Ένα από τα σοβαρότερα λάθη που κάνουμε είναι να υποτάσουμε την ανάλυση της πραγματικότητας στην τακτική που θέλουμε να προτείνουμε. Ακόμα και αν αυτό οφείλεται σε ιδεολογικές διαφορές, η κουβέντα επί του ιδεολογικού υποτάσσεται και αυτή στα πεδία που οι διαφωνίες προυπήρχαν της ίδρυσης του κόμματος. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που σήμερα δεν συζητάμε στα σοβαρά για το τι έχει γίνει τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά τους τελευταίους μήνες. Η μια πλευρά αναγορέυει ως μόνο πρόβλημα τις πολλαπλές διαφορετικές εκφωνήσεις και η άλλη τραγικοποιεί τα προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω πως όποιος απʼ την ηγεσία ρωτήσει κάποιο μέλος θα του πει πως έχουμε κάνει σοβαρά λάθη στον ΣΥΡΙΖΑ και πως οι παρεμβάσεις στελεχών της μειοψηφίας μέσω των ΜΜΕ έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, το πιο σημαντικό όμως είναι πως θα μπορεί να του περιγράψει τι θετικό έχουμε κάνει και ποια προβλήματα μας ταλανίζουν.
Βρισκόμαστε σε οριακό σημείο, η απογοήτευση κυριαρχεί και η ηγεσία δεν μπορεί να μην κάνει κάτι για αυτό. Η ματαίωση των προσδοκιών για μια ισχυρή Αριστερά, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στο πολιτικό σχέδιο της πλειοψηφίας, κυρίως μετά την ακατανόητη ακόμα σύγκρουση των βασικών εισηγητών της και των προβλημάτων στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το σχέδιο της μειοψηφίας, που επαναφέρει συνεχώς την απειλή αποχώρησης με βάση το προαιώνιο συμβόλαιο, η παραλυτική λειτουργία και το ανεκπλήρωτο αίτημα για δημοκρατία που μπορεί να παίρνει λάθος εκφάνσεις αλλά δείχνει ένα πραγματικό έλλειμα, μας έχουν κλονίσει όλους.
Απέναντι σε αυτά φτάνει να προτείνουμε ξανά εξωστρέφεια;
Το ζήτημα δεν είναι συνέδριο ή όχι. Ένα συνέδριο που η μάχη θα γίνεται χωρίς νέο περιεχόμενο, μια μάχη συσχετισμών που θα τα αφήσει όλα ίδια, θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία.
Αυτό που χρειάζεται είναι να διατυπώσουμε σαφείς εκτιμήσεις για το τι έχει γίνει, τι νέα στοιχεία μας παρέχει η συγκυρία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και πως συναρθρώνουμε την διεθνή, ευρωπαϊκή και ελληνική εμπειρία, τα είκοσι χρόνια Συνασπισμού και την εμπειρία μας από το ελπιδοφόρο ενωτικό εργαστήρι του ΣΥΡΙΖΑ χαράζοντας την στρατηγική για την Αριστερά του 21ου αιώνα.
Όποιος θεωρεί τον Συνασπισμό και την Αριστερά μας μακράς πνοής δεν μπορεί παρά να κοιτάει μπροστά. Αυτή την μεγάλη ευθύνη για την ελληνική Αριστερά, αλλά και για την κοινωνία που θα βρεθεί αντιμέτωπη με τεράστια προβλήματα την επόμενη περίοδο, πρέπει να σηκώσουμε στην πλάτη μας και να κάνουμε συμμέτοχους σε αυτή την πρόκληση τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλες τις δυνάμεις που κινούνται έξω από το νεοφιλελεύθερο τόξο. Ένα τέτοιο ιδεολογικό, στρατηγικό συνέδριο χρειαζόμαστε που θα διατυπώσει ένα αξιόπιστο πολιτικό σχέδιο για τις επόμενες δεκαετίες και όχι για τις επόμενες μέρες.
Τι σημαίνει κλιματική αλλαγή και τι μοντελο παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης προτείνουμε; Τι συμβαίνει στο οικονομικό πεδίο και ποια είναι η ανταγωνιστική μας πρόταση; Με ποιο τρόπο παρεμβαίνουμε στο κοινωνικό επίπεδο; Πως σε συνθήκες διάλυσης του κοινωνικού ιστού ανασυγκροτούμε την συλλογικότητα; Πως επεκτείνουμε το παράδειγμα και το κάνουμε μαζική πολιτική και πως γίνεται πολιτική πράξη η αλληλεγγύη; Πως σπάμε την καχυποψία και πως επανακτούμε την αξιοπιστία μας; Μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε μια αριστερά των εκφωνήσεων και τα μέλη μας είναι στρατός προπαγάνδας ή μπορούμε να κάνουμε ένα ποιοτικό άλμα δημοκρατίας, συμμετοχής και δημιουργικότητας; Τι σημαίνει δημοκρατία στο κόμμα, πως υλοποιούνται οι αποφάσεις και πως χειριζόμαστε την διαφωνία; Ποια είναι η σχέση μας με τα ΜΜΕ και τις νέες τεχνολογίες; Με ποιο τρόπο παρεμβαίνουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα και πως ξαναμπαίνουμε στους χώρους δουλειάς και σπουδών; Τέλος τι θέση θέλουμε να χουμε σε σχέση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ποιες συμμαχίες επιδιώκουμε και πως;
Αυτά τα ερωτήματα μαζί ίσως και με άλλα μπορούν να σημάνουν για όλο τον χώρο μια μεγάλη επιστροφή στην πολιτική, μια επανεκκίνηση. Δεν μπορούμε παρα να εργαστούμε με έμπνευση για μια μεγάλη Αριστερά που θα υπερβαίνει την ιστορική ήττα του ʼ89 και θα μπαίνει στον νέο αιώνα έτοιμη να διεκδικήσει ξανά την ουτοπία, τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Ένα τέτοιο συνέδριο ταιριάζει στην ιστορία μας, στις ανάγκες μας και στο ύψος των αξιών μας.
Σημ. Τ.Κορωνάκη: Το κείμενο αποτελεί αποτύπωση των βασικών σημείων της τοποθέτησής μου στην Π.Γ. που έγινε στις 7/1 με την συμμετοχή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που είναι μέλη του ΣΥΝ. Δημοσιεύτηκε στην Αυγή της Κυριακής 10/1 δυστυχώς χωρίς αυτή την επεξήγηση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS