Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βʼ Περιφέρεια Αθηνών Δ. Παπαδημούλης, μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ (Π. Γαβρά), δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
- Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται για άλλη μια φορά στο προσκήνιο της αντιπαράθεσης με αφορμή τα επεισόδια, γιατί;
«Το θεωρώ υπερβολικό και άδικο. Νομίζω ότι αυτό που θα έπρεπε περισσότερο να μας προβληματίζει, είναι το γιατί ένα χρόνο μετά τη δολοφονία ενός παιδιού, που γέμισε τον παγκόσμιο τύπο με πρωτοσέλιδα για την Ελλάδα, αντί να έχουμε μια μαζική, ειρηνική διαδήλωση εναντίον της βίας και της αυθαιρεσίας, με το σύνθημα «ποτέ πια», είχαμε και πάλι κρούσματα βίας, έστω λιγότερα. Αν έβλεπε κανείς απλώς τηλεοπτικά δελτία χθες, θα διαπίστωνε ότι εξαφάνισαν μια μαζική, ειρηνική, περιφρουρημένη πορεία χιλιάδων ατόμων.»
- Ποιος φταίει για αυτό;
«Το πρώτο που θα έπρεπε να αναρωτηθούμε –και το κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το κάνει ο Αρχιεπίσκοπος, προσπάθησε να το κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι πάντα με τον ιδανικότερο τρόπο- είναι να συζητήσουμε το γιατί και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε πράγματα. Αντί να κυριαρχεί ο φόβος των επεισοδίων και των βανδαλισμών, που είναι λογικός, αλλά και στον οποίον επάνω «μιζάρουν» κάποιοι για να κερδίσουν πόντους, θα έπρεπε να αναρωτηθούμε γιατί αυτή η έκρηξη, ειδικά στην Ελλάδα, της νέας γενιάς. Ίσως γιατί έχουμε ρεκόρ ανεργίας των νέων και ιδιαίτερα των νέων πτυχιούχων, ίσως γιατί έχουμε ρεκόρ διαφθοράς, ίσως γιατί την ώρα που οι άλλοι βγαίνουν από την κρίση, εμείς βυθιζόμαστε ακόμη περισσότερο σε μια κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική και ηθική.»
- Ωστόσο εδώ βλέπουμε μεμονωμένες ομάδες, νεαρών ή και μεγαλύτερων, που δημιουργούν τα προβλήματα.
«Αυτά τα κρούσματα βίας και βανδαλισμού είναι απολύτως εχθρικά όχι μόνο στην κουλτούρα, αλλά και στις παραδόσεις, και στους στόχους και στις μεθόδους δράσης της αριστεράς –ειδικά της δικής μας αριστεράς. Αν κάτι ξέρω εγώ από τη δική μου εμπειρία, όπως και χιλιάδες άνθρωποι της γενιάς μου και της πολιτικής μου διαδρομής, είναι ότι, όταν θες να αλλάξεις πράγματα, κατεβαίνεις στο δρόμο με αιτήματα, με θυμό και ελπίδα, αγωνίζεσαι ειρηνικά, μαζικά, περιφρουρημένα. Η βία μπορεί να εκτονώνει αισθήματα, αλλά τροφοδοτεί ένα φαύλο κύκλο βίας και καταστολής, που καταστρέφει τις δυνατότητες του κινήματος και δυναμώνει το στρατόπεδο των αντιπάλων. Αν δεν υπήρχε ο φόβος των επεισοδίων, οι άνθρωποι που κατέβηκαν χθες να διαδηλώσουν ειρηνικά στη μνήμη του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου θα ήταν πολλαπλάσιοι. Το ότι δεν ήταν πολλαπλάσιοι, ήταν μια ήττα για τους ευαίσθητους ανθρώπους, μια ήττα για την ευρύτερη Αριστερά.»
- Γιατί όμως υπάρχει μια δυσκολία που βγαίνει προς τα έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει απερίφραστα αυτά τα επεισόδια;
«Δεν θα συμφωνήσω με αυτή τη διατύπωση. Ο Συνασπισμός, το κόμμα μου, και ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η πολιτική μας συμμαχία, είναι απολύτως απέναντι στα φαινόμενα της βίας, των βανδαλισμών, των κουκουλοφόρων. Το γιατί στοχοποιηθήκαμε ως συνοδοιπόροι και υποκινητές των κουκουλοφόρων, ας το ψάξει κανείς περισσότερο και αν δυσκολεύεται να βρει την αιτία, ας δει την προχθεσινή χυδαία επίθεση του κ. Καρατζαφέρη εναντίον του κ. Τσίπρα στη Βουλή, μπας και βοηθηθεί να ερμηνεύσει.
Ο καθένας από την πλευρά του, πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να είναι μαζικές, ειρηνικές, περιφρουρημένες αυτές οι εκδηλώσει μνήμης, αυτές οι εκδηλώσεις αντίθεσης στη βία. Ο πολιτικός μου χώρος απεχθάνεται τη βία και την έχει βιώσει στο πετσί του σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από τη σημερινή.»
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS