Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, στην ομιλία του στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό έτους 2010, τόνισε μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Εξετάζοντας τα βασικά στοιχεία του Προϋπολογισμού (δηλαδή την προβλεπόμενη αύξηση των εσόδων και την μείωση των δαπανών) σε συνδυασμό με την προοπτική να συνεχιστεί η ύφεση της ελληνικής οικονομίας και το 2010, καθώς και τις δαπάνες για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη που είναι αναγκαίο να καλυφθούν, οι στόχοι του είναι δύσκολο να επιτευχθούν.
Ζωτικής σημασίας στοιχεία σχετικά με τις υποχρεώσεις του κεντρικού κράτους και τις υποχρεώσεις προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρουσιάζουν κενά και χαρακτηρίζονται από έλλειψη διαφάνειας. Οι άμεσες οφειλές προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ανέρχονται στα 583,5 εκ. ευρώ. Σας ερωτώ ευθέως: Θα αποδοθούν στο ακέραιο οι θεσμοθετημένοι πόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Δεσμεύεστε ότι δεν θα μειωθεί ο αναπτυξιακός πόρος της Αυτοδιοίκησης (ΣΑΤΑ) κατά 20%; Θα αποδοθεί η σύμφωνα με το νόμο συμμετοχή του κεντρικού κράτους στο ταμείο του αναπτυξιακού προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ», η οποία ανέρχεται στο 35% της συμμετοχής της Αυτοδιοίκησης σ΄ αυτό;
Αναφέρομαι στην παθογένεια του ελληνικού κράτους, την διαφθορά, ένα φαινόμενο που έχει καταστεί δομικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του. Η αδιαφάνεια και η συναλλαγή έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας.
Πίσω από τη διαφθορά βρίσκεται η σύγκρουση ισχύος και δικαίου, είτε πρόκειται για το «μαύρο» πολιτικό χρήμα, είτε πρόκειται για τη συναλλαγή της οικονομικής με την πολιτική ελίτ. Όταν η οικονομική δύναμη και το συμφέρον υποτάσσουν την ευθύνη των εκπροσώπων του λαού να υπερασπίζονται τα συμφέροντά του, τότε η προσπάθεια για μια ισόνομη κοινωνία ναρκοθετείται.
Η αντιμετώπιση της διαπλοκής δεν είναι θέμα ηθικό, ηθικολογικό ούτε είναι υπόθεση αδιάφθορων και καταγγελιών. Η διαφθορά και η αδιαφάνεια αποτελούν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό μέγεθος και η αντιμετώπισή τους πρέπει να προχωρήσει με ρήξεις, τομές και συγκρούσεις.
Η αντιμετώπιση της σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων, των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, την ανοχή στη φοροδιαφυγή, και την υπόθαλψη του παρασιτικού πλουτισμού από τα χρήματα του δημοσίου.
Είναι απαραίτητη η εφαρμογή μιας πολυεπίπεδης στρατηγικής με τελικό στόχο την αναβάθμιση της δημοκρατίας και την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου τόσο στους μηχανισμούς της αγοράς όσο και στους μηχανισμούς της εκτελεστικής εξουσίας.
Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση δεν απαντά στα προβλήματα που βιώνει η κοινωνία και στα ερωτήματα, τα οποία οι πολίτες θέτουν και για τα οποία απαιτούνται, εναγωνίως, ξεκάθαρες απαντήσεις. Μια κοινωνία, που αντιμετωπίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά το φάσμα της ανεργίας, τον κίνδυνο των απολύσεων, τον κίνδυνο της επισφαλούς απασχόλησης, το φαινόμενο της φτώχειας.»
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό πραγματοποιείται μέσα σε ένα ασφυκτικό κλίμα, που διαμορφώνεται από τις αγορές και από τους κερδοσκόπους σε βάρος της χώρας. Υπάρχει η πρόβλεψη ότι η δημοσιονομική κρίση της χώρας θα επιδεινωθεί μέσα στο 2010, με συνέπεια ο Προϋπολογισμός να αποδειχθεί εκ των πραγμάτων πλασματικός και ανεφάρμοστος. Η ίδια η Κυβέρνηση άλλωστε, χρησιμοποιώντας δραματικούς τόνους, έχει χαρακτηρίσει αυτόν τον Προϋπολογισμό μεταβατικό, όπως επίσης τον έχει χαρακτηρίσει ως τον δυσκολότερο ίσως προϋπολογισμό της μεταπολίτευσης.
Είναι προφανές, κατά τη γνώμη μου, ότι ο χαρακτηρισμός αυτός υπονοεί ότι οι στόχοι του είναι ανέφικτοι και ότι θα απαιτηθούν αναθεωρήσεις του Προϋπολογισμού.
Πράγματι, εξετάζοντας τα βασικά στοιχεία του, δηλαδή την προβλεπόμενη αύξηση εσόδων και τη μείωση των δαπανών, σε συνδυασμό με την προοπτική να συνεχιστεί η ύφεση της ελληνικής οικονομίας κατά το 2010 –ήδη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουν κλείσει δέκα χιλιάδες μικρές, πολύ μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις μέσα στο έτος 2009- καθώς αν αξιολογήσει κανείς και τις δαπάνες για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, που είναι αναγκαίο να καλυφθούν, οι στόχοι αυτοί κατά τη γνώμη μας είναι δύσκολο να επιτευχθούν.
Ζωτικής σημασίας στοιχεία, σχετικά με τις υποχρεώσεις του κεντρικού κράτους και τις υποχρεώσεις προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρουσιάζουν κενά και χαρακτηρίζονται από έλλειψη διαφάνειας.
Οι άμεσες οφειλές, κύριε Υπουργέ, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ανέρχονται στα 583,5 εκατομμύρια ευρώ. Σας ερωτώ ευθέως, κύριε Υπουργέ. Θα αποδοθούν στο ακέραιο οι θεσμοθετημένοι πόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Αν δεν αποδοθούν είναι βέβαιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν θα μπορεί να λειτουργήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται αναφορικά με την προσφορά υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς τους πολίτες. Δεσμεύεστε, κύριε Υπουργέ, ότι δεν θα μειωθεί ο αναπτυξιακός πόρος της αυτοδιοίκησης ΣΑΤΑ κατά 20%; Θα αποδοθεί η, σύμφωνα με το νόμο, συμμετοχή του κεντρικού κράτους στο Ταμείο του αναπτυξιακού προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ» η οποία ανέρχεται στο 35% της συμμετοχής της αυτοδιοίκησης σε αυτό;
Είναι ζητήματα κεντρικά και η επίλυσή τους είναι επιβεβλημένη, εάν βέβαια ο στόχος είναι μια δημοκρατική και αποκεντρωμένη μεταρρύθμιση των διοικητικών δομών του κράτους προς την αυτοδιοίκηση και ο περιορισμός του κράτους στον προβλεπόμενο επιτελικό του ρόλο. Πώς θα προωθηθεί ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Βʼ, αναγκαίος κατά τα άλλα, αν δεν υπάρξουν πόροι οι οποίοι θα πρέπει να μετακινηθούν προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτησή μας εξελίσσεται υπό το βάρος του τεράστιου ελλείμματος αξιοπιστίας της χώρας, που δυστυχώς μεγαλώνει στο εξωτερικό. Τα περιθώρια αντίδρασης της οικονομίας μας είναι στενά. Η ομοβροντία των αρνητικών δημοσιευμάτων του ξένου Τύπου, τα οποία βρίσκονται στα όρια του διασυρμού της χώρας, επαναλαμβάνουν μονότονα ότι η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας δεν είναι απότοκη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά προϊόν των επιλογών των ελληνικών κυβερνήσεων και συνακόλουθα ασκούνται ασφυκτικές πιέσεις για την προώθηση λύσεων που θα οδηγούν σε μια νέα οικονομική και πολιτική υποτέλεια. Μας υποδεικνύουν, πρώτα οι θυσίες και το αίμα και αυτό σημαίνει πάγωμα ή μείωση μισθών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Πώς μέσα σε λίγα χρόνια από το σύνθημα της «ισχυρής Ελλάδας» σήμερα στο εσωτερικό βρισκόμαστε στα όρια της χρεοκοπίας και στο εξωτερικό αντιμετωπιζόμαστε ως το παράδειγμα προς αποφυγή, ως ο οικονομικός αποδιοπομπαίος τράγος της Ευρώπης.
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, εξαιτίας της αδιέξοδης πολιτικής και του αδιέξοδου μοντέλου ανάπτυξης που ακολούθησαν όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας, που συν τις άλλοις μετατόπισαν τεράστια κοινωνικά στρώματα στο οικονομικό περιθώριο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιλέγω να αναφερθώ σε ένα κατά την γνώμη μας ιδιαίτερα σοβαρό παράγοντα, που οδηγεί τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού, που στραγγαλίζει κάθε παραγωγική διαδικασία και κάθε παραγωγική προσπάθεια, που αναχαιτίζει κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση και πολιτική για την οικονομία και την κοινωνία. Αναφέρομαι στην παθογένεια του ελληνικού κράτους, την διαφθορά, ένα φαινόμενο που έχει καταστεί δομικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του. Η αδιαφάνεια και η συναλλαγή έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας, έχουν προσλάβει εγγενή χαρακτηριστικά αυτονόητων συμπεριφορών της καθημερινότητας. Η γενικευμένη αυτή διάβρωση και η οιονεί αποδοχή ή και απλώς η αποδοχή της αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά θεσμικών, πολιτικών, κοινωνικών οργάνων και φορέων. Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης με τις συγκεκριμένες δομές του αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλουμε να συμφωνήσουμε ότι η διαφθορά υπονομεύει και ρευστοποιεί την πολιτική, καθιστώντας την ευάλωτη σε χειραγωγήσεις και κηδεμονίες διαφόρων κέντρων και τραυματίζοντας την κοινωνική συνοχή. Πίσω από τη διαφθορά βρίσκεται η σύγκρουση ισχύος και δικαίου είτε πρόκειται για το μαύρο πολιτικό χρήμα, είτε πρόκειται για την συναλλαγή της οικονομικής με την πολιτική ελίτ. Όταν η οικονομική δύναμη και το συμφέρον υποτάσσουν την ευθύνη των εκπροσώπων του λαού να υπερασπίζονται τα συμφέροντά του, τότε η προσπάθεια για μια ισόνομη κοινωνία, ας βεβαιωθούμε, ναρκοθετείται.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρούμε αναγκαία την διαμόρφωση θεσμών που θα τροποποιούν την κεντρική δομή του πολιτικού συστήματος. Πιστεύω ότι εδώ βρίσκεται ο πυρήνας του προβλήματος.
Η αντιμετώπιση της διαπλοκής δεν είναι ηθικό, δεν είναι θέμα ηθικολογικό ούτε είναι υπόθεση αδιάφθορων και καταγγελιών. Η διαφθορά και η αδιαφάνεια αποτελούν κοινωνικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό μέγεθος και η αντιμετώπισή τους πρέπει να προχωρήσει με ρήξεις, τομές και συγκρούσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αντιμετώπιση της σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και των εξυπηρετήσεων, των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, την ανοχή στη φοροδιαφυγή και την υπόθαλψη του παρασιτικού πλουτισμού από τα χρήματα του δημοσίου και του ελληνικού λαού. Ο τόπος χρειάζεται επειγόντως, μεγάλες, πολύ μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή, στην διοίκηση και το περιβάλλον, στο πολιτικό σύστημα και την χρηστή διαχείριση των δημοσίων πόρων και του δημόσιου γενικότερα αγαθού.
Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αναμονή ούτε και για ελάχιστη ανοχή. Είναι απαραίτητη κατά τη δική μας άποψη η εφαρμογή μιας πολυεπίπεδης στρατηγικής με τελικό στόχο την αναβάθμιση της δημοκρατίας και την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου, τόσο στους μηχανισμούς της αγοράς, όσο και στους μηχανισμούς της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Προϋπολογισμός που κατέθεσε η Κυβέρνηση δεν απαντά στα προβλήματα που ζει η κοινωνία και στα ερωτήματα τα οποία οι πολίτες ρωτούν και στα οποία απαιτούνται εναγωνίως ξεκάθαρες απαντήσεις. Αυτή η κοινωνία αντιμετωπίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το φάσμα της ανεργίας, τον κίνδυνο των απολύσεων, τον κίνδυνο της επισφαλούς απασχόλησης, το φαινόμενο της φτώχειας.
Κύριε Υπουργέ, ο Προϋπολογισμός που συζητάμε δεν δίνει απάντηση στο μεγάλο ζήτημα γιατί να καταβάλλουν το κόστος των αδιεξόδων της οικονομίας εκείνοι οι οποίοι δεν έφταιξαν σε τίποτα. Υπάρχει και το μεγάλο ζήτημα ότι δεν αντέχουν άλλο οι πλάτες των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας. Έχουν επωμιστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια τεράστια βάρη, με αποτέλεσμα εμφανώς τουλάχιστον χωρίς αμφισβήτηση το 20% έως 25% του λαού να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και όπως έλεγα χθες, και πεντακόσιες χιλιάδες παιδιά ζουν μέσα στη φτώχεια.
Αυτός ο Προϋπολογισμός δεν απαντά σε αυτές τις διεκδικήσεις, σε αυτά τα ζητήματα. Γιʼ αυτό και ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν το ψηφίζει.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS