Τα καταγεγραμμένα περιστατικά επαγγελματικών ασθενειών στη χώρα μας ανέρχονται για το 2003 σε 39 περιπτώσεις, για το 2004 σε 32, για το 2005 σε 30 και για το 2006 σε 31 (ετήσια στατιστικά στοιχεία του ΙΚΑ). Για το έτος 2004 στην Ε.Ε. των 15 κρατών - μελών διαγνώσθηκαν 46.280 επαγγελματικές ασθένειες (Eurostat 2004). Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία (OSHA) 142.000 άτομα πεθαίνουν κάθε χρόνο από επαγγελματικές ασθένειες(OSHA2007).
Βάσει των ως άνω στοιχείων, διαφαίνεται ότι στη χώρα μας δεν υφίστανται επαγγελματικές ασθένειες σε σχέση με τα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε. και ότι οι συνθήκες υγείας σε σχέση με την εργασία είναι άριστες και ο επαγγελματικός κίνδυνος έχει μηδενιστεί. Όμως τα στοιχεία του ΙΚΑ τα οποία καταθέτουμε στην Ε.Ε. για τις επαγγελματικές ασθένειες, δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα γιατί στη χώρα μας δεν πραγματοποιείται εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου, ούτε καταγραφή και αναγγελία επαγγελματικών ασθενειών, από τους αρμόδιους ασφαλιστικούς φορείς και τους ιατρούς, όπως ορίζει η νομοθεσία.
Λείπει παντελώς η καταγραφή εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών στο δημόσιο, όπως επίσης στον τομέα της γεωργίας, στους αυτοαπασχολούμενους και αλλού. Η ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου, που ισχύει μόνο για την Αττική και στο αμελητέο ποσοστό του 1%, ουσιαστικά δεν εφαρμόσθηκε ποτέ, ούτε επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα ανάλογα με την επικινδυνότητα της επιχείρησης και την πρακτική της για την υγεία, την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.
Αίτια της υπάρχουσας κατάστασης είναι αφενός μεν η μη ύπαρξη αρμόδιου "φορέα ασφάλισης επαγγελματικού κινδύνου", αφετέρου δε η μη υλοποίηση εκ μέρους της πολιτείας εκπαίδευσης ικανοποιητικού αριθμού με ειδικότητα "ειδικών ιατρών εργασίας", απαραίτητων για την υλοποίηση των προαναφερομένων.
Λόγω αυτής της έλλειψης, επιτρέπεται καθήκοντα Ιατρού Εργασίας να ασκούν γιατροί κάθε ειδικότητας ή και ανειδίκευτοι. Σύμφωνα με το νόμο 3144/2003, 475 γιατροί (άνευ ή λοιπών ειδικοτήτων) υπέβαλαν αίτηση για απόκτηση ειδικότητας ιατρικής της εργασίας και να την ασκούν παραιτούμενοι από την άσκηση της πρώτης τους ειδικότητας. Από τότε έως σήμερα δεν έχουν ακόμα εκπαιδευτεί και διαιωνίζεται η νοσηρή αυτή κατάσταση εις βάρος της υγείας των εργαζομένων και προς όφελος της εργοδοσίας.
Οι μεταβατικές διατάξεις που έχουν τεθεί σε εφαρμογή από το 1985 μέχρι και σήμερα δείχνουν ότι αποσκοπούν στην άρνηση της πολιτείας για την ουσιαστική υλοποίηση της νομοθεσίας η οποία αφορά την πρόληψη της υγείας των εργαζομένων, αποκρύπτοντας την ουσιαστική λύση του προβλήματος που είναι η διάγνωση και αναγνώριση των επαγγελματικών ασθενειών και η εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου.
Κατόπιν αυτών, ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί, τι μέτρα προτίθενται να πάρουν άμεσα:
• Για να δημιουργηθεί έδρα Ιατρικής της Εργασίας στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων της χώρας και για να αυξηθεί ο αριθμός των ειδικευομένων γιατρών εργασίας;
• Για τη δημιουργία μονάδων ιατρικής της εργασίας στο ΕΣΥ, το ΙΚΑ και σε όλους τους άλλους ασφαλιστικούς φορείς;
• Για την άμεση υλοποίηση εκπαίδευσης των 475 ιατρών (άνευ ή λοιπών ειδικοτήτων) που υπέβαλαν αίτηση στο υπουργείο Υγείας από το 2003 για την απόκτηση ειδικότητας ιατρικής της εργασίας;
• Για την απασχόληση ιατρών εργασίας στο Δημόσιο, ΔΕΚΟ και ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Ο ερωτών Βουλευτής
ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS