταμείων με τις φαρμακευτικές εταιρείες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας, για τις τιμές των φαρμάκων και των παρεχόμενων ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών. Πρώτα και κύρια όμως, αναβάθμιση του δημοσίου τομέα υγείας, ώστε να μειωθεί ο ρόλος και να περιοριστούν οι κερδοσκοπικές επιδιώξεις του ιδιωτικού τομέα.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να επαναθεσπιστεί η τριμερής χρηματοδότηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.
Κυρίως όμως να στηριχτεί το ασφαλιστικό σύστημα από νέους σταθερούς πόρους. Οι πόροι αυτοί, μπορούν να εξασφαλιστούν από τη φορολογία του κεφαλαίου και τη μείωση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Προτάσεις για πρόσθετη χρηματοδότηση υπάρχουν πολλές. Από τη φορολογία επί των μερισμάτων έως την πρόσθετη φορολόγηση επί των συναλλαγών στο Χρηματιστήριο. Από τα πρόστιμα που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή έως την ειδική φορολόγηση όλων των επιχειρήσεων με δραστηριότητα γύρω από τα τυχερά παιχνίδια. Από τη φορολόγηση των εισοδημάτων που παράγονται από την περιουσία της Εκκλησίας έως ειδικούς φόρους πάνω στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων του δημοσίου.
Με μια τέτοια πολιτική, που είναι απολύτως ρεαλιστική και κοινωνικά δίκαιη, θα επιτευχθεί η σταδιακή επιστροφή των αποθεματικών που συστηματικά λεηλατήθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία επί δεκαετίες από κυβερνήσεις, τράπεζες και επιχειρήσεις.
Όλα θα κριθούν από τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν γύρω από το θέμα του ασφαλιστικού. Η κυβέρνηση καλά θα κάνει να θυμάται την δεινή ήττα της κυβέρνησης Σημίτη όταν επιχειρήθηκε η προώθηση των μέτρων Γιαννίτση. Τα συνδικάτα εκτός από αναλογιστικές μελέτες και προτάσεις πρέπει να κάνουν και αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς θα υψώσει ισχυρά αναχώματα, απέναντι στην πολιτική που επιχειρεί να αποδιαρθρώσει το ασφαλιστικό σύστημα και να απαλλοτριώσει κατακτημένα κοινωνικά δικαιώματα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS