Μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 97,2 (Ν. Βαφειάδης), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βʼ Αθήνας Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων, τα εξής:
Για την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τον οίκο Moodyʼs:
«Το ότι υπήρξε κλίμα ανακούφισης, έως και πανηγυρισμών, στο κυβερνητικό επιτελείο μετά από μια ακόμη υποβάθμιση, επειδή ακριβώς ήταν ηπιότερη των προηγούμενων, δείχνει πόσο άσχημα είναι τα πράγματα.
Έχουμε καταφέρει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, τρεις οίκοι, που είναι ιδιωτικές αμερικάνικες εταιρίες και που ένα χρόνο πριν δεν προέβλεψαν την παταγώδη κατάρρευση της Lehman Brothers, δίνοντας της αξιολόγηση ΑΑΑ και ασφαλιστικά ταμεία τις κυνηγάνε σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ γιατί τους εμπιστεύτηκαν και έχασαν τα λεφτά τους, να είναι οι «γκουρού» στους οποίους στηρίζονται όλοι για να δούνε πώς θα δανείσουν, αν θα δανειστούν και με τι επιτόκιο. Αυτό είναι ένα στοιχείο κρίσης, που με κάποιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Χρειάζεται, επειδή δεν μπορεί το θέμα να το λύσει μόνη της η Ελλάδα, είναι η Ευρώπη, η ευρωζώνη, να δημιουργήσει έναν οίκο αξιολόγησης ο οποίος να λειτουργεί με κριτήρια δημοσίου συμφέροντος.
Πριν από ένα χρόνο υπήρχε κατακραυγή, για τα golden boys, για τους αναξιόπιστους οίκους αξιολόγησης, για παιχνίδια σκοπιμότητας ανάμεσα στις ιδιωτικές τράπεζες και τους οίκους. Όλα αυτά τώρα έχουν ξεχαστεί. Οι φορολογούμενοι σε όλον τον κόσμο -αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο- πληρώσαμε την κρίση και αυτοί ξανάγιναν βασιλιάδες στο θρόνο τους και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Όλες οι αλλαγές που είχαν υποσχεθεί τότε οι ηγέτες υπό την πίεση της κοινής γνώμης, ότι θα σφίξουν οι κανόνες, θα δημιουργηθούν νέες δομές, θα αποφεύγονται τα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τις φούσκες, ξεχάστηκαν. Το δομικό πρόβλημα παραμένει.»
Για την έκδοση λαϊκών ομολόγων:
«Έχουμε καταθέσει μια πρόταση για τη μετατροπή ενός μέρους του εξωτερικού χρέους σε εσωτερικό, με την έκδοση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, τα οποία θα έχουν επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό δανειζόμαστε από τις τράπεζες και τις διεθνείς αγορές και υψηλότερο από αυτό που δίνουν οι τράπεζες στις προθεσμιακές καταθέσεις. Έτσι θα κερδίσει και η χώρα, πληρώνοντας μικρότερα τοκοχρεολύσια, και οι αποταμιευτές, γιατί θα απολαύσουν ψηλότερο επιτόκιο από αυτό που τους δίνουν οι τράπεζες. Θα μειωθεί η ρευστότητα των τραπεζών και έτσι θα πιεστούν από τον ανταγωνισμό να μειώσουν το περιθώριο κέρδους τους. Στην Ελλάδα έχουμε τη μεγαλύτερη ψαλίδα επιτοκίων μεταξύ καταθέσεων και δανεισμού.»
Για τον περιορισμό των δαπανών:
«Τα έξοδα διοίκησης στην Ελλάδα είναι διπλάσια από την ευρωζώνη. Οι δαπάνες αυτές τρέφουν ένα σπάταλο, πελατειακό και εν πολλοίς διεφθαρμένο κράτος, το οποίο υπηρετεί το κόμμα που κυβερνά. Δεκαετίες τώρα, φτιάξαμε με τα λεφτά των φορολογούμενων ένα σύστημα ανεξέλεγκτων δημοσίων δαπανών, μέσω των οποίων, σε μεγάλο βαθμό, υπηρετείται το κόμμα-κράτος που κυβερνά και τα συμφέροντα που στηρίζουν την αναπαραγωγή του. Αν υπάρξει ένα πρόγραμμα να κοπεί αυτό το «λίπος» των δαπανών, δεν θα θιγεί το κοινωνικό κράτος και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά ένα σύστημα μέσα στο οποίο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι με την προηγούμενη κυβέρνηση είχαν επάγγελμα «Νέα Δημοκρατία» και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι τώρα αποκτούν επάγγελμα «ΠΑΣΟΚ».
Σύμφωνα με μελέτη του κ. Ράπανου, σημερινού διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών στην Ελλάδα είναι 62%. Δηλαδή από τα 100 ευρώ, τα 38 πηγαίνουν για να θραφεί αυτό το σύστημα και όχι στο κοινωνικό κράτος.»
Για τα έσοδα:
«Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε τεράστια φοροδιαφυγή και οικονομία –της κόστος της οποίας υπολογίζεται σε 20 δισ. ευρώ. Μόνο το κόστος της φοροδιαφυγής ΦΠΑ, που εισπράττεται από τους καταναλωτές αλλά δεν καταβάλλεται στο κράτος, υπολογίζεται σε 6,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Αποτέλεσμα, οι μεν μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και οι έντιμοι φορολογούμενοι να πληρώνουν περισσότερα απʼ ό,τι οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους στην ευρωζώνη, αλλά την ίδια ώρα τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ να είναι 5% παρακάτω. Προσθέστε σε αυτό ότι στην Ελλάδα έχουμε έναν τρύπιο φοροελεγκτικό και φοροεισπρακτικό μηχανισμό και μία εκτεταμένη διαφθορά με φαινόμενα κομματισμού στο μηχανισμό αυτόν.
Αν υπάρξει επιτέλους πολιτική βούληση για περιορισμό της φοροδιαφυγής, που σημαίνει αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας, τερματισμό του φαινομένου ατιμωρησίας και τεχνολογικό και οργανωτικό εκσυγχρονισμό των μηχανισμών, τότε, χωρίς να επιβαρυνθούν αυτοί που πληρώνουν μόνιμα φόρους, μπορούμε να αυξήσουμε δραστικά τα έσοδα. Όχι από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά με ένα πρόγραμμα που θα βάλει στόχο μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια να πιάσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε ό,τι αφορά τα έσοδα.
Δεν έχει υπάρξει ποτέ πολιτική βούληση να παταχθεί η φοροδιαφυγή, γιατί πολύ απλά ένα μεγάλο κομμάτι εκείνων που φοροδιαφεύγουν, είναι πελάτες και υποστηρικτές του εναλλασσόμενου ελληνικού δικομματισμού και την πληρώνουν τα κορόιδα.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα φορολογικό σύστημα που να αποκτήσει και πάλι προοδευτικότητα. Στην Ελλάδα, οι φορολογικοί συντελεστές ήταν για τα φυσικά πρόσωπα από 3 έως 63% για τα υψηλά εισοδήματα και κατέβηκε στο 40%. Για τα κέρδη των επιχειρήσεων ο ανώτατος συντελεστής έφτανε το 50% και κατέβηκε στο 25%, με το επιχείρημα ότι αν κατεβάσουμε τους φορολογικούς συντελεστές για τους πλούσιους, θα τερματιστεί η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία και έτσι θα αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα. Αυτή η θεωρία διαψεύστηκε παταγωδώς, διότι και πληρώνουν λιγότερα και η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία ζουν και βασιλεύουν. Γιατί το κόστος αν σε πιάσουν να φοροδιαφεύγεις είναι πολύ χαμηλότερο από το όφελος που έχεις με τη φοροδιαφυγή. Αν όμως, παραδείγματος χάρη, έμπαινε ένας εφοριακός με βάση το νόμο και έλεγε: «Κύριοι δεν κόβετε αποδείξεις εδώ, στο τάδε μπουζουκομάγαζο; Κλείνει το μαγαζί, μέχρις ότου ελέγξουμε το ύψος της φοροδιαφυγής. Και ή ανοίγει ξανά σε μια εβδομάδα, αν είναι πταίσματα αυτά που κάνετε ή σας αφαιρούμε την άδεια.» Το έχετε δει ποτέ αυτό; Αντιθέτως, βλέπουμε εφοριακούς και πολιτικούς προϊστάμενους εφοριακών, πρώτο τραπέζι πίστα να μην πληρώνουν ποτέ ή να κάνουν δωρεάν μεγάλες πολιτικές συνεστιάσεις προεκλογικά. Είναι μια διαχρονική κοροϊδία.»
To Γραφείο Τύπου