«Η σημερινή διαβούλευση, είναι μια διαδικασία την οποία ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει καθιερώσει εδώ και αρκετά χρόνια στο Κοινοβούλιο, διότι θεωρούμε ότι η Βουλή δεν είναι μόνο χώρος διαβούλευσης των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και χώρος όπου μπορεί να εκφράζεται η κοινωνία. Γιʼ αυτό συχνά καλούμε κοινωνικούς φορείς για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Και μέσα από το ανοιχτό κύκλωμα τηλεόρασης, αυτό προβάλλεται στο δίκτυο της Βουλής. Η σημερινή συζήτηση λοιπόν θα καταγραφεί και θα έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε τις απόψεις, τις προτάσεις, τις θέσεις, όλων όσων έχουμε καλέσει - και ευχαριστούμε βεβαίως για την παρουσία τους - σʼ ένα τόσο σημαντικό, κρίσιμο θέμα, όπως το θέμα του ασφαλιστικού συστήματος, της κοινωνικής ασφάλισης, ένα θέμα που ανοίγει συχνά, ξανά και ξανά, χωρίς βεβαίως να έχει λυθεί η προοπτική και η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.
Θα ήθελα, πριν προχωρήσω σε μια σύντομη παρουσίαση αξόνων – προτάσεων του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, να μου επιτρέψετε κάποιους γενικούς σχολιασμούς.
Είναι πρωτοφανές μια κυβέρνηση και μάλιστα νεοεκλεγείσα, να ανοίγει τη συζήτηση για ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όπως αυτό του ασφαλιστικού, χωρίς να έχει αφήσει, έστω ένα υπονοούμενο ότι θα το κάνει, λίγες μέρες πριν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, και να καλεί κοινωνικούς φορείς και πολιτικές δυνάμεις σε διάλογο, δίχως να λέει τίποτα για τις δικές της προθέσεις. Δίχως να λέει τίποτα για τις δικές της θέσεις και κυρίως δίχως να εξηγεί ποιός είναι ο στόχος αυτής της συζήτησης.
Είναι απορίας άξιο ότι, ενώ εδώ και δύο βδομάδες ζητάμε επιμόνως της διεξαγωγή δημόσιου, ανοιχτού διαλόγου, ανοιχτή συζήτηση, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για το ασφαλιστικό, εισπράττουμε τη συνεχή άρνηση από την πλευρά της κυβέρνησης. Σήμερα κιόλας ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος δήλωσε ότι ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος θα διεξαχθεί μόνο στα στενά πλαίσια που τέθηκαν σήμερα από τον κ. Λοβέρδο.
Το ερώτημα είναι, σʼ αυτό το κρίσιμο θέμα, οι πολίτες δεν πρέπει να γνωρίζουν τις θέσεις των κομμάτων; Σʼ αυτό το κρίσιμο θέμα ο πρωθυπουργός δεν έχει θέση να μας πει; Αποδέχεται το δόγμα ότι απλά θα προεδρεύει και θα ταξιδεύει; Δεν έχει άποψη, πρόταση, σʼ αυτήν τη συζήτηση που η δική του κυβέρνηση ανοίγει και που ανοίγει χωρίς καμία δέσμευση σε πολύ σημαντικά ζητήματα, τα οποία δεν τίθενται σήμερα;
Θα θυμάστε όλοι όσοι βρίσκεστε σʼ αυτή την αίθουσα ότι πριν από ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία ταλανίστηκε από ένα νόμο που, όπως και οι προηγούμενοι, υποσχόταν ότι θα λύσει το ασφαλιστικό, και η τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, είχε κάνει ακόμα και πρόταση μομφής στην Κυβέρνηση και φυσικά υποσχέθηκε ότι αυτόν το νόμο, μόλις γίνει κυβέρνηση, θα τον καταργήσει. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση σήμερα ότι θα καταργήσει αυτόν το νόμο. Και ξεκινάει έναν διάλογο, ο οποίος δεν γίνεται στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, διεξάγεται μέσα σʼ ένα κλίμα τρομοκρατίας για τα δημόσια ελλείμματα και με δεδομένο ότι στον Προϋπολογισμό του 2010 που θα ψηφιστεί στη Βουλή στο τέλος του Δεκέμβρη, προϋπολογίζονται 1,7 δις λιγότερα, σε σχέση με πέρσι, για τα ασφαλιστικά ταμεία. Και βεβαίως δεν υπάρχει καμία δέσμευση ότι δεν υπάρχει προοπτική μετάβασης στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
Για μας οι όροι αυτοί είναι αυτονόητοι. Για να καταλάβει κανείς σε ποιά κατεύθυνση συζητάμε.
****
Θα επαναλάβω όμως κάτι το οποίο είχαμε αναφέρει και στην ερώτηση που καταθέσαμε στον Πρωθυπουργό για το ασφαλιστικό και που ιδιαίτερα σήμερα, διαβάζοντας κάποιος τις εφημερίδες και βλέποντας την πτώση του Χρηματιστηρίου και την απότομη άνοδο των Spread, νομίζω ότι είναι μια φράση πολύ επίκαιρη: Ότι όσοι, σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες. Όσοι προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο περί χρεοκοπίας δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ρίχνουν νερό στο μύλο των κερδοσκόπων.
Είναι άμεσος πλέον ο κίνδυνος της υποτιμητικής κερδοσκοπίας και η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Ο γενικότερος κίνδυνος που έχουμε μπροστά μας, αντιμετωπίζοντας την οικονομική κρίση, είναι το φάρμακο να αποδειχθεί χειρότερο από την ίδια την αρρώστια.
Εμείς προειδοποιούμε: Μέτρα άδικα στο εισόδημα ή στην κοινωνική ασφάλιση, στο όνομα της κρίσης και της δημοσιονομικής εξυγίανσης, θα είναι μέτρα που θα κάνουν την κρίση ακόμα χειρότερη.
Η δική μας θέση ήταν και είναι σαφής. Τα προβλήματα είναι υπαρκτά. Δεν σφυρίζουμε κλέφτικα απέναντι στα προβλήματα, είναι υπαρκτά. Δεν αντιμετωπίζονται όμως με κινδυνολογία, δεν αντιμετωπίζονται αποσπασματικά και κυρίως δεν αντιμετωπίζονται με άδικα μέτρα. Αντιμετωπίζονται με αλλαγές μακράς πνοής για αναδιανομή του πλούτου, για ενίσχυση της απασχόλησης, για πάταξη της φοροδιαφυγής, μʼ ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, μʼ ένα στοχευμένο πρόγραμμα νέων θέσεων εργασίας.
Υπάρχουν λύσεις. Είναι δύσκολες, αλλά υπάρχουν. Τις προτείνουμε και τις διεκδικούμε με όρους πολιτικούς και κοινωνικούς. Με πολιτική προγραμματική αντιπολίτευση, αλλά και με κοινωνικούς αγώνες, οι οποίοι εκτιμάται ότι, πολύ σύντομα - μιας κι έχουμε εδώ και τα συνδικάτα, θα έχουμε τη δυνατότητα να μας πουν και τις δικές τους θέσεις και προθέσεις - είναι στον ορίζοντα.
Έλεγα λοιπόν πιο πριν ότι οι κυβερνήσεις των προηγουμένων ετών, κάθε φορά που ψήφιζαν αντιασφαλιστικούς νόμους, ισχυρίζονταν ότι θα λύσουν το ασφαλιστικό. Ο κ. Ρέππας, το 2002, έλεγε ότι έλυσε το ασφαλιστικό για τα επόμενα 30 χρόνια. Κάθε φορά όμως, μετά από λίγα χρόνια, έρχονταν άλλοι υπουργοί να ξανασώσουν το ασφαλιστικό και πάντα σε βάρος των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων.
Τη μαύρη τρύπα όμως στα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης δεν τη δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, τη δημιούργησαν οι κυβερνήσεις με τις επιλογές τους, που τα προηγούμενα χρόνια είτε ανέχθηκαν είτε στήριξαν τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων. Η λεηλασία αυτή είχε πολλές μορφές: Άτοκες καταθέσεις των αποθεματικών στις τράπεζες για πολλά χρόνια, τοποθετήσεις στον χρηματιστηριακό τζόγο και στα δομημένα ομόλογα, χαριστικές ρυθμίσεις προς όσες επιχειρήσεις κάνουν συστηματική εισφοροδιαφυγή, καθώς και μια διαρκής πολιτική που αυξάνει την ανεργία και γενικεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Όταν το 50% τους εργατικού δυναμικού της χώρας σήμερα είτε είναι άνεργο είτε σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλάς για ευοίωνη προοπτική του ασφαλιστικού συστήματος. Εμείς λέμε ότι είναι λάθος να αντιμετωπίζεται η κοινωνική ασφάλιση με κριτήριο τον έλεγχο των δημόσιων ελλειμμάτων. Η κοινωνική ασφάλιση είναι κοινωνικό δικαίωμα και απʼ αυτή την αφετηρία ξεκινάμε.»
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS