Είναι κοινό μυστικό ότι το νεοφιλελεύθερο σχέδιο της γενίκευσης της επισφαλούς απασχόλησης και της εργασιακής περιπλάνησης, θίγει πρώτα από όλους τη νεολαία και τις γυναίκες. Από το 1992 έως και σήμερα, το σύνολο σχεδόν εξ αυτών που έχουν θεσπιστεί στη χώρα μας, έχει επιφέρει αρνητικές διακρίσεις σε βάρος κυρίως των νέων ανθρώπων. Αυτών δηλαδή που η Πολιτεία θα έπρεπε πρωτίστως να στηρίξει στο ξεκίνημά τους, στο χτίσιμο των ονείρων τους για μια καλύτερη ζωή. Αντʼ αυτού, περισσότεροι από 80 χιλιάδες νέες και νέοι δέχθηκαν υποσχέσεις, πελατειακού χαρακτήρα ενδεχομένως, πολλοί απʼ αυτούς από τα δυο κόμματα εξουσίας, κι αυτό μόνο στο δημόσιο τομέα.
Άγνωστος παραμένει ο αριθμός των νέων πτυχιούχων, όμως, που αναζητούν μία θέση, όσο-όσο, στον ιδιωτικό τομέα. Άτομα που στα 30 τους χρόνια, κύριοι συνάδελφοι, ήδη θεωρούνται αντιπαραγωγικοί. Νέες γυναίκες, που στα 30 τους, θεωρούνται «τελειωμένη υπόθεση», αφού ποιος εργοδότης θα τις προσλάβει, υπό το σκεπτικό ότι αύριο-μεθαύριο θα θελήσουν να κάνουν οικογένεια και παιδί; Ποιος θα μπει στη διαδικασία να τους πληρώσει τα επιδόματα; Δε βρίσκουν δουλειά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή η πρόσληψή τους κρίνεται ως ασύμφορη. Και βέβαια, οι γυναίκες, παρά τις όποιες μεγαλοστομίες ένθεν κι ένθεν, συνεχίζουν να κατέχουν χαμηλότερα πόστα αλλά και να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους.
Τα ποσοστά που έδωσε προχθές στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, για τον Οκτώβριο του 2009, σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2008, είναι συντριπτικά. Η ανεργία, γένους θηλυκού, είναι οριακά διπλάσια, από την αρσενικού γένους, ενώ υπήρξαν και έτη που το ποσοστό τριπλασιαζόταν. Τον Οκτώβριο του 2008 η ανεργία των ανδρών βρισκόταν στο 4,5% ενώ των γυναικών εκτινασσόταν στο 11,5%. Το συνειδητοποιείτε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; 7 μονάδες επάνω! Τον Οκτώβριο του 2009, κι εκεί που είχαμε έτσι κι αλλιώς αύξηση της ανεργίας, στους άνδρες το ποσοστό ανήλθε στο 7,1%, ενώ στις γυναίκες ανέβηκε άλλες 2,2 ποσοστιαίες μονάδες και έφτασε στο 13,7%.
Θέλετε να μιλήσουμε και για τη νεολαία; Ας μιλήσουμε λοιπόν. Το ποσοστό της ανεργίας στους νέους ηλικίας από 15-24 ετών εκτοξεύθηκε σε ένα μόλις έτος από το 21,2% που ήταν πέρσι τον Οκτώβρη στο 27,5%, ενώ δύο μονάδες αυξήθηκε αντίστοιχα το ποσοστό για τις ηλικίες 25-34, ήτοι από 10,5 σε 12,6%. Και βέβαια, τόσο τα προηγούμενα όσο και αυτά τα ποσοστά ορίζονται με όρους οικονομίας της συζητήσεως. Και το λέω αυτό, διότι δεν μπορεί να θεωρείται εργαζόμενος, ή πιο σωστά «απασχολούμενος», όπως και η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία το ορίζει, άτομα που εργάστηκαν «έστω και μία ώρα την εβδομάδα αναφοράς».
Το 2009 ήταν «έτος ανεργίας». Και το χειρότερο είναι ότι η οικονομική ανάκαμψη, που αργά ή γρήγορα θα έρθει, όπως συμφωνούν όλοι οι ειδικοί, θα είναι μια ανάκαμψη χωρίς νέες θέσεις εργασίας, μια ανάκαμψη της ανεργίας. Τα ίδια, δηλαδή, και ίσως και χειρότερα, και το 2010. Οι εκτιμήσεις ήδη μιλάνε για 100 χιλιάδες νέους ανέργους μέσα στην τρέχουσα χρονιά.
Η επωνυμία elite σας λέει κάτι, ή μήπως σας λέει τίποτα η επωνυμία wind; Σας λέει κάτι η ΑΤΤΙΚΑΤ; Όλες αυτές οι επωνυμίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τις απολύσεις. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τοπικών εργατικών κέντρων, δε, τουλάχιστον 50.000 εργαζόμενοι εργάστηκαν σε τετραήμερη βάση, με τις ανάλογες «προσαρμογές» στις απολαβές και στην ασφάλισή τους, ενώ τουλάχιστον 10.000 εξαναγκάστηκαν σε προσωρινή διαθεσιμότητα δύο ή και τριών μηνών.
Από τα μέσα Δεκεμβρίου, το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε το «ξήλωμα» των stagiers και των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, αποψιλώνοντας υπηρεσίες από προσωπικό. Στο επόμενο διάστημα, τόσοι κι άλλοι τόσοι θα φύγουν από τις θέσεις τους, ψάχνοντας την επόμενη υπαμειβόμενη, ανασφάλιστη θέση εργασίας, στον ιδιωτικό τομέα. Όμως, δεν είναι αόρατοι, κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είναι μπροστά σας, σας φέρνουν τους φακέλους στα γραφεία σας, σας φέρνουν την πίτσα στο σπίτι σας, σας εξυπηρετούν σε γραφεία και υπηρεσίες.
Κύριοι υπουργοί, μπορεί να μην «υπάρχει σάλιο», όπως δήλωσε προ ημερών ο κ. Λοβέρδος, αλλά κάπου πρέπει να το βρείτε αυτό το «σάλιο». Πρέπει να δώσετε άμεσα κοινωνικά επιθυμητές και αποδεκτές λύσεις, καταργώντας όλες τις ελαστικές, μερικές και άτυπες μορφές εργασίας, αντικαθιστώντας τες από σχέσεις πλήρους απασχόλησης. Σας δώσαμε 100 ημέρες, κύριοι της κυβέρνησης, αλλά πείτε μας: μετρούσαν όλες ως εργάσιμες ή να δώσουμε και περιθώριο λόγω αργιών;
Στο ΣΥΡΙΖΑ, προτείνουμε και διεκδικούμε μια νέα πολιτική πλήρους απασχόλησης για όλους και όλες. Σας καλούμε κύριοι υπουργοί, να αντικαταστήστε τώρα τις συμβάσεις έργου, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και προσωρινής απασχόλησης με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Τακτοποιήστε με συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα και με ενιαία σχέση μονίμου υπαλλήλου στο Δημόσιο όλους τους σημερινούς συμβασιούχους, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Καθιερώστε ρήτρας απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, όπου η χρησιμοποίηση δημόσιων πόρων θα πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Όπως είχε πει και ο Γιόσουα Μπεν Σίρα, «η δουλειά είναι ζωή, σκέψη. Είναι φως». Δώστε λοιπόν αυτό το φως σε όσους το έχουν ανάγκη, στους νέους και στις γυναίκες, και μην τους καταδικάζετε στο σκοτάδι.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS