Αυτές τις μέρες ότι η Ελλάδα γίνεται πρωτοσέλιδο με τα σενάρια για χρεοκοπία να δίνουν και να παίρνουν. Και οι ίδιοι οι διακινητές των σεναρίων ενθαρρυμένοι από τη στάση της κυβέρνησης λένε ότι φταίει η κοινωνία. Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες. Και μπαίνει το ερώτημα. Ποιος μας έφτασε εδώ; Ο τελευταίος ενάμιση χρόνος με την κρίση, το μοντέλο διακυβέρνησης όπως λέει το ΠΑΣΟΚ, η μια διαδρομή των είκοσι τελευταίων ετών.
Μια διαδρομή για την οποία η αριστερά είχε ασκήσει θεμελιωμένη κριτική. Όταν έλεγε ότι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης δεν είναι διατηρήσιμο. Ότι υπάρχει σοβαρό αναπτυξιακό και κοινωνικό έλλειμμα. Ότι η χώρα επιλέγει μια ανάπτυξη που στηρίζεται σε δανεικά και τσιμέντο. Ότι για κάθε ευρώ αύξησης του ΑΕΠ δανειζόμαστε δυόμισι. Τότε μας αγνοούσανε και ποντάρανε πολιτικά στο χρηματιστήριο και σε μεγάλες ιδέες με μπόλικη δόση ντόπινγκ και τσιμέντου.
Τώρα πάνω σε αυτό το πραγματικό πρόβλημα, παίζονται κερδοσκοπικά παιχνίδια ενώ κάποιοι επιχειρούν να ενοχοποιήσουν την κοινωνία. Τους εργαζόμενους τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες. Σε λίγο θα ζητάνε και τα ρέστα από την αριστερά. Όμως δεν οικοδομήσαμε εμείς την Ευρώπη που αντί να είναι κυματοθραύστης στην κερδοσκοπία, την επιτείνει και την πυροδοτεί. Δεν επιμένουμε εμείς σε ένα μοντέλο το όποιο είναι αδιέξοδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, με συγκεκριμένες προτάσεις δείχνει τον άλλο δρόμο. Υπάρχει αριστερή διέξοδος η οποία προϋποθέτει άλλες προτεραιότητες όπως η απασχόληση και η κοινωνική προστασία. Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και του προγράμματος σταθερότητας είναι τα χρέη και τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι πολιτικές των τελευταίων χρόνων.
Η διεθνής εικόνα της χώρας ανησυχεί τον πρωθυπουργό. Και αναρωτιόμαστε, θεωρεί ότι την έχει προστατεύσει; Όταν αναπαράγει ένα κλίμα ότι οι αγρότες είναι διεφθαρμένοι, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τρώνε με χρυσά κουτάλια, ότι κανένας δεν πληρώνει φόρους. Τι περιμένει λοιπόν να συμβεί όταν πάει να διαπραγματευτεί; Είναι λογικό να πηγαίνει από σφαλιάρα σε σφαλιάρα.
Για την κυβέρνηση δε φταίει το οικονομικό μοντέλο. Φταίνε οι κοινωνικές ομάδες. Αυτές πρέπει να πιεστούν. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να φέρνει την πίεση από έξω προς τα μέσα. Έρχεται και λέει στον κόσμο ότι οι κερδοσκόποι, η Κομισιόν και ΕΚΤ «θέλουν κι άλλο», κι άλλη ανεργία, κι άλλη ανασφάλιστη εργασία, κι άλλη διάλυση του ασφαλιστικού. Αυτό που όφειλε όμως να κάνει ήταν να πάει να πει έξω ότι εσείς μπορεί να θέλετε κι άλλο αλλά ο κόσμος στην Ελλάδα «δεν αντέχει άλλο». Και να κάνει συμμαχίες στην Ευρώπη. Γιατί δεν έχουμε μόνο εμείς πρόβλημα έχουν και άλλες χώρες στην Ευρώπη.
Ρωτάμε λοιπόν:
Θα διεκδικήσει ο Πρωθυπουργός συμμαχίες που θα πιέσουν για απʼ ευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, το λεγόμενο ευρωομόλογο;
Θα διεκδικήσει, όχι την κατάργηση που λέμε εμείς, αλλά την χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας όπως έλεγε προεκλογικά;
Αλλάξτε κ. Παπανδρέου γιατί η πολιτική σας όχι μόνο δε θα μας κάνει υπερήφανους αλλά θα μας ταπεινώσει. Θα μας ταπεινώσει η ψηλή ανεργία που προβλέπουν οι υπουργοί σας και η ακραία φτώχια που έρχεται και κάνετε ότι δεν τη βλέπετε.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS